Του Μιχάλη Ιγνατίου από την ιστοσελίδα Απόψεις*
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι εάν ο Ταγίπ Ερντογάν εγκαταλείψει τον φίλο του τον Βλαντιμίρ Πούτιν, οι Αμερικανοί γραφειοκράτες θα υποδεχθούν με ορθάνοικτη την αγκαλιά τον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας στο δυτικό «μαντρί».
Δεν κομίζω γλαύκας εις Αθήνας. Οι γραφειοκράτες -και όχι αναγκαστικά η πολιτική ηγεσία- έχουν εκφράσει επανειλημμένα τη θέση αυτή και σε συναντήσεις τους με δυτικούς αξιωματούχους και με δημοσιογράφους. Βεβαίως, οι εν λόγω γραφειοκράτες είναι γνωστοί υποστηρικτές της Τουρκίας.
Το ερώτημα είναι τι θα πράξει ο Πρόεδρος της Αμερικής, ο οποίος -και ενώ πέρασαν 80 και πλέον μέρες από την ορκωμοσία του- δεν τηλεφώνησε ακόμα στον Ερντογάν. Είμαι επίσης από αυτούς που υποστηρίζουν ότι έπρεπε να γίνει αυτό το έρμο το τηλεφώνημα, διότι λόγω του χαρακτήρα των δύο προέδρων, θα τα «έσπαγαν» μια και καλή.
- Παρακολουθώντας τους λογαριασμούς στα κοινωνικά δίκτυα ανθρώπων που παρακολουθούν την πολιτική αλαζονεία του Ερντογάν, με αφορμή την επίσκεψη του προέδρου της Ουκρανίας στην Κωνσταντινούπολη, κατάλαβα πως μερικοί τείνουν να πιστέψουν πως ο Τούρκος πρόεδρος θα πουλήσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν και θα εγκολπωθεί ξανά τους Αμερικανούς.
Την ίδια στιγμή, έχουμε να κάνουμε και με τους ψεκασμένους αναγνώστες, που προχωρούν τη σκέψη των αναλυτών και καταλήγουν σε συμπεράσματα: ότι ο Ερντογάν θα επιστρέψει στη Μόσχα το ρωσικό σύστημα S-400, θα μετατραπεί σε στενό σύμμαχο των Αμερικανών και αυτοί, οι Αμερικανοί, θα προδώσουν την Ελλάδα και θα παραδώσουν την Κύπρο στην Τουρκία. Βλακείες…
Αυτή τη στιγμή τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά, παρά τον δημόσιο «θυμό» του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ εναντίον της Τουρκίας για τις σχέσεις της με την Ουκρανία. Από το Κάιρο, ο κ. Λαβρόφ επιτέθηκε εναντίον των Αμερικανών και των Τούρκων, τους οποίους κατηγόρησε ότι βοηθούν τις «επεκτακτικές» διαθέσεις των Ουκρανών, παρά το γεγονός ότι -όπως φαίνονται τα πράγματα- η Ρωσία είναι αυτή που επιτίθεται στην Ουκρανία.
Το θέμα που θα μπορούσε να «κάψει» τις σχέσεις του κ. Πούτιν με τον Ερντογάν, είναι η Κριμαία. Η Τουρκία δείχνει μία επιθετική στάση και βετεράνος διπλωμάτης εικάζει ότι είναι η “πληρωμένη” απάντηση του Ερντογάν στη ρωσική υποστήριξη στην Κύπρο, στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Ο πρόεδρος της Ρωσίας, όμως, δεν χωρατεύει με το ζήτημα της Κριμαίας. Είναι θέμα τιμής και υπερηφάνειας για τον εθνικιστή Πούτιν.
Τα πράγματα μεταξύ της Τουρκίας και της Ρωσίας πρέπει να αντιμετωπίζονται με κυνισμό. Διότι οι ηγέτες τους είναι σκληροί, κυνικοί άνθρωποι χωρίς αισθήματα. Είναι αυταρχικοί στον υπερθετικό βαθμό, και χρησιμοποιούν τις εκλογικές διαδικασίες για να ισχυρίζονται ότι εκλέγονται δημοκρατικά.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Ταγίπ Ερντογάν είναι «γεννημένοι» ο ένας για τον άλλο. Ενώ στην ουσία δεν είναι σύμφωνοι σε πολλά πράγματα, ο ένας φανατικός ορθόδοξος χριστιανός και ο άλλος φανατικός ισλαμιστής, παραμερίζουν τις διαφορές τους για να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα. Είναι γι’ αυτό το λόγο που αμφιβάλλουμε ότι θα τα χαλάσουν για την Ουκρανία. Αν υποθέσετε ότι ο Ερντογάν θα προτιμήσει τη Μόσχα από το Κίεβο, μέσα θα είστε… Αν και μερικές φορές, όταν κυριαρχεί η “τρέλα” του, κάνει το τραγικό λάθος… Δείχνει, πάντως, μία ιδιαίτερη ανάγκη να βοηθήσει τον νεαρό πρόεδρο της Ουκρανίας.
Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έχει λάβει θέση και είναι η αναμενόμενη: Υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και υπόσχεται ότι θα βοηθήσει τη χώρα εάν υλοποιηθεί η ρωσική απειλή για επίθεση. Όμως, η πιθανότητα πολέμου της Ρωσίας και της Αμερικής για χάρη της Ουκρανίας, είναι εντελώς απομακρυσμένη. Αυτά δεν γίνονταν ούτε την εποχή του πρώτου Ψυχρού Πολέμου.
- Ο Ερντογάν, προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την κρίση και προφανώς παίζει σε δύο «ταμπλό» για να είναι και πάλι ο κερδισμένος. Από τη μία νομίζει πως εξυπηρετεί τους Αμερικανούς και τους Ουκρανούς και από την άλλη βρίσκει τον τρόπο να βοηθά και τον Πούτιν. Ή μάλλον να νομίζει ότι τον βοηθά. Είναι από τις περιπτώσεις που ο «μεσολαβητής» καίγεται όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα.
Πάντως, εάν ο Ερντογάν εγκαταλείψει τη Ρωσία, θα ανοίξει ταυτόχρονα πολλά μέτωπα. Έτσι κι αλλιώς ήταν (και είναι) ερμαφρόδιτη η σχέση της Μόσχας με την Άγκυρα. Τον περασμένο χρόνο βρέθηκαν απέναντι και στη Λιβύη και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, αλλά -σε μερικές περιπτώσεις- και στη Συρία. Τι σόι συμμαχία είναι αυτή.
Είναι οπωσδήποτε πολύ μπερδεμένη η κατάσταση, η οποία θα μπορούσε να περιπλεχθεί ακόμα περισσότερο, εάν ο Τζο Μπάιντεν αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι θα υλοποιήσει την απόφαση που έδωσε απλόχερα στους αρμενικής καταγωγής Αμερικανούς, οι οποίοι και τον ψήφισαν μαζικά.
Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία… Εάν αναγνωριστεί η Γενοκτονία, αυτό σημαίνει ότι ο Αμερικανός πρόεδρος ζύγισε τα υπέρ και τα κατά αυτής της πράξης και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Τουρκία και η δήθεν στρατηγικής της θέση είναι ένας τουρκικός ισχυρισμός που δεν επιβεβαιώνεται…
Πρώτη δημοσίευση hellasjournal.com
