του Αλέκου Μιχαηλίδη
Βρήκε ευκαιρία και μες στο χάος που προκαλεί η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, εισέβαλε ξανά στο ιρακινό Κουρδιστάν με αεροσκάφη και πυροβολικό. Η Τουρκία εξαπέλυσε χερσαία και εναέρια επίθεση εναντίον Κούρδων μαχητών, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 19 Κούρδοι αντάρτες και να τραυματιστούν τέσσερις Τούρκοι στρατιώτες.
Την τουρκική εισβολή ανακοίνωσε κι ο ίδιος ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, πανηγυρίζοντας για τους «ηρωικούς κομάντο» του τουρκικού στρατού και ισχυριζόμενος ότι το κουρδικό PKK ετοιμαζόταν για «επίθεση μεγάλης κλίμακας». Ο Ακάρ είπε κιόλας πως η εισβολή στόχευε «τρομοκράτες» και ότι επιδεικνύεται «μέγιστη ευαισθησία» για αποφυγή ζημιών σε πολίτες και πολιτιστικές, θρησκευτικές δομές.
Βέβαια, η διαρκής εκστρατεία των Τούρκων για εξόντωση και εθνοκάθαρση των κουρδικών πληθυσμών, σε Ιράκ, Συρία, Τουρκία και Ιράν, δεν συγκινεί τόσο τη διεθνή κοινότητα. Το εθνικοαπελευθερωτικό PKK παραμένει στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων και Κούρδοι τραβολογούνται στα δικαστήρια πολλών δυτικών χωρών επειδή υπάρχει υπόνοια για σύνδεσή τους με το κόμμα. Και η Τουρκία συνεχίζει την εγκληματική της επιχείρηση, με τις πλάτες των Ρώσων, των Αμερικάνων, των Γερμανών, των Βρετανών, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και άλλων χωρών. Οι Κούρδοι δεν είναι Ουκρανοί;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Το μεγάλο τραγούδι του Κώστα Βίρβου «Ο Μεμέτης», περιγράφει άψογα του τι έχουν να αντιμετωπίσουν όσοι λαοί βασανίζονται από τον τουρκικό φασισμό –«βρήκες ευκαιρία στην αναμπουμπούλα, είχα τα δικά μου κι ήμουνα μακριά». Αν και γράφτηκε πολύ παλιότερα, περιγράφει άψογα τη διαχρονική άνεση του τουρκικού ιμπεριαλισμού –«με τις ξένες πλάτες κάνεις το λιοντάρι, με τις ξένες πλάτες ύπουλα χτυπάς». Η Τουρκία εισέβαλε ξανά στο ιρακινό Κουρδιστάν, με τον ισχυρισμό ότι ήθελε να αποκρούσει «επίθεση μεγάλης κλίμακας» που δήθεν προετοίμαζε το κουρδικό ΠΚΚ.
«Θα τη σταματήσει άραγε κανείς», διερωτήθηκε κι ο στενός συνεργάτης του νυν και του τέως ΥΠΕΞ (Κασουλίδη-Χριστοδουλίδη) αλλά φυσικά και του Προέδρου της Δημοκρατίας, Βίκτωρας Παπαδόπουλος, χωρίς βέβαια να επισημαίνει προς τα πού απευθύνει το ερώτημα. Θα μπορούσε να ρωτήσει τον κ. Γιαννάκη Κασουλίδη αν πήρε τ’ αυτί του για κάποια αντίδραση ή να πάρει ένα τηλέφωνο τον κ. Χριστοδουλίδη για ό,τι συνέβη ή δεν συνέβη τα προηγούμενα χρόνια σχετικά με τα εγκλήματα που διαπράττει η Τουρκία ανατολικά της Κύπρου και εις βάρος του κουρδικού λαού –δεν είναι μακριά το 2019, όταν ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στη βόρεια Συρία για να δημιουργήσει δήθεν «ζώνη ασφαλείας» για τους πρόσφυγες και να εκτοπίσει τους Κούρδους που έκτισαν εκεί την περήφανη Ροζιάβα. Μαζί του «περιπολούσαν» την περιοχή και οι Ρώσοι, ενώ οι ΗΠΑ του Τραμπ έκαναν πως δεν καταλάβαιναν.
Φυσικά, οι Κούρδοι, που πολεμούν και για εμάς, προχώρησαν πολύ για να γυρίσουν πίσω και ο αγώνας τους δεν αναβάλλεται. Αντιστέκονται και θα αντισταθούν, με φίλους μόνο τα βουνά αν χρειαστεί, για την ιστορία, την ταυτότητα και την ελευθερία τους. «Έτσι κι αλλιώς, η γη θα γίνει κόκκινη / ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο». Ανάσταση Τώρα.
