H “ομά­δα Ε” και ο ευ­τε­λι­σμός της Ελ­λά­δας και της ελ­λη­νι­κής ιστο­ρί­ας*

1,7K

Η Αρχαιολατρία ήταν ένα κίνημα που άσκησε μεγάλη επιρροή από τα μέσα του ’90 έως και τα τελευταία χρόνια της προηγούμενης δεκαετίας συγκέντρωνε στοιχεία από τον εσωτερισμό, την αστρολογία και το «υπερφυσικό», συγκροτώντας έναν ευρύτερο ανορθολογικό χώρο με έντονα συνωμοσιολογικά χαρακτηριστικά. Σταδιακά τα τελευταία χρόνια το κύμα ξεφούσκωσε τόσο γιατί με την κρίση που βιώνει η Ελλάδα άλλαξε η ατζέντα των θεμάτων που απασχολούν τον κόσμο, όσο και γιατί έγινε μια συστηματική προσπάθεια να αποκαλυφθεί η αερολογία αυτού του χώρου. Το κίνημα της αρχαιολατρίας μπορεί να νικήθηκε αλλά ίχνη από τη “λογική” τους διαπερνά πια το πολιτικό φάσμα. Για την Ακροδεξιά, κυρίως, αυτός ο χώρος αποτέλεσε προνομιακός για να αντλήσει στελεχιακό δυναμικό, ψηφοφόρους, αλλά την επηρέασε και επικοινωνικά αισθητικά κ.α. Αλλά και σε άλλους πολιτικούς χώρους βλέπει κανείς διάχυτα στοιχεία της Αρχαιολατρίας, όπως η ακατάσχετη συνωμοσιολογία κ.ά. Στο Άρδην στα τεύχη 52 και 53 κάναμε ένα εκτεταμένο αφιέρωμα στην Αρχαιολατρία. Από εκείνο το αφιέρωμα δημοσιεύουμε το κείμενο του Στέλιου Φανού που αναφέρεται στο έργο δύο “εμβληματικών” μορφών του χώρου τον Ιωάννη Φουράκη και του Ανέστη Κεραμμυδά.  Άρδην-Ρήξη

του Στέλιου Φανού από το Άρδην τ. 52 που είχε αφιέρωμα στην Αρχαιολατρία

Η ι­στο­ρί­α αυ­τή βγή­κε στο φως κα­ταρ­χήν α­πό τον Ιω­άν­νη Φου­ρά­κη, πρώ­τα στο βι­βλί­ο του Τα (προ) Μη­νύ­μα­τα των Δελ­φών (1989) και κα­τό­πιν με δύ­ο συ­νε­ντεύ­ξεις του στο πε­ριο­δι­κό Τρί­το Μά­τι, τ. 36, τον Ιού­νιο του 1994 και στο τ. 61 τον Α­πρί­λιο του 1997. Α­κο­λού­θη­σε άρ­θρο του Π. Γιαν­νου­λά­κη στο ί­διο πε­ριο­δι­κό, με τί­τλο “Το μυ­στή­ριο της Ο­μά­δας Ε”. Α­πό τα πά­ρα πολ­λά και α­να­κα­τε­μέ­να που α­να­φέ­ρει ο κ. Φου­ρά­κης, μό­νον κά­ποια α­ντι­προ­σω­πευ­τι­κά α­πο­σπά­σμα­τα μπο­ρού­με να πα­ρα­θέ­σου­με ε­δώ ξε­κι­νώ­ντας α­πό την πρώ­τη συ­νέ­ντευ­ξη. Ας αρ­χί­σου­με με το θέ­μα των “τε­χνο­λο­γι­κών γνώ­σε­ων” των αρ­χαί­ων Ελ­λή­νων:

Πα­ρά τα ό­σα ε­πί­ση­μα κυ­κλο­φο­ρούν, οι ση­με­ρι­νοί ε­πι­στη­μο­νι­κοί φο­ρείς, με πρώ­τη τη ΝΑSΑ, πα­ρα­δέ­χο­νται την ύ­παρ­ξη τέ­τοιων γνώ­σε­ων και δα­πα­νούν ά­φθο­να χρή­μα­τα για να τις οι­κειο­ποι­η­θούν. Για πα­ρά­δειγ­μα, οι κο­ρυ­φαί­οι ε­πι­στή­μο­νες γνω­ρί­ζουν σή­με­ρα ό­τι κεί­με­να του Α­ρι­στο­τέ­λη εί­ναι γραμ­μέ­να με κά­ποιον κώ­δι­κα, τον ο­ποί­ο ό­ποιος μπο­ρέ­σει να “σπά­σει” θα προ­σπο­ρι­στεί τε­ρά­στιες γνώ­σεις. Ε­γώ ο ί­διος προ­σω­πι­κά έ­χω πα­ρα­βρε­θεί στη συ­ζή­τη­ση δια­πρε­πών ε­πι­στη­μό­νων –με­λών της ΝΑSΑ– στην ο­ποία πα­ρα­δέ­χτη­καν ό­τι η α­με­ρι­κα­νι­κή υ­πη­ρε­σί­α έ­χει δα­πα­νή­σει ε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια για να σπά­σει τον πε­ρί­φη­μο κώ­δι­κα τον Α­ρι­στο­τέ­λη.

Ιωάννης Φουράκης

Έ­χου­με λοι­πόν α­πό πρώ­το χέ­ρι πλη­ρο­φο­ρί­ες, μια και ο κ. Φου­ρά­κης συ­νη­θί­ζει να με­τέ­χει σε συ­ζη­τή­σεις δια­πρε­πών ε­πι­στη­μό­νων της ΝΑSΑ… Για τις ερ­γα­σί­ες α­πο­κα­τά­στα­σης της Α­κρό­πο­λης: Οι πλη­ρο­φο­ρί­ες λέ­νε ό­τι, σι­γά-σι­γά, με το πρό­σχη­μα της α­πο­κα­τά­στα­σης, ο Παρ­θε­νώ­νας α­ντι­κα­θί­στα­ται α­πό έ­να α­ντί­γρα­φο σι­λι­κό­νης ή μαρ­μα­ρό­σκο­νης! (…) Υ­πάρ­χουν α­κό­μα πλη­ρο­φο­ρί­ες, ό­τι τα αυ­θε­ντι­κά κομ­μά­τια με­τα­φέ­ρο­νται στο Ισ­ρα­ήλ για να χρη­σι­μεύ­σουν στην α­νοι­κο­δό­μη­ση του να­ού του Σο­λο­μώ­ντα.

Για την α­πο­κά­λυ­ψη α­γνώ­στων πτυ­χών του αρ­χαί­ου ελ­λη­νι­κού πνεύ­μα­τος: Αλ­λά στα α­μέ­σως ε­πό­με­να χρό­νια πρό­κει­ται να δουν το φως της δη­μο­σιό­τη­τας κα­τα­πλη­κτι­κές πτυ­χές του αρ­χαί­ου ελ­λη­νι­κού πνεύ­μα­τος, που μέ­χρι τώ­ρα πα­ρέ­με­ναν ά­γνω­στες. Αυ­τό θα συμ­βεί και α­πό τη δη­μο­σί­ευ­ση πά­ρα πολ­λών γερ­μα­νι­κών πη­γών αλ­λά κυ­ρί­ως, α­πό α­δη­μο­σί­ευ­τα έρ­γα αρ­χαί­ων Ελ­λή­νων, που μέ­χρι τώ­ρα φυ­λάσ­σο­νταν στην πρώ­ην Σο­βιε­τι­κή Έ­νω­ση.

Δέ­κα χρό­νια με­τά δεν έ­χου­με δει α­πο­λύ­τως τί­πο­τε. Πώς ό­μως βρέ­θη­καν στη πρώ­ην Σο­βιε­τι­κή Έ­νω­ση ά­γνω­στα έρ­γα αρ­χαί­ων Ελ­λή­νων και ποιος ή­ταν ο πραγ­μα­τι­κός λό­γος της ει­σβο­λής των Σο­βιε­τι­κών στο Αφ­γα­νι­στάν; Αυ­τό που θα σο­κά­ρει ό­μως θα εί­ναι η α­πο­κά­λυ­ψη ό­τι τα βι­βλί­α της βι­βλιο­θή­κης της Α­λε­ξαν­δρεί­ας δεν α­πω­λέ­σθη­καν με την πυρ­πό­λη­σή της, α­φού προ­η­γου­μέ­νως α­ντί­γρα­φά τους εί­χαν με­ταφερ­θεί για α­σφά­λεια στο Αφ­γα­νι­στάν! Η δε σο­βιε­τι­κή ει­σβο­λή ε­κεί, κα­τά βά­θος, ή­θε­λε να ε­ξα­σφα­λί­σει αυ­τά α­κρι­βώς τα κεί­με­να. Σή­με­ρα αυ­τοί οι θη­σαυ­ροί της αρ­χαί­ας γνώ­σης βρί­σκο­νται στην Α­γί­α Πε­τρού­πο­λη και α­να­μέ­νε­ται να δη­μο­σιο­ποι­η­θούν πο­λύ σύ­ντο­μα. Η α­λή­θεια εί­ναι ό­τι αυ­τές οι γνώ­σεις ή­ταν πά­ντα κτή­μα κά­ποιων.

Η α­νά­δυ­ση των Ε

Ό­πως βλέ­που­με, ο συλ­λο­γι­σμός εί­ναι α­πλός: α) α­ντί­γρα­φα της αρ­χαί­ας γνώ­σης βρί­σκο­νταν στο Αφ­γα­νι­στάν β) οι Ρώ­σοι ει­σέ­βα­λαν στο Αφ­γα­νι­στάν. Ά­ρα, η­λί­ου φα­ει­νό­τε­ρον ό­τι πή­γαν για τα α­ντί­γρα­φα! Ήρ­θε η ώ­ρα ό­μως να δού­με ποιοι εί­ναι ε­κεί­νοι, των ο­ποί­ων κτή­μα ή­ταν πά­ντο­τε αυ­τή η γνώ­ση:

Πρό­κει­ται για μια ο­μά­δα η ο­ποί­α δια­χρο­νι­κά α­γω­νί­ζε­ται να ε­πι­κρα­τή­σουν στον πλα­νή­τη τα ι­δα­νι­κά τον ελ­λη­νι­κού πνεύ­μα­τος. Τα μέ­λη της κα­τέ­χουν, ό­πως εί­πα­με, κατα­πλη­κτι­κές γνώ­σεις, που α­φο­ρούν τό­σο τον ε­πι­στη­μο­νι­κό το­μέ­α ό­σο και την πραγ­μα­τι­κή ι­στο­ρί­α των λα­ών, των θρη­σκειών, των κοι­νω­νι­κών ε­ξε­λί­ξε­ων κλπ., κα­θό­σον λέ­γε­ται πως ό­χι μό­νο τις πα­ρα­κο­λου­θούν αλ­λά και τις δια­μορ­φώ­νουν! Το ό­τι πρό­σκει­ται στον Ελ­λη­νι­σμό δεν ση­μαί­νει ό­μως ό­τι ό­λοι εί­ναι φυ­λε­τι­κά Έλ­λη­νες. Α­νή­κουν σε διά­φο­ρες ε­θνι­κό­τη­τες, δρα­στη­ριο­ποιού­νται δε κυ­ρί­ως στην Ευ­ρώ­πη και τη Ν. Α­με­ρι­κή (Αρ­γε­ντι­νή, Βρα­ζι­λί­α -ό­που μά­λι­στα, ό­πως έ­χε­τε γρά­ψει και σεις, υ­πάρ­χει και ε­νερ­γός να­ός του Α­πόλ­λω­να!- κ.λπ.).

Λέ­γε­ται ό­τι αυ­τή καθ’ ε­αυ­τή α­πο­τε­λεί­ται α­πό δε­κα­ο­κτώ μέ­λη, τα ο­ποί­α, πέ­ραν της φο­βε­ρής κο­σμι­κής ι­σχύ­ος που χει­ρί­ζο­νται, εί­ναι πα­ράλ­λη­λα κά­το­χοι και χει­ρι­στές α­σύλ­λη­πτων δυ­νά­με­ων, που για μας ε­ντάσ­σο­νται στη σφαί­ρα της με­τα­φυ­σι­κής! Π.χ. λέ­γε­ται ό­τι τα πέ­ντε πιο υ­ψη­λό­βαθ­μα μέ­λη (υ­πάρ­χουν 7 γνω­στοί βαθ­μοί) κα­τέ­χουν τους νό­μους της α­ντι­βα­ρύ­τη­τας!

Στο ε­πί­πε­δο της κο­σμι­κής ε­ξου­σί­ας εί­ναι αυ­το­νό­η­το ό­τι δια­θέ­τει τε­ρά­στια χρη­μα­τι­κά πο­σά που προ­έρ­χο­νται α­πό διά­φο­ρες πη­γές. Εν­δει­κτι­κά σας α­να­φέ­ρω ό­τι τα κε­φά­λαια του ι­δρύ­μα­τος Μπο­δο­σά­κη στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα προ­έρ­χο­νται και α­νή­κουν στην Ο­μά­δα “Ε” και χρη­σι­μο­ποιού­νται για τους σκο­πούς της. Γύ­ρω της κι­νού­νται, φυ­σι­κά, πα­ρά πολ­λοί άλ­λοι στρα­το­λο­γη­μέ­νοι, εί­τε συ­νει­δη­τά εί­τε α­συ­νεί­δη­τα. Ου­δέ­πο­τε έ­χει γί­νει γνω­στό το ό­νο­μα κά­ποιου μέ­λους της. Οι διά­φο­ροι ε­πώ­νυ­μοι, που κα­τά και­ρούς φέ­ρο­νται ό­τι συν­δέ­ο­νται μ’ αυ­τήν, ε­κι­νού­ντο μό­νον στις πα­ρυ­φές της. Έ­νας ή­ταν, όπως εί­ναι αυ­το­νό­η­το, ο ί­διος ο Μπο­δο­σά­κης, ό­πως ο γνω­στός Ιω­άν­νης Πασ­σάς και βέ­βαια ο Α­ρι­στο­τέ­λης Ω­νά­σης, ο ο­ποί­ος έ­παι­ζε ε­νερ­γό ρό­λο στην προ­ώ­θη­ση των θε­μά­των του Ελ­λη­νι­σμού.

Ο μο­να­δι­κός για τον ο­ποί­ο λέ­γε­ται ό­τι ί­σως ή­ταν έ­να ε­ξαι­ρε­τι­κά χα­μη­λό­βαθ­μο μέ­λος της εί­ναι ο Α­ντώ­νης Τρί­τσης! Με αυ­τό το πρί­σμα μπο­ρού­με να ε­πα­νε­ξε­τά­σου­με τις συν­θή­κες του θα­νά­του του…

Η Ο­μά­δα “Ε”, ε­κτός των άλ­λων, προ­ω­θεί τις έ­ρευ­νες για προ­ηγ­μέ­νη τε­χνο­λο­γί­α και τις ε­φαρ­μο­γές της σε πολ­λούς το­μείς. Έ­νας απ’ αυ­τούς εί­ναι τα ο­πλι­κά συ­στή­μα­τα, εί­ναι δε γνω­στά τα υ­πε­ρό­πλα που φέ­ρε­ται ό­τι έ­χει δια­θέ­σει ή έ­χει για να δια­θέ­σει την κα­τάλ­λη­λη ώ­ρα στην υ­πη­ρε­σί­α της Ελ­λά­δος. Αυ­τά κα­τα­σκευά­ζο­νταν μέ­χρι πρό­τι­νος στα ερ­γα­στή­ρια του Ω­νά­ση στην Αρ­γε­ντι­νή, κα­θό­σον και ο α­ντι­πρό­σω­πος του ε­κεί κα­θε­στώ­τος, Χ. Νι­κο­λα­ΐ­δης, εί­χε στε­νές σχέ­σεις μ’ αυ­τήν. Τις ερ­γα­σί­ες δι­η­ύ­θυ­νε η χη­μι­κός μη­χα­νι­κός Ο­λυ­μπί­α Ω­νά­ση, ε­ξα­δέλ­φη του Α­ρι­στο­τέ­λη, που δο­λο­φο­νή­θη­κε μα­ζί με τη Χρι­στί­να.

Κα­ρα­θε­ο­δω­ρής… Γκιόλ­βας και Τέ­σλα

(…) Οι γνώ­σεις της Ο­μά­δας “Ε” σ’ αυ­τόν τον το­μέ­α εί­ναι πράγ­μα­τι φο­βε­ρές και α­ντλού­νται ό­λες α­πό την αρ­χαί­α ελ­λη­νι­κή σο­φί­α. Αρ­κεί να α­να­φέ­ρου­με ό­τι η θε­ω­ρί­α της σχε­τι­κό­τη­τας του Α­ϊν­στά­ιν, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα α­νή­κει στον Έλ­λη­να κα­θη­γη­τή Κα­ρα­θε­ο­δω­ρή, του ο­ποί­ου οι ση­μειώ­σεις ε­κλά­πη­σαν και ε­δό­θη­σαν στον Ε­βραί­ο φυ­σι­κό για α­ξιο­ποί­η­ση. Μά­λι­στα έ­να α­δη­μο­σί­ευ­το μέ­ρος τους έ­χω ε­γώ στην κα­το­χή μου.

Με την τε­λευ­ταί­α δή­λω­ση κα­τα­λα­βαί­νου­με ό­τι κά­τι δεν πά­ει κα­θό­λου κα­λά… Ού­τε που­θε­νά αλ­λού, αλ­λά ού­τε και στο πρώ­το βι­βλί­ο που κυ­κλο­φό­ρη­σε στην Ελ­λά­δα για τον Κων/νο Κα­ρα­θε­ο­δω­ρή το 2002, α­πό τον γνω­στό μα­θη­μα­τι­κό Ευάγ­γε­λο Σπαν­δά­γο, εί­δα­με αυ­τές τις “κλα­πεί­σες ση­μειώ­σεις” που κα­τέ­χει ο κ. Φου­ρά­κης. Για­τί δεν τις δη­μο­σιεύ­ει; Ό­σον α­φο­ρά τις βα­ρύ­γδου­πες δη­λώ­σεις πε­ρί κλο­πής της θε­ω­ρί­ας της Σχε­τι­κό­τη­τας α­πό τον Κα­ρα­θε­ο­δω­ρή, ε­κτός α­πό το τη­λε­ο­πτι­κό α­φιέ­ρω­μα στο ο­ποί­ο εί­δα­με την κό­ρη του με­γά­λου ε­πι­στή­μο­να να μι­λά­ει για τον πα­τέ­ρα της δί­χως να α­να­φέ­ρει λέ­ξη για τέ­τοια πράγ­μα­τα, ας δού­με τι υ­πάρ­χει στο βι­βλί­ο του Σπαν­δά­γου, στο κε­φά­λαιο για τις σχέ­σεις Α­ϊν­στά­ιν – Κα­ρα­θε­ο­δω­ρή, ξε­κι­νώ­ντας α­πό μια ι­διω­τι­κή συ­νο­μι­λί­α του με την Δέ­σποι­να Κα­ρα­θε­ο­δω­ρή γύ­ρω α­πό το ζή­τη­μα της δή­θεν κλο­πής: Ο πα­τέ­ρας μου, εί­πε η κ. Κα­ρα­θε­ο­δω­ρή, εί­χε μια “ε­πι­στη­μο­νι­κή φι­λί­α” με τον Α­ϊν­στά­ιν που δι­ήρ­κε­σε μέ­χρι το θά­να­τό του. […]

Σύμ­φω­να με τον κ. Φου­ρά­κη (και ό­χι μό­νον), οι σχέ­σεις αλ­λη­λο­σε­βα­σμού, αλ­λη­λο­α­να­γνώ­ρι­σης, αλ­λη­λο­ε­κτί­μη­σης και συ­νερ­γα­σί­ας με­τα­ξύ Ελ­λή­νων και Ε­βραί­ων ε­πι­στη­μό­νων, ό­πως τις βλέ­που­με στην πε­ρί­πτω­ση Α­ϊν­στά­ιν – Κα­ρα­θε­ο­δω­ρή, εί­ναι πα­ντε­λώς α­δύ­να­τες! Ο μό­νος δυ­να­τός τύ­πος σχέ­σης εί­ναι η κλο­πή του έρ­γου του Έλ­λη­να α­πό τον Ε­βραί­ο. Για­τί; Διό­τι ο Ε­βραί­ος εί­ναι α­πό τη φύ­ση του α­νί­κα­νος να φτιά­ξει με­γά­λο έρ­γο και μά­λι­στα, κα­τά τον κ. Φου­ρά­κη, οι Ε­βραί­οι δεν εί­ναι πα­ρά ζό­μπι που βγαί­νουν α­πό το ε­σω­τε­ρι­κό της Γης… Ας συ­νε­χί­σου­με με τις δη­λώ­σεις του κ. Φου­ρά­κη: Αν ό­μως οι ση­μειώ­σεις του Κα­ρα­θε­ο­δω­ρή διέρ­ρευ­σαν, δεν συ­νέ­βη το ί­διο μ’ αυ­τές του Σέρ­βου και ορ­θό­δο­ξου Νί­κο­λα Τέ­σλα! Για­τί νο­μί­ζε­τε ό­τι δεν βομ­βαρ­δί­στη­κε πρό­σφα­τα η Σερ­βί­α α­πό το ΝΑ­ΤΟ; Οι δυ­τι­κοί φο­βού­νται -και δι­καιο­λο­γη­μέ­να – ό­τι οι Σέρ­βοι τις έ­χουν α­ξιο­ποι­ή­σει και έ­χουν στην κα­το­χή τους έ­να υ­πε­ρό­πλο. Οι Α­με­ρι­κα­νοί, ό­μως, φαί­νε­ται πως δεν εί­χαν τους φό­βους των δυ­τι­κών κι έ­τσι, πέ­ντε χρό­νια με­τά α­πό τις θριαμ­βευ­τι­κές δη­λώ­σεις του κ. Φου­ρά­κη, έ­κα­ναν σκό­νη τη Σερ­βί­α και τα υ­πε­ρό­πλα της, ε­νώ η Ο­μά­δα “Ε” φαί­νε­ται πως πα­ρα­κο­λου­θού­σε πα­ντε­λώς α­δύ­να­μη να α­ντι­δρά­σει, ό­πως άλ­λω­στε έ­κα­νε με το Αφ­γα­νι­στάν και με το Ι­ράκ προ­σφά­τως.

Α­μέ­σως με­τά μα­θαί­νου­με πώς και για­τί, κι α­πό ποιο α­κρι­βώς πρό­σω­πο τρο­μο­κρα­τή­θη­κε η Γαλ­λί­α κι α­ντέ­δρα­σε στους ε­πι­κεί­με­νους βομ­βαρ­δι­σμούς της Σερ­βί­ας ε­κεί­νη την ε­πο­χή, λί­γο πριν τη λή­ξη του τε­λε­σι­γρά­φου: “Να σας πω και κά­τι που ί­σως να σας φα­νεί α­πί­στευ­το; Λί­γο πριν την λή­ξη του τε­λε­σι­γρά­φου προς τη Σερ­βί­α, ε­γώ ο ί­διος ε­πι­κοι­νώ­νη­σα με η­γε­τι­κό στρα­τιω­τι­κό-πο­λι­τι­κό στέ­λε­χος της Γαλ­λί­ας και τον προ­ει­δο­ποί­η­σα για την πι­θα­νό­τη­τα να βομ­βαρ­δι­στεί α­νε­ξή­γη­τα το ί­διο το Πα­ρί­σι! Η Γαλ­λί­α ή­ταν η πρώ­τη δυ­τι­κή χώ­ρα που α­ντέ­δρα­σε στους βομ­βαρ­δι­σμούς της Σερ­βί­ας…

Τι σύ­μπτω­ση! Τα ί­δια θα ι­σχυ­ρι­στεί τον Φε­βρουά­ριο του 1997, στο 5° τεύ­χος της Ελληνικής Αγωγής, κι ο γνω­στός πυ­ρη­νι­κός φυ­σι­κός, μη­χα­νο­λό­γος, ε­ρευ­νη­τής, ε­φευ­ρέ­της και φε­ρό­με­νος ως μέ­λος της Ο­μά­δας “Ε”, Γιώρ­γος Γκιόλ­βας (γεν­νη­θείς το 1920 και α­πο­βιώ­σας προς το τέ­λος του 2003), ο άν­θρω­πος του ο­ποί­ου το πρώ­το δί­πλω­μα ευ­ρε­σι­τε­χνί­ας (ερ­γα­σί­α πά­νω στη “φω­το­δέ­σμη πλά­σμα­τος”) φέ­ρει την υ­πο­γρα­φή του Α­ϊν­στά­ιν. Λέ­ει λοι­πόν ο Γκιόλ­βας: Οι Σο­βιε­τι­κοί έ­χουν στα χέ­ρια τους σή­με­ρα δυο ά­γνω­στα υ­πε­ρό­πλα. Το έ­να τους το έ­δω­σε ο Νι­κό­λα Τέ­σλα, αυ­τός ο τό­σο πα­ρε­ξη­γη­μέ­νος Σέρ­βος ε­πι­στή­μο­νας που εί­ναι α­ναμ­φι­σβή­τη­τα, μί­α α­πό τις με­γα­λύ­τε­ρες μορ­φές του αιώ­να μας. Αυ­τό το τρο­με­ρό ό­πλο το έ­χουν σή­με­ρα στα χέ­ρια τους και οι Σέρ­βοι. Ε­πι­κοι­νώ­νη­σα γι’ αυ­τό το σο­βα­ρό­τα­το ζή­τη­μα με δυο κα­θη­γη­τές της Σορ­βόν­νης και με­τά ε­νη­μέ­ρω­σα σχε­τι­κά και τον πρό­ε­δρο της Γαλ­λί­ας Μι­τε­ράν. Τους προ­ει­δο­ποί­η­σα και τους εί­πα ξε­κά­θα­ρα: μην προ­χω­ρή­σε­τε σε βομ­βαρ­δι­σμό στη Σερ­βί­α. Θα α­νά­ψε­τε με­γά­λες φω­τιές στα Βαλ­κά­νια και στην Ευ­ρώ­πη. Άλ­λω­στε τους το εί­παν και οι Σέρ­βοι ξε­κά­θα­ρα και φα­νε­ρά: Ε­άν θα ρί­ξε­τε έ­στω και μια βόμ­βα στη Σερ­βί­α θα κα­τα­στρα­φούν ταυ­τό­χρο­να πέ­ντε ευ­ρω­πα­ϊ­κές πρω­τεύ­ου­σες. Μέ­σα σε τρί­α δευ­τε­ρό­λε­πτα θα γί­νουν ό­λα στά­χτη. Γι’ αυ­τό και μέ­χρι σή­με­ρα κα­μί­α ξέ­νη δύ­να­μη δεν α­πο­τόλ­μη­σε να ρί­ξει βόμ­βα σε κα­θα­ρά σερ­βι­κά ε­δά­φη.

ο Γ. Γκιόλβας

Τε­λι­κά ποιος στα­μά­τη­σε τους βομ­βαρ­δι­σμούς; Ο Φου­ρά­κης, ο Γκιόλ­βας ή οι Σέρ­βοι; Και πώς οι ευ­ρω­πα­ϊ­κές χώ­ρες βομ­βάρ­δι­ζαν κα­νο­νι­κό­τα­τα μα­ζί με τους Α­με­ρι­κα­νούς για δυο μή­νες τη Σερ­βί­α, λί­γα χρό­νια με­τά τις δη­λώ­σεις αυ­τές; Πού ή­ταν τα σερ­βι­κά υ­πε­ρό­πλα; Συ­νε­χί­ζου­με με πι­στή α­ντι­γρα­φή:

Λέ­γε­ται ό­τι οι ε­πι­στη­μο­νι­κές γνώ­σεις της Ο­μά­δας “Ε” έ­χουν τό­ση ι­σχύ, ώ­στε μπο­ρούν να χω­ρί­σουν την Α­με­ρι­κή στα δυο ε­νερ­γο­ποιώ­ντας το ρήγ­μα του Α­γί­ου Αν­δρέ­α, να δη­μιουρ­γή­σουν τε­χνη­τές θε­ο­μη­νί­ες. […]

Ας δού­με πα­ρα­κά­τω: Τα υ­πε­ρό­πλα αυ­τά βρί­σκο­νται κυ­ρί­ως σε πε­ριο­χές της πρώ­ην Σο­βιε­τι­κής Έ­νω­σης, ό­που ε­πί­σης έ­χουν ι­δρυ­θεί ο­λό­κλη­ρες πό­λεις ε­πι­στη­μό­νων α­πο­κλει­στι­κά. Αυ­τές οι πό­λεις δεν ση­μειώ­νο­νται στους χάρ­τες και βρί­σκο­νται σε α­πο­μο­νω­μέ­νες πε­ριο­χές της α­χα­νούς χώ­ρας. (…) Μια άλ­λη δρα­στη­ριό­τη­τα της Ο­μά­δας “Ε” α­φο­ρά το Διε­θνές Χρη­μα­τι­στή­ριο. Εί­ναι γνω­στό σε κά­ποιους, ό­τι ο­λό­κλη­ρη η ή­δη ε­πι­σφα­λής οι­κο­νο­μί­α της Α­με­ρι­κής μπο­ρεί να κα­ταρ­ρεύ­σει σε λί­γο διά­στη­μα, αν το θε­λή­σει η Ο­μά­δα “Ε”, που δια­χει­ρί­ζε­ται με­γά­λο μέ­ρος του πα­γκό­σμιου χρυ­σού![…] Τέ­λος, πρέ­πει να α­ντι­λη­φθού­με ό­τι πα­ρά την ο­ρα­τή με­τριο­φρο­σύ­νη του συγ­γρα­φέ­α έ­χου­με μπρο­στά μας, κα­τά κά­ποιον τρό­πο, έ­ναν ι­κα­νό προ­φή­τη: Χω­ρίς να θέ­λω να πε­ριαυ­το­λο­γή­σω και χω­ρίς να ι­σχυ­ρί­ζο­μαι ό­τι έ­χω προ­φη­τι­κές ι­κα­νό­τη­τες, συ­νέ­βη να προ­βλέ­ψω πολ­λές φο­ρές ση­μα­ντι­κά γε­γο­νό­τα, έ­χο­ντας έ­γκυ­ρες πλη­ρο­φο­ρί­ες και α­ξιο­λο­γώ­ντας τες σω­στά. (…) Ο πό­λε­μος με την Τουρ­κί­α εί­ναι πο­λύ πι­θα­νός. Η Τουρ­κί­α δι­στά­ζει, βέ­βαια, και έ­χει πεί­ρα α­πό τα ό­πλα της Ο­μά­δας “Ε”, θυ­μά­στε την πρό­σφα­τη α­νε­ξή­γη­τη κα­τα­στρο­φή του τουρ­κι­κού δο­ρυ­φό­ρου που ε­κτο­ξεύ­θη­κε α­πό τη Γαλ­λι­κή Γου­ιά­να; Σ’ αυ­τόν τον πό­λε­μο, λοι­πόν, η Τουρ­κί­α θα ε­ξω­θη­θεί και μά­λι­στα θα εν­θαρ­ρυν­θεί (!) α­πό κά­ποιες αρ­χι­κές ε­πι­τυ­χί­ες, για να υ­πάρ­ξει δι­καιο­λο­γί­α, ώ­στε να κα­τα­στρα­φεί ο­λο­σχε­ρώς. Ή­δη οι Κούρ­δοι και οι Αρ­μέ­νιοι εί­ναι πο­λύ ι­σχυ­ροί στα νώ­τα της… Ση­μειώ­στε δε ό­τι αυ­τοί οι λα­οί εί­ναι α­πό τους πιο γνή­σιους Έλ­λη­νες!

Το DNA και τα… αυ­τιά των Ελ­λή­νων

Ε­δώ τε­λειώ­νει η πρώ­τη του συ­νέ­ντευ­ξη, θα ε­πα­νέλ­θει στο ί­διο πε­ριο­δι­κό, τον Α­πρί­λιο του ’97 στο τ. 61, με α­κό­μα με­γα­λύ­τε­ρη α­πο­λυ­τό­τη­τα στις α­να­κοι­νώ­σεις του:

Δηλώ­νω κα­θα­ρά πως πι­στεύ­ω ό­τι αυ­τή τη στιγ­μή, οι θε­οί ε­πι­στρέ­φουν! Σε λί­γο κα­τα­φθά­νουν. Αυ­τό προ­σπα­θούν να α­ντι­με­τω­πί­σουν οι “κύ­ριοι αυ­τού του κό­σμου”. Προ­σπα­θούν να α­πο­τρέ­ψουν την τε­λι­κή έ­λευ­ση των θε­ών. (…)

Στη συ­νέ­χεια μα­θαί­νου­με για έ­ναν πα­ρά­ξε­νο κο­μή­τη, το ΗΒ, που πέ­ρα­σε ε­κεί­νο τον και­ρό δί­πλα α­πό τον πλα­νή­τη μας. Οι σκο­ποί του δεν διέ­φυ­γαν κα­θό­λου α­πό τον κ. Φου­ρά­κη: Η α­φύ­πνι­ση των γε­νε­τι­κών κω­δι­κών των Ελ­λή­νων ή­ταν το βα­σι­κό “έρ­γο” του μυ­στη­ριώ­δους κο­μή­τη, που η NASA θέ­λη­σε να α­πο­κρύ­ψει, α­κό­μα και τις φω­το­γρα­φί­ες του. Ε­δώ ό­μως πρέ­πει να το­νί­σω ό­τι δεν εί­ναι ό­λοι οι πο­λί­τες του κρά­τους Ελ­λά­δα, Έλ­λη­νες, αλ­λά αυ­τοί που τους χα­ρα­κτη­ρί­ζει μια γε­νε­τι­κή ι­διαι­τε­ρό­τη­τα. Αυ­τή την ι­διαι­τε­ρό­τη­τα την εί­χαν α­να­κα­λύ­ψει οι Δυ­τι­κοί και δη­μιούρ­γη­σαν το κρα­τί­διο Ελ­λά­δα. Αυ­τό ή­ταν έ­να α­πό τα με­γα­λύ­τε­ρα ε­γκλή­μα­τα εις βά­ρος του Ελ­λη­νι­σμού. Ο Ελ­λη­νι­σμός και ο Έλ­λη­νας δεν έ­χουν α­νά­γκη κρά­τους. Το κρά­τος εί­ναι πα­γί­δευ­ση. Πή­γα­νε να φτιά­ξουν το κρα­τί­διο της Πε­λο­πον­νή­σου με την ε­πα­νά­στα­ση του ’21 και εί­χα­νε σκο­πό να “μα­ντρώ­σουν” ε­κεί πέ­ρα τους Έλ­λη­νες και να τους βά­λουν να σκο­τω­θούν με­τα­ξύ τους, ό­πως και έ­γι­νε με τις συ­νε­χείς ε­πα­να­στά­σεις των κα­πε­τα­ναί­ων.[ ]

Αλ­λά, σ’ αυ­τό που λέ­με βό­ρειο η­μι­σφαί­ριο ή δυ­τι­κό κό­σμο, οι μό­νοι α­πε­σταλ­μέ­νοι που έ­χουν έ­να ε­ξε­λιγ­μέ­νο γε­νε­τι­κό κώ­δι­κα εί­ναι οι Έλ­λη­νες. Πολ­λοί υ­πο­στη­ρί­ζουν ότι έ­χουν άλ­λη δια­στη­μι­κή πα­τρί­δα…

Ει­σερ­χό­μα­στε λοι­πόν τώ­ρα σε έ­να χυ­δαί­ο, α­γο­ραί­ο, βιο­λο­γι­κό ρα­τσι­σμό, στου ο­ποί­ου τα μυ­στι­κά μας μυεί ο κ. Φου­ρά­κης: (…) Η ου­σί­α εί­ναι ό­τι ο Έλ­λη­νας εί­ναι δια­φο­ρε­τι­κός α­πό τον κοι­νό άν­θρω­πο. (…) Έ­χου­με κά­ποια α­να­γνω­ρι­στι­κά ση­μά­δια πά­νω στο σώ­μα, α­πό τα ο­ποί­α μπο­ρού­με να ξε­χω­ρί­σου­με ποιος έ­χει το “σπέρ­μα” του Έλ­λη­να… Ας δού­με έ­να μι­κρό πα­ρά­δειγ­μα. Ό­ποιο εγ­χει­ρί­διο α­να­το­μί­ας και να α­νοί­ξου­με, θα δού­με ό­τι ο κόκ­κυ­γας του αν­θρώ­που α­πο­τε­λεί­ται α­πό 4 ή 5 σπον­δύ­λους. Ο τέ­ταρ­τος ή ο πέ­μπτος εί­ναι δι­σχι­δής και ο­ξύς, ή μο­νο­σχι­δής και ο­ξύς. Δη­λώ­νω ό­τι ο κόκ­κυ­γας του α­λη­θι­νού Έλ­λη­να α­πο­τε­λεί­ται α­πό 5 σπον­δύ­λους, αλ­λά ο πέ­μπτος εί­ναι λεί­ος και στρογ­γυ­λός, πο­τέ ο­ξύς και μο­νο­σχι­δής ή δι­σχι­δής. Με­τα­ξύ άλ­λων, έ­να τέ­τοιο ση­μά­δι εί­ναι και ο λο­βός του αυ­τιού. (…) Οι με­γά­λοι λο­βοί των αυ­τιών, λοι­πόν, εί­ναι κι αυ­τό έ­να α­πό τα ε­ξω­τε­ρι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του Έλ­λη­να. Έ­χουν ή­δη γί­νει με­λέ­τες με το DΝΑ των αρ­χαί­ων Ελ­λή­νων, με δείγ­μα­τα α­πό ί­χνη αί­μα­τος και ο­στών σε τά­φους, με εκ­πλη­κτι­κά ό­ντως α­πο­τε­λέ­σμα­τα…

Πε­ραι­τέ­ρω εί­ναι ε­ξαι­ρε­τι­κά ε­πί­πο­νο να πα­ρα­κο­λου­θή­σου­με τον κ. Φου­ρά­κη σε ό­λα του τα σε­νά­ρια πε­ρί υ­πο­χθο­νί­ων ο­ντο­τή­των που ε­λέγ­χουν τους Δυ­τι­κούς, πε­ρί ε­κτε­τα­μέ­νης κλω­νο­ποί­η­σης κ.λπ. Θα τε­λειώ­σου­με με την α­να­φο­ρά του στους νέ­γρους κρεμ­μυ­δο­πα­ρα­γω­γούς Ντο­γκόν, ι­σχυ­ρών, λέ­ει, συμ­μά­χων των Ελ­λή­νων, οι ο­ποί­οι έ­χουν υ­πό την προ­στα­σί­α τους έ­να κέ­ντρο της Ο­μά­δας “Ε”: Α­κό­μη ψά­χνουν οι Δυ­τι­κοί να ε­ντο­πί­σουν τα “στρα­τό­πε­δα εκ­παί­δευ­σης” στην κε­ντρι­κή Α­φρι­κή -έ­να πο­λύ ση­μα­ντι­κό κέ­ντρο “Ε”- που βρί­σκο­νται υ­πό την ε­πο­πτεί­α της φυ­λής Ντο­γκόν, που εί­ναι ι­σχυ­ροί σύμ­μα­χοι. Οι Ντο­γκόν έ­χουν ει­δι­κούς α­νι­χνευ­τές-φρου­ρούς, που έ­χουν πολ­λές ι­κα­νό­τη­τες κι α­ντι­λαμ­βά­νο­νται αν πλη­σιά­ζει κα­νείς στα μέ­ρη τους α­πό πολ­λά χι­λιό­με­τρα μα­κριά. Και τον α­φή­νουν να προ­σεγ­γί­σει μό­νο αν εί­ναι “Έλ­λη­νας” (μπο­ρούν και το κα­τα­λα­βαί­νουν αυ­τό με “κά­ποιο τρό­πο”), κι αν δεν εί­ναι Έλ­λη­νας τον ε­πη­ρε­ά­ζουν α­πό μα­κριά και τον κά­νουν να χά­νε­ται και δεν βρί­σκει τί­πο­τε…

Φυ­σι­κά, το θέ­μα πε­ρί Ο­μά­δας “Ε” το συ­νέ­χι­σαν αρ­κε­τοί δη­μιουρ­γώ­ντας μια ο­λό­κλη­ρη πα­ρα­φι­λο­λο­γί­α και έ­να μι­κρό κοι­νό, αρ­κε­τό για να α­πορ­ρο­φά τα σχε­τι­κά συγ­γράμ­μα­τα που εκ­δί­δο­νται κά­θε λί­γο. Αν θυ­μη­θού­με ό­τι ο Έ­ριχ φον Νταί­νι­κεν ξε­κί­νη­σε πριν τέσ­σε­ρις πε­ρί­που δε­κα­ε­τί­ες το σε­νά­ριο για την α­νά­μει­ξη των α­στρο­ναυ­τών-θε­ών στα της Γης, κα­τα­λα­βαί­νου­με πως οι “Έλ­λη­νες Νταί­νι­κεν” δεν θα ά­φη­ναν έ­τσι το θέ­μα. Α­πλώς πα­ρέ­λα­βαν το σύ­μπαν του Γερ­μα­νού “πρω­το­πό­ρου” και το έ­φτια­ξαν ελ­λη­νι­κό. Ο α­πε­ριό­ρι­στος πλού­τος της ελ­λη­νι­κής Μυ­θο­λο­γί­ας θα μπο­ρού­σε να δε­χθεί ά­πει­ρες ερ­μη­νεί­ες για να στη­ρί­ξει τα σε­νά­ριά τους, έ­τσι δεν θα ή­ταν πα­ρά θέ­μα χρό­νου να αρ­χί­σει η α­νά­λο­γη βιο­μη­χα­νί­α. Ως ε­δώ ό­λα κα­τα­νο­η­τά και συγ­χω­ρη­τέ­α. Το πνεύ­μα της ε­πο­χής χω­ρά­ει κά­θε εί­δους πα­ρα­λή­ρη­μα – γρα­φι­κό­τη­τα, τί­πο­τε πια δεν ξε­νί­ζει, θα ή­ταν χρή­σι­μο ό­μως να ση­μειώ­σου­με βα­σι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του μι­κρό­κο­σμου αυ­τού:

Εί­ναι έ­νας κό­σμος στη βα­σι­κή του σύλ­λη­ψη ιου­δα­ϊ­κά δο­μη­μέ­νος, στη­ρι­ζό­με­νος στη θε­ώ­ρη­ση των Ελ­λή­νων ως του πε­ριού­σιου και ε­κλε­κτού λα­ού των θε­ών, στα ψυ­χω­τι­κά ο­ρά­μα­τα για πα­γκό­σμια κυ­ριαρ­χί­α και σε έ­ντο­να μεσ­σια­νι­κά στοιχεία ό­πως α­κρι­βώς α­να­μέ­νουν κά­ποιοι Ιου­δαί­οι το φυ­λε­τι­κό τους Μεσ­σί­α για να κυ­ριαρ­χή­σουν στον κό­σμο, έ­τσι αυτοί οι άν­θρω­ποι πε­ρι­μέ­νουν τους θε­ούς της ελ­λη­νι­κής φυ­λής εξ ου­ρα­νών για τον ί­διο σκο­πό. Ο δι­κός τους Μεσ­σί­ας εί­ναι οι Θε­οί και η Ο­μά­δα “Ε” ο εκ­πρό­σω­πος των θε­ών ε­πί της Γης, το ε­κλε­κτό τους Ιε­ρα­τεί­ο. Εί­ναι α­κό­μα, ως προς την υ­πο­στη­ρι­ζό­με­νη βιο­λο­γι­κή α­νω­τε­ρό­τη­τα των Ελ­λή­νων και ως προς το α­ντιε­βρα­ϊ­κό του μί­σος, έ­νας κό­σμος μάλ­λον φι­λο­να­ζι­στι­κός, που θε­ω­ρεί τους Ε­βραί­ους ζό­μπι που πρέ­πει να ξα­να­γυ­ρί­σουν στο ε­σω­τε­ρι­κό της Γης – και κα­τα­τάσ­σει στους ζω­αν­θρώ­πους ό­σους δεν εί­ναι “βιο­λο­γι­κά α­λη­θι­νοί Έλ­λη­νες”.

Δε­δο­μέ­νου ό­τι ο κ. Φου­ρά­κης δη­λώ­νει στο βι­βλί­ο του Μεί­ξις – Α­να­κύ­κλη­σις Μυ­θο­λο­γί­ας και Ι­στο­ρί­ας, πως η Ελ­λά­δα “δεν έ­πρε­πε να τα­χθή εις το πλευ­ρόν των Σιω­νι­στι­κο­άγ­γλων και να α­ντι­τα­χθή εις την προς Α­φρι­κήν και Α­σί­αν πο­ρεί­αν των Γερ­μα­νών”, πρέ­πει δυ­στυ­χώς να πα­ρα­δε­χθού­με, ό­τι η ιου­δαι­ο­να­ζι­στι­κή στη νο­ο­τρο­πί­α της σύλ­λη­ψη του α­νώ­τε­ρου βιο­λο­γι­κά “Έλ­λη­να” μπό­ρε­σε να με­τα­μορ­φώ­σει ε­ντυ­πω­σια­κά έ­ναν άν­θρω­πο, που στα νιά­τα του α­νή­κε μα­χη­τι­κά στην ι­στο­ρι­κή “Έ­νω­ση Κέ­ντρου” του Γ. Πα­παν­δρέ­ου και ο ο­ποί­ος πέ­ρα­σε μά­λι­στα κά­ποιο χρό­νο στις φυ­λα­κές της χού­ντας.

Η σφα­γή των Ε­βραί­ων και η ε­πι­κρά­τη­ση των Ελ­λή­νων

Φου­ρά­κης, Ιω­άν­νης, (1989), Τα (προ)Μη­νύ­μα­τα των Δελ­φών και ο Σιω­νι­στι­κός Πύ­θων – Ο Τε­λι­κός Πό­λε­μος (Ε)λλή­νων – Σιω­νι­στών, 3η έκ­δ., Α­θή­να, Τά­λως, 1995.

Του πα­ρό­ντος βι­βλί­ου έ­χουν προ­η­γη­θεί τρί­α του ί­διου συγ­γρα­φέ­α: α) Σιω­νι­στι­κές Συ­νω­μο­σί­ες, β) Ε­βραί­οι: Πλα­στο­γρά­φοι της Ελ­λη­νι­κής Ι­στο­ρί­ας, γ) Η Πρώ­τη σύ­γκρου­ση Ελ­λή­νων – Ε­βραί­ων. Ας α­κού­σου­με τον ί­διο: Συ­ντά­κτης και α­πο­στο­λεύς τού­των των δυο (προ)μη­νυ­μά­των δεν εί­ναι ο υ­πο­γρά­φων τού­τα (…). Η συν­θε­τι­κή και συ­νο­πτι­κή κα­τα­γρα­φή, α­ντι­γρα­φή και πα­ρά­φρα­σις των συμ­βά­ντων, πλη­ρο­φο­ριών και κει­μέ­νων θα ε­πι­χει­ρη­θεί πα­ρά το ό­τι ο υ­πο­γρά­φων κα­θι­στά ε­αυ­τόν εν­συ­νει­δή­τως ε­πί­ορ­κον. Το μι­κρόν στίγ­μα της ε­πιορ­κί­ας ε­κρί­θη υπ’ αυ­τού ε­λα­φρό­τε­ρον έ­γκλη­μα α­πό το κα­τά συρ­ρο­ήν δια­πρατ­τό­με­νον, με το να συμ­βάλ­λη, δια της σιω­πής και πα­θη­τι­κής του ε­νο­χής, εις την ε­ντα­τι­κώς πραγ­μα­το­ποιου­μέ­νην κα­τα­κρή­μνι­σιν των τει­χών της Ελ­λά­δος (…) οι Ισ­ρα­η­λι­το­σιω­νι­σταί, δια πο­λυ­διά­στα­των, πο­λύ­μορ­φων και πο­λύ­πλο­κων μη­χα­νορ­ρα­φιών, προ­δο­σιών και ε­γκλη­μά­των προ­σε­πά­θη­σαν και προ­σπα­θούν να προ­ω­θή­σουν την πραγ­μά­τω­σιν του σχε­δί­ου των ε­κεί­νον εις το ο­ποί­ον έ­χουν προσ­διο­ρί­σει και προ­γραμ­μα­τί­σει τας φά­σεις και τας με­θό­δους δια την “ο­ρι­στι­κήν και α­με­τά­κλη­τον δια­γρα­φήν της Ελ­λά­δος εκ του γε­ω­πο­λι­τι­κού χάρ­του της Ευ­ρώ­πης και της υ­δρο­γεί­ου σφαί­ρας, κα­θώς και την ο­λο­κλή­ρω­σιν της πραγ­μα­το­ποι­η­θεί­σης και πραγ­μα­το­ποιού­με­νης κα­τα­στρο­φής του Ελ­λη­νι­σμού.

Σύμ­φω­να με τον συγ­γρα­φέ­α, το πρώ­το μέ­ρος του σιω­νι­στι­κού σχε­δί­ου πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε με την έ­ντα­ξη της Ελ­λά­δας στη “σιω­νι­στι­κή και μι­σελ­λη­νι­κή Ε­ΟΚ”. Ό­μως, α­πό μέ­ρους των “α­πα­ντα­χού της Οι­κου­μέ­νης ΕΛ­ΛΗ­ΝΩΝ”, υ­πάρ­χουν έ­ντο­νες α­ντι­δρά­σεις, ε­πα­γρύ­πνη­ση και σχέ­διο δρά­σης για το ο­ποί­ο λί­γα μπο­ρούν να ει­πω­θούν, εκ των ο­ποί­ων τα ε­ξής πέ­ντε ση­μεί­α πε­ρι­λη­πτι­κώς:

Α. Η συ­νε­χώς διευ­ρυ­νό­με­νη και α­να­πτυσ­σό­με­νη αυ­το­α­πο­νάρ­κω­σι και αυ­τε­νερ­γο­ποί­η­σι των φυ­λε­τι­κών, εθοϊκών και προ­πα­το­ρι­κών μνη­μι­κών και μι­μη­τι­κών κυτ­τά­ρων (DΝΑ) (των Ελ­λή­νων).

Β. Η ε­πα­να­συ­γκρό­τη­ση της φυ­λε­τι­κής, ε­θο­ϊ­κής, φι­λο­σο­φι­κής, θρη­σκευ­τι­κής, πο­λι­τι­σμι­κής και ι­στο­ρι­κής των ταυ­τό­τη­τας.

Γ. Η πραγ­μα­το­ποιού­με­νη στα­θε­ρά α­πο­πο­μπή των Ισ­ρα­η­λι­το­σιω­νι­στών α­πό πολ­λά εκ των ση­μα­ντι­κών πο­λι­τι­κών, στρα­τιω­τι­κο­βιο­μη­χα­νι­κών, ε­πι­στη­μο­νι­κών και οι­κο­νο­μι­κών κέ­ντρων σχε­δια­σμού και α­πο­φά­σε­ων των Η­ΠΑ και η κα­τά­λη­ψις αυ­τών των θέ­σε­ων υ­πό Ελ­λή­νων, με την βο­ή­θειαν και συ­νερ­γα­σί­αν πολ­λών ε­θνο­τι­κών ο­μά­δων των Η­ΠΑ, ό­πως των Αρ­με­νί­ων, Ασ­συ­ρί­ων, Σικ­χ, Ρώσ­σων, Γερ­μα­νών, Σι­κε­λών, Ι­σπα­νών, Ιρ­λαν­δών και Αγ­γλο­σα­ξώ­νων.

Δ. Η έ­ως την πρώ­την, ή το πο­λύ την δευ­τέ­ραν δε­κα­ε­τί­αν της μετ’ ο­λί­γα έ­τη αρ­χο­μέ­νης χι­λιε­τη­ρί­δας α­να­με­νό­με­νη, με­τά βε­βαιό­τη­τας, α­λη­θής σφα­γή των εν Η­ΠΑ κα­τοι­κού­ντων Ισ­ρα­η­λι­το­σιω­νι­στών και ου­χί πλα­σμα­τι­κή, ως η δή­θεν ε­κεί­νη των Γερ­μα­νών.

­Ε. Η κα­το­χή πλέ­ον υ­πό των ΕΛ­ΛΗ­ΝΩΝ της Κε­φα­λής της Με­δού­σης = της κο­σμι­κής φω­το­δέ­σμης-υ­πε­ρό­πλου.

Ι­δού, λοι­πόν, που ο κ. Φου­ρά­κης δη­λώ­νει ό­τι η σφα­γή των Ε­βραί­ων α­πό τους να­ζί ή­ταν πλα­σμα­τι­κή και ό­τι η α­λη­θι­νή ε­πί­κει­ται στην Α­με­ρι­κή ο­σο­νού­πω. Κα­τό­πιν ο συγ­γρα­φέ­ας δί­νει τα δύ­ο προ­μη­νύ­μα­τά του. Σύμ­φω­να με το πρώ­το που ο­νο­μά­ζει “σα­φές”, κά­ποια αυ­γή, στους ή­χους του “εκ της φόρ­μιγ­γας του Ορ­φέ­ως” ε­γερ­τη­ρί­ου σαλ­πί­σμα­τος, οι Πα­νέλ­λη­νες θα συ­γκε­ντρω­θούν στις πλα­τεί­ες των πό­λε­ων, κω­μο­πό­λε­ων και χω­ριών της Ελ­λά­δος. Στην Α­θή­να θα συ­στα­θεί και θα λει­τουρ­γή­σει το Έ­κτα­κτο Πο­λυ­με­λές Ελ­ληνο­δι­κεί­ο-Στρα­το­δι­κεί­ο, το ο­ποί­ο θα δι­κά­σει με συ­νο­πτι­κές δια­δι­κα­σί­ες τους πρω­τερ­γά­τες της ε­θνι­κής συμ­φο­ράς και θα τους ε­πι­βά­λει την ποι­νή του δη­μό­σιου α­παγ­χο­νι­σμού “εις τας ε­ντός της Βου­λής, του πε­ρι­βό­λου αυ­τής, του χώ­ρου του Μνη­μεί­ου του Α­γνώ­στου Στρα­τιώ­του και της Πλα­τεί­ας Συ­ντάγ­μα­τος ευ­ρι­σκό­με­να ι­κριώ­μα­τα”.

“Ο λό­γος ό­λων αυ­τών εί­ναι τα ε­ξής υ­πό του συγ­γρα­φέ­ως προ­φη­τευό­με­να δια το ά­με­σο μέλ­λον και πε­ρι­λαμ­βα­νό­με­να στο “δια ταύ­τα” των α­πο­φά­σε­ων του Στρα­το­δι­κεί­ου: (…) διό­τι ού­τοι εν­συ­νει­δή­τως συ­νέ­βα­λαν εις το να κα­τα­κτή­σω­σιν οι Τούρ­κοι τας νή­σους του Αι­γαί­ου (…) κα­θώς και οι Σλά­βοι την Θεσ­σα­λο­νί­κην και τας κυ­ριω­τέ­ρας πό­λεις της Κε­ντρι­κής Μα­κε­δο­νί­ας, με σχέ­διον και στό­χον να πα­ρα­δώ­σουν την πρώ­την και μέ­ρος των δευ­τέ­ρων εις τους Σιω­νι­στάς, ί­να ε­γκα­τα­στα­θούν εις αυ­τά μέ­ρος των εκ της Πα­λαι­στί­νης εκ­διω­κο­μέ­νων Σιω­νι­στών”. Εν­νο­εί­ται ό­τι οι Έλ­λη­νες θα α­πο­κα­τα­στή­σουν ό­λα αυ­τά τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα της προ­δο­σί­ας, ε­πί­σης, ο Α­πόλ­λων θα ε­πι­στρέ­ψει στους Δελ­φούς, η Περ­σε­φό­νη στην Ε­λευ­σί­να μα­ζί με τον Ιε­ρο­φά­ντη και τα Μυ­στή­ρια θα α­να­συ­στα­θούν.

Ε­κτός τού­των, θα έ­χου­με “την ευ­θύς εις (Ιε­ρο)Σό­λυ­μα με­τά­βα­σιν και ά­φι­ξιν της υ­πό τον Στρα­τη­γόν Α­ντί­ο­χον των ΕΛ­ΛΗ­ΝΩΝ Στρα­τιάς, ί­να τον Να­όν του Ο­λυ­μπί­ου Διός α­πο­κα­θα­ρί­ση και α­πο­λυ­μά­νη εκ των εν αυ­τώ ε­να­πο­τε­θει­μέ­νων ισ­ρα­η­λι­τι­κών βδε­λυγ­μά­των και μια­σμά­των”.

Α­πό το δεύ­τε­ρο προ­μή­νυ­μα, το ο­ποί­ο ο συγ­γρα­φέ­ας χα­ρα­κτη­ρί­ζει “α­σα­φές”, πα­ρα­θέ­του­με τα ε­ξής: Οι Υ­ιοί και αι θυ­γα­τέ­ρες των θε­ών, των θε­αι­νών, των Η­μι­θέ­ων και των Η­ρώ­ων ε­πι­τα­χύ­νουν την α­πό την δε­κα­ε­τί­αν 1970-80 ε­πα­ναρ­ξα­μέ­νην προς την Ί­δην και τον Ό­λυ­μπον πο­ρεί­α των. Εις τα δώ­μα­τα των θε­ών και θε­αι­νών θα εύ­ρουν και θα λά­βουν εκ νέ­ου εις τας στι­βα­ράς των χεί­ρας τους κε­ραυ­νούς του Διός, με τους ο­ποί­ους θα κτυ­πή­σουν α­νη­λε­ώς και θα ε­ξο­λο­θρεύ­σουν ο­ρι­στι­κώς και α­με­τα­κλή­τως τους ε­πί του πλα­νή­του μας Λευ­ί­τας και Ζη­λω­τάς του Πύ­θω­νος.

Σύμ­φω­να με τον κ. Φου­ρά­κη, οι “(…) σιω­νι­στο­α­με­ρι­κα­νοί και ραβ­βι­νο­μαρ­ξι­σταί ε­πι­χει­ρούν να διεισ­δύ­σουν εις τον πυ­ρα­κτού­με­νον πυ­ρή­να του Πλα­νή­του μας (τον Πυ­ρι­φλε­γέ­θο­ντα)” με πρό­σχη­μα “την ά­ντλη­σιν θερ­μό­τη­τος εκ του πυ­ρή­νος της γης, δια να χρη­σι­μο­ποι­η­θεί ως ά­νευ κό­στους ε­νέρ­γεια”. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ό­μως το κά­νουν για να προ­κα­λέ­σουν την α­νά­δυ­ση του Αβ­βα­δών, ή­τοι “του εξ αί­μα­τος Σιών Μεσ­σί­ου και προ­αγ­γέ­λου” της ε­λεύ­σε­ως του Αρ­μα­γεδ­δώ­νος, δη­λα­δή της Δευ­τέ­ρας Πα­ρου­σί­ας, δη­λα­δή του θερ­μο­πυ­ρη­νι­κού και γε­ω­θερ­μι­κού ο­λο­καυ­τώ­μα­τος. Ο σκο­πός λοι­πόν των σιω­νι­στών εί­ναι, α­φού κα­τα­στή­σουν τη Γη σε­λη­νια­κό το­πί­ο, να α­να­χω­ρή­σουν για τις α­ποι­κί­ες που έ­χουν ε­τοι­μά­σει στον Ά­ρη και σε άλ­λους πλα­νή­τες και φυ­σι­κούς ή τε­χνη­τούς δο­ρυ­φό­ρους, ό­που θα ε­γκα­τα­στα­θούν “με­ρι­καί χι­λιά­δες εκ των εξ αί­μα­τος Σιών α­μο­λύ­ντων”.

Φυ­σι­κά οι Έλ­λη­νες θα χτυ­πή­σουν τον πυ­ρή­να ε­φαρ­μο­γής ό­λων αυ­τών των σχε­δί­ων κά­που στην Α­νταρ­κτι­κή και κα­τό­πιν θα κο­νιορ­το­ποι­ή­σουν τα κέ­ντρα ε­πι­στη­μο­νι­κών ε­ρευ­νών και δια­πλα­νη­τι­κών α­πο­στο­λών τό­σο της Α­τλα­ντί­δος (Η­ΠΑ) ό­σο και της Κολ­χί­δος (ΕΣ­ΣΔ).

Ο πό­λε­μος με­τα­ξύ Ελ­λή­νων και σιω­νι­στών διε­ξά­γε­ται σύμ­φω­να με τον κ. Φου­ρά­κη α­πό την αρ­χή της αν­θρώ­πι­νης ι­στο­ρί­ας, ό­ταν οι Ο­λύ­μπιοι, που ε­πι­χει­ρού­σαν τον ε­ξαν­θρω­πι­σμό των Νε­α­ντερ­τά­λιων και Κρο­μα­νιόν αν­θρώ­πων, στρά­φη­καν ε­να­ντί­ον Τι­τά­νων και Γι­γά­ντων διό­τι, λέ­ει, αυ­τοί α­ντι­δρού­σαν. Αλ­λά “ο με­τα­ξύ Ισ­ρα­η­λι­το­σιω­νι­στών και Ελ­λή­νων α­ό­ρα­τος και βω­βός πό­λε­μος δεν διε­ξά­γε­ται μό­νον ε­πί του πλα­νή­του μας. Έ­χει με­τα­φερ­θεί και ε­πί άλ­λων πλα­νη­τών. Οι πρώ­τοι έ­χουν ή­δη α­πο­στεί­λει ε­ποι­κι­στι­κάς α­πο­στο­λάς εις τινας φυ­σι­κούς και τε­χνη­τούς πλανή­τας και δο­ρυ­φό­ρους της α­θέ­α­της πλευ­ράς της Σε­λή­νης”.

Ε­πε­κτα­θή­κα­με για να δώ­σου­με, με ό­σο το δυ­να­τόν με­γα­λύ­τε­ρη σα­φή­νεια, τη σκέ­ψη του κυ­ρί­ου Φου­ρά­κη. Ας δού­με τώ­ρα την ά­πο­ψή του για την κα­τα­γω­γή των Ελ­λή­νων: Ο Έλ­λην εί­ναι Θε­ός, διό­τι έ­χει ποι­η­θή εκ του Θε­ού των Θε­ών και ε­στά­λη ε­πί του πλα­νή­του μας δια να εί­ναι (και εί­ναι) φο­ρεύς και δό­της του Θεί­ου πνεύ­μα­τος και ΛΟ­ΓΟΥ.

Στο υ­πό­λοι­πο βι­βλί­ο ο συγ­γρα­φέ­ας υ­πο­στη­ρί­ζει και α­να­πτύσ­σει τη θε­ω­ρί­α του με βά­ση την Ελ­λη­νι­κή Μυ­θο­λο­γί­α, ε­τυ­μο­λο­γώ­ντας με το δι­κό του τρό­πο λέ­ξεις και έν­νοιες της ελ­λη­νι­κής γλώσ­σας και ερ­μη­νεύ­ο­ντας α­πό τη δι­κή του σκο­πιά διά­φο­ρα γε­γο­νό­τα της ε­πο­χής μας. Ε­ντο­πί­ζει ε­δώ κα­νείς με την πρώ­τη μα­τιά την πη­γή α­πό την ο­ποί­α α­ντλεί το πε­ριε­χό­με­νο των βι­βλί­ων του ο κύ­ριος Κε­ρα­μυ­δάς.

Α­πό τα Πε­ριε­χό­με­να: Έλ-λην Θε­ός φω­τός ε­στί – Ο σιω­νι­στι­κός πύ­θων και αι “α­με­ρι­κα­νι­καί” βά­σεις εις την Ελ­λά­δα – Πύ­θων και Ιε­χω­βάς – Πύ­θων = α­στρι­καί και γε­ω­λο­γι­καί α­να­τα­ρα­χαί – Η προ­δο­σί­α του Αν­δρέ­α Πα­παν­δρέ­ου – Οι Σιω­νι­σταί κλέ­πτουν και α­πό το σπή­λαιο της Πε­ντέ­λης κλεί­δας των αρ­χών του ε­νιαί­ου πε­δί­ου της βα­ρύ­τη­τος – Αι ε­πί των Ελ­λή­νων και της Ελ­λά­δος ε­πί­λε­κτοι και πε­ριού­σιοι του Α­πόλ­λω­νος ε­πι­δρά­σεις και αι σχέ­σεις με­τα­ξύ αυ­τού και α­με­ρι­κα­νι­κών βά­σε­ων”- Η “τρο­πή του Η­λί­ου” και ο α­στήρ Σεί­ριος = Θε­ός Α­πόλ­λων – Η του Α­πόλ­λω­νος ε­πί­γεια πα­ρου­σί­α – Η α­με­ρι­κα­νι­κή βά­σις των Γουρ­νών και ο ομ­φα­λός του Διός -Η των Ελ­λή­νων εις Α­σί­αν πα­ρου­σί­α προ της ε­νά­της χι­λιε­τη­ρί­δος – Ταυ­του­σί­α η έν­νοια των: Έλ­λην – Ε­θνι­κός – Η εις τας φλέ­βας των Ελ­λή­νων ρέ­ου­σα Θεί­α ου­σί­α – Η προ­έ­λευ­σις του ο­νό­μα­τος Ελ­λάς.

Ανέστης Κεραμυδάς

Ο Κε­ρα­μυ­δάς και οι “Ε­βραιο­σιω­νι­στές”

Κε­ρα­μυ­δάς, Α­νέ­στης, Η Ε­πί­κλη­σις της Ιε­ρής Ελ­λη­νι­κής Φυ­λής – Έλ­λη­νες τα παι­διά της θυέλ­λης, Θεσ­σα­λο­νί­κη, Ε­ρω­διός, 1997.

Σ’ αυ­τό το δί­χως αρ­χή, μέ­ση, τέ­λος και θέ­μα(!) ι­διό­τυ­πο σύγ­γραμ­μα, μα­θαί­νου­με πως ο­λό­κλη­ρη η ι­στο­ρί­α της αν­θρω­πό­τη­τας δεν εί­ναι πα­ρά ο δι­η­νε­κής α­γώ­νας α­νά­με­σα στους υ­πε­ράν­θρω­πους Έλ­λη­νες, που ήρ­θαν α­πό τα ά­στρα με δια­στη­μό­πλοια, στους α­πώ­τα­τους προ­ϊ­στο­ρι­κούς χρό­νους, για να εκ­πο­λι­τί­σουν τους γή­ι­νους υ­παν­θρώ­πους, και στους θα­νά­σι­μους ε­χθρούς τους Ε­βραιο­σιω­νι­στές. Τε­λεί­ως α­νυ­πο­ψί­α­στος για τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του ελ­λη­νι­κού πο­λι­τι­σμού, ο συγ­γρα­φέ­ας, α­κραιφ­νής φυ­λε­τι­στής, δεν βρί­σκει άλ­λο στή­ριγ­μα της α­νω­τε­ρό­τη­τας που πρε­σβεύ­ει, α­πό την ε­ξω­γή­ι­νη προ­έ­λευ­ση των Ελ­λή­νων…

Στο α­σύ­ντα­κτο αυ­τό συ­νον­θύ­λευ­μα αυ­θαί­ρε­των ι­σχυ­ρι­σμών, των ο­ποί­ων η α­πό­δει­ξη δεν φαί­νε­ται να θε­ω­ρεί­ται ού­τε κατ’ ε­λά­χι­στον α­να­γκαί­α, ο α­προ­κά­λυ­πτος ρα­τσι­σμός, ο α­ναλ­φα­βη­τι­σμός, η ε­ντυ­πω­σια­κή ά­γνοια της ελ­λη­νι­κής γλώσ­σας και η βάρ­βα­ρη κα­κο­ποί­η­σή της, μα­ζί με μια αλ­λό­κο­τη δί­ψα για αί­μα, πα­ρά­γω­γη της α­ντί­λη­ψης ό­τι τα προ­βλή­μα­τα της αν­θρω­πό­τη­τας θα λυ­θούν με ε­κτε­τα­μέ­νες σφα­γές που προ­α­ναγ­γέλ­λο­νται έ­ως το 2010, συν­θέ­τουν για τον συγ­γρα­φέ­α το πρό­σω­πο του γνή­σιου Έλ­λη­να. Ι­δού κά­ποια δείγ­μα­τα αυ­τής της νε­ο­βαρ­βα­ρό­τη­τας που τολ­μά να ε­πι­χει­ρεί, να φθέγ­γε­ται ελ­λη­νι­στί, σε πι­στή με­τα­φο­ρά ορ­θο­γρα­φί­ας και σύ­ντα­ξης:

Η πιο ξε­φτη­λι­σμέ­νη κά­στα του πλα­νή­του μας οι σιω­νι­στές, αυ­τοί οι μαι­τρ του ψεύ­δους, του ε­γκλή­μα­τος (δεν δί­στα­σαν να δο­λο­φο­νή­σουν α­κό­μη και τον Ρά­μπιν, πρω­θυ­πουρ­γό του Ισ­ρα­ήλ), αυ­τοί που α­πέ­στει­λαν τους Πέρ­σες και τον Ξέρ­ξη να υ­πο­δου­λώ­σουν την Ελ­λά­δα, αυ­τοί που δη­μιούρ­γη­σαν τον Χρι­στια­νι­σμό και το Ι­σλάμ, αυ­τοί που δη­μι­ούρ­γη­σαν το α­λη­θι­νό ο­λο­καύ­τω­μα του 398 μ.Χ. κα­θώς α­πέ­στει­λαν τον Α­λά­ρι­χο και α­πω­λέ­σθη το 75% του ελ­λη­νι­κού πλη­θυ­σμού και ι­σο­πέ­δω­σαν Ο­ΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛ­ΛΗ­ΝΙ­ΚΕΣ ΠΟ­ΛΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΕ­ΡΑ. Αυ­τοί που δη­μιούρ­γη­σαν τα 400 χρό­νια σκλα­βιάς. Αυ­τοί που δη­μιούρ­γη­σαν τον Κομ­μου­νι­σμό, τον φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό ο ο­ποί­ος εί­ναι μια ψεύ­τι­κη α­λή­θεια. Ταυ­τό­χρο­να δη­μιούρ­γη­σαν το Σο­σια­λι­σμό, τους ψευ­δο­σο­φούς τύ­που Κο­πέρ­νι­κο, Κέ­πλερ, Γα­λι­λαί­ο, Νεύ­των, Α­ϊν­στά­ιν. Αυ­τοί που δη­μιούρ­γη­σαν το φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα, την σε­ξουα­λι­κή α­πε­λευ­θέ­ρω­ση, το ΑΙ­ΤΖ, τους δυο Πα­γκό­σμιους Πο­λέ­μους, που έ­στει­λαν τον Α­τί­λα στην Κύ­προ, αυ­τοί που πλη­ρώ­νουν ε­παγ­γελ­μα­τί­ες φο­νιά­δες να σκο­τώ­νουν τους Έλ­λη­νες στρα­τιώ­τες την ώ­ρα της σκο­πιάς των στα φυ­λά­κια, ό­που οι φό­νοι αυ­τοί φαί­νο­νται ω­σάν αυ­το­κτο­νί­ες (…) Αυ­τοί οι ε­λε­ει­νοί, το μί­α­σμα του κό­σμου, οι αι­σχροί και υ­πάν­θρω­ποι ε­βραιο­-σιω­νι­σταί (…) Ό­μως πριν την Β΄ δε­κα­ε­τί­α του Ζω­δί­ου του Υ­δρο­χό­ου, η Πα­τρί­δα ΜΑΣ δεν θα έ­χει α­φε­ντι­κά α­πό την Ε­σπε­ρί­α, ού­τε α­πό άλ­λη χώ­ρα. Και τό­τε τα ε­κτε­λε­στι­κά α­πο­σπά­σμα­τα…

Ο Σεί­ριος και ο Ό­φις

Κε­ρα­μυ­δάς, Α­νέ­στης, Α­τλα­ντί­δα – Το μυ­στι­κό των μυ­στι­κών, Θεσ­σα­λο­νί­κη, Ι­στο­ριο­γνω­σί­α, 1998. Ο κ. Κε­ρα­μυ­δάς ξε­κι­νά το σύγ­γραμ­μά του αυ­τό πε­ρι­γρά­φο­ντας με λο­γο­τε­χνι­κό ύ­φος την ε­πι­κεί­με­νη ναυ­μα­χί­α των “Α­τλα­ντια­νών” που, πα­ρα­τε­ταγ­μέ­νοι στον κόλ­πο της Σού­δας και των Χα­νί­ων, βρί­σκο­νται α­ντι­μέ­τω­ποι με το στό­λο των λα­ών της Με­σο­γεί­ου, του ο­ποί­ου η­γού­νται οι Α­θη­ναί­οι. Ταυ­το­χρό­νως, λοι­πόν, τρί­α τε­ρά­στια δια­στη­μό­πλοια των θε­ών α­πό το ά­στρο Σεί­ριος (8,5 έ­τη φω­τός) και το γα­λα­ξί­α Αν­δρο­μέ­δα (2.200.000 έ­τη φω­τός!), πα­ρα­κο­λου­θούν α­μέ­το­χα: Ε­πά­νω ψη­λά στον ου­ρα­νό των ΕΛ, α­να­ρίθ­μη­τα α­στέ­ρια τρυ­πούν τον α­ση­μέ­νιο ου­ρα­νό (…) Εί­ναι ο ου­ρα­νός των Υ­ιών των Θε­ών.

Στη συ­νέ­χεια κα­ταγ­γέλ­λει τους Ε­βραί­ους ό­τι χρη­μα­το­δό­τη­σαν τον “Μου­σουλ­μα­νι­κό κα­τα­κτη­τή Άμ­ρου”, με α­ντάλ­λαγ­μα τον ε­μπρη­σμό της βι­βλιο­θή­κης της Α­λε­ξάν­δρειας, α­φού εί­χαν ή­δη αρ­πά­ξει 10.000 ελ­λη­νι­κούς τό­μους. Το γε­γο­νός έ­χει βέ­βαια α­πο­δει­χθεί μύ­θος, α­φού η βι­βλιο­θή­κη κά­η­κε το 49 π.Χ. α­πό τη φω­τιά που έ­βα­λαν οι ά­ντρες του Ιου­λί­ου Καί­σα­ρα για να α­ντι­με­τω­πί­σουν τον αι­γυ­πτια­κό στό­λο κι ό­χι α­πό τον “Μου­σουλ­μα­νι­κό κα­τα­κτη­τή”! Και τι α­πέ­γι­ναν αυ­τοί οι 10.000 κλεμ­μέ­νοι τό­μοι; Οι πά­πυ­ροι αυ­τοί φυ­λάσ­σο­νται σε μια ε­βρα­ϊ­κή συ­να­γω­γή της Ζυ­ρί­χης. Μέ­ρος των αρ­χαί­ων αυ­τών Ελ­λη­νι­κών πα­πύ­ρων δό­θη­κε στον Κο­πέρ­νι­κον, τον Καί­πλερ, τον Νεύ­των και τον Α­ϊν­στά­ιν, με φυ­σι­κή συ­νέ­πεια ο έ­νας α­πό αυ­τούς να “α­να­κα­λύ­ψει” δή­θεν τον Η­λιο­κε­ντρι­σμό, άλ­λος να γνω­ρί­ζει πε­ρί γης κ.λπ. και άλ­λος να “α­να­κα­λύ­πτει” την θε­ω­ρί­α της σχε­τι­κό­τη­τας…!!!

Οι πυ­ρα­μί­δες της Αι­γύ­πτου, μας λέ­ει πα­ρα­κά­τω ο κ. Κε­ρα­μυ­δάς, κα­τα­σκευά­στη­καν α­πό Έλ­λη­νες. Και να πώς με­τα­φέρ­θη­καν τα υ­περ­με­γέ­θη ε­κεί­να υ­λι­κά: Ω­στό­σο οι ο­γκό­λι­θοι με­τα­φέρ­θη­καν! Πώς ό­μως; Μα φυ­σι­κά, με τη δύ­να­μη του Νου των Ελ­λή­νων! Ι­δού πώς α­ντι­με­τω­πί­ζει ο συγ­γρα­φέ­ας ό­σους δεν φαί­νε­ται να συμ­με­ρί­ζο­νται την ά­πο­ψή του: Οι “πυ­ρα­μι­δο­λό­γοι” και “α­τλα­ντο­λό­γοι”, αυ­τοί που προ­σπα­θούν με ά­πει­ρο μί­σος να α­πο­δεί­ξουν δή­θεν πως οι Έλ­λη­νες ου­δέ­πο­τε ε­νί­κη­σαν τους Ά­τλα­ντες, αλ­λά ού­τε έ­χουν σχέ­ση με τις Πυ­ρα­μί­δες, ι­σχυ­ρί­ζο­νται με αν­θελ­λη­νι­κή λύσ­σα (…). Πιο κά­τω συ­να­ντού­με τις ί­διες γνω­στές θε­ω­ρί­ες πε­ρί των η­λια­κών, α­πό τον Σεί­ριο κα­τα­γό­με­νων Ελ­λή­νων, πε­ρί των αν­θρω­πο­ει­δών Ευ­ρω­παί­ων και λοι­πών φύ­λων, κα­θώς και των Του­ρα­νών Μογ­γό­λων, του “κα­κού λα­ού του Ο­ΦΕ­ΩΣ”: που κα­τά­γο­νται δη­λα­δή α­πό τον α­στε­ρι­σμό του Ό­φε­ως.

Έ­νας κα­τα­πλη­κτι­κός τί­τλος έρ­χε­ται στη συ­νέ­χεια να μας ε­ντυ­πω­σιά­σει: Ο ΤΙ­ΜΑΙΟΣ του Πλά­τω­νος και οι έμ­μι­σθοι αρ­νη­τές τον Σεί­ριου. Ε­πάγ­γελ­μα κι αυ­τό.. ­Να ει­σπράτ­τεις μι­σθό για να αρ­νεί­σαι τον Σεί­ριο! Πα­ρα­κά­τω δια­βά­ζου­με πως ο Α­ντώ­νης Τρί­τσης, μέ­λος της Ο­μά­δας “Ε”, θα­να­τώ­θη­κε εξ α­πο­στά­σε­ως α­πό τους Α­με­ρι­κα­νούς “ε­ξου­σια­στές” με χρή­ση α­κτίνων, δί­χως ό­μως να μας ε­ξη­γεί­ται για­τί η πα­ντο­δύ­να­μη Ο­μά­δα “Ε” δεν τον προ­στά­τευ­σε. Δια­βά­ζου­με ε­πί­σης, πως “η Ελ­λάς εί­ναι ο α­ντι­κα­το­πτρι­σμός της Ου­ρά­νιας Ελ­λά­δος, που βρί­σκε­ται σε έ­ναν πλα­νή­τη του Σει­ρί­ου”. Κι α­κό­μη, πως στη Θή­βα υ­πήρ­χαν “πρά­κτο­ρες των Ραβ­βί­νων που προ­σποιού­νταν τους φα­να­τι­κούς Έλ­λη­νες και οι ο­ποί­οι έ­πει­σαν τους Θη­βαί­ους να μη­δί­σουν”.

Μα­θαί­νου­με, α­κό­μη, πως τα δύ­ο απ’ τα τρί­α δια­στη­μό­πλοια των Ελ­λή­νων Θε­ών, που πα­ρα­κο­λου­θού­σαν τη ναυ­μα­χί­α Α­τλά­ντων – Α­θη­ναί­ων, α­πο­χω­ρώ­ντας “έ­γι­ναν δο­ρυ­φό­ροι του Ά­ρε­ως. Οι Α­με­ρι­κα­νοί προ­σπα­θούν α­πε­γνω­σμέ­να να ε­νερ­γο­ποι­ή­σουν τους δο­ρυ­φό­ρους αυ­τούς, αλ­λά του κά­κου. Διό­τι έ­χουν ε­νερ­γο­ποι­η­θεί α­πό τους Έ­ψι­λον”. Η συ­νέ­χεια: Οι Α­θη­ναί­οι παρ’ ό­τι προ­ει­δο­ποι­ή­θη­καν χρη­σι­μο­ποί­η­σαν υ­πε­ρό­πλα ε­να­ντί­ον των Α­τλά­ντων, με α­πο­τέ­λε­σμα τον κα­τα­πο­ντι­σμό της Α­τλα­ντί­δος αλ­λά και της Αι­γη­ί­δας· κά­ποιοι λί­γοι Έλ­λη­νες που δια­σώ­θη­καν και κα­τέ­φυ­γαν στην Ι­σπα­νί­α εί­ναι οι ση­με­ρι­νοί Βά­σκοι. Οι α­νω­τέ­ρω πλη­ρο­φο­ρί­ες υ­πήρ­χαν στο τέ­λος του έρ­γου του Πλά­τω­να Κρι­τί­ας, το ο­ποί­ο ε­σκεμ­μέ­να α­πε­κρύ­βη α­πό τον ί­διο τον Πλά­τω­να. Φαί­νε­ται ό­μως πως οι Βά­σκοι, δη­λα­δή οι Έλ­λη­νες που δια­σώ­θη­καν, φυ­λά­γουν α­πό τό­τε ο­λό­κλη­ρο το έρ­γο. Και να, λοι­πόν, που ο κ. Κε­ρα­μυ­δάς εί­ναι τώ­ρα κά­το­χος του χα­μέ­νου τέ­λους του Κρι­τί­α: Ο­φεί­λω να ευ­χα­ρι­στή­σω την ο­μά­δα “ΘΗ­ΣΕΥΣ” και τους φί­λους Βά­σκους για την χο­ρή­γη­ση των α­πορ­ρή­των κει­μέ­νων. Ο συγ­γρα­φέ­ας πα­ρα­θέ­τει τις τέσ­σε­ρις τε­λευ­ταί­ες σε­λί­δες α­πό τον Κρι­τί­α, που τις πή­ρε α­πό τους “Βά­σκους α­πο­γό­νους των δια­σω­θέ­ντων Ελ­λή­νων της Α­τλα­ντί­δος” και δη­λώ­νει: (…) το σπά­σι­μο του Ο­μη­ρι­κού Κώ­δι­κα, ό­πως ε­πί­σης και του Πλα­τω­νι­κού Κώ­δι­κα στον ΤΙ­ΜΑΙΟ και ΚΡΙ­ΤΙΑ, μου πή­ρε πολ­λά χρό­νια.

Μέ­σα α­πό αυ­τές τις 4 σε­λί­δες μα­θαί­νου­με ό­τι το Έ­ψι­λον Βο­ώ­του ητ­τή­θη­κε α­πό το Έ­ψι­λον του Σει­ρί­ου και της Αν­δρο­μέ­δας. Οι ε­ξω­γή­ι­νοι ήρ­θαν α­πό τους α­στε­ρι­σμούς του Βο­ώ­τη, του Δρά­κο­ντα, του Ή­τα, του Ό­φη, της Πε­ρι­στε­ράς και του Ω­ρί­ω­να, κυ­ριάρ­χη­σαν στην Α­τλα­ντί­δα, έ­χα­σαν ό­μως τον πό­λε­μο με τους Έλ­λη­νες, οι ο­ποί­οι, ω­στό­σο, πα­ρά­κου­σαν τους θε­ούς που ε­πι­τη­ρού­σαν α­πό τα τρί­α δια­στη­μό­πλοια και εί­χαν δώ­σει ε­ντο­λή να μην βυ­θί­σουν την Α­τλα­ντί­δα. Έ­κτο­τε, και έ­ως την έ­ναρ­ξη της ε­πο­χής του Υ­δρο­χό­ου η ο­ποί­α τους α­νή­κει, οι Έλ­λη­νες τι­μω­ρού­νται. Ό­σο για το κεί­με­νο των 4 α­πο­λε­σθέ­ντων σε­λί­δων του Κρι­τί­α, δεν πα­ρου­σιά­ζει ου­δε­μί­α α­πο­λύ­τως συγ­γέ­νεια με τα γρα­πτά του Πλά­τω­να αλ­λά, ό­λως πα­ρα­δό­ξως, πα­ρου­σιά­ζει πλή­ρη ταυ­τό­τη­τα γλώσ­σας και ύ­φους με τα κεί­με­να του κυ­ρί­ου Κε­ρα­μυ­δά…

Ο συγ­γρα­φέ­ας ο­λο­κλη­ρώ­νει κι αυ­τό το πό­νη­μα με το συ­νή­θη του τρό­πο. Α­πό το τε­λευ­ταί­ο κε­φά­λαιο, με τί­τλο “Η εκ­δί­κη­σις των Ελ­λή­νων”, πα­ρα­θέ­του­με την τε­λευ­ταί­α φρά­ση: Η ε­πί­δρα­ση, του Σεί­ριου α­φυ­πνί­ζει την Ιε­ρά Ελ­λη­νι­κή Φυ­λή, κα­θώς ο Ι­χώρ κο­χλά­ζει και ο Δρό­μος του Ελ­λη­νι­κού θριάμ­βου ή­δη κα­θα­ρί­ζει α­πό τα α­γκά­θια! Έσ­σε­ται ή­μαρ!!! Να ση­μειώ­σου­με, α­κό­μα, πως ο κ. Κε­ρα­μυ­δάς, που μας έ­χει πλη­ρο­φο­ρή­σει στις προ­η­γού­με­νες σε­λί­δες ό­τι ο Ιω­νά­θαν Σου­ί­φτ “ε­θε­ω­ρεί­το ως ο­ξυ­μέ­νο πνεύ­μα της ε­πο­χής του”, και ό­τι “πολ­λά α­τλα­ντι­κά σκά­φη, για να α­πο­φύ­γουν τον θά­να­το κα­τα­φεύ­γουν στις α­κτές”, α­πο­κω­δι­κο­ποιεί τον Ό­μη­ρο και με­τα­φρά­ζει τον Πλά­τω­να… Γι’ αυ­τό δια­κιν­δυ­νεύ­ου­με τη σκέ­ψη, ό­τι τα γρα­πτά του α­πο­τε­λούν μέ­ρος της τι­μω­ρί­ας που οι θε­οί ε­πέ­βα­λαν στους Έλ­λη­νες.

Τέ­λος ας δώ­σου­με άλ­λο έ­να δείγ­μα της “έν­θε­ης μα­νί­ας” –για να χρη­σι­μο­ποι­ή­σου­με τη φρα­σε­ο­λο­γί­α του– που δια­κα­τέ­χει τον άν­θρω­πο αυ­τόν ε­να­ντί­ον της ελ­λη­νι­κής γλώσ­σας. Α­ντι­γρά­φου­με κα­τά γράμ­μα: Συ­νε­πώς οι θε­ω­ρί­ες πα­λαιών και νε­ώ­τε­ρων συγ­γρα­φέ­ων πως δή­θεν οι Έλ­λη­νες δα­νεί­σθη­καν τις γνώ­σεις των α­πό τους Αι­γυ­πτί­ους και τους Με­σο­πο­τα­μίους εί­ναι πα­ρα­μύ­θια κα­κής ποιό­τη­τας. Διό­τι οι α­πο­δεί­ξεις για το ό­τι κο­νιορ­το­ποιούν κά­θε θε­ω­ρί­α που ε­φη­ύ­ραν οι κατ’ ε­πάγ­γελ­μα αν­θέλ­λη­νες πι­στο­ποιεί­ται α­κό­μη και α­πό Ε­βραί­ους, εκ των ο­ποί­ων οι Πά­σλε­ϋ, Χάλ­λε­ϋ, Ροπ­ς κ.ά., τέ­λη του 1995, ό­ταν στις Βό­ρειες Σπο­ρά­δες βρέ­θη­κε θαμ­μέ­νος πο­λι­τι­σμός 10.000 ε­τών! Τα γε­γο­νό­τα αυ­τά γί­νο­νται γνω­στά ΜΟ­ΝΟΝ κα­τό­πιν ι­διω­τι­κής πρω­το­βου­λί­ας. Θα θέ­σω ως πα­ρά­δειγ­μα τον προ­ϊ­στά­με­νο της “Ε­ΦΟ­ΡΕΙΑΣ ΑΡ­ΧΑΙΟ­ΤΗ­ΤΩΝ ΚΥ­ΚΛΑ­ΔΩΝ” κ. Α­δα­μά­ντιο Σαμ­ψών, ο ο­ποί­ος ε­γνώ­ρι­ζε ό­τι στην μι­κρή νή­σο Γιού­ρα πρέ­πει να α­πο­μυ­θο­ποι­η­θεί ε­κεί η φα­ντα­σιό­πλη­κτη δο­ξα­σί­α των Ιν­δο­ευ­ρω­παί­ων και να ε­δραι­ω­θεί ό­τι ΕΛ­ΛΑΣ εί­ναι Ο­ΛΗ η Γη!

*Α­πό­σπα­σμα α­πό το βι­βλί­ο του Στέ­λιου Φα­νού, Ο­δη­γός των βι­βλί­ων για την Αρ­χαί­α Ελ­λά­δα, Β΄ τό­μος, που κυ­κλο­φο­ρεί α­πό τις εκ­δό­σεις “Κί­νη­ση Ι­δε­ών” (σελ. 584-599). Οι τί­τλοι και οι με­σό­τι­τλοι του α­πο­σπά­σμα­τος εί­ναι ευ­θύ­νη του Άρ­δην.