«Ο άνθρωπος του Θεού»! Αξίζει!

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Όποιος δεν είδε Άγιο στη ζωή του, ούτε έκανε ποτέ την προσπάθεια να ασχοληθεί, έστω διανοητικά / πνευματικά, με την αγιοσύνη, την πίστη, τον ασκητισμό, την ελπίδα, τα θαύματα, την ορθόδοξη λατρεία, την καρτερία, την υπέρβαση, την ανιδιοτελή προσφορά, ας κάνει τον «κόπο» να δει μόνο τον Άρη Σερβετάλη να ερμηνεύει ανεπανάληπτα τον ρόλο του Αγίου Νεκταρίου στην θαυμάσια κινηματογραφική ταινία «Ο άνθρωπος του Θεού» της Γελένα Πόποβιτς! Για να δει! Γιατί, έτσι απλά πρέπει να είναι οι Άγιοι της Εκκλησίας … και της ζωής! Και κάπως έτσι πρέπει ν΄ αντιμετωπίζεται ο κακόβουλος διασυρμός, οι άδικες κατηγορίες, αλλά και η πλανεύτρα εξουσία, που οδηγεί σιγά-σιγά σε άλλους δρόμους, σκοτεινούς, «ανθρώπινους».

Κι ας ξεχάσει τους διαφόρους «ειδικούς» κριτικούς του κινηματογράφου, τύπου Τατσόπουλου και ΣΙΑ, στις σελίδες των Μέινστριμ (Καθημερινή, ΝΕΑ, κ.λπ.) να βογκούν ενάντια στην ταινία, βυθισμένοι στην προφανή «προοδευτική» κενότητά τους, την εμβριθή εμπάθεια, τον εξόφθαλμο αντικληρικαλισμό, τις προφανείς ιδεοληψίες τους, την μιζέρια τους.

Και η απάντηση σε αυτό είναι οι γεμάτες αίθουσες και κυρίως τα πρόσωπα των θεατών που δείχνουν γαλήνη και αναστοχασμό, ακόμα και εκείνων που έχουν τα προβλήματά τους με την Πίστη ή τον “θρησκευτικό διδασκαλισμό”! Μια ταινία σταθμός, με εξαιρετικούς όλους τους συντελεστές της, μια ταινία σαν στάλα βάλσαμο, σε εποχές της απόλυτης ρευστότητας, της πανταχού παρούσας νοσηρότητας και των κινδύνων για το έθνος και για τον καθένα μας.