του Οδ. Κάλογλου, από το Άρδην τ. 29, Μάρτιος-Απρίλιος 2001
Όταν έρθει η ώρα της πορείας πολλοί δεν ξέρουν πως επί κεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους. Η φωνή που διαταγές τους δίνει είναι του εχθρού τους π φωνή. Και εκείνος που για τον εχθρό μιλάει είναι ο ίδιος ο εχθρός.
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Δυστυχώς τα λόγια του Γερμανού συγγραφέα και ποιητή επαληθεύονται με τρόπο πανηγυρικό και συνάμα τραγικό στο πρόσωπο του κυρίου Στυλιανού Ράμφου.
Ο κύριος Ράμφος, ηγετικό στέλεχος του φοιτητικού κινήματος της γενιάς του 1-1-4, της δεκαετίας του ’60, με μαρξιστικές καταβολές, έκανε την πρώτη του στροφή στα μέσα της περίφημης δεκαετίας του ’60 προς την παράδοση και τις αξίες του τόπου του. Φάνηκε ότι είχε βρει τον δρόμο του. “Μηδένα προ του τέλους μακάριζε”, έλεγαν όμως οι αρχαίοι, πολύ σοφά.
Στας δυσμάς του βίου του, αίφνης, “ανέκρουσε πρύμναν” προς τον λιμένα των Λωτοφάγων, του εκσυγχρονισμού δηλαδή.
Ο κύριος Ράμφος, ύστερα από 30 χρόνια και πλέον κριτικής στάσης και διαλόγου ουσιαστικού με τα ρεύματα και τα ιδεολογήματα της νεωτερικότητας, ξαφνικά περνάει στους CONTRAS. Αλλάζει στρατόπεδο ποιος; Αυτός που φιλοδόξησε τον ρόλο της δεξαμενής σκέψης -think tank νεωτεριστί- στον ευρύτερο ορθόδοξο εκκλησιαστικό σκεπτόμενο χώρο. Απέδειξε με την στροφή του ότι η σχέση του με την παράδοση του τόπου του και με την Εκκλησία υπήρξε πράγματι επιστημονική, θεωρητική και χρησιμοθηρική ίσως, πάντως όχι αγαπητική – εμπειρική.
Αντίθετα προς αυτό που πρέσβευε, η δίψα της γνώσεως υποκατέστησε τελικά την ελπίδα της σωτηρίας.
Η πρωτοχρονιάτικη έκδοση της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ έριξε κάποιο φως στο μυστήριο. Ο κύριος Στυλιανός Ράμφος μπαίνει στα top-19 της χρονιάς που πέρασε. Είναι ένα από τα 19 σημαντικά πρόσωπα της χρονιάς 2000 για την Ελλάδα. Το σύστημα ξαφνικά, αλλά όχι ανεξήγητα όπως είδαμε και θα δούμε, κάνει διάσημο πέραν του στενού κύκλου των διανοουμένων τον κ. Στέλιο Ράμφο. Ο λόγος; Η μεγάλη στροφή 180° μοιρών αυτού του σκληροπυρηνικού νεορθόδοξου με εθνικιστικές κορώνες και η πρόσδεσή του ως αμαξηλάτου πλέον στο άρμα του εκσυγχρονισμού και εξευρωπαϊσμού. Το γεγονός τον καθιστά και προνομιακό συνομιλητή του κυρίου Σημίτη.
Πιο διαφωτιστική όμως είναι η τελευταία πληροφορία που δίδεται στην εφημερίδα μάλλον ως αιτιολόγηση ψήφου. Η μεγάλη στροφή έχει τις ρίζες της στην επίσκεψη του κου Ράμφου στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον των ΗΠΑ το 1998 όπου κλήθηκε για να δώσει διαλέξεις.
Από τότε και κατά τον συντάκτη αρχίζει η αλλοίωση και μεταβολή του κ. Ράμφου. Κεντρική θέση στην νέα θεωρία του κ. Ράμφου έχει η λέξη εξατομίκευση.
Η έλλειψη αυτής της ιδιότητας, της εξατομίκευσης δηλαδή, η οποία αφθονεί στην Δύση, είναι η αιτία του κακού στην καθ’ ημάς Ανατολή. Η απουσία της εξατομίκευσης μας καθιστά ανίκανους να εφαρμόσουμε τους νόμους αδιακρίτως, να φτιάξουμε μηχανές αξιόπιστες, δρόμους, σύστημα υγείας, παιδεία, οικονομία ανταγωνιστική γενικότερα.
Και σ’ αυτό φταίνε οι μεγάλοι μας θεωρητικοί, ο Μ. Βασίλειος, ο Μάξιμος Ομολογητής και ο Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς κυρίως, όπως ισχυρίζεται πλέον ο κ. Ράμφος.
Αυτοί φταίνε και μείναμε καθυστερημένοι καθώς δεν ευθυγραμμιστήκαμε με την Δύση και τον πολιτισμό της. Διότι σκοπός της ζωής δεν μπορεί να είναι “η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος”, όπως έλεγε ο Αγιος Σεραφείμ του Σάρωφ. Ανθρωπολογικό μας πρότυπο είναι πλέον ο homo-manager και όχι ο Αγιος. Πρότυπο είναι ο εκσυγχρονιστής άνθρωπος που κατάφερε σε 50 χρόνια να καταστρέψει τον μισό πλανήτη. Αυτός ο τύπος ανθρώπου είναι ο μανικός έρως του κ. Ράμφου πλέον.
Ας μην παρασυρόμαστε από την προπαγάνδα των φονταμενταλιστών λοιπόν. Οι ανθρωπιστικές επεμβάσεις, τα ναρκωτικά, οι άστεγοι, η πλαστική τροφή, οι έξυπνες βόμβες ουρανίου, τα ταξίδια αναψυχής στην Ταϊλάνδη για απόλαυση παιδικής σάρκας, τα Weekend στη Βοσνία για εξάσκηση σκοποβολής σε ζωντανό στόχο είναι τυφλή προπαγάνδα των αντιδραστικών.
Η εκτροφή ζώων με ορυκτέλαια, η οπλοφορία μαθητών ακόμα και στο Δημοτικό Σχολείο, η εγκατάλειψη των γερόντων γονέων, η εκδίωξη 17χρονων παιδιών από την γονική εστία εφόσον δεν πληρώνουν νοίκι και τροφεία, είναι παραληρήματα των φονταμεντολικών ορθόδοξων χριστιανών και ισλαμιστών.
Ο εξοβελισμός των χριστιανικών μηνυμάτων και συμβόλων από το Σχολείο και την κοινωνία στο όνομα της ανεξιθρησκίας και η είσοδος από την πίσω πόρτα καινούργιων συμβόλων και μηνυμάτων μέσω της μοντέρνας τέχνης (λογοτεχνίας, μουσικής, κινηματογράφου), ο πανσεξουαλισμός, η τρομολαγνεία, η πρακτική μαγεία, η λατρεία του Σατανά (βλέπε εσχάτως παγκόσμιο Best seller λογοτεχνίας ο Harry Potter κυρίως για παιδιά, ουσιαστικά τυφλοσούρτης πρακτικής μαγείας μιας ψυχοπαθούς συγγραφέως Βρετανίδας, ονόματι J.K. Rowting). Αυτά δεν είναι ανησυχητικά για κανέναν. Είναι έμμονες ιδέες των φονταμενταλιστών που δεν βλέπουν την επερχόμενη ευημερία και ραγδαία πρόοδο. Ο κύριος Ράμφος δεν βλέπει τίποτα. Κλείνω την επιστολή μου με μια προσφυέστατη φράση της κ. Αρβελέρ-Γλύκατζη Ελένης, σαν απάντηση στο αίσθημα μειονεξίας που προσπαθεί να εμφυσήσει ο κ. Ράμφος στους Έλληνες. Ρωτήθηκε λοιπόν η κ. Γλύκατζη πως θα μπορούσε να συνοψίσει την προσφορά της Δύσης και της ελληνικής παράδοσης σε μια φράση και απάντησε: Οι Έλληνες δώσανε Πνεύμα στην Δύση και πήρανε ρεύμα.
Αυτό μας αρκεί όχι βέβαια για να επαναπαυτούμε αλλά για να πάψουμε να είμαστε μίζεροι και κομπλεξικοί απέναντι στο Δυτικό παράδειγμα το οποίο έχει νουν, αλλά όχι σπλάχνα οικτιρμών για τον αδύνατο, τον Ιρακινό, τον Σέρβο, τον Κούρδο. Κλείνω οριστικά την επιστολή μου με ένα στιγμιότυπο -δείγμα του κοινωνικού προτύπου που μας προτρέπει “πάση θυσία” να ενστερνιστούμε ο κ. Ράμφος.
Το 1977 λοιπόν, στην τότε Δυτική Γερμανία, μητρόπολη του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, στην πόλη Brohl μεταξύ Κολωνίας και Βόννης, γερμανίδα μητέρα 40 ετών και πλέον μου έλεγε ότι στην κόρη της, που ήταν τότε 10 ετών, έλεγε ότι μόλις η κόρη θα γίνει 13 ετών θα της δίνει το χάπι, το αντισυλληπτικό εννοείται, για να έχει την ησυχία της.
Εμπρός βήμα ταχύ λοιπόν προς Δυσμάς να σωθούμε κ εμείς οι απολίτιστοι Βαλκάνιοι! “Κόβοντας δρόμο με κάθε τρόπο”.
* Επιστολή στο Άρδην του κ. Οδυσσέα Κάλλογλσυ, καθηγητή της γερμανικής γλώσσας στη Θεσσαλονίκη.
