Του Γιώργου Καραμπελιά
Από τον επικήδειο λόγο του στις 29 Μαϊου στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών
Ο Θέμος Στοφορόπουλος ένας άνθρωπος από εκείνη τη γενιά που είχε συνδέσει άρρηκτα τον πατριωτισμό με την κοινωνική απελευθέρωση δεν είναι πλέον μαζί μας.
Ένας άνθρωπος που είχε το θάρρος να αφήσει τον θώκο του στην πρεσβεία της Ελλάδας στην Κύπρο το 1988. Και ενώ είχε ακόμα μπροστά του αρκετά χρόνια μιας πολλά υποσχόμενης σταδιοδρομίας. Και αυτό για να καταγγείλει έμπρακτα τον χωρίς τέλος κύκλο των υποχωρήσεων ακόμα και των προδοτικών ενεργειών, που οδήγησαν την Κύπρο από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, στον οποίο είχε συμπαρασταθεί ήδη σα μαθητής στη σημερινή κατάντια όπου ο ελληνισμός της Μεγαλονήσου κυριολεκτικά απειλείται με εξαφάνιση.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά συνδεθήκαμε στενά, καθώς ο Θέμος αμέσως μετά την αποχώρησή του από την υπηρεσία, συγκρότησε μαζί μας την πρώτη «Επιτροπή για τα Εθνικά Θέματα» που πραγματοποίησε πολλές κινητοποιήσεις για όλα τα εθνικά θέματα στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Στη συνέχεια θα βρεθούμε μαζί σε όλες τις πατριωτικές κινητοποιήσεις, για την πολυφίλητη Κύπρο, εδώ και στη μεγαλόνησο, για τη Γιουγκοσλαβία, τη Βόρεια Ήπειρο, τη Μακεδονία, τον Τουρκικό επεκτατισμό. Και όχι μόνο.
Ο Θέμος ενστερνιζόταν βαθύτατα και τη δική μας άποψη πως ο αυθεντικός φορέας του πατριωτισμού είναι το λαϊκό σώμα, καθώς η πλειοψηφία των λεγόμενων ελίτ το έχει εγκαταλείψει.
Γι’ αυτό και έντονη ήταν η αντιιμπεριαλιστική και κοινωνική διάσταση του πατριωτισμού του. Γι’ αυτό και συμμετείχε από την αρχή στην απόπειρα της δημιουργίας του περιοδικού Άρδην και υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος της Συντακτικής του Επιτροπής.
Θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ιδιαίτερα πως ο Θέμος υπήρξε η ψυχή των κινητοποιήσεων ενάντια στο Σχέδιο Ανάν καθώς και ενεργό μέλος και πρόεδρος της ΣΕΥΑΕΚ και της ΣΑΚ για την Κύπρο.
Ο Θέμος ήταν παράλληλα ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος με πολλά πνευματικά και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα και μεγάλες γνώσεις, που βέβαια δεν φρόντιζε ποτέ να επιδεικνύει και τις ξεδίπλωνε μόνο όταν και όπου χρειαζόταν.
Πίσω από τους χαμηλούς τόνους και την ευγένεια του διπλωμάτη βρισκόταν μια αδάμαστη θέληση και ένα πείσμα που υπερηφανευόταν, όταν βρισκόμαστε σε στενό κύκλο, πως έρχεται από τους ορεσίβιους προγόνους του.
Ήταν ταυτόχρονα ένας καλός φίλος και βέβαια είχε την τύχη να τον συντροφεύει μια γυναίκα με σπάνιο ήθος και χαρακτήρα, η σύζυγός του Βαρβάρα που ήταν πάντα αθόρυβα μαζί του, συμμεριζόμενη τις απόψεις και τις αγωνίες του μέχρι το τέλος.
Από εμένα και την γυναίκα μου Χρηστίνα Σταματοπούλου, όλους τους φίλους μας στο Άρδην, αλλά και από τον ευρύτερο χώρο του δημοκρατικού πατριωτισμού ένα αντίο στον ευπατρίδη, πατριώτη και φίλο. Οι νεότεροι, που τόσο πολύ χρειάζεται ο τόπος μας ας εμπνέονται από αυτόν, υιοθετώντας το Ἄμμες δὲ γ’ ἐσόμεθα πολλῶ κάρρονες.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
1 ΣΧΟΛΙΟ
Υπέροχο κείμενο !
Δύο παρατηρήσεις: 1ον Ορθώς ορθοδοξία δίχως Ελληνισμό ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ. Μην ξεχνάμε όμως και τις άκτιστες επενέργειες του Θεού, για όσους βεβαίως έχουν επίγνωση Πίστης.
2ον. Διαβλέπω ένα έλλειμμα στην οξύνοια σκέψη και προσέγγιση του Καραμπελιά όσον αφορά την διάσταση της οικολογίας (προτιμώ τον όρο προσεκτική διαχείριση περιβάλλοντος ως πιό δόκιμο και απαλλαγμένο από στείρες εμμονές). Αυτή η διάσταση, σεβαστέ Γιώργο, δεν ανοίκη στην σφαίρα του Ορθού Λόγου και της γνήσιας θρησκευτικότητος; Τούτη (η διάσταση) δεν αποτελεί και εθνικό πρόταγμα; Θα την αφήσουμε στο έλεος των παραμορφωτικών εθνομηδενιστών και των υποκριτών φιλελευθέρων των Μητσοχατζηδάκηδων;
Κάτι τελευταίο: Πότε μα ποτέ μην φανταστείς ότι ο σκεπτόμενος οξυδερκής (έστω και σχετικά αμόρφωτος) συντηρητικός δεν έκανε εμετό με τους Δυτικούς από το 1945 και εντεύθεν. Ο Κομουνισμός τον τρόμαζε γιατί θα έχανε βιωματικά και άμεσα τον πυρήνα της ελευθερίας του.
ΘΤ (Αίγιον και Αθήναι)-5.06.2020