Του Γιώργου Γκόντζου* από την Ρήξη φ. 177
Η ρητορική του ΚΚΕ απέναντι στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία –«δεν έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ δύο ληστών»–, και άλλα συναφή, δεν αποκάλυψε, μόνο, τις πραγματικές απόψεις του, όσο και αν προσπάθησε να τις κρύψει με διάφορα επιχειρήματα… Είχε κι ένα άλλο αποτέλεσμα, πολύ πιο σοβαρό για τον Περισσό και το ΚΚΕ. Έδωσε την ευκαιρία, το έναυσμα, την υπενθύμιση, την πρόταξη, την προβολή, την υποχρέωση (αναλόγως των περιπτώσεων) για να αναδειχτούν και ιστορικά γεγονότα που αφορούν όχι μόνο στη σημερινή Ρωσία και τις πολιτικές της σε διάφορα μέρη της γης, και στην Ουκρανία φυσικά, αλλά και στην εποχή της Σοβιετικής Ένωσης. Ήρθαν στην επιφάνεια, για παράδειγμα, με αφορμή τις διώξεις των αντίθετων φωνών στον Πούτιν, και οι εκτοπισμοί, οι διώξεις, οι δολοφονίες αντιφρονούντων στην εποχή του Στάλιν κυρίως, που αποτελεί και για τη σημερινή ηγεσία του Περισσού πρότυπο «συνεπούς επαναστάτη». Αναδείχτηκαν και η σφαγή στο Κατίν, η πρακτική που είχε ως αποτέλεσμα τον λιμό στην Ουκρανία, η εξόντωση διανοουμένων που είχαν «δυσαρεστήσει» το σοβιετικό καθεστώς…
Αυτά και άλλα, που κοινοποιήθηκαν σε ευρύτερο κοινό, με αφορμή και τη σημερινή στάση του ΚΚΕ, αποτελούν ένα ιδεολογικό και πολιτικό κτύπημα στο σημερινό ΚΚΕ, που προωθεί το σύνθημα για τον «Σοσιαλισμό και τον Κομμουνισμό». Δηλαδή, «ξύθηκαν στην γκλίτσα του τσοπάνη» της Ιστορίας, και «πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι»…
Έξι (6) Ρώσοι ολιγάρχες, στελέχη εταιρειών, όπως Novatek, Gazprombank, Medstom, Gazprom (2), Watford), αυτοκτόνησαν το τελευταίο διάστημα…. Ερευνητές δημοσιογράφοι είναι λίγο δύσκολο να λειτουργήσουν στη χώρα του Πούτιν… Κάποια βοήθεια από τη χώρα μας ίσως;
Να δεχτώ ότι οι δύσκολες συγκυρίες επιβάλλουν μέτρα, τώρα, για τη στήριξη, όποια είναι αυτή, και με καταγραφή των διιστάμενων απόψεων κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για το ύψος της ενίσχυσης του πρωτογενούς τομέα…Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι λογικό να απουσιάζουν συγκεκριμένα σχέδια για την ισχυρή παρουσία στο εγγύς μέλλον ενός τομέα που είναι απαραίτητος για την οικονομία της χώρας μας, και με αναγκαία τη συμβολή του σε άλλα πεδία, με την κατανομή δραστηριοτήτων ιδιαίτερα σε περιοχές που απουσιάζουν γενικά επενδύσεις, όπου το νεανικό στοιχείο φθίνει σιγά –σιγά και ανησυχητικά. Οι εξελίξεις με τον πόλεμο στην Ουκρανία επιτάσσουν, για έναν ακόμη λόγο, τον προσανατολισμό του πολιτικού συστήματος συνολικά, στην περίοδο αυτή, της σημερινής κυβέρνησης, την ενίσχυση με κάθε τρόπο, με σχεδιασμό και καταγραφή των ιδιαιτεροτήτων κάθε περιοχής, του πρωτογενούς τομέα…. Για να δούμε….
Προς «οικοδεσπότες», Ρήξη και Άρδην… Ίσως, εκτός από τις πρόσφατες ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις για τη στάση του λεγόμενου «πατριωτικού χώρου» απέναντι στη ρωσική εισβολή, που κυμάνθηκε από ανοιχτή στήριξη στον Πούτιν, έως, στην «καλύτερη» περίπτωση, στην ανοχή ή στη σιωπή, να απαιτείται μια πιο ενδελεχής ανάλυση για την στάση αυτού του χώρου. Και δεν εννοώ «πατριωτικό χώρο», αυτόν που καπηλεύτηκε, για μια ακόμη φορά η ακροδεξιά, αλλά τον χώρο εκείνο που σε άλλα ζητήματα, π.χ. εθνικά, είχε κρατήσει μια θετική στάση…
Η σωστή επισήμανση, ως αιτία, για τις ορθόδοξες καταβολές που ίσως εντοπίζουν και στον επιδρομέα και οδήγησαν σ’ αυτή την τακτική, είναι αρκετή; Μήπως, θέτω ερωτήματα ως έναυσμα για συζήτηση, ένας αδιόρατος αντισημιτισμός, «Εβραίος ο Ζελένσκι», ένας παραδοσιακός «αντιδυτικισμός», και μια αδυναμία να κατανοηθούν και οι οικονομικές διαστάσεις αυτής της σύγκρουσης, είναι μερικές από τις αιτίες;
Και χωρίς να ταυτίζω απόλυτα αντιλήψεις και πρακτικές, το γεγονός ότι από τον ίδιο χώρο υπήρξαν και επιφυλάξεις έως και αντιδράσεις για τον εμβολιασμό, μπορεί να είναι σύμπτωση;
Είμαι πρόθυμος να δεχτώ τις αιτιάσεις κομμάτων, φοιτητικών παρατάξεων, πανεπιστημιακών για την παρουσία «πανεπιστημιακής αστυνομίας» σε ΑΕΙ. Απλά, και αυτονόητα, υποθέτω, προτρέπω, στις ακόλουθες κινήσεις: Όταν εμφανίζονται περιστατικά βανδαλισμών πανεπιστημιακών χώρων, να αναλαμβάνουν όλοι αυτοί, συμβολικά εννοείται, την αποκατάσταση των κτηρίων. Όταν απειλούνται και προπηλακίζονται καθηγητές και φοιτητές, να εκδίδονται την ίδια στιγμή ανακοινώσεις υπεράσπισής τους και, γιατί όχι, γνωστό αυτό και από άλλες περιπτώσεις, να ακολουθεί μια ανάρτηση στο στυλ «Είμαστε όλοι…» και στη θέση των αποσιωπητικών να τίθενται τα ονόματα αυτών που έχουν υποστεί τις επιθέσεις. Και όχι όπως έγραψε ΜΜΕ για «καταδότη πρύτανη», επειδή ζήτησε διερεύνηση παράνομης πρακτικής. Συγκεκριμένες λοιπόν πρωτοβουλίες και όχι εκ των υστέρων δικαιολογίες, όπως «είπαμε εμείς να μην καταδικαστούν;» ή «είναι ενέργειες που δυσφημούν το εκπαιδευτικό κίνημα».
Για παράδειγμα, αυτές τις μέρες που διμοιρίες ΜΑΤ είναι παρούσες προκειμένου να εμποδιστούν πρώην καταληψίες να …εμποδίσουν τη δημιουργία ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ στο χώρο της πρώην κατάληψης, πανεπιστημιακοί να απαιτήσουν να απομακρυνθούν τα ΜΑΤ, και να σχηματίσουν αυτοί «τείχος» για να συνεχιστούν απρόσκοπτα οι εργασίες.
Ζητάω πολλά;
*Ο Γιώργος Γκόντζος είναι δημοσιογράφος στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων
Ενισχύστε την προσπάθειά μας κάνοντας μια δωρεά στο Άρδην πατώντας ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Άρδην στο Facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του Άρδην στο Youtube
