643
Από topontiki.gr
Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο anemogastri.blogspot.com
Του Σταύρου Χριστακόπουλου
«Χρεοκοπία με σφραγίδα Παπαδήμου» ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος του «Π» στις 22.12.11 και χρειάστηκαν λιγότερο από δύο μήνες για να επιβεβαιωθεί. Με το δεύτερο «μνημόνιο» χρεοκοπίας επί θύραις, με το πρωτόγνωρο χάος στους κόλπους των τριών εταίρων της συγκυβέρνησης, αλλά και με την ίδια την κυβέρνηση Παπαδήμου ένα βήμα πριν από τη διάλυση. Και η χώρα βρίσκεται εκεί που από πολύ καιρό προαναγγέλλουμε: ένα βήμα πριν από τη δική της χρεοκοπία.
Το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και ο ΛΑΟΣ δεν αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο τη σφοδρή κρίση στο εσωτερικό τους. Όμως, ακόμη και αν αυτή εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους, οδηγεί αναπόδραστα στο ίδιο αποτέλεσμα: θέτει υπό αμφισβήτηση τη σταθερότητα, την ενότητα και τη δυνατότητά τους να υπάρξουν στο μέλλον όπως τα ξέραμε.
Δεν θα ήταν, άλλωστε, δυνατόν η επερχόμενη χρεοκοπία – σε πολλές δόσεις υπό τη σκέπη της νέας δανειακής σύμβασης και τον έλεγχο των δανειστών ή άπαξ με την άρνηση ψήφισής της – να αφήσει το σαθρό πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας ανέγγιχτο.
1. Για το ΠΑΣΟΚ τα πράγματα κινούνται στο όριο του κλαυσίγελου. Οι πιο πολλοί «βενιζελικοί» τέως αμφισβητίες των «μνημονιακών» επιλογών του Παπανδρέου έχουν μεταβληθεί σε μουτζαχεντίν του νέου «μνημονίου». Από την άλλη αρκετοί παπανδρεϊκοί τέως μουτζαχεντίν του πρώτου «μνημονίου» αρνούνται τώρα το δεύτερο και απειλούν να μην το ψηφίσουν.
Διαφορετική πρόταση όμως δεν καταγράφεται στο ΠΑΣΟΚ και οι όποιες αρνητικές ψήφοι θα προέλθουν κυρίως από όσους έχουν αποφασίσει να πάνε οριστικά στα σπίτια τους εγκαταλείποντας την πολιτική. Πόσοι θα είναι αυτοί;
Εν τω μεταξύ τα «οκτάρια» των δημοσκοπήσεων δεν αφήνουν αμφιβολία για την πορεία προς την πλήρη απαξίωση. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, την ώρα που όλοι πια συνειδητοποιούν ότι πλέον η «διάσωση» είναι ισοδύναμη σε κόστος με τη χρεοκοπία. Και σε βάθος χρόνου ακόμη πιο επώδυνη.
Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, το κόμμα αυτό έχει τελειώσει ως κυρίαρχη δύναμη του πολιτικού συστήματος.
2. Η τέως «αντιμνημονιακή» Ν.Δ. είναι, πιθανότατα, το κόμμα που θα ψηφίσει… πιο συντεταγμένα από τα υπόλοιπα τη νέα δανειακή. Με τεράστιο πολιτικό κόστος, το οποίο είναι αμφίβολο αν θα της επιτρέψει στο μέλλον να ξαναγίνει πρωταγωνίστρια. Οι συνεχείς υποχωρήσεις από τις «κόκκινες γραμμές», τις οποίες κάθε φορά έβαζε για να τις παραβιάσει, την έχουν στερήσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας, αλλά και κάθε πιθανότητα αυτοδυναμίας.
Γνωρίζω αρκετούς που πολλές φορές έλπισαν ότι η Νουδούλα θα μπορούσε κάποτε να πει κάποιο «Όχι». Ποτέ δεν καταλάβαιναν κάτι αυτονόητο: Για να πεις αυτό το καταραμένο «Όχι», θα πρέπει να έχεις ένα συγκροτημένο πολιτικό σχέδιο διαχείρισης της χώρας και εξόδου από την κρίση – διαφορετικά αποδέχεσαι αυτό που σου τρίβουν στα μούτρα.
Η Ν.Δ. δεν το είχε ποτέ και γι’ αυτό ήταν καταδικασμένη να υπογράφει διαρκώς τα πάντα, ακόμη και με όρους αυτοεξευτελισμού και υπό την απειλή της διάλυσής της. Γι’ αυτό, κυρίως, σήμερα είναι παγιδευμένη και υποχρεωμένη να ταυτιστεί με το ΠΑΣΟΚ και τον Παπαδήμο και να χρεωθεί ολόκληρη τη ρετσινιά της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής.
3. Ο Καρατζαφέρης και ο ΛΑΟΣ του είναι φαινόμενο για μελέτη. Οι πρωταθλητές της κωλοτούμπας κατάφεραν ουκ ολίγα το τελευταίο διάστημα:
● Να ταυτιστούν, αν και… «πατριώτες», με την πιο επαίσχυντη και αντεθνική επιλογή των τελευταίων δεκαετιών.
● Να βρεθούν, εξ αιτίας της αθεράπευτης εξουσιαστικής βουλιμίας τους, πρώτες μούρες στη συγκυβέρνηση.
● Να απελευθερώσουν σοβαρές δυνάμεις προς τη Χρυσή Αυγή, η οποία κάνει δημοσκοπικό πάρτι, αλλά και όνειρα να τους καταπιεί αμάσητους.
● Να απειλούνται ακόμη και με διάσπαση για την ψηφοφορία επί της νέας δανειακής.
● Να απειλούν με καταψήφιση τη δανειακή και να μην τους πιστεύει άνθρωπος.
Εδώ τα πολλά σχόλια περιττεύουν. Άλλωστε τέτοια είναι συνήθως τα αποτελέσματα της χωρίς όρια και αρχές πολιτικής κερδοσκοπίας. Κοιμούνται όπως έστρωσαν…
4. Όσο για το μοντέλο Παπαδήμου, αυτό έχει ήδη απαξιωθεί πριν ακόμη καταφέρει καν να εδραιωθεί.
Αυτό το πολιτικό κατεστημένο σήμερα βρίσκεται στο όριο της κατάρρευσης χωρίς καν να προλάβει να συναντήσει την οργή του κόσμου για την καταστροφή που του προκάλεσε και συνεχίζει να του προκαλεί. Αυτή η ξοφλημένη πολιτική «ελίτ» κάνει πραγματικότητα την πιο τρελή επιθυμία των τοκογλύφων: χρεοκοπημένη χώρα, παραδομένη στα κέφια τους, και διαλυμένο πολιτικό σύστημα, χωρίς εναλλακτικές λύσεις και χωρίς συγκροτημένα αντίπαλα προγράμματα.
Ένα μόνο στοιχείο λείπει για να συμπληρωθεί η ευτυχία τους: ένας ηττημένος και παραδομένος ελληνικός λαός. Αν τους το δώσουμε κι αυτό, θα τα έχουν κερδίσει όλα…
3 ΣΧΟΛΙΑ
Η ανάλυση της ΝΔ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς που νόμισαν ότι ο Σαμαράς ίσως άλλαζε κάτι (εκκινώντας από την επιλογή του να μιλάει κατά του μνημονίου και να δέχεται τα πυρά των ΜΜΕ). Βέβαια υπήρχαν από την αρχή άσχημα σημάδια (όπως ότι δεν άλλαζε πολιτικό προσωπικό στο κόμμα του) αλλά υπερίσχυε η ιδέα ότι αν ήταν στημένος θα μπορούσε από την αρχή να πει το ναι. Ωστόσο φαίνεται ότι ο ρόλος του ήταν να αποφορτίσει τις κοινωνικές πιέσεις δίνοντας ψεύτικες ελπίδες και την κρίσιμη στιγμή να προσφέρει χείρα βοήθειας στο ΠΑΣΟΚ. Έχοντας τώρα πληρέστερη εικόνα, θα ήθελα να προσθέσω ένα λόγο ακόμη για τη στάση του κόμματός του, σχετικό με αυτόν που αναφέρατε. Η ΝΔ όχι μόνο δεν κατέστρωσε ένα εναλλακτικό σχέδιο για την Ελλάδα, έξω από τη φονική λογική του διπόλου ‘μνημόνιο ή χρεοκοπία’, αλλά δεν το προσπάθησε καν. Και δε θα μπορούσε να το προσπαθήσει γιατί κάτι τέτοιο δεν ταιριάζει καθόλου στη φυσιογνωμία της. Ουδέποτε ήταν στην ατζέντα της η δημιουργία μιας αυτοδύναμης Ελλάδας. Ποτέ δεν είχε τις γνώσεις, την πρόθεση ή το θάρρος για κάτι τέτοιο. Αντιλαμβανόταν την πολιτική ως ‘διαχείριση χρόνου’, χωρίς να υποψιάζεται ότι η άσκηση ‘πολιτικής’, με την ελληνική έννοια, προϋποθέτει συνείδηση ύπαρξης σε μια πολιτεία, όπου μοιράζεσαι μαζί με άλλους ανθρώπους έναν κοινό πολιτισμό. Είχε τέτοιες αντιλήψεις και βιώματα η ΝΔ; Όχι βέβαια. Κι επειδή το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα κόμματα, όλο το πολιτικό μας σύστημα είναι για πέταμα.
Θέλω όμως να επισημάνω ότι το ΠΑΣΟΚ ίσως έχει τελειώσει, όμως μόνο με τη συγκεκριμένη μορφή. Η κουλτούρα του, ο εθνομηδενισμός, η ψευτοπροοδευτικότητα και η λογική του ‘ό,τι φάμε ό,τι πιούμε είναι η ζωή’ ζει και βασιλεύει. Και δεν πρόκειται να καταπολεμηθεί μόνο επειδή πέφτει το βιοτικό επίπεδο. Ο ατομιστής παραμένει έτσι κι αν φτωχύνει.
Ας δεχτούμε προς στιγμή ότι υπάρχει αναλογία μεταξύ πεδίου φυσικών δυνάμεων – πεδίου πολιτικών δυνάμενων και ότι η αρχή της “διατήρησης της ενέργειας” βρίσκει εφαρμογή στην πολιτική σκηνή: τότε πράγματι ο ατομισμός, ο ρωμαίικος καιροσκοπισμός και ο εθνομηδενισμός ως δυναμικές συνιστώσες του πολιτικού συστήματος δεν πρόκειται να εξανδραποδιστούν τελείως. Ελπίζω όμως ότι υπό το βάρος της εξαθλίωσης και αυτών που έρχονται ακόμα (…), η συνισταμένη τους (σε κάποιο βάθος χρόνου) να περιοριστεί δραματικά.
Όσο για τις Σαμαρικές “κόκκινες γραμμές” συμφωνώ: αφού γίνανε πρώτα φαιές, μετά πορτοκαλί, έπειτα κίτρινες, κατήντησαν τώρα πια ντεκόρ σε Σαμάρι ξομπλιαστό, φορτωμένο στην πλάτη μας.
Υπάρχει ηχητικό ντοκουμέντο στο οποίο, μέσα του 2011, ο Α Σαμαράς δηλώνει ότι ήταν και είναι εναντίον του Α μνημονίου αλλά ΟΧΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ! Αυτής δηλαδή που υπέγραψε μόνος ο Ππκνου και δεν τόλμησαν καν να φέρουν στην Βουλή, και με την οποία εκχωρείται η Εθνική Κυριαρχία !!!.
Πως λοιπόν θα μπορούσε κανείς να περιμένει κάτι καλλίτερο από τον Σαμαρά ?