του Θ. Ντρίνια, από το Άρδην τεύχος 60, Ιούλιος – Αύγουστος 2006
«…Ο πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας είναι πόλεμος της ελευθερίας εναντίον της δουλείας και της αποκτήνωσης. Είναι πόλεμος της ζωής εναντίον του Βασιλείου του Θανάτου. Των δυνάμεων της δημιουργίας εναντίον των δυνάμεων της απεριόριστης καταστροφής, της «αποκάλυψης». Εναντίον του Κακού που είναι αυτοσκοπός: του απόλυτου Κακού. Δεν πρόκειται για τον Γ΄ ή Δ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όπως για λόγους ευκολίας τον χαρακτηρίζουν πολλοί. Πιο δόκιμος θα ήταν ο όρος Πανανθρώπινος Πόλεμος αντί παγκόσμιος. Πανανθρώπινος Πόλεμος των ελεύθερων ανθρώπων εναντίον του Κτήνους. Μέχρι τέλους. Μέχρι τελικής εξοντώσεώς του…»
Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν σε τηλε-ευαγγελιστή του Κεντάκι ούτε είναι διάλογοι ταινίας θρίλερ με ήρωα κάποιον ιερέα-εξορκιστή. Είναι απόσπασμα από το πόνημα του νεοφιλελεύθερου αστέρα της δημοσιογραφίας, κ. Μανώλη Βασιλάκη, μέλους των πάλαι ποτέ «Ταύρων» του κ. Μάνου, με εύγλωττο τίτλο «Αυτός ο πόλεμος είναι πανανθρώπινος», παραγωγής 2004, στο οποίο ψέγει σύμπασα την Ευρώπη για την απροθυμία της να συνεργαστεί με τις ΗΠΑ στον ιερό πόλεμο κατά του Ισλαμοφασισμού. Και σε κάποιο άλλο σημείο του άρθρου γίνεται πιο σαφής: «…Πρέπει λοιπόν η Ε.Ε. να συνειδητοποιήσει ότι βρισκόμαστε ήδη σε έναν πόλεμο που μας επιβλήθηκε και να τον κηρύξει επισήμως. υπό τον ΟΗΕ, με την έννοια ότι όλη η ανθρωπότητα κηρύσσει πόλεμο στην τρομοκρατία, ότι αυτός ο πόλεμος είναι πανανθρώπινος εναντίον του Κτήνους…» και ότι «…Ακόμη και με τον Μπους μπορούμε ασφαλώς να συμφωνήσουμε στα στοιχειώδη: α) ότι μετά και την 11/9 ο πανανθρώπινος εχθρός είναι η ισλαμοφασιστική τρομοκρατία και β) στην κατεπείγουσα, απολύτου προτεραιότητος, ανάγκη δραστικής αντιμετώπισής του …».
Βέβαια ο εν λόγω δημοσιογράφος δεν έγινε γνωστός από το παραπάνω άρθρο. Το 1999, υπερασπιζόμενος την παράδοση Οτσαλάν από το Σημίτη, διακρίθηκε για τις επιθέσεις του εναντίον κυρίως των μελών του «Δικτύου 21», χαρακτηρίζοντάς τους «παρακρατικούς», «φωνασκούντες κακούργους», «νευροπαθείς ψευδοπατριώτες», κλπ. Πιο πολύ διακρίθηκε, όμως, το 2001, όταν, μετά από μηνύσεις των παραπάνω «νευροπαθών» και για να γλιτώσει τη βαριά καμπάνα, υπέγραψε πρόθυμα δήλωση μετάνοιας, της οποίας το εμετικό περιεχόμενο ούτε ο Μανιαδάκης επί Μεταξά δεν θα έβαζε να υπογράψουν οι κομμουνιστές αντίπαλοί του! Απτόητος, ο νεοφιλελεύθερος αγωνιστής εκδίδει το 2002 το βιβλίο «Καλά να πάθουν» στο οποίο συγκεντρώνει όλα τα κείμενα Ελλήνων δημοσιογράφων σε σχέση με την 11η Σεπτεμβρίου κι ό,τι ακολούθησε, στα οποία αποτυπώνεται ο «άρρωστος αντιαμερικανισμός» της ελληνικής κοινωνίας και η υποστήριξη στους τρομοκράτες της Αλ Κάιντα! Η στοχοποίηση των δημοσιογράφων με αντίθετη γνώμη από αυτήν του κ. Βασιλάκη ήταν τόσο έντονη ώστε μέχρι και κείμενο υπογραφών συνδικαλιστών της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ δημοσιεύτηκε όπου τον κατάγγελλαν για «προσπάθεια χειραγώγησης συνειδήσεων», για δημοσιοποίηση «μαύρης λίστας» η οποία έχει «ηθικούς αυτουργούς που κινούνται σε ανώτερα κλιμάκια εντός κι εκτός Ελλάδος» και για «νέο απροκάλυπτο μακαρθισμό». Ο βρεγμένος όμως δεν φοβάται τη βροχή! Την περίοδο της αντιτρομοκρατικής υστερίας που συνόδευσε την εξάρθρωση της 17Ν, ο κ. Βασιλάκης (από τις στήλες της «Απογευματινής» αν δεν απατώμεθα) δίνει τα ρέστα του ξεμπροστιάζοντας τους συνοδοιπόρους της «σταλινικής» τρομοκρατίας (αφού ξεμπέρδεψε με τους οπαδούς της ισλαμοφασιστικής).
Θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης προς τι η παράθεση των κατορθωμάτων του φιλοαμερικανού απολογητή; Μα, ο «εξορκιστής του Κτήνους», την προηγούμενη περίοδο γνώρισε την απλόχερη δημοσιότητα του κεντροαριστερού τύπου (αλλά και του ανανεωτικοαριστερού), καθώς εκδόθηκε το νέο του βιβλίο με τίτλο «Η Μάστιγα του Θεού» αφιερωμένο στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, τον οποίο και περνάει γενεές δεκατέσσερις. Την παρουσίαση του βιβλίου έκαναν οι Στέφανος Μάνος, Λεωνίδας Κύρκος, Μιχάλης Σταθόπουλος και Νίκος Σηφουνάκης! Νεοφιλελεύθεροι, ανανεωτές της ρεφορμιστικής αριστεράς, σημιτάνθρωποι και υποστηρικτές των «βασικών μετόχων» της διαπλοκής μαζί με τον αμερικανόδουλο! Και καλά οι ομοϊδεάτες του κ. Βασιλάκη ή οι «χρήσιμοι κεντροαριστεροί» του σοσιαλφιλελευθερισμού. Αλλά εκείνοι οι έρμοι αριστεροί που αποφάσισαν να πολεμήσουν την «Χριστοδουλική ακροδεξιά» στοιχιζόμενοι με την πιο απάνθρωπη και θανατηφόρα για τον πολιτισμό και τον πλανήτη από την εποχή του ναζισμού, ακροδεξιά, τη νεοφιλελεύθερη… Τι κατάντια!
