Του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Μπορεί κάθε τόσο οι υπουργοί Μετανάστευσης ν΄αλλάζουν, όπως τελευταία με τον κ. Μηταράκη. Αυτό που παραμένει διαχρονικά είναι μια «μεταναστευτική πολιτική» που αποκλείει κατηγορηματικά την αποτροπή της παράνομης εισόδου μεταναστών στη χώρα και που δεν λαμβάνει υπόψη της τις κοινωνικές, πολιτιστικές, δημογραφικές, οικονομικές κ.λπ. επιπτώσεις της. Η πολιτική τάξη της χώρας απλά αρκείται στον «εξορθολογισμό» της διαχείρισης των ασταμάτητων μεταναστευτικών ροών – εντός της επικράτειας.
Τελευταίο παράδειγμα η νομοθετική ρύθμιση με διαδικασίες «fast track» των λεγόμενων «ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ», που προχώρησε σιωπηλά και αθόρυβα. Έτσι, στην αρχή, μέχρι στις 30-6-2020, το δημόσιο, οι δημόσιες υπηρεσίες, επιχειρήσεις και οργανισμοί κοινής ωφέλειας θα προβαίνουν στις ενέργειες αρμοδιότητάς τους, που είναι απαραίτητες για την αντιμετώπιση της απρόβλεπτης αύξησης των προσφυγικών/μεταναστευτικών ροών, «κατά ΠΑΡΕΚΛΗΣΗ από κάθε διάταξη δημοσίων συμβάσεων». Η διαδικασία σύναψης των σχετικών συμβάσεων μπορεί να διενεργείται με τη διαδικασία της ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΠΟΣΟΥ, μέχρι τα όρια εφαρμογής των οδηγιών για τις δημόσιες συμβάσεις. Αυτό αφορά κυρίως στους τομείς της μεταφοράς, διαμονής, σίτισης, καθαριότητας και υγειονομικής περίθαλψης των προσφύγων/μεταναστών, αλλά ακόμη και την ίδρυση, κατασκευή, συντήρηση, μετατροπή και λειτουργία Δομών Προσωρινής Υποδοχής και Φιλοξενίας, καθώς και Προαναχωρησιακών Κέντρων Κράτησης Αλλοδαπών. Άλλωστε, «λεφτά υπάρχουν» σε αφθονία, όπως φαίνεται, και θα πρέπει να “επενδυθούν”.
Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του για τους λόγους που το πράττουν, αλλά και πόσο βαραίνουν τελικά οι αποφάσεις για το μεταναστευτικό που λαμβάνονται κυρίως από Βερολίνο, Βρυξέλλες και ΟΗΕ. Και όχι από την «δεδομένη» κυβέρνηση της Αθήνας και των ψευδοανθρωπιστών του ποικιλόμορφου φιλομεταναστευτικού λόμπυ που μετατρέπουν σταδιακά τη χώρα σε μακροχρόνιο ευρωπαϊκό Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ), ενάντια στη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
(Πηγή: http://www.et.gr, αρ. 17 του ν. 4650/2019 (17-12-2019) που τροποποιεί το αρ. 96 ν. 4368/ 2016 για τη «διαχείριση της προσφυγικής κρίσης»).
