Από το Άρδην τ. 93, Μάιος-Ιούλιος 2013
Σύνθεση:
Κατερίνα Ελληνίδου – τραγούδι
Ρία Ελληνίδου τραγούδι – κρουστά
Παναγιώτης Ελληνίδης – κλαρίνο
Σουμέλη Ελληνίδου – τραγούδι
Νίκος Γαβριάς – βιολί, ποντιακή λύρα
Βαγγέλης Χάτσιος – κρουστά
Κώστας Παπαγεωργίου – κιθάρα
Οι Γραικοί στο Facebook:
ΓΡΑΙΚΟΙ – GRAIKOI BAND
Τ ους ακούσαμε σε συναυλία, στις κατειλημμένες εγκαταστάσεις της ΕΡΤ-3, την ημέρα που επιθεώρησε τη χώρα μας ο Σόιμπλε. Από την πρώτη στιγμή, φάνηκε ότι θα ήταν κάτι διαφορετικό από τις συνήθεις ροκ μπάντες που παρήλαυναν, κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων, έξω από το κτήριο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης στην Θεσσαλονίκη.
Όντως, πριν αρχίσουν να παίζουν ελληνικά παραδοσιακά κομμάτια, από τη Μακεδονία και την Ήπειρο, μικρασιάτικα και ποντιακά, η Κατερίνα Ελληνίδου, ψυχή του συγκροτήματος, είπε στο μικρόφωνο: «Η ελληνική παραδοσιακή μουσική δεν είναι μόνο για γλέντι και χαρά. Είναι η ψυχή μας, η ψυχή ενός λαού που την έχουμε χάσει και γι’ αυτό μας έχουν γονατίσει».
Λόγια αυθεντικά, μιας άλλης ευθύτητας, και είχαν τόσο μεγάλη αντίστιξη με τον ξύλινο πολιτικό λόγο των οργανώσεων που είχαν προηγηθεί. Συμπληρώθηκαν, δε, από τα τραγούδια που ακολούθησαν σ’ ένα ενιαίο όλο, αναδεικνύοντας έναν άλλο δρόμο αντίστασης, που μιλάει τη γλώσσα της παράδοσης, του ριζώματος και της ταυτότητας.
Στην σύντομη συνομιλία που είχαμε μαζί τους, μας είπαν ότι οι Γραικοί δημιουργήθηκαν το 2005, από την οικογένεια Ελληνίδη και τον Λουκά Μεταξά, ζουν μεταξύ Καστοριάς και Θεσσαλονίκης, ενώ το 2010 κυκλοφόρησαν το CD Της Αγάπης και του Έρωτα. Έχουν περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα (και τη Γερμανία), συμμετέχοντας σε εργαστήρια, φεστιβάλ, παραδοσιακά δρώμενα.
Οι Γραικοί είναι κάτι πέρα από ένα απλό παραδοσιακό συγκρότημα. Είναι μια συλλογική πρωτοβουλία καταγραφής και υποστήριξης της παραδοσιακής μουσικής, με τα μέλη του συγκροτήματος να έχουν ανώτερες σπουδές πάνω στο αντικείμενο.
Δυστυχώς, σήμερα ζούμε μια εποχή όπου η αποικία χρέους βαφτίζει «νοικοκύρεμα» και «ανάπτυξη» τις περικοπές στην Παιδεία και τον Πολιτισμό (κλείνοντας ή απειλώντας με κλείσιμο μουσεία, βιβλιοθήκες, ωδεία και καλλιτεχνικά σχολεία), όπου η δικτατορία της ιδιωτικής τηλεόρασης επιβάλλει ως τρόπο ζωής ό,τι πιο χυδαίο πολιτιστικό υποπροϊόν κυκλοφορεί σε Δύση και Ανατολή και που οι νέες γενιές είναι με το μυαλό τους και το ένα πόδι στη διαδικασία φυγής από αυτόν τον τόπο. Σε αυτήν την εποχή, λοιπόν, είναι εξαιρετικά σπάνιο να συναντάς τέτοια εγχειρήματα και ανθρώπους που αγωνίζονται καθημερινά για να τα στηρίξουν.
Τους ευχαριστούμε, όχι μόνο για την υπέροχη βραδιά που μας χάρισαν, αλλά κυρίως γιατί η παρουσία τους υπενθύμισε ότι ο τόπος μας δεν είναι τόσο άγονος όσο θέλουν κάποιοι να τον καταντήσουν…
Γ.Ρ.
