του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Τσεβάς και Σαρτζετάκης, οι δυο εισαγγελείς που άφησαν το ανεξίτηλο στίγμα τους στα δικαστικά και πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας στις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Ο πρώτος ήταν ο εισαγγελέας που τους πρώτους μήνες μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας διερεύνησε την υπόθεση του Πολυτεχνείου, και συνέταξε το πόρισμα του 1975 για τους 18 επιβεβαιωμένους επώνυμους νεκρούς του Πολυτεχνείου (*). Σε όλο το διάστημα της έρευνάς του, αμέσως μετά την πτώση της χούντας, όλη η Ελλάδα συγκλονιζόταν από μεγάλες αντιχουντικές διαδηλώσεις για την πλήρη δικαίωση των θυμάτων και του αγώνα του Πολυτεχνείου.
Κυρίαρχο σύνθημα στις διαδηλώσεις ήταν το περίφημο «Τσεβά να γίνεις Σαρτζετάκης»! Σαν τον νεαρό ανακριτή Σαρτζετάκη, που στην υπόθεση της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη επιτελούσε, όπως παραδέχτηκε ακόμη και ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης της ΕΡΕ, «τὸ ἔργον του μὲ ὅλην τὴν ἀμεροληψίαν καὶ τὴν ἀντικειμενικότητα καὶ μὲ ὅλην τὴν συναίσθησιν τῆς εὐθύνης καὶ τοῦ καθήκοντος», αν και δεχόταν πανταχόθεν αφόρητες πιέσεις.
Ίσως αυτό από μόνο του ν’ αρκεί για να τιμήσει κανείς δεόντως τον αποβιώσαντα σήμερα, όχι μόνο αδέκαστο δικαστή, τ. Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ευπατρίδη Χρήστο Σαρτζετάκη, αλλά και έναν λόγιο, που έμεινε, παρά τα όποια λάθη ή τις υπερβολές του, πάντα πιστός στις απόψεις του για τον Ελληνισμό, το ελληνικό έθνος και τον ελληνικό λαό.
(*) Σύμφωνα με νεότερη έρευνα του διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Λ. Καλλιβρετάκη, οι επώνυμοι νεκροί ανέρχονται στους 24 και οι νεκροί αγνώστων στοιχείων στους 16.
2 ΣΧΟΛΙΑ
Δεν είναι καιρός κύριοι να σταματήσει – λέω εγώ, η παρελθοντολογία με βάση το αφήγημα της αριστεράς (ή αντιστοίχως της δεξιάς και του κέντρου) τι έγινε στα 1963, 1964, κ.λ.π. Αντ’ αυτού πρέπει να εγκωμιάζονται οι πολιτικοί και οι διανοούμενοι (αν υπάρχουν πουθενά στην Ελλάδα) που βοηθάνε τον λαό να απαλλαγεί από τις πλάνες του και τον συμβουλεύουν να είναι καλός πολίτης. Διάβασα χθες ένα άρθρο του έγκριτου δημοσιογράφου κ. Κ. Στούπα σχετικά με την τύχη των κόκκινων δανείων, την νέα φούσκα και την προσεχή “έκρηξη” και της νέας φούσκας. Απόσπασμα: “…Αυτά δεν ισχύουν για την Ελλάδα όμως που ενώ έχει περάσει περισσότερο από μια δεκαετία από τη χρεοκοπία του 2010 και την εκτόξευση των “κόκκινων” δανείων πάνω από το $50\%$ των τραπεζικών χορηγήσεων ελάχιστοι εξ όσων όφειλαν έχουν ζημιωθεί…”
Συμπέρασμα δικό μου: Δεν κυβερνιέται μία χώρα αν οι κακοπληρωτές και οι παράνομοι δεν αμείβονται και οι νομοταγείς δεν τιμωρούνται. Εγώ εξηγούμαι: Είμαι υπέρ των πλειστηριασμών. Αλλιώς το κράτος αγοράζει τα κόκκινα δάνεια και χαρίζει τα χρέη. Επιβαρύνει τον τίμιο φορολογούμενο μετατρέπει έτσι το ιδιωτικό χρέος δημόσιο και αυξάνει το συνολικό χρέος της χώρας. Προοδεύει έτσι μία χώρα με τέτοιους πολίτες. Και τα αφηγήματα της αριστεράς δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Ούτε όσους το ομολογούν (μειοψηφία), ούτε όσους προσποιούνται ότι τους ενδιαφέρουν για να κάνουν την δουλειά τους (πλειονότης).
Επειδή η φράση : “Δεν κυβερνιέται μία χώρα αν…και οι νομοταγείς δεν τιμωρούνται” δεν είναι διατυπωμένη σωστά και ενδεχομένως δημιουργεί εύλογες παρερμηνείες διευκρινίζω:
το νόημα της φράσης είναι: Σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, αν οι παράνομοι συχνά δεν αμείβονται και οι νομοταγείς συχνά δεν τιμωρούνται δεν καθίσταται δυνατό να κυβερνηθεί. Επειδή οι μη νομοταγείς είναι οι περισσότεροι.