Τα επεισόδια στις Σκουριές της Χαλκιδικής που προκάλεσαν οι τραμπούκοι του «εθνικού εργολάβου» Μπόμπολα και της Καναδικής Eldorado Gold είναι μια εικόνα από το μέλλον. Είναι η εικόνα μιας Ελλάδας – Eldorado, μιας λεηλασίας χωρίς αρχή και τέλος, που στους κατοίκους των πόλεων γίνεται αντιληπτή από τις πινακίδες των χιλιάδων «ανταλλακτηρίων χρυσού», που αγοράζουν κοψοχρονιά από τις βέρες του πατέρα ως τα χρυσά δόντια του παππού, από τους πολίτες μιας χώρας που βυθίζεται στην απόγνωση.
Σιγά να μην διστάσουν μπροστά στο περιβάλλον, μπροστά στην ζωή δεκάδων χιλιάδων που έτυχε να γειτονεύουν με τις περιοχές, που για ένα κομμάτι ψωμί, δόθηκαν στις ακρίδες που συνωθούνται σ την πατρίδα μας. Κι ας είναι πρόσφατο το «ατύχημα» μιας αντίστοιχης μονάδας στη Ρουμανία (Μπάγια Μάρε) που γέμισε κυάνιο τον Δούναβη. Κι ας είναι γνωστά τα αποτελέσματα την εξορυκτικής φρενίτιδας των Μποδοσάκηδων που γέμισαν αρσενικό τα νερά αλλά και τις φλέβες των κατοίκων της περιοχής.
Βέβαια τα αφεντικά δεν λερώνουν ποτέ τα χέρια τους, πάντα βρίσκουν κάποιους αρκετά πρόθυμους ή αρκετά απελπισμένους για να κάνουν την βρώμικη δουλειά. Χθες αυτός ο ρόλος ανήκε στους «εργαζόμενους» (τα εισαγωγικά δηλώνουν την απορία για το ποια είναι τελικά η δουλειά τους) της «Ελληνικός Χρυσός».
Αυτοί οι άνθρωποι ξεχνούν πολλά. Ξεχνούν πως όταν καταστρέφεις τα τοπία μέσα στα οποία μεγάλωσες καταστρέφεις την ίδια την ρίζα σου, τη συνέχεια σου, την πατρίδα σου. Όταν σηκώνεις χέρι ή ρόπαλο ενάντια στον γείτονα της διπλανής πόρτας σπιλώνεις την ίδια την παράδοση του επικού αγώνα των πατεράδων σου στο Μαντέμ Λάκκο, έναν αγώνα που μπόρεσε να πάρει τις διαστάσεις που πήρε γιατί τον αγκάλιασε και τον στήριξε ηθικά και υλικά όλη η τοπική κοινωνία, που τα παιδιά της στέλνουν σήμερα στο νοσοκομείο οι υπάλληλοι της εταιρίας. Με τους ανθρώπους αυτούς θα πρέπει να συνεχίσουν να ζουν όταν ο πυρετός του χρυσού περάσει κι οι χρυσοθήρες της αρπαχτής αποδημήσουν για άλλα μέρη, αφήνοντας πίσω τους τα σημάδια της λεηλασίας πάνω στα βουνά, τα νερά και τους ανθρώπους.
Όσο για τους (κατά την εταιρία) «μεταφερόμενους ακτιβιστές», είναι αφελής όποιος νομίζει ότι με τέτοια τρυκ θα απομονώσει τον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής από την συμπαράσταση που κερδίζει. Εξ’ άλλου τα ίδια έλεγε κι ο Μποδοσάκης την αλησμόνητη δεκαετία του’ 70. Και τώρα όπως και τότε, κοινωνικά ευαίσθητοι πολίτες θα είναι στο πλευρό αυτών που αγωνίζονται για την ζωή και το δίκιο. Είτε είναι, όπως τότε, οι απεργοί μεταλλωρύχοι του Μαντέμ Λάκκο, είτε όπως σήμερα, οι κάτοικοι που ξεσηκώνονται να εμποδίσουν μια εγκληματική και ληστρική μεταλλευτική «επένδυση».
Κίνηση Πολιτών Άρδην, ομάδα Θεσσαλονίκης
6 ΣΧΟΛΙΑ
Τι έχετε να προτείνετε κύριοι στους κατοίκους για την ανάπτυξη της περιοχής και για θέσεις εργασίας ; τον Τουρισμό με 300 ευρώ το μήνα μισθό , 12 ώρες δουλειά , 4 μήνες το χρόνο με ένσημα στη χάση και στη φέξη και τους υπόλοιπους μήνες ταμείο ανεργίας ; Την κρατικοδίαιτη υλοτομία που και αυτή είναι εποχιακή και σε πληρώνουν όποτε θυμηθούν ; Τη γεωργία που η περιοχή δεν έχει τις προύποθέσεις να αναπτύξει ; Tα μεταλλεία ανέκαθεν παρείχαν στους κατοίκους έναν ικανοποιητικό μισθό και ασφάλιση. Για το αν η επένδυση είναι καταστροφική ή όχι υπάρχουν τα αρμόδια δικαστήρια να το κρίνουν και όχι οι αυτόκλητοι σωτήρες που απο εκεί που καίγανε την ελληνική σημαία μας γίνανε ξαφνικά πατριώτες και απειλούν μάλιστα να φέρουν στην περιοχή αναρχικά στοιχεία να ρίχνουν μολότωφ. Μέχρι να βγούν οι δικαστικές αποφάσεις η εταιρία μπορεί να δουλεύει κανονικά. Για το αν αργούν άλλοι είναι οι υπεύθυνοι. Οι εποχές του παρασιτισμού και του μεταπρατισμού τελειώσανε. Η χώρα χρειάζεται παραγωγή – ανάπτυξη -εξαγωγές για να βγει απο την κρίση.
Είπε ο Νιγηριανός αφελής που πίστεψε στο όραμα της ισχυρής Νιγηρίας με τον τεράστιο ορυκτό πλούτο. Και τώρα, ενώ η Νιγηρία είναι από τις πρώτες πετρελαιοπαραγωγές χώρες του κόσμου, ο ίδιος εξακολουθεί να τρώει απ’ τα σκουπίδια…
Μόνο η Νιγηρία έχει Ορυκτό πλούτο ; Προηγμένες χώρες με ορυκτό πλούτο δεν υπάρχουν ; Aυστραλία , Καναδάς , ΗΠΑ , Σουηδία , Φιλανδία , Αυστρία , Γερμανία , Ισπανία , Πορτογαλία κάνουν εξορύξεις χρυσού. Φυσικά αν είναι να απειληθεί η υγεία των κατοίκων και αν αποδειχθεί οτι μετα το πέρας των εργασιών των μεταλλείων δεν θα είναι δυνατό να αναπτυχθούν άλλες παραγωγικές δραστηριότητες τότε όλοι πρέπει να είναι κατά. Αλλά δε νομίζω οτι στις προαναφερθήσες χώρες είναι κοροϊδα.
Aν νομίζετε ότι μοιάζουμε περισσότερο με την Σουηδία απ’ότι με την Νιγηρία, ξαναδιαβάστε το μνημόνιο.
Άλλωστε, δεν νομίζω ότι χώρες όπως οι ΗΠΑ μπορούν να θεωρηθούν οικολογικοί παράδεισοι…
οι ΗΠΑ δεν είναι , είναι όμως η Σουηδία. Κι αν δεν είμαστε Σουηδία , θα πρέπει κάποια στιγμή να γίνουμε (τουλάχιστον σε κάποιους τομείς ) γιατί αλλιώς θα καθόμαστε και θα κλαίμε τη μοίρα μας. Κατα τη γνώμη η ορθολογική εκμετάλλευση του Ορυκτού πλούτου είναι μονόδρομος.
Πάντως μιας και μιλάμε για τη Χαλκιδική, θα ήταν καλό να λάβουμε υπόψη μας ότι στην Ελλάδα οι “επενδύσεις”, είτε μιλάμε για τον ορυκτό πλούτο είτε μιλάμε για τον τουρισμό, έχουν περισσότερο μορφή λεηλασίας του φυσικού πλούτου παρά ορθολογική και βιώσιμη εκμετάλλευσή του. Και σε περιπτώσεις όπως αυτή δεν είναι λογικό η τοπική κοινωνία να θέλει να έχει λόγο στον τρόπο που θα αναπτυχθεί η περιοχή και πως θα γίνει η εκμετάλλευση του φυσικού πλούτους της;