Η σύγκρουση για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού κορυφώθηκε χθες, και ολοκληρώθηκε με το σαμποτάρισμα των κυβερνητικών προτάσεων περί άρσης των περιορισμών, από την πλευρά των κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜΕΡΑ-24 που καταψήφισαν το σχετικό νομοσχέδιο.
Υπό την αιγίδα τους, κατίσχυσε χθες το βράδυ η μικρο-κομματική, μικροελλαδική και ομφαλοσκοπούσα οπτική. Εκείνη του Γκρούεζα, που βλέπει το σώμα των ψηφοφόρων ως φάρμα κομματικών μαντριών, η οποία οφείλει να οριοθετείται κατά τα πολύ κοντόθωρα, εκάστοτε συμφέροντα.
Επί της ουσίας άποψη δεν έχει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε βέβαια το ΚΚΕ, και το ΜΕΡΑ-25. Πιστεύουν ότι η διευκόλυνση των αποδήμων, θα τους πλήξει εκλογικά γι’ αυτό και καταψηφίζουν. Αντίθετα, πιστεύουν ότι επειδή προπαγανδίζουν τα ‘ανοιχτά σύνορα’ θα έχουν προβάδισμα στην ψήφο των μεταναστών που έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία. Γι’ αυτό και θέλουν να αποδώσουν εκλογικά δικαιώματα σε όλους τους νεοεισερχόμενους, χθες.
Αν, πάλι, έκριναν ότι θα τους ψήφιζαν οι γάτες και οι σκύλοι, θα επιχειρηματολογούσαν με την ίδια ζέση για την προωθημένη πολιτική συνείδηση των κατοικίδιων.
Η Ελλάδα, όμως, έχει άλλες ανάγκες. Κατ αρχάς τα τελευταία 20 χρόνια ένα δυναμικό, υπολογίσιμο κομμάτι του πολιτικού σώματος έφυγε, ζει και εργάζεται στο εξωτερικό. Δεύτερον, είναι ζήτημα εθνικής στρατηγικής: η διασπορά πρέπει να πιο οργανικά με το κέντρο, και να μεταβληθεί σε παράγοντα ήπιας ισχύος (soft power) για το ελληνικό κράτος. Τρίτον, η συμπερίληψη στο εκλογικό σώμα ενός υπολογίσιμου όγκου ψηφοφόρων που βρίσκονται εκτός πελατειακής εμβέλειας αποδυναμώνει την πολιτική ισχύ που έχει το ρουσφέτι στην εκλογική διαδικασία, και άρα εξαναγκάζει τα κόμματα να ασχοληθούν περισσότερο με την ουσία της πολιτικής.
Όλα αυτά προϋποθέτουν την ενεργητικότερη συμμετοχή των αποδήμων στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Ένα χαρακτηριστικό της παγκοσμιοποίησης, εξ άλλου, είναι ότι με την επιτάχυνση της επικοινωνίας και των μετακινήσεων, η πολιτιστική κοινότητα του έθνους δεν έχει αποκλειστικά εδαφική αναφορά. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι δημοκρατίες στον 21ο αιώνα προσλαμβάνουν ολοένα και περισσότερο ‘δικτυακά χαρακτηριστικά’. Η ενεργός συμμετοχή των διασπορών στην εκλογική και πολιτική διαδικασία, εξ άλλου, είναι κάτι που πλέον απασχολεί κάθε εκλογική αναμέτρηση στις περισσότερες χώρες του κόσμου, σίγουρα εκείνες της Ε.Ε. και των ΗΠΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, και το ΜΕΡΑ-24 πανηγυρίζουν από χθες γιατί πέτυχαν την πρώτη κοινοβουλευτική ήττα της κυβέρνησης. Μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει ο νους τους. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, εκτέθηκαν στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας ως το καρτέλ του μιζεραμπιλισμού. Εκείνων που θέλουν την ελληνική πολιτική κακομοίρικη, πελατειακή, ομφαλοσκοπούσα, και κομματοκρατική.
«Δεκεμβριστής»
2 ΣΧΟΛΙΑ
Τα σχόλια περιττεύουν! τα άθλια αυτά κομματόσκυλα μισούν όσο τίποτε άλλο τη συλλογικότητα των απανταχού Ελλήνων, την έννοια του Έθνους και της ταυτότητας αλλά πάνω απ’ όλα λατρεύουν το κομματικό τους ταμείο, οικονομικό και ψηφοθηρικό. ΝΑΙ λοιπόν από την “αριστερά” στις χωρίς όρια ελληνοποιήσεις των πανταχόθεν “απόκληρων” του κόσμου, ΟΧΙ στη συμμετοχή των Ελλήνων της Διασποράς στα πολιτικά δρώμενα της μητέρας-πατρίδας. Συγχαρητήρια κύριοι!!!
Η μεγάλη μου θλίψη για το γεγονός με έκανε να το συγκρίνω με την πολιτική “δολοφονία χαρακτήρα” του Σ. Τσιόδρα. Και η σύγκριση αυτή με έκανε να δω τη σημερινή κομματοκρατία σαν συνέχεια των τούρκικων πρακτικών των κομματαρχών της Επανάστασης.
Παράκληση: κάποιος να γράψει για την τεράστια απώλεια του να βγει από το προσκήνιο ο Έλληνας με το ύφος και ήθος του Καποδίστρια. Δεν ήταν τυχαίο που ο Σ. Τσιόδρας αγαπήθηκε και έκανε την Ελλάδα υπόδειγμα συμμόρφωσης στα μέτρα. Δεν ήταν τυχαίο που ο Σύριζα βάλθηκε να τον βγάλει από τη μέση.