Οι ρεμπέτες, ο Τσιτσάνης, ο Ν. Μουσχουντής και άλλα… τινά

838

του Αντώνη Βενέτη

Πρόσφατα τα ΝΕΑ αναφέρθησαν στο ρεμπέτικο τραγούδι και στον Β. Τσιτσάνη. Δεν είδα, όμως, να μνημονεύεται και το όνομα του Ταγματάρχη της Χωροφυλακής Ν. Μουσχουντή, ο οποίος, σε δύσκολες εποχές για το ρεμπέτικο τραγούδι όταν αυτό εθεωρείτο περιθωριακό και πολλές φορές εδιώκοντο οι δημιουργοί του, ο αξιωματικός της Χωρ/κής Ν. Μουσχουντής έβρισκε τρόπο να τους προστατεύει. Ήτο, θα έλεγα, λάτρης του ρεμπέτικου τραγουδιού. Υπήρξε ακόμα κουμπάρος του Β. Τσιτσάνη ο οποίος εξεφράζετο για το πρόσωπό του με ιδιαίτερη εκτίμηση. Έτσι γράφει ο Λ. Παπαδόπουλος στα ΝΕΑ της 10.2.2001: «Για τον Μουσχουντή ο Τσιτσάνης μου είχε πει πολλά πάντοτε με θαυμασμό. Όταν έπαιξα το φθινόπωρο του 1948 το τραγούδι «Συννεφιασμένη Κυριακή» στη Θεσσαλονίκη ήταν παρών και ο κουμπάρος μου, αυτός ο άγιος Αστυνομικός Διευθυντής, που ακόμα και οι κλέφτες και οι διαρρήκτες κλάψανε στην κηδεία του».

Αλλά και ο γνωστός «Εθνολόγος του περιθωρίου» Ηλίας Πετρόπουλος (1928-2003), Θεσσαλονικεύς ΕΠΟΝίτης και ΕΑΜίτης, γράφει για τον Ν. Μουσχουντή «…που συγχωρούσε τους μπατίρηδες μικροκλέφτες, που έβρισκε δουλειά στον κομμουνιστή γιο της κάθε μάνας που του προσέπεφτε, που δεν καταδέχτηκε ποτέ του να μεταβάλει σε χαφιέδες όσους του ζητάγανε ένα ρουσφέτι. Όλος ο λαός της Θεσσαλονίκης τον ελάτρευε. Απόδειξη η κηδεία του. Τον ακολούθησαν μέχρι το μνήμα του τριάντα χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι αριστεροί…»

Και θα προσθέσω την προσωπική μου μαρτυρία. Κάποια Κυριακή του τόσο πια μακρινού 1958, μαθητής Γυμνασίου και τρόφιμος της παιδόπολης «Άγιος Δημήτριος» στην πλατεία Βαρδαρίου, παρακολουθούσα στο παλιό γήπεδο του ΠΑΟΚ ποδοσφαιρικό αγώνα. Ξαφνικά τα μεγάφωνα του γηπέδου ανήγγειλα τον αιφνίδιο θάνατο του Μουσχουντή. Δεκαπέντε χιλιάδες άνθρωποι, όρθιοι, τίμησαν με απόλυτη σιγή τον τεθνεώντα.

Ασχέτως όμως πάντων των προεκτεθέντων, θα ήθελα να επισημάνω ότι η αναγραφή «ομόφυλα ζευγάρια» (ΝΕΑ 20.1.2024) είναι εσφαλμένη. Έτσι, κατά τον Γ. Μπαμπινιώτη: ομοφυλία – ομάδα φυλών ή εθνών που έχουν κοινή καταγωγή ή συγγενεύουν μεταξύ τους.

Έτσι διάβαζα πρόσφατα ένα επεισόδιο από την Παλαιά Διαθήκη, για τους πολέμους Εβραίων και αρχαίων Φιλισταίων. Ένας πρίγκιπας των Εβραίων «ηγήθηκε με ομάδα γενναίων ομοφύλων εναντίον τους».

Έτσι, λοιπόν, το ορθόν είναι ομοφυλοφιλία, το οποίο, πάλι κατά τον Γ. Μπαμπινιώτη, σημαίνει: η σεξουαλική προτίμηση κάποιου σε πρόσωπο του ιδίου φύλου με το δικό του.

Αντώνης Ν. Βενέτης,

Μοναστηράκι Δωρίδος