της Βανέσσα Μπηλέϋ, από το Άρδην τ. 104, Μάρτιος-Μάιος 2016
από την ιστοσελίδα21st Century Wire
μετάφραση: Γ.Ρ., επιμέλεια: Γ.Κ.
«Τα μήντια είναι επαγγελματίες των ειδήσεων –ως διασκέδαση– προτείνοντας ένα φανταχτερό περιεχόμενο κατεστημένης ενημέρωσης για μέγιστη διανομή και μεγάλα κέρδη. Ο στόχος τους δεν είναι το αντικειμενικό ρεπορτάζ. Οι στόχοι τους είναι ποσοτικά μετρήσιμοι και καταρτίζονται κάπου, με ένα εταιρικό στρατηγικό σχέδιο. Η επιτυχία βασίζεται σε μια απλή συνταγή: Να παραμένει κανείς «κατανοητός» στο ευρύ κοινό, που καταναλώνει μικρά αποσπάσματα με οικείους τίτλους ανά ώρα και κάθε ώρα.
Σαν εκπαιδευμένες φώκιες, η κάθε επιθυμία, ένστικτο και αγοραστική συνήθεια των οποίων έχει υπολογιστεί από το παράρτημα μάρκετινγκ των εταιρικών ΜΜΕ, το κοινό απαιτεί ικανοποίηση, και τα δυτικά ΜΜΕ την παρέχουν απλόχερα.
To θέατρο που έχουν στήσει τα ΜΜΕ για την Μαντάγια, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, παρά το πλήθος των αποδεδειγμένων αντιφάσεων και ενδείξεων απροκάλυπτης εξαπάτησης από την κατεστημένη αφήγηση των γεγονότων. Κουφοί απέναντι στην κοινή γνώμη, ή σε οποιαδήποτε έρευνα, φορείς όπως το BBC, θεωρούν ότι βρίσκονται υπεράνω κάθε λογοδοσίας απέναντι σε όσους πληρώνουν για την ύπαρξή τους, δηλαδή το βρετανικό κοινό.
Θεώρησαν, έτσι, απολύτως δόκιμο να προβάλουν πλάνα για την Μαντάγια του 2016…, που λήφθηκαν από το Γιαρμούκ, το 2014, και όταν αυτό αποκαλύφθηκε, να τα αφαιρέσουν δίχως να δώσουν εξηγήσεις, ή να αποδώσουν ευθύνες για τις τακτικές απόκρυψης και παραπληροφόρησης που υιοθέτησαν. Ευτυχώς, ο Ρόμπερτ Στιούαρτ, επίμονος ακτιβιστής εναντίον της μακροχρόνιας αντι-συριακής εκστρατείας του BBC, απηύθυνε μια δημόσια καταγγελία, απαιτώντας εξηγήσεις που ο σταθμός επί πολύ καιρό είχε την πολυτέλεια να αποφεύγει. [Βλέπε παρακάτω, Α: «πως κατασκευάστηκε μια νέα καμπάνια ψεύδους για τη Συρία»]
Τα κανάλια Αλ Μαγιαντίν, Αλ Μανάρ, και Αλ Μασιράχ, καθώς και πολλά άλλα που αντιπροσωπεύουν τις φωνές των καταπιεσμένων της Μέσης Ανατολής, συστηματικά εξαιρούνται από τα προγράμματα δορυφορικής τηλεόρασης που χρηματοδοτούνται από την Σαουδική Αραβία, καθώς και από μέσα κοινωνικής δικτύωσης που μεροληπτούν υπέρ του Ισραήλ. Το κανάλι Press TV, που εδρεύει στην Τεχεράνη, είδε την άδειά του να ανακαλείται από την Ofcom, το 2012 (Βλέπε Β: «Η απαγόρευση της Press TV ].
To Russia Today, έχει υποστεί ανελέητες επιθέσεις από το BBC, από την στιγμή που το «Κρεμλίνο εξαπέλυσε την διεθνή μηντιακή του εκστρατεία». Η ρητορική του BBC ποτέ δεν ξεχνά να προβάλει αυτή την «ψυχροπολεμική» ορολογία, ή να διατηρεί τις φοβίες περί ρώσικης «προπαγάνδας» στα μυαλά των ανθρώπων: «Αλλά το Russia Today επίσης τίθεται υπό στενή επιτήρηση εξαιτίας της έλλειψης ισορροπίας που το χαρακτηρίζει αλλά και κατηγοριών, ότι συστηματικά χρησιμοποιεί την παραπληροφόρηση για να αντιπαρατεθεί με την Δύση και να την διχάσει»
Αυτή η εντυπωσιακή επίδειξη πατερναλισμού, μπορεί να συγκριθεί μόνο με την δυνατότητα που έχει ο Σιωνισμός να μεταστρέφει τα δικά του εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας, σε μια επιδέξια κατασκευασμένη κατηγορία ότι εκείνοι τους οποίους καταπιέζει, οι Παλαιστίνιοι δηλαδή, πάνω στα σπασμένα κόκκαλα των οποίων το Ισραήλ χτίζει καταυλισμούς, είναι ένοχοι, και ότι το Ισραήλ είναι υπεράνω κάθε κριτικής, επειδή τα εγκλήματα που διαπράττει γίνονται για «αυτοάμυνα».
Άραγε το BBC παραποιεί την αλήθεια για «αυτοάμυνα» ή μήπως την κατασκευάζει, προκειμένου να υπερασπιστεί την άθλια νέο-αποικιακή πολιτική της κυβέρνησής του, που διασφαλίζει την υποδαύλιση του φατριαστικού μίσους στην Μέση Ανατολή, προκειμένου να επιτύχει την επιθυμητή «αλλαγή καθεστώτος» στην Συρία, και την ολοκληρωτική σφαγή των πολιτών στην Υεμένη, η οποία διεξάγεται με πυραύλους βρετανικής κατασκευής και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής;
Παραθέτουμε εδώ δύο μόνο παραδείγματα της εμπλοκής του BBC στην εκστρατεία παγκόσμιας αποσταθεροποίησης, και τεχνητής διολίσθησης εθνικών κρατών σε συνθήκες διαρκών συγκρούσεων ή σε καθεστώς «αποτυχημένων κρατών», που τα παραδίδουν στα χέρια του οικονομικού-ψευδοανθρωπιστικού συμπλέγματος των ΜΚΟ, της συγκαλυμμένης κατοχής και εισβολής, και της εκτόξευσης των κερδών για το στρατο-βιομηχανικό σύμπλεγμα.
Οι ακόλουθοι αξιοσημείωτοι ισχυρισμοί, προέρχονται από μια έκθεση που παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα του Wilson Center, στην θεματική κατηγορία «Ο ρόλος των ΜΚΟ στην συγκρότηση της κοινωνίας των πολιτών»:
«Σε ορισμένες χώρες, οι τοπικές ΜΚΟ έχουν χρηματοδοτηθεί προκειμένου να προκαλέσουν κοινωνικές κινητοποιήσεις. Όπως στις πρόσφατες ‘‘έγχρωμες επαναστάσεις’’, αυτές οι εκστρατείες αποσκοπούν στο άνοιγμα των πολιτικών καθεστώτων σε αντιπολιτευτικά κόμματα, και την ανατροπή ηγετών που διατηρούνταν στην εξουσία μέσω παράνομων μεθόδων. Από μια ευρύτερη σκοπιά, όλα αυτά τα προγράμματα που υποστηρίζουν τις δραστηριότητες των ΜΚΟ και την επιχειρησιακή τους δυνατότητα θεωρούνται ως μέσα για την ενίσχυση της προοδευτικής ανάδυσης μιας ευρείας κοινωνίας των πολιτών, που συνδράμει το κράτος για την παροχή των δημόσιων αγαθών και βελτιώνει την ανταπόκριση των κυβερνήσεων στους πληθυσμούς της».
Οι μάσκες φαίνεται να πέφτουν. Εδώ, το Wilson Centre αποκαλύπτει την πολιτική δούρειου ίππου των ΜΚΟ σε σχέση με τον ρόλο που διατηρούν ως εμπροσθοφυλακή του ιμπεριαλισμού σε οποιοδήποτε δύστυχο έθνος διαθέτει στρατηγική σημασία ή πλούσιους πόρους.
Εξηγεί επίσης λεπτομερώς την χρηματοδότηση των εκστρατειών λαϊκής εξουσίας, και αλλαγής που εξελίσσονται σε συγχρονισμό με οποιοδήποτε περιφερειακή ή εθνική σύγκρουση και η οποία χρησιμοποιείται από εισαγόμενα ή ενδογενή αντιπολιτευόμενα κινήματα προκειμένου να προκαλέσουν μια φιλική προς τους ιμπεριαλιστές αλλαγή καθεστώτος.
Βεβαίως, δεν υπάρχει ποτέ καμία πρόθεση από εκείνους που κινούν τα νήματα στο παρασκήνιο να επιτρέψουν την τόσο πολυδιαφημισμένη λαϊκή εξουσία. Ο στόχος είναι το κενό εξουσίας, το οποίο προορίζεται να καλυφθεί από μια φιλικά διακείμενη προς τους ιμπεριαλιστές οντότητα, η οποία και θα διασφαλίσει την εξόντωση όσων αρνήθηκαν την προσφορά υποταγής στην Αυτοκρατορία.
Θα αναρωτιέστε πόσο σχετικά είναι αυτά με την παραχάραξη της αλήθειας από το BBC. Ως εξήγηση, ρίξτε μια ματιά στην συμπερίληψη του BBC, στην ιστοσελίδα της Ανοικτής Κοινωνίας (opendemocracy). Μετά, κοιτάξτε την εντυπωσιακή λίστα των δωρητών και χρηματοδοτών του Open Democracy [Βλέπε Γ: λίστα Χρηματοδοτών της Ανοικτής Κοινωνίας]
Ποιος άραγε κινεί τα νήματα για την πλειοψηφία των μηχανισμών προπαγάνδας και των ΜΚΟ που προωθούν την αλλαγή καθεστώτος στην Συρία;
Ο στρωμένος με κιτρινισμό δρόμος της νεοσυντηρητικής στρατηγικής και των ιμπεριαλιστικών σχεδίων (ανέφικτων –τουλάχιστον ακόμα– στην περίπτωση της Συρίας) οδηγεί απευθείας στον «στρατηγό του Παγκόσμιου Χάους», τον Τζωρτζ Σόρος, που ηγείται της εκστρατείας πίσω από την ανθρωπιστική ασπίδα των ΜΚΟ.
Ας θυμηθούμε ένα απόσπασμα από το άρθρο «Η Συρία, το Avaaz, η Εταιρεία Purpose και η τέχνη του να κατασκευάζεις μίσος προς όφελος της Αυτοκρατορίας»:
«Δεν θα πρέπει να θεωρείται σύμπτωση ότι την ίδια στιγμή, μια καλοστημένη, έξυπνη και υψηλά χρηματοδοτούμενη καμπάνια ‘‘Σώστε την Συρία’’ έχει κατασκευαστεί στα εργαστήρια της Αυτοκρατορίας από τα αγαπημένα της παιδιά – του Χάρβαρντ. Αν, υπό την αιγίδα της οργάνωσης Avaaz, η κοινή γνώμη δεν συγκατανεύσει σε μια αεροπορική επίθεση στην Συρία, η νεοϋορκέζικη εταιρεία δημοσίων σχέσεων Purpose Inc., μπαίνει στο παιχνίδι.»
Η τελευταία αυτή εκστρατεία, εξαπολύθηκε σε συγχρονισμό με το κύμα προπαγάνδας για μια επιχείρηση στην Μαντάγια, η οποία σχεδιάστηκε ώστε να συμπέσει με την παράνομη εκτέλεση του Σεΐχη Νιμρ αλ Νιμρ, του κυριότερου εκπροσώπου του αγώνα για την δημοκρατία, την ελευθερία και την ενότητα της Σαουδικής Αραβίας, από τον Οίκο των Σαούντ.
Η υψηλής δημοσιότητας εκστρατεία «Σπάστε τις Πολιορκίες» λανσαρίστηκε, με μια περίτεχνη τεχνική, βγαλμένη απευθείας από τα γραφεία των πολυεθνικών του Μανχάταν, άρχισε να εκτυλίσσεται καθώς κλιμακώνονταν η οργή της κοινής γνώμης, ενώ τα Δυτικά ΜΜΕ, εμπνευσμένα από το Καταριανό Al Jazeera, μετέδιδαν αλλεπάλληλες ψευδείς φωτογραφίες. Οι κεντρικοί τίτλοι των εφημερίδων, που παρουσίαζαν τον Άσαντ ως την ρίζα του κακού, αποτελούσαν το ιδανικό πρελούδιο για την δραματοποιημένη καμπάνια. Κάποιος θα μπορούσε δικαιολογημένα να σκεφτεί ότι είχε προετοιμαστεί ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο.
Ο δρ. Αλ Τζαφάρι, μόνιμος αντιπρόσωπος της Συρίας στα ηνωμένα Έθνη, αντιμετώπισε αυτό το σκηνοθετημένο δράμα με ωμή αλήθεια, πασπαλισμένη με λίγους θεατρινισμούς, και μια μεγάλη δόση αξιοπρέπειας, παρά την εντεινόμενη εχθρικότητα των ΜΜΕ εναντίον της συριακής κυβέρνησης. Πλέον ο ίδιος, αποτελεί συνήθη στόχο μαζί με την αντιρωσική, αντι-ιρανική και αντισυριακή υστερία των δυτικών ΜΜΕ.
Μπροστά στον «κίνδυνο» να ευοδωθούν οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ του Άσαντ που –με τη βοήθεια της Ρωσίας– κέρδιζε στα πεδία των μαχών και της συριακής αντιπολίτευσης και να βρεθεί επιτέλους μια συμφωνημένη λύση που θα απέκλειε το Ισλαμικό κράτος και την Αλ Νούσρα από τη Συρία, μπήκαν και πάλι σε ενέργεια οι… ΜΚΟ. Σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες και τα κατεστημένα ΜΜΕ –κατ’ εξοχήν το «αντικειμενικό» BBC– ενορχήστρωσαν μια εκστρατεία συκοφάντησης των Ρώσων και του Συριακού στρατού, χρησιμοποιώντας τις γνωστές μεθόδους της παραπληροφόρησης που τόσο αποδίδουν από την Γιουγκοσλαβία και μετά. Βίντεο μεταχρονολογημένα, φωτογραφίες από άλλες περιοχές κ.λ.π. Και παρότι αυτή τη φορά η σκηνοθεσία αποκαλύφθηκε, ωστόσο η «δουλειά» είχε ήδη γίνει. Τους πρώτους μήνες του 2016 οι πολίτες της Δύσης πήραν την απαραίτητη δόση της παραπληροφόρησης, που επιτρέπει στην πολιτική των δυτικών δυνάμεων, της Τουρκίας, των Σαουδαράβων και του Κατάρ, να διαιωνίζεται ανενόχλητη. Η πιο κραυγαλέα περίπτωση ήταν εκείνη της εμφάνισης στο BBC ενός βίντεο δήθεν για την ανθρωπιστική κρίση στην Μαντάγια τον Ιανουάριο του 2106 που στην πραγματικότητα προερχόταν από το Γιαρμούκ το 2014!
Εξάλλου, ήδη το 2013 είχε χρησιμοποιηθεί η ίδια τακτική. Η ανάλυση του ντοκιμαντέρ «Σώστε τα παιδιά της Συρίας» που προβλήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2013 από την σειρά Panorama BBC, ενώ ακολούθησε σχετικό ρεπορτάζ των Ειδήσεων του καναλιού, καταδεικνύει ότι τα πλάνα που καταγράφηκαν από το προσωπικό του BBC για μια επίθεση με εμπρηστικές βόμβες σ’ ένα σχολείο στην Ουρμ-Αλ Κούμπρα, καθώς και πλάνα από το νοσοκομείο του Αταρέμπ, στο Χαλέπι, στις 26 Αυγούστου του 2013, είναι σε μεγάλο βαθμό, αν όχι εξ ολοκλήρου σκηνοθετημένα. Ας δούμε το χρονικό της πρόσφατης λαθροχειρίας που αποκάλυψε ο Ρόμπερτ Στούαρτ:
Γράμμα παραπόνων στο BBC: Παλαιό υλικό χρησιμοποιήθηκε στο ρεπορτάζ για την Μαντάγια του 2016.
Υποβλήθηκε μέσω της ηλεκτρονικής φόρμας παραπόνων του BBC .
«Η Συριακή κυβέρνηση επιτρέπει την βοήθεια στην πολιορκημένη Μαντάγια» – BBC News, 7 Ιανουαρίου 2016.
Όπως αποδεικνύεται στο αντίτυπο που σας επισυνάπτω, στο 50ο δευτερόλεπτο της αυθεντικής εκδοχής του ρεπορτάζ του BBC, εμφανίζεται ένας νεαρός άνδρας να φωνάζει προς τις κάμερες, ενώ η αφήγηση του Τζιμ Μούϊρ αναφέρει: «Από τον Οκτώβριο, οπότε και η τελευταία τροφοδοσία εισήλθε στην πόλη, τα πράγματα ήταν ήδη εξαιρετικά άσχημα». Ωστόσο, οι σκηνές του νεαρού άνδρα, λήφθηκαν το αργότερο τον Ιούλιο του 2014, όταν το επισυναπτόμενο βίντεο ανέβηκε στο You Tube. Επιπροσθέτως, ο τίτλος του βίντεο αναφέρει ότι τα πλάνα λήφθηκαν στον καταυλισμό του Γιαρμούκ, όχι στην Μαντάγια. [επισυνάπτεται φωτογραφία της οθόνης όπου αναγράφεται η σχετική ημερομηνία]. Επίσης παρατήρησα ότι μερικά πλάνα, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου του νεαρού άνδρα που φωνάζει προς την κάμερα, έχουν παραλειφθεί από την εκδοχή του ρεπορτάζ που είναι τώρα διαθέσιμη στην επίσημη ιστοσελίδα σας.
Μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί τα πλάνα του νεαρού άνδρα συνοδεύουν το ρεπορτάζ που περιγράφει την κατάσταση στην Μαντάγια, τον Οκτώβριο του 2015, και γιατί η συνακόλουθη τροποποίηση του ρεπορτάζ δεν αναφέρεται στην ιστοσελίδα σας;
Ρόμπερτ Στούαρτ
https://bbcpanoramasavingsy-
riaschildren.wordpress.com/
Από το Γιαρμούκ στην Μαντάγια
Ο καταυλισμός του Γιαρμούκ είναι ένα προάστιο της Δαμασκού, έκτασης 211 τ.χλμ., που κατοικείται από Παλαιστινίους, και διαθέτει νοσοκομεία και σχολεία. Βρίσκεται 8 χιλιόμετρα έξω από το κέντρο της Δαμασκού, εντός των μητροπολιτικών της ορίων, αν και όταν κατασκευάστηκε, το 1957, βρίσκονταν έξω από τα όρια της πόλης. Το Γιαρμούκ είναι ένας «ανεπίσημος» καταυλισμός προσφύγων και μέρος όπου κατοικεί η μεγαλύτερη Παλαιστινιακή προσφυγική κοινότητα στην Συρία. Τον Ιούνιο του 2002, ζούσαν εκεί 112.550 πρόσφυγες.
Κατά την διάρκεια του Συριακού Εμφυλίου Πολέμου, ο καταυλισμός του Γιαρμούκ μεταβλήθηκε σε θέατρο έντονων συγκρούσεων μεταξύ του Ελεύθερου Συριακού Στρατού και σωμάτων του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, που υποστηρίζονταν από τις δυνάμεις του κυβερνητικού Στρατού. Ο καταυλισμός έπεσε διαδοχικά στα χέρια διάφορων ομάδων, και αποψιλώθηκε από προμήθειες, γεγονός που προκάλεσε πείνα, επιδημίες και πολλούς θανάτους, που ανάγκασαν πολλούς ανθρώπους να φύγουν. Στα τέλη του 2014, ο πληθυσμός του καταυλισμού είχε συρρικνωθεί σε μόλις 20.000 κατοίκους.
Στις αρχές του Απριλίου 2015, το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής είχε καταληφθεί από τον ISIS, πυροδοτώντας ένοπλες συγκρούσεις με την Παλαιστινιακή πολιτοφυλακή Ακναφ-Μπαΐτ Αλ Μαγκντίς.
Η Μαντάγια είναι μια μικρή ορεινή πόλη της Συρίας, που βρίσκεται σε ύψος 1.400 μέτρων. Είναι ένα διάσημο παραθεριστικό θέρετρο, και βρίσκεται 40 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Δαμασκού. Σύμφωνα με την Κεντρική Υπηρεσία Στατιστικής της Συρίας, η Μαντάγια είχε το 2004 πληθυσμό 9.371 κατοίκων. Οι κάτοικοί της είναι κυρίως σουνίτες Μουσουλμάνοι.
Ποια είναι η αφήγηση την οποία διοχέτευσαν τα ΜΜΕ και οι ΜΚΟ υπηρεσίας; Διαβάζουμε στο Wickipaideia:
«Από τον Ιούλιο του 2015, η πόλη πολιορκείται από συριακές δυνάμεις πιστές στον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ, και τις συμμαχικές δυνάμεις της λιβανέζικης πολιτοφυλακής της Χεζμπολλάχ. Τον Δεκέμβριο του 2015, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μετέδωσαν ότι 23 άνθρωποι πέθαναν από την πείνα, έπειτα από έναν ολικό αποκλεισμό της πόλης, που απαγόρευε την είσοδο σε κάθε τροφοδοσία τροφίμων ή ανθρωπιστικής βοήθειας από τις 15 Οκτωβρίου. Ο γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν-Κι-Μουν εξέφρασε την έντονη ανησυχία του για την κατάσταση στην Μασάγια, καθώς και για άλλες πολιορκούμενες περιοχές της Συρίας, και προειδοποίησε ότι η χρήση της πείνας ως όπλο κατά την διάρκεια των συγκρούσεων συνιστά έγκλημα πολέμου.
Στις 7 Ιανουαρίου 2016, το γραφείο του ΟΗΕ για τον συντονισμό των ανθρωπιστικών ζητημάτων εξέδωσε μια ανακοίνωση απαιτώντας την απρόσκοπτη πρόσβαση της ανθρωπιστικής βοήθειας στην Μαντάγια, το Αλ Φου’αχ και την Καφρίγια. Εν μέσω εκκλήσεων αξιωματούχων του ΟΗΕ και δεκάδων ανθρωπιστικών οργανώσεων, τα Ηνωμένα Έθνη διαπραγματεύτηκαν μια συμφωνία μεταξύ της Συριακής κυβέρνησης και των ανταρτών που κρατούν την πόλη, για να επιτρέψουν την είσοδο της ανθρωπιστικής βοήθειας, η οποία παραδόθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2016.»
Όμως όλη η λαθροχειρία αποκαλύφθηκε, διότι επρόκειτο για μεταχρονολογημένα γεγονότα και προκλήθηκε τέτοιος σάλος, ώστε ακόμα και το CNN υποχρεώθηκε να αναφέρει στην ιστοσελίδα του: «Οι εικόνες από την Μαντάγια, αποτέλεσαν πηγή μιας μόνιμης αντιπαράθεσης, με μερικούς ακτιβιστές να ποστάρουν παλαιότερες φωτογραφίες της, ή ακόμα και από άλλες πολιορκούμενες πόλεις, προκειμένου να υποστηρίξουν το επιχείρημα της άμεσης παροχής βοήθειας» (CNN).
Ο σιωνιστής δημοσιογράφος Γκόφρευ Άλντερμαν έγραψε στον «Γκάρντιαν» σχετικά με την απαγόρευση της Press TV από την Ofcom:
«H Ofcom απαγορεύει τον σταθμό με ψευδείς ισχυρισμούς, και αυτή η κίνηση θα επιφέρει μόνο αύξηση των αντι-δυτικών αισθημάτων στο Ιράν
Η Ofcom, που επιβλέπει τα ΜΜΕ που εκπέμπουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, ανακάλεσε την άδεια του Press TV, με το αιτιολογικό ότι το στούντιο του σταθμού βρίσκεται στο δυτικό Λονδίνο, αλλά η αρχισυνταξία του εδρεύει στην Τεχεράνη. Η Ofcom ζήτησε από το κανάλι να διαλέξει: Η να μεταφέρει την αρχισυνταξία του στο Λονδίνο, ή να μεταφέρει την τηλεοπτική του άδεια στο Ιράν. Ο σταθμός εν τέλει αγνόησε αυτό το τελεσίγραφο, κι έτσι η εκπομπή του έχει πλέον διακοπεί.
Πιστεύω ότι αυτή η ενέργεια της Ofcom, είναι λυπηρή και απροκάλυπτα κυνική. Αλλά πριν προχωρήσω στο να εξηγήσω το γιατί, πρέπει να δηλώσω δυο πράγματα: Το πρώτο είναι ότι είμαι περήφανος για τον σιωνισμό μου. Το δεύτερο, είναι ότι από τους πρώτους μήνες που εξέπεμψε το κανάλι στο Ηνωμένο Βασίλειο, το 2007, υπήρξα περιστασιακός ανταποκριτής για τον σταθμό, εμφανιζόμενος κυρίως σε πάνελ συζητήσεων. Το 2011, έκανα 4 τέτοιες εμφανίσεις, και έλαβα συνολικά 300 λίρες, τις οποίες και δώρισα στο Ισραήλ.
Η σιωνιστική μου στράτευση είναι βεβαίως γνωστή στον σταθμό. Αλλά ουδέποτε λογοκρίθηκα, ούτε η διοίκηση προσπάθησε ποτέ να μου επιβάλει οποιαδήποτε άποψη. Έτσι, η μεγάλη κάλυψη που παρείχε ο σταθμός στην Μέση Ανατολή περιείχε απόψεις και επιχειρήματα –ειδικότερα σε ό,τι είχαν να κάνουν με το Ισραήλ– που σε διαφορετική περίπτωση δεν θα ακούγονταν ποτέ. Τώρα, αυτή η ισορροπημένη φωνή έχει φιμωθεί».
Πηγή: Geoffrey Alderman, «Suppressing Press TV is deplorable – Ofcom should restore its licence now», Guardian, Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012.
Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της «Ανοικτής κοινωνίας» τον κατάλογο των υποστηρικτών και δωρητών της ιστοσελίδας για την περίοδο 2012-2015: «Είμαστε ιδιαίτερα ευγνώμονες για την γενναιόδωρη συνεισφορά ιδρυμάτων, και εταίρων, τόσο για την κύρια ιστοσελίδα μας, όσο και για τα ειδικά της αφιερώματα. Παρακάτω, παρατίθεται μια πλήρης λίστα των υποστηρικτών μας, και των εταίρων που καλύπτει την περίοδο 2012-2015.
Κύρια χρηματοδότηση
£1,000 – £10,000
Jas Fund (Network For Social Change) (Αραβική Αφύπνιση)· Lipman-Miliband Trust (oD-UK)· Lush (oD-UK)· Marmot Trust (oD-UK)· Johnson Trust (Main Site Core Costs)·Ίδρυμα Robert Bosch (CanEuropeMakeIt?)
£10,000 – £15,000
Andrew Wainwright Trust (ourNHS)· The Barry Amiel and Norman Melburn Trust (oD-UK)· Betterworld (ourNHS)
£15,000 – £20,000
Ίδρυμα Compton (Transformation)· Ίδρυμα Flora Family (Main Site Core Costs)· Fritt Ord (Αραβική Αφύπνιση)·Network for Social Change (Αραβική Αφύπνιση)
£20,000 – £25,000
Barrow Cadbury Trust (50.50)· Joseph Rowntree Reform Trust (Climate Unspun Project)· Mulberry Trust (Αραβική Αφύπνιση)· NOREF (openSecurity)· Ταμείο Rockefeller Brothers (Main Site Core Costs)
£25,000 – £30,000
Ταμείο Eric Abraham (oD-UK)· Ίδρυμα Hauser Raspe (Main Site Core Costs)
£30,000 – £40,000
Ίδρυμα Esmée Fairbairn (Main Site Core Costs)· Ίδρυμα για την Προώθηση της Ανοιχτής Κοινωνίας (Democracia Abierta)· Ίδρυμα Kallopeia (Transformation)· National Endowment for Democracy (Αραβική Αφύπνιση)
£40,000 – £60,000
Ίδρυμα Hidden Leaf (Transformation)·Ίδρυμα Tinsley (Main Site Core Costs, oD-UK)· Ίδρυμα NoVo (Transformation)
£60,000 – £80,000
Ίδρυμα Bertha (Main Site Core Costs, Shine A Light)·Ίδρυμα David and Elaine Potter (Main Site Core Costs, oD-UK)· Ίδρυμα Ford (openGlobalRights)·Joseph Rowntree Charitable Trust (openSecurity, 50.50, Main Site Core Costs)· Ίδρυμα Roddick (Shine A Light)· Tedworth Charitable Trust (Main Site Core Costs, Exile Nation)
£80,000 – £100,000
HIVOS (50.50, Transformation)· Ίδρυμα Mott (oDR)· Ίδρυμα Oak (50.50)
£100,000+
Norwegian MFA (openSecurity)· Ίδρυμα για την Ανοιχτή Κοινωνία (oDR)· Πρωτοβουλία της Ανοιχτής Κοινωνίας για την Ευρώπη (Main Site Core Costs)
Εταίροι-χρηματοδότες
Κέντρο Νομικών και Κοινωνικών Σπουδών (Αργεντινή) [το ανθρώπινο κόστος της παγκόσμιας πολιτικής για τα ναρκωτικά)· Κέντρο για την Πολιτειότητα, τις Ταυτότητες και την Διακυβέρνηση (Ανοιχτό Πανεπιστήμιο) Οκτ. 2012-Μάι. 2015· Κολέγιο Goldsmiths (Ο φιλελευθερισμός στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού) – Ιούλ. ’14-Ιούλ. ‘15· Διεθνές Κέντρο για τις μη-βιαίες συγκρούσεις (λαϊκές αντιστάσεις)· Μάι. 2011 – Φεβρ. 2016· Kings College London (Πέρα από την διακίνηση προσώπων και την υποδούλωση)· Απρ. 2014 – σε εξέλιξη· Εθνική Συμμαχία για την Ανεξάρτητη Δράση (τοπικότητες)· Ίδρυμα New Field (Η Αφρική μας)· Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (Οικουμένη – η έννοια του πολίτη μετά τον οριενταλισμό) – (Οκτ. 2012-Μάρ. 2014· Πανεπιστήμιο του ΟΗΕ – GCM (Μετανάστευση, γυναίκες και η πόλη της Βαρκελώνης/ Το ταξίδι της Ελπίδας στην Μεσόγειο). – Ιούν. 2015 – σε εξέλιξη· Πανεπιστήμιο College, Λονδίνο (Οι αντιπαραθέσεις γύρω από το Brexit)–Ιαν.-Μάι. 2016· Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ (Πέρα από την διακίνηση προσώπων και την υποδούλωση)– 2014 – σε εξέλιξη. Πανεπιστήμιο του Καίμπρητζ (Κατασκευάζοντας συνομωσίες: Η επιστήμη της καχυποψίας) – Σεπτ.-Νοέμ. 2015· Πανεπιστήμιο της Μινεσότας (Παγκόσμια Δικαιώματα) – Ιούν. 2013 – σε εξέλιξη· Πανεπιστήμιο του Νότινγχαμ (Πέρα από την διακίνηση προσώπων και την υποδούλωση) – 2014 – σε εξέλιξη· Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ ((Πέρα από την διακίνηση προσώπων και την υποδούλωση) – 2014 – σε εξέλιξη· Πανεπιστήμιο του Γουόργουικ, (Πολιτική Ηθική) – Οκτώβριος 2012 – Οκτώβριος 2013· Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αγγλίας, (Η ιδέα της Ευρώπης)·
Μεμονωμένοι δωρητές
Anne Lapping, Carl Djerassi, Charles Ann Cotton, Charles Chadwyck-Healey, Clare Enders, Κώστας Καρράς, David Elstein, Dennis Stevenson, Diego Hidalgo, Greg Dyke, Heidi Bergemann, Hermann Hauser, Jeremy Fox, Jeremy Hardie, Jo Stanislaw, John Jackson, John Mills, Judith Herrin, Mark Oliver, Nelly Munthe, Pamela Raspe, Reinhard Hesse, Tore Engebretsen, Clive and Sue Hollick, Alex Graham, Kate Gavron, Ed Ross, Jeremy Hardie.»
Πηγή: www.opendemocracy.net/about/supporters
