Alvin Gouldner: Η άνοδος μιας νέας τάξης & το μέλλον των διανοουμένων
Μετάφραση – εισαγωγή: Θόδωρος Ντρίνιας
Σελ. 240
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Ενα ταξικό σύστημα με καινούρια χαρακτηριστικά αναπτύσσεται σταδιακά στο βιομηχανικό και μετα-βιομηχανικό κόσμο, όπου απέναντι στο χρηματικό κεφάλαιο της παλιάς κεφαλαιοκρατικής τάξης (ή την απόλυτη πολιτική και οικονομική εξουσία της κομματικής γραφειοκρατίας στο σοβιετικό κόσμο) αντιπαρατίθεται το «πολιτισμικό κεφάλαιο» της νέας τάξης.
Η νέα τάξη των διανοούμενων και της τεχνικής ιντελιγκέντσιας συγκροτεί μια πολιτισμική μπουρζουαζία, η οποία συσσωρεύει και ιδιοποιείται για δικό της όφελος το πολιτισμικό κεφάλαιο που έχει παραχθεί ιστορικά και συλλογικά μέσα στην κοινωνία.
Χρησιμοποιώντας το ιδεολόγημα του «επαγγελματισμού», εντός ενός ολοένα και πιο εκτεχνισμένου, εκβιομηχανισμένου και πληροφορικοποιημένου κόσμου, με το κράτος (πρόνοιας) να έχει αναλάβει εκτεταμένους τομείς της κοινωνικής αναπαραγωγής, η νέα τάξη, με το «πολιτισμικό κεφάλαιο» που κατέχει, γίνεται απαραίτητος όρος για την αναπαραγωγή και την ίδια την ύπαρξη της παλιάς κεφαλαιοκρατικής τάξης.
Με αυτόν τον τρόπο, η νέα τάξη μπορεί να αμφισβητεί την εξουσία των κυρίαρχων τάξεων και να ιδιοποιείται ένα μεγάλο μερίδιο από τα εισοδήματα που παράγονται από τις ιδιαίτερες δεξιότητες που κατέχει, να ελέγχει τις συνθήκες εργασίας της και να σωρεύει πολιτική δύναμη.
Ο Alvin Ward Gouldner (1920-1980) γεννήθηκε στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης από Εβραίους γονείς. Υπήρξε το «τρομερό παιδί» της Αμερικάνικης μεταπολεμικής κοινωνιολογίας. Ασυμβίβαστος, παράτολμος θεωρητικά, απότομος, υβριστικός και εριστικός με εχθρούς και φίλους, απέναντι σε κάθε κατεστημένο ή δυνάμει κατεστημένο (νέο και παλιό, «συντηρητικό» και «ριζοσπαστικό»), με απέχθεια στον ακαδημαϊκό συντεχνιασμό αλλά και στον «αντι-επιστημονισμό» των νέων ριζοσπαστικών προσεγγίσεων που εισέβαλαν με ορμή στα ακαδημαϊκά πράγματα μετά το ’70, παθολογικά προσανατολισμένος στην αλήθεια, ακόμα και αν αυτό σήμαινε την εγκατάλειψη των προηγούμενων δικών του «αληθειών», βίωσε την αποξένωση στην τελευταία περίοδο της ζωής του και τη σταδιακή αποσιώπηση μετά το θάνατό του. Eξέδωσε το ανά χείρας βιβλίο το 1979 και είναι από τα τελευταία έργα της ζωής του. Εντάσσεται σε μια σειρά έργων, την οποία δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει λόγω του αιφνίδιου θανάτου του και την οποία ονόμαζε «Η σκοτεινή πλευρά της διαλεκτικής».
