Ακροβασίες... του Γιώργου Γκόντζου -

του Γιώργου Γκόντζου

Δυο επισημάνσεις …
1) Οι δυσώδεις αναρτήσεις τους, οι χυδαιότητες του ενός εναντίον του άλλου, οι δολοφονίες χαρακτήρων, κάνουν πλέον αντιληπτό το εξής: Το «αντισύριζα μέτωπο» δεν ήταν μια κομματική κατασκευή ενός αντίπαλου κόμματος.
Ήταν μια συνειδητή επιλογή μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, ανεξαρτήτως πολιτικών και ιδεολογικών καταβολών, που αντέδρασε στην εμφάνιση ενός τοξικού λόγου. Ήταν μια από τις πιο υγιείς αντιδράσεις της ελληνικής κοινωνίας των τελευταίων χρόνων απέναντι σε μια πρακτική εκτσογλανισμού. Ήταν αποτέλεσμα αυτοσυντήρησης συλλογικής, για να ηττηθεί το συγκεκριμένο αριστερό πολιτικό μόρφωμα.
2) Η φράση «άγιο είχαμε», μετά το αποτέλεσμα των εκλογών του 2019, που ήταν η βάση για τη συντριβή τους στις δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις του 2023, αποκτά, μετά τα τελευταία γεγονότα στο εσωτερικό τους, καταλυτική σημασία και καθίσταται πλέον κατανοητή από ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας.

Όλο το προηγούμενο διάστημα οι …ταξικοί του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν «δέκα Πολάκηδες θέλουμε στον ΣΥΡΙΖΑ». Όχι μόνο δεν ενοχλήθηκαν που ένας σύντροφός τους καταδικάστηκε με ατιμωτική κατηγορία με 13-0, αλλά τον θεωρούσαν και ήρωα…
Τώρα τους βλέπω να επιτίθενται εναντίον του νέου τους προέδρου, με απαξιωτικές φράσεις και με αναφορές σε εφοπλιστές που τον στήριξαν. Δίκιο έχουν σ’ αυτό, αλλά άλλο είναι το θέμα. Τώρα στο στενό επιτελείο του Σ. Κασσελάκη ανήκουν πλέον οι… ήρωές τους. Τι έγινε, έχουν απάντηση;
Επικρίνουν πολλά μέλη του τον ΣΥΡΙΖΑ, και εκτός ΣΥΡΙΖΑ αριστεροί, τον ΣΥΡΙΖΑ, πως αλλοίωσε την έννοια της Αριστεράς. Διαφωνώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ βοήθησε να γίνουν κατανοητές οι αντιλήψεις και κυρίως οι πρακτικές της αριστεράς.

Εν τω μεταξύ τί διαπιστώνω;… Καλλιτέχνες που όλο το προηγούμενο διάστημα καθημερινά κατέθεταν παρεμβάσεις για κάθε κοινωνικό και πολιτικό θέμα, τώρα δεν έχουν διατυπώσει άποψη για το σκηνικό της ανθρωποφαγίας στον ΣΥΡΙΖΑ. Τότε το «ΦΑΤΕ ΤΟΥΣ» αφορούσε τους αντιπάλους εκτός κόμματος. Οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες κατανοούν πως αν, πάρουν θέση υπέρ του ενός ή υπέρ της άλλης, όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία της εκλογής προέδρου,από την πλευρά της νέας ηγεσίας, θα διατυπωθεί και θα εφαρμοστεί εναντίον των διαφωνούντων το «ΦΑΤΕ ΤΟΥΣ»… Και γι’ αυτό κρύβονται… Γιατί γνωρίζουν ποιες μεθόδους μετέρχονται για τους διαφωνούντες οι φίλοι τους πολιτικοί που ήταν «με τον άνθρωπο».

Δήλωσε ο Νίκος Βούτσης: «Προφανώς επίσης το σύγχρονο κόμμα της αριστεράς δεν πρέπει να ανέχεται καμία ομηρία και υπαγόρευση, να μην έχει καμιά ανοχή στην υβριστική ‘‘άρρωστη πλευρά’’ του πληκτρολογίου του διαδικτύου». Τώρα …ανακάλυψε την μη ανοχή στην «υβριστική, άρρωστη πλευρά» του πληκτρολογίου του διαδικτύου. Τόσα χρόνια δεν την έβλεπε από τους συντρόφους του. Αλλά τότε ήταν πρακτική εναντίον των άλλων, γι’ αυτό και η ανοχή του.

Στην επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη..
Στο άρθρο της εφημερίδας ΑΥΓΗ, στις 27 Σεπτεμβρίου 1989, με τίτλο «Οι δολοφόνοι», σημειώνονται μεταξύ άλλων και τα εξής:
Α) Την προπαρασκευή αυτή τη βιώναμε όλοι. Την καταγράφαμε στην κραυγή, την προτροπή, τη χυδαιότητα και το «λαϊκισμό» του γνωστού συγκροτήματος, που ταύτισε –και ταυτίζει– την αποστολή του με τη μισαλλοδοξία, τη βαρβαρότητα, τον καθημερινό φασισμό.
ΣΧΟΛΙΟ: Αρκετά χρόνια αργότερα, στη χώρα μας βιώνουμε από τον χώρο της ίδιας εφημερίδας τη χυδαιότητα, τη μισαλλοδοξία, τον λαϊκισμό, τη συκοφαντία και τη δολοφονία χαρακτήρων, για κάθε αντίθετη άποψη. Σήμερα νεοαυριανιστές με ταξικό, αριστερό πρόσημο, ανέχονται τις απειλές κατά πάντων. Έχουν πάρει επάξια τη θέση τους δίπλα στο τοξικό αυτό φαινόμενο προηγούμενων εποχών, παρά τα όσα δήθεν επικαλούνται περί «δημοκρατίας», κ.ο.κ. Αυτά είναι το περίβλημα για τις ουσιαστικές απόψεις τους, τις οποίες αρκετοί τις διατυπώνουν με ευκρίνεια ή με αμφισημία…
Β)Και το άρθρο καταλήγει:
Σε όλους αυτούς τους φασιστοειδείς, είτε κρύβονται πίσω από τις μάσκες της «17 Νοέμβρη», είτε σπουδάζουν στα νάματα του αυριανισμού, μία μόνη πρέπει να είναι η απάντησή μας: Η προάσπιση με κάθε τρόπο της δημοκρατικής ομαλότητας. Και η λήψη όλων εκείνων των μέτρων που θα προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή, με το ξερίζωμα μιας συμμορίας δολοφόνων και αγριανθρώπων.

ΣΧΟΛΙΟ: Δείτε τον τίτλο –Οι δολοφόνοι– και καταγράψτε ότι η Ιωάννα Κούρτοβικ διαμαρτυρήθηκε γιατί οι συγγενείς των θυμάτων αποκάλεσαν τους θύτες «δολοφόνους». Θυμηθείτε την άποψη περί «παράπλευρης απώλειας» για τον θάνατο του Θάνου Αξαρλιάν, τη φράση «Γεννήθηκα τη 17 Νοέμβρη» στις πορείες για τον Δημήτρη Κουφαντίνα και την προβολή τους.
Γ) Από το ίδιο άρθρο:
Ενώ κάποιοι άλλοι –θρασείς προκλητικοί αγριάνθρωποι– δεν απέκρυπταν τον επόμενο στόχο τους: «Μετά τον Μπακογιάννη», έλεγαν, «σειρά έχει ο Κύρκος».
ΣΧΟΛΙΟ: Και «σήμερα» στα ελληνικά πανεπιστήμια γράφονται συνθήματα όπως αυτό της εικόνας, οι απειλές από το διαδίκτυο κατά πολιτικών προσώπων, καθηγητών, και εναντίον όσων έχουν μια άλλη άποψη αποτελούν, φαίνεται, μέρος «πολιτικής» πρακτικής. Ευτυχώς, μας θέτουν σήμερα μια ακόμη, πραγματική διαχωριστική γραμμή.