του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Πόσο εχθροπαθείς κατά της ίδιας της πατρίδας τους, αλλά και πόσο χρήσιμοι ηλίθιοι εκείνων που με πολλούς τρόπους επιβουλεύονται την ίδια σου την χώρα μπορεί να είναι κάποιοι;
Τους βλέπουμε πάντως καθημερινά και τα δημόσια παραδείγματα είναι πολλά! Δύο σημερινά παραδείγματα επ’ αυτού από τον δημοσιογραφικό και πολιτικό χώρο, με αφορμή την παρουσία της προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κας Σακελλαροπούλου στον Έβρο μπροστά στον «φράχτη» που κατασκευάζεται για ν΄ αποτραπούν από εκείνο το σημείο τα μεταναστευτικά κύματα από νεαρούς κυρίως ισλαμιστές που εργαλειοποιεί ο «σουλτάνος» Ερντογάν προκειμένου ν΄ αποσταθεροποιήσει την Ελλάδα (και την Ευρώπη) και ν΄ αλλάξει τη δημογραφική της σύσταση, η οποία και ήδη πραγματώνεται σιωπηλά και ραγδαία:
1. Έλενα Ακρίτα (δημοσιογράφος): «Η εικόνα της Προέδρου της Δημοκρατίας μπροστά στο ‘αποτρεπτικό τείχος’ του Έβρου ευθέως παραπέμπει στην εικόνα Τραμπ μπροστά στο αποτρεπτικό τείχος στο Τέξας. Και οι δυο αυτοί φράχτες δεν χτίστηκαν τόσο για να κρατήσουν έξω τους ‘ξένους’, όσο για να χαϊδέψουν με τον συμβολισμό τους τα αυτιά ενός ακροδεξιού φοβικού ακροατηρίου».
2. Νίκος Φίλης (βουλευτής Α΄ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός): «Αδυνατούμε να αντιληφθούμε τους λόγους της επίσκεψής της εκεί και των δηλώσεων της, με φόντο αυτό το ‘τείχος’, που δεν προσφέρει καμία ουσιαστική προστασία στα σύνορα από την τουρκική επιθετικότητα, αλλά λειτουργεί ως προπύργιο αντιπροσφυγικής και αντιμεταναστευτικής υστερίας και ως συμβολική επιβράβευση ρατσιστικών και εθνικιστικών στερεοτύπων».
Σε άλλους καιρούς θα έλεγαν πως οι δύο αυτές περιπτώσεις ανοιχτής υπονόμευσης της χώρας χαρακτηρίζουν έναν ξοφλημένο «πεμπτοφαλαγγίτη». Σήμερα, απλά θεωρούνται «δικαιωματιστές» της «λάιτ-στάιλ» Αριστεράς, που πλέον περιορίζει το ρόλο της στο να νουθετεί δασκαλίστικα, διώχνοντας έτσι σταθερά από δίπλα της τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους που υφίστανται το βάρος από το μεγάλο εθνικό πρόβλημα της μετανάστευσης.
