Αφορμή για την ενασχόλησή μας με το αχανές θέμα της τουρκικής προπαγάνδας, της συντονισμένης και εκ του αποτελέσματος κρινόμενης απόλυτα επιτυχούς, προσπάθειας των γειτόνων για παγίωση και διάδοση σε παγκόσμιο επίπεδο των θέσεών τους, υπήρξε η σχετικά πρόσφατη απόφαση για την δημιουργία μιας ειδικής γραμματείας ενημέρωσης, μέσα στην Γ.Γ. Τύπου και Πληροφοριών, που στόχο θα έχει την διοχέτευση μέσω των Ελληνικών γραφείων τύπου του εξωτερικού, ενημερωτικού υλικού για τις θέσεις μας πάνω σε κρίσιμα εθνικά θέματα.
Αν και αργά, κατέστη πλέον σαφής η αναγκαιότητα για μια μόνιμη και πλούσια σε περιεχόμενο παρουσία μας, στο διεθνή χώρο, όχι απαραίτητα μέσω πολυδάπανων και αμφιβόλου αποτελέσματος ταξιδιών και επισήμων επισκέψεων, αλλά μέσω των Μέσων που διαμορφώνουν συνειδήσεις, σκέψεις, απόψεις και θέσεις.
Η προσπάθεια, όμως, παραμένει εξοργιστικά και ενδεχομένως ανεπανόρθωτα, αργοπορημένη, αφού και ο πλέον αδαής μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι τρομακτικά δύσκολο να ανατραπούν όσα επί σειρά ετών και με εκπληκτική μεθοδικότητα κατάφερε να κατασκευάσει σε παγκόσμιο επίπεδο, η Άγκυρα.
Στις γραμμές που ακολουθούν «αρχειοθετούνται» απλά γεγονότα, παρουσιάζονται άνευ σχολίων (στην προκειμένη περίπτωση πραγματικά περιττεύουν) συγκεκριμένα αποτελέσματα της δράσης της τουρκικής προπαγανδιστικής μηχανής, κατά την τελευταία εικοσαετία.
Το 1985 οι δύο εκ των κορυφαίων αμερικάνικων εφημερίδων, η Ουάσιγκτον Ποστ και οι Νιου Γιορκ Τάιμς δημοσίευσαν δισέλιδη διαμαρτυρία -καταγγελία την οποία υπέγραψαν 69 πανεπιστημιακοί καθηγητές και ερευνητές -ανάμεσα τους κορυφαία ονόματα της αμερικάνικης πανεπιστημιακής κοινότητας. Αντικείμενο της πρωτοφανούς αυτής κίνησης διαμαρτυρίας ήταν η μεγάλη «ιστορική πλάνη», εξ αιτίας της οποίας του Τουρκικό κράτος έχει θεωρηθεί αδικαιολόγητα υπεύθυνο για την γενοκτονία των Αρμενίων το 1915.
Με την κίνησή τους αυτή, οι γνωστοί αμερικάνοι πανεπιστημιακοί κατάφεραν τελικά να πείσουν ΟΗΕ και Αμερικάνικο Κογκρέσο για το «αβάσιμο των κατηγοριών» που ιστορικά δέχεται η Άγκυρα εξ αφορμής του Αρμενικού ζητήματος. Και ήταν αυτός ο τρόπος με τον οποίο επέλεξαν η Αμερικάνικη διανόηση αφ’ ενός και οι βιτρίνες των αμερικάνικων Μίντια, να «τιμήσουν» την 70η επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Ποιος γέννησε αυτή την εντυπωσιακή πραγματικά και άκρως αποτελεσματική νέα «ιστορική πραγματικότητα»; Κανένας άλλος συνωμότης και ραδιούργος της ιστορίας, παρ’ εκτός του Ινστιτούτου Τουρκικών Σπουδών που ιδρύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες μόλις το 1980, από τον τότε Τούρκο πρεσβευτή στην Ουάσιγκτον Σουκρού Ελεκντάτζ.
Βασικός στόχος του Ι.Τ.Σ., από την ίδρυσή του, υπήρξε η χειραγώγηση της αμερικάνικης και συνακόλουθα της διεθνούς κοινής γνώμης σε θέματα τουρκικής πολιτικής. Σε ετήσια βάση το συγκεκριμένο Ινστιτούτο χρηματοδοτούσε και εξακολουθεί ανελλιπώς να το κάνει, με περίπου μισό εκατομμύριο δολάρια, ερευνητικά προγράμματα σε παγκόσμιας φήμης Αμερικάνικα πανεπιστημιακά ιδρύματα και ινστιτούτα.
Παράλληλα το ίδιο Ινστιτούτο ήταν ο χρηματοδότης, η δεξαμενή δολαρίων, για διάφορες εταιρίες δημοσίων σχέσεων και προβολής, που ανελάμβαναν να φέρουν εις πέρας τις προπαγανδιστικές αποστολές τους για λογαριασμό της Άγκυρας. Ο ετήσιος προϋπολογισμός του Ινστιτούτου για την χρηματοδότηση των εταιριών αυτών, φτάνει τα 6 εκατομμύρια δολάρια!
Αν για το 1985 θέμα αιχμής των τουρκικών επιδιώξεων υπήρξε η αποκατάσταση της «ιστορικής αλήθειας» δια της αργυρώνητης μελάνης που μορφοποιήθηκε από την «πρωτοπόρο» αμερικάνικη επιστήμη, σήμερα θέμα αιχμής της Άγκυρας αποτελεί η περίφημη πλέον συμφωνία Τελωνειακής Ένωσης της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η μέθοδος, πανομοιότυπη και το ίδιο δαπανηρή, πλην όμως αποτελεσματική, όπως τουλάχιστον τεκμαίρεται από τα μέχρι στιγμής δεδομένα.
Όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα μέσω του υπουργείου Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών, η Αμερικάνικη εταιρία δημοσίων σχέσεων και προβολής «Φλέισμαν Χίλαρντ» διέθετε 50 χιλιάδες δολάρια για κάθε Αμερικάνο ή Ευρωπαίο δημοσιογράφο που επροσκαλείτο στην Τουρκία, στο πλαίσιο της προώθησης της Τελωνειακής Ένωσης της Τουρκίας. Το μέγεθος του ποσού αυτού μπορεί εύκολα να μετρηθεί εάν σκεφθεί κάποιος ότι σε αντίστοιχα «εκπαιδευτικά» ταξίδια ξένων δημοσιογράφων στην κραταιά Γερμανία, το κάθε κεφάλι δημοσιογράφου κοστολογείται μόλις 6 χιλιάδες δολάρια.
Μέσω των ΗΠΑ όμως και επ’ αφορμή της συνεχιζόμενης πολιτικής κρίσης στη γειτονική Τουρκία, μαθαίνουμε και άλλα ενδιαφέροντα. Ότι για παράδειγμα, η εν λόγω εταιρία, είχε αναλάβει επί πρωθυπουργίας Τανσού Τσιλέρ τη διαχείριση των σχέσεων της Άγκυρας με τον διεθνή τύπο και για τις αγαθές αυτές υπηρεσίες της διεκδικεί την εξόφληση, μόνο για το 1986, ανεκπλήρωτων λογαριασμών ύψους 1,5 εκατομμυρίου δολαρίων. Πλάι στην «Φλέισμαν Χίλαρντ» φιγουράρει, πάντα στις Ηνωμένες Πολιτείες, η εταιρία «Κάπιτολάιν», η οποία είχε προκριθεί από την Τανσού Τσιλέρ για να «διαχειρισθεί» τις σχέσεις της Τουρκίας με το Αμερικάνικο Κογκρέσο -ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του για το περιεχόμενο αυτής της διαχείρισης και το αποτέλεσμα μιας τέτοιας συναλλαγής. Η «Καπιτολάιν» διεκδικεί σήμερα από το τουρκικό κράτος κάτι περισσότερο από μισό εκατομμύριο δολάρια, για έξοδα που είχε κατά τη διάρκεια του 1996, στην προσπάθειά της να στήσει στον ιστό του Κογκρέσου την σημαία με την κόκκινη ημισέληνο.
Εύλογα θα σκεφτεί κάποιος ότι όλα αυτά κρίνονται απολύτως φυσιολογικά, αφού δεν είναι τίποτα παραπάνω, από την υλοποίηση του σχεδιασμού μιας χώρας που επιθυμεί μεγάλη αποτελεσματικότητα στις κινήσεις της και ευόδωση των μακροπρόθεσμων κυρίως στόχων της. Το τεράστιο κεφάλαιο, ωστόσο, που αφορά στην προώθησή της τουρκικής προπαγάνδας σε διεθνές επίπεδο, έχει να κάνει με τη λειτουργία και την έντονη δραστηριότητα εκατοντάδων
(αν όχι χιλιάδων) «συλλόγων», «ιδρυμάτων», οργανισμών» που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια είτε στην Κωνσταντινούπολη, είτε στην Άγκυρα, είτε σε χώρες του εξωτερικού και αναλαμβάνουν να προωθήσουν τα τουρκικά συμφέροντα, σε όλα τα επίπεδα. Σύμφωνα με μια ανολοκλήρωτη ακόμη, έρευνα στην Τουρκία, αυτή τη στιγμή λειτουργούν περίπου 2.000 Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί (κατ’ όνομα φυσικά) στη γειτονική χώρα με βασικό χαρακτηριστικό τους τον «μεγάλο βαθμό αποτελεσματικότητας στον τομέα τους».
Περίπου 200 απ’ αυτούς τους Οργανισμούς έχουν κύριο μέλημά τους την προώθηση των τουρκικών εθνικών θεμάτων, από τον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, μέχρι τη διάδοση των αξιών του οθωμανικού πολιτισμού. Η λειτουργία και η δράση τους βασίζεται στην απλόχερη βοήθεια (υλική και άλλη) που τους παρέχεται από το Υπουργείο Εξωτερικών της Άγκυρας, αλλά κυρίως από από τα Γενικά Επιτελεία των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Η απαρίθμηση ονομάτων, τρόπου λειτουργίας και παραγωγής “υλικού” για όλα αυτά τα προπαγανδιστικά ιδρύματα, αφ’ ενός κρίνεται κουραστική, αφ’ ετέρου απαιτεί την έκταση ολόκληρου βιβλίου. Ένα-δύο παραδείγματα ίσως αρκούν για να αντιληφθεί κάποιος το μέγεθος της προπαγανδιστικής δράσης αυτών των “οργανισμών”, αλλά κυρίως την οργανική
σχέση τους με το επίσημο τουρκικό κράτος. Το 1989 ιδρύθηκε, με έδρα την Κωνσταντινούπολη, το CYPRUS TURKISH THINK TANK CLUB. Τα τελευταία επίσημα στοιχεία (1996) του τουρκικού υπουργείου Εσωτερικών
ανεβάζουν τον αριθμό των μελών του σε 5 (πέντε)! Η δράση του όμως, όπως καταγράφεται από το έτος ίδρυσής του μέχρι σήμερα, αποδεικνύεται αντιστρόφως ανάλογη του “μεγέθους” του. Ξεκινά από την Κωνσταντινούπολη, φτάνει στην κατεχόμενη Κύπρο, διαπερνά το Αιγαίο, επεκτείνεται στη Θράκη, τη Βουλγαρία, τη Βοσνία και συνήθως καταλήγει στις ΗΠΑ και στις έδρες διεθνών οργανισμών.
Για να μη μιλάμε με γρίφους, το εν λόγω CLUB, σε στενή συνεργασία με τον Ραούφ Ντενκτάς και έχοντας εξασφαλίσει την αμέριστη υλική συμπαράστασή του, οργανώνει στα Κατεχόμενα διεθνή συνέδρια για την πιστοποίηση της “τουρκικής ταυτότητας της Κύπρου”. Ένα…αξιόπιστο THINK TANK CLUB, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να αφήσει απ’ έξω τη Δυτική Θράκη. Ετσι, μέσω Κατεχομένων, χρηματοδοτείται η έκδοση του αυτονομιστικού περιοδικού YENI BATI TRAKYA, όργανο της ομώνυμης οργάνωσης, η οποία ως γνωστόν ευαγγελίζεται την αυτονόμηση της Θράκης, κάτω από τη σημαία-κακέκτυπο της Παλαιστινιακής, με την ημισέληνο στο αριστερό άκρο της. Ταυτόχρονα το ίδιο κλαμπ έχει αναλάβει εργολαβικά την προώθηση στους διεθνείς οργανισμούς των αιτημάτων και των θέσεων των “τουρκογενών” πληθυσμών της Βουλγαρίας, ενώ συμμετέχει ενεργά στο μουσουλμανικό σχεδιασμό για τα περί της Βοσνίας. Όλα αυτά, έχοντας στις τάξεις του μόνο 5 μέλη… Περίεργο; Κάθε άλλο. Διότι απλώς το όνομα και η ύπαρξη του κλαμπ λειτουργεί ως “ιλουστρασιόν βιτρίνα” για την δράση στελεχών του τουρκικού κράτους και υψηλόβαθμων αξιωματικών του τουρκικού στρατού.
Εκεί που πραγματικά ο τουρκικός στρατός δίνει την τελευταία ικμάδα της δύναμής του (εκτός φυσικά από το ρόλο του ως θεματοφύλακα του κοσμικού κράτους) είναι στην αστείρευτη παραγωγή εντύπου προπαγανδιστικού υλικού. Τα τυπογραφεία των Γενικών Επιτελείων στην Αγκυρα εργάζονται πυρετωδώς, παράγοντας τόμους και τόμους, βιβλία και βιβλιάρια, περιοδικά και άλλα έντυπα, για λογαριασμό όλων αυτών των οργανώσεων και ιδρυμάτων, υλικό που διοχετεύεται τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των συγγραμμάτων, η παγίωση των τουρκικών θέσεων και η αστείρευτη ανθελληνική προπαγάνδα.
Για τη συγγραφική δραστηριότητα οι “επίσημες βιτρίνες” είναι πολλές. Κυρίως διάφορα πρακτορεία, ειδήσεων ή τύπου, που συντονίζουν και αναλαμβάνουν την παραγωγή για λογαριασμό των “μη κυβερνητικών” τουρκικών οργανισμών. Ένα τέτοιο είναι και το “Πρακτορείο Διεθνών Σχέσεων” με έδρα στην Κωνσταντινούπολη και στην Κατεχόμενη Κύπρο. Από τις τελευταίες εκδόσεις του πρακτορείου αυτού σταχυολογούμε:
“Ποιός θα σταματήσει την Ελλάδα”, “Το Αιγαιακό πρόβλημα”, “Φάκελος τρομοκρατία και Ελλάδα”, “Καταστρέφοντας μια εθνική ταυτότητα: Οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης”, “Η Μακεδονία δεν είναι ελληνική”. Κάποια απ’ αυτά τα…βαρυσήμαντα συγγράμματα, έχουν γραφεί δια χειρός ανώτατων τούρκων αξιωματικών κι έχουν τυπωθεί στα τυπογραφεία του τουρκικού ΓΕΣ.
Δίχως αμφιβολία, είναι αδύνατη η ανάγνωση όλου του όγκου της προπαγανδιστικής παραγωγής των γειτόνων μας, προκειμένου κάποιος να έχει πλήρη και λεπτομερέστατη εικόνα της. Το ίδιο αποτέλεσμα όμως, παρέχεται ίσως από μια απλή και σύντομη περιδιάβαση στις ατέλειωτες τουρκικές (επίσημες κρατικές-επίσημες μη-κρατικές- ανεπίσημες) σελίδες που απαντώνται καθημερινά στο παγκόσμιο δίκτυο Internet πρόκειται για ποταμό κειμένων που αφορούν στα πάντα. Στο «ζήτημα των νήσων Καρντάκ (έτσι ως γνωστόν αποκαλούνται τα Ίμια)» στο θέμα του Αιγαίου, στη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα, στη Γαύδο και στη θράκη, στα κατεχόμενα και στην ελληνική υποστήριξη των «Κούρδων τρομοκρατών». Σελίδες επί σελίδων, δια πάσαν χρήσην, σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, με την Ελλάδα μόνιμα στο στόχαστρο της τουρκικής προπαγανδιστικής μηχανής.
