του Στάθη Σταυρόπουλου από Το Ποντίκι
Με 51 υπουργοϋφυπουργούς έχεις ένα ολιγομελές και ευέλικτο σχήμα – ίσως μόνον η ΕΡΤ να ’ναι κάπως πολυπληθέστερη, αλλά ευτυχώς είναι κι αυτή το ίδιο αποτελεσματική.
Νέα πρόσωπα: η κυρία Μυρσίνη Ζορμπά. Έρχεται απ’ τον πλανήτη των Αναμάρτητων. Πιο Σημιτικιά, βγάζεις παραμαγούλες. Σύζυγος του κ. Αντώνη Λιάκου (επίσης το πόποτε Σημιτικού), ηγέτη των εθνομηδενιστών και μέντορα του Τσίπρα (στον εθνομηδενισμό). Διέφυγε (η κυρία Ζορμπά) απ’ τον «Συνωστισμό της Σμύρνης» – μόνον η έρμη η κυρία Ρεπούση καταποντίστηκε. Για την ώρα. Καθότι, όπως έχουν αποδείξει κατ’ επανάληψιν οι προερχόμενοι (ορισμένοι) εκ του ΚΚΕ εσωτ., κανείς δεν χάνεται (όταν ξέρει να δουλεύει σε πολλούς κατά καιρούς και κατά σειράν αφεντάδες).
Ο πολιτισμός των Ελλήνων υπό τη φροντίδα του κ. Σόρος.
Η κυρία Κατερίνα Παπακώστα. Όταν αποκαλούσε τον Τσίπρα «ολίγιστο», έκανε νεανικές τρέλες. Πάντως η αριστερή (sic) πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ ανησυχεί – αφού έχουμε Καρακώστα τι την θέλουμε την Παπακώστα; (Προβληματίζεται ο σ. Φίλης).
Γιάννος – «κι εμείς για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε, σύντροφοι» – Παπαντωνίου! Ο μεγάλος αδικημένος. Αντ’ αυτού, έλαβε υπουργείο η κυρία Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου! Και τι υπουργείο; Διοικητικής Ανασυγκρότησης: να ξαναγίνουμε όλοι ΠΑΣΟΚ.
Ευτυχώς, ορισμένα κρίσιμα υπουργεία παραμένουν σταθερά στα χέρια των προοδευτικών δυνάμεων. Υπουργείο Οικονομικών: Οίκος Ρότσιλδ. Υπουργείο Εθνικής Αμύνης: 7ο Σύνταγμα Εθνοφρουράς, Νεμπράσκας (υφυπουργός: ο Σερίφης του Λιτλ Μπιγκ Φωλ Μοντάνας). Υπουργείο κυρίας Νοτοπούλου: τα λουλούδια, οι αμμουδιές, τα τριζόνια, νοτίως της FYROM και δυτικώς της Καβάλας. Και τα σπουργιτάκια.
Υπουργείο Δικαιοσύνης, Μιχάλης Καλογήρου, πουτ δε κοτ ντάουν και τα σκυλιά δεμένα (να φυλάνε τους «φακέλους»). Τζιχαντιστής της Προεδρικής Φρουράς, με φιλοδοξίες να υπερακοντίσει τις σταθερές αξίες της κυβέρνησης Πολάκη – Κατρούγκαλο (χάσαμε τον κ. Μπαλάφα stop, silver alert ο κ. Κώστας Ζαχαριάδης).
Λόρδος Ναύαρχος του Πλωϊμίου ο κ. Φώτης – Φανούρης Κουβέλης (ο… Πυρπολητής). Τέλος, οι γίγαντες – άτλαντες της κυβέρνησης Αλέκος Φλαμπουράρης («αέρα χρωστάμε, με αέρα θα τους πληρώσουμε»), Χριστόφορος Βερναρδάκης (να πηγαίνει στο Σούπερ Μάρκετ χωρίς άγχος, βρε παιδιά) και Δημήτρης Τζανακόπουλος (ο Δημοσθένης ταλιμπάν και ο Κικέρων σπαχής).
Τα περισσότερα από τα νέα πρόσωπα στην κυβέρνηση είναι τόσο παλιά όσον ο σκόρος. Και μυρίζουν παλαιοκομματισμό τέτοιον που μόνον ο κ. Νίκος Παππάς θα μπορούσε να πει για αυτόν ότι «εκφράζει το προοδευτικό φάσμα με τον ΣΥΡΙΖΑ κεντρική πολιτική δύναμη». Μόνον ο κ. Παππάς! (Όστις έμεινε κάπως στάσιμος φευ, βαβαί, παπαί).
Όπως και να ’χει, πρόκειται για μια κυβέρνηση μακράς πνοής (μέχρι να μας βγει η ψυχή), μια κυβέρνηση που αποδεικνύει εκ νέου ότι η κυρία Μέρκελ ήταν δίκιο κι έγινε πράξη, μια κυβέρνηση με το ηθικό πλεονέκτημα του καιροσκοπισμού και της αγωνίας να τη βγάλει καθαρή για όσον περισσότερο καιρό ακόμα μπορεί. Μια κυβέρνηση που δεν πρόκειται να κυβερνήσει, αλλά απλώς να διεξαγάγει προεκλογικόν αγώνα. Βασισμένον στο αλλούτερο και στο παράλογο. Ο Τσίπρας ήταν που έλεγε ότι δεν υπάρχει τρίτο μνημόνιο – ο ίδιος διακηρύσσει τώρα την έξοδο από το τρίτο μνημόνιο. Παρ’ τ’ αυγό και κούρεφ’ το! Κι αυτό ακριβώς θα είναι το δόγμα διακυβέρνησης για τον καιρό που απομένει σ’ αυτήν την ανιδεολογική, πολιτικάντικη δράκα…
