Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη (φ. 81) που κυκλοφορεί στα περίπτερα
Να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις
Μια αδιάψευστη ένδειξη της κρίσης και της σαπίλας των ελληνικών ελίτ είναι η απουσία οποιασδήποτε πρωτοβουλίας για ενίσχυση της αλληλεγγύης και της συνοχής της κοινωνίας, από το σύνολο των πολιτικών, «πνευματικών» και οικονομικών ελίτ της χώρας.
Σήμερα, οι Έλληνες εφοπλιστές παραμένουν ακόμα ιδιοκτήτες του μεγαλύτερου εμπορικού στόλου στον κόσμο, και οι ετήσιες παραγγελίες τους είναι πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια. Έλληνες επιχειρηματίες, τραπεζίτες, πολιτικοί και άλλοι χρυσοκάνθαροι διαθέτουν καταθέσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων στο εξωτερικό. Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έχουν ένα σημαντικό ύψος καταθέσεων και σημαντικά περιουσιακά στοιχεία.
Αν όλοι οι Έλληνες, με πρωτοστάτες τους υπουργούς, τους βουλευτές, τους συνδέσμους των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, τους τραπεζίτες, τους κατασκευαστές, τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, «συνδικαλιστές» τύπου Παναγόπουλου, με αμοιβές δεκάδες χιλιάδες ευρώ τον μήνα, και μεγαλοδημοσιογράφους, εννοούσαν στα σοβαρά αυτό που λένε, ότι «όλοι θα πρέπει να συνεισφέρουμε για το ξεπέρασμα της κρίσης», θα είχαν ήδη ξεκινήσει μια εκστρατεία για ένα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο, με χαμηλό επιτόκιο, για να δανείσουν το ελληνικό κράτος.
Αν οι ποικίλοι σύνδεσμοι των ομογενών, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ και την Αυστραλία, κινητοποιούνταν προς την ίδια κατεύθυνση, τότε άλλη θα ήταν σήμερα η κατάσταση της χώρας.
Θα μπορούσε να υπάρξει μια σοβαρή χρηματοδότηση του ελληνικού κράτους, ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων, και θα αποκτούσε νόημα η αδιάκοπη λογοδιάρροια περί «θυσιών» όλων των Ελλήνων […] και προπαντός, θα ενισχυόταν όντως η περιβόητη εθνική συνοχή και οι Έλληνες θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ενωμένοι την κρίση.
Οι Έλληνες, κάποτε, διεξήγαγαν μεγάλους εθνικούς αγώνες, στηριγμένοι κατ’ εξοχήν στην οικονομική συμπαράσταση των συμπατριωτών τους. Οι Ζωσιμάδες, ο Βαρβάκης, ο Σίνας, ακόμα και ο Συγγρός, ο Αβέρωφ, μοναστήρια και μητροπολίτες, οι χιλιάδες των μικρών και μεγάλων ευεργετών, όλοι οι Έλληνες, στήριξαν την εκπαίδευση στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, χρηματοδότησαν τη Φιλική Εταιρεία και την Επανάσταση, ενίσχυσαν ακόμα και τον ελληνικό στόλο στους Βαλκανικούς Πολέμους. Συχνά, αυτοί οι εθνικοί ευεργέτες ήταν στυγνοί καπιταλιστές, όπως ο Συγγρός. Και όμως, παράλληλα, ήταν διατεθειμένοι να ξοδέψουν απλόχερα για τις ανάγκες της πατρίδας, επιστρέφοντας έτσι ένα μέρος από αυτά που είχαν καρπωθεί.
Σήμερα, δεν βρέθηκε ούτε ένας –αριθμός ένας– πολιτικός, επιχειρηματίας, μεγαλοδημοσιογράφος, που να βάλει το χέρι στην τσέπη, δεν βρέθηκε ούτε ένας να κάνει έστω αυτό που έκαναν οι Ιταλοί καπιταλιστές.
Οι Έλληνες αντιμετωπίζουν την κρίση, ο καθένας μόνος του, και οι μόνες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης έρχονται από τα κάτω, από ομάδες πολιτών και από την Εκκλησία.
Και γι’ αυτή την κατάντια δεν ευθύνεται μόνο το «πνεύμα της εποχής», ο ατομικισμός, ο καταναλωτισμός, ευθύνονται, πριν απ’ όλα, όλοι εκείνοι που, εδώ και δεκαετίες, κάνουν ό,τι μπορούν για να διαλύσουν την αίσθηση του συνανήκειν των Ελλήνων, όλοι εκείνοι που πασχίζουν να αποδομήσουν την ιστορία μας, να κόψουν τις ρίζες μας, να μας μεταβάλουν σε μια αγέλη χωρίς ταυτότητα.
Αυτή η ηροστράτεια λογική, στην οποία πρωτοστάτησαν οι ψευδοπροοδευτικοί διανοούμενοι, έπαιξε τελικά το παιγνίδι των τραπεζιτών, των νεοφιλελεύθερων, της Μέρκελ.
Και έρχονται σήμερα να τα ζητήσουν όλα από τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους αγρότες, του μικρέμπορους, τους «μικρομεσαίους», με περικοπές, χαράτσια, φοροεπιδρομές, απολύσεις. Οι ίδιοι δεν είναι διατεθειμένοι να παραχωρήσουν τίποτε!
Ο περιβόητος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που κινδυνεύει να γίνει πιο αναξιόπιστος από όλους τους άλλους, ξέρει μόνο να διαμαρτύρεται επειδή τον κράζουν οι πολίτες.
Είναι καιρός, λοιπόν, να αναλάβει μια πρωτοβουλία, αν θέλει να μειωθεί η λαϊκή κατακραυγή εναντίον του. Να δημιουργήσει μια ανεξάρτητη και υπεράνω υποψίας επιτροπή ελέγχου, που θα αναλάβει τη διαχείριση ενός ομολογιακού δανείου, στο οποίο, πρώτος αυτός, θα συνεισφέρει ένα σημαντικό ποσό, και αμέσως μετά από αυτόν, ο πρωθυπουργός, όλοι οι υπουργοί και οι βουλευτές, με ένα υποχρεωτικό μίνιμουμ συμμετοχής, που να ανέρχεται σε μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Αμέσως μετά, θα πρέπει να ακολουθήσουν οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι, οι κατασκευαστές, οι μεγαλοδημοσιογράφοι. Και μετά μπορούν να ακολουθήσουν όλοι οι Έλληνες πολίτες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι Έλληνες πρέπει να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις και πρέπει να υποχρεώσουν τους υπεύθυνους να αναλάβουν τουλάχιστον ένα μέρος των βαρών.
Και επειδή το αυτί αυτών των παχυδέρμων δεν πρόκειται εύκολα να ιδρώσει, θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα κίνημα καταγγελίας τους και προώθησης ενός τέτοιου δανείου, που θα τους υποχρεώσει να κινηθούν έστω και διά της βίας. Εν ανάγκη, την πρωτοβουλία θα έπρεπε και θα μπορούσαν να την πάρουν οι ίδιοι οι πολίτες.
Είναι καιρός, πέρα από τις καταγγελίες και την άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, πέρα από τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στα θύματα της κρίσης, πέρα από την οργάνωση εναλλακτικών μορφών οικονομίας, να παρέμβουμε και στο ίδιο το ζήτημα του χρέους. Θα πρέπει να πάψουμε να αναζητούμε δανεικά από τους ξένους, αλλά να υποχρεώσουμε τους «ξένους» που βρίσκονται στον τόπο μας, αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτή την άθλια κατάσταση, να συμβάλουν, επί τέλους, όχι μόνο στο ξεπέρασμα της κρίσης, αλλά και στην ανασυγκρότηση της κοινωνίας την οποία διέλυσαν.
Κάτι τέτοιο εξ άλλου θα μείωνε κατά πολύ και τις δυνατότητες των ξένων, της Μέρκελ και του ΔΝΤ, να μας εκβιάζουν από δόση σε δόση, από μνημόνιο σε μνημόνιο, θα έδινε τη δυνατότητα στην ελληνική κοινωνία να τους αντιμετωπίσει με θάρρος και υπερηφάνεια.
Κάποιοι θα βρουν πολλά επιχειρήματα να αντιτάξουν, όπως το ποιον να εμπιστευτούμε για τη διαχείριση ενός τέτοιου δανείου κ.λπ.. Ωστόσο, όποιος δεν θέλει να ζυμώσει…, δέκα μέρες κοσκινάει.
Το αίτημα του ομολογιακού δανείου, με βάση τις οικονομικές δυνατότητες και τις ευθύνες των διαφορετικών κοινωνικών ομάδων και τάξεων, έπρεπε ήδη να αποτελεί βασικό αίτημα του κινήματος των αγανακτισμένων. Όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Είναι καιρός σήμερα να αρχίσουμε μια μεγάλη εκστρατεία για να το προωθήσουμε.
Γ.Κ.
10 ΣΧΟΛΙΑ
Θα συμφωνήσω με τον πυρήνα του άρθρου. Αν θέλουμε να τα καταφέρουμε πρέπει να τα καταφέρουμε μόνοι μας και μάλιστα ισχυρίζομαι ότι έχουμε τις δυνάμεις για να τα καταφέρουμε. Δηλ. μπορούμε.
Θα διαφωνήσω με την προτροπή προς τους Έλληνες κεφαλαιούχους. Εσείς αν ήσασταν Έλληνας κεφαλαιούχος θα δίνατε λεφτά να τα διαχειριστεί αυτό το τσίρκο που μας κυβερνάει; Πιστεύεται ότι οι Έλληνες κεφαλαιούχοι ξέχασαν τις καταστροφές που υπέστησαν από τη ντόπια κρατική μαφία; Γιατί θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν τη ντόπια κρατική μαφία; Γιατί επί της ουσίας περι αυτού πρόκεται. Να τους δώσουν τα λεφτά για να μην πέσουν. Οι Έλληνες κεφαλαιούχοι εκδιώχθηκαν από τη χώρα μετά τη μεταπολίτευση. Χαρακτηρίστηκαν μεγάλο κεφάλαιο, απατεώνες κλέφτες μιάσματα κλπ. Ε λοιπόν έφυγα για άλλη γη κι άλλα μέρη. Τώρα γιατί τους ζητάμε να μας σώσουν; Έγιναν απότομα καλοί; Δημοκρατία έχουμε και ο Λαός εψήφιζε τη ληστρική αριστερά του Ανδρέα και συνεπώς ενέκρινε αυτή την πολιτική. Ήθελε να διώξει το κεφάλαιο για να του πάρει τα λεφτά να τα φάει. Όπως έστρωσε λοιπόν να κοιμηθεί και να αφήσει αυτούς που έδιωξε ήσυχους.
Και μερικά λίνκ με σχόλια από άλλες ιστοσελίδες για το τι θα μπορούσε να γίνει.
Κλίκ
Κλίκ
Κλίκ
Σωστή η γενική κατεύθυνση αλλά λάθος η ειδική προσέγγιση, ειδικά όσον αφορά τη Διασπορά. Με απλά λόγια βάζετε το κάρο μπροστά από το άλογο: Οι έλληνες της Διασποράς διαθέτουμε πολλούς οικονομικούς πόρους και περισσότερη αγάπη για την πατρίδα. Αλλά έχοντας δράσει σε χώρες με ελεύθερη οικονομία, όπου οι επενδύσεις γίνονται με ορθολογικά κριτήρια, δεν θα ρίχναμε ούτε ένα σεντ για κάποιο οικονομικό στόχο που είναι εξαρχής καταδικασμένος στην αποτυχία λόγω διαφθοράς και σπατάλης. Πρώτα πρέπει να υπάρξει η ριζοσπαστική αλλαγή (δραστική μείωση του δημόσιου τομέα, νέος νόμος περίευθύνης υπουργών και λοιπών δημ. υπαλλήλων, fast track σε όλες τις κρατικές αρμοδιότητες, παραδειγματική τιμωρία των εγκληματιών από το 1974 έως σήμερα, θεσμοποίηση της συμμετοχής της Διασποράς στο Κοινοβούλιο και σε άλλους τομείς της δημόσιας ζωής ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΟΙΟΤΡΟΠΩΣ. Στο τέλος-τέλος η κρίση αυτή είναι και μια ευκαιρία να φύγει η σαπίλα από τη μέση. Μέχρι όμως να φύγει, ούτε δεκάρα. Αυτή η σαπίλα εξάλλου ήταν και ο βασικός λόγος που ανέκαθεν ετρεφόταν το πικρό φυτό της ξενιτιάς με γενιές μεταναστών κάθε φορά…. Εδώ η σαπίλα έφαγε ένα ολόκληρο σχέδιο Μάρσαλ, τα “Ομόλογα της Διασποράς” θα διστάσει να καταβροχθίσει; Πρώτα ο “ελλαδίτικος” ελληνισμός να δείξει την απαιτούμενη ωριμότητα και να βγάλει δια παντός τις γνωστές οικογένειες από τη μέση και έπειτα η όποια βοήθεια… Μέχρι τώρα “οι πολλοί” κάθονται στον καναπέ και περιμένουν τον απο μηχανής θεό… Ας ξεσηκωθούν και η Διασπορά θα είναι πρωτοπόρος της Αλλαγής.
Φιλικά,
Νίκος Σταματάκης, Ph.D
Νέα Υόρκη
Ωρα 8.45 πρωί, ήρθε το συνεργείο γνωστής δημόσιας επιχείρησης, 3 άτομα, 1 εκσκαφέας και 1 τζιπάκι. Ωρα 9.30 εργασίες προχωρούν κανονικά. Ωρα 10.45 οι δύο κουβεντιάζουν και ο άλλος μιλάει στο κινητό. Η εκσκαφή (2×4μ.) σε βάθος 10! εκατοστών. Ωρα 1.30 η εκσκαφή σε βάθος 15 εκατοστών και όλοι άφαντοι. Αντε και αύριο μέρα είναι. Αμα βρείς κανένα κορόϊδο να δώσει τα λεφτά του για να σωθεί μια τέτοια κατάσταση, σφύρα μου κλέφτικα.
Αν θέλετε η μεσαία τάξη της διασποράς να επενδύσουν στην Ελλάδα θα πρέπει να τους δώσουμε το δικαίωμα ψήφου. Φυσικά, τα περισσότερα Αριστερά και ελεύθερη αγορά Δεξιά στην Ελλάδα δεν θα επιτρέψει αυτό γιατί γνωρίζουν ότι η διασπορά θα ψηφίσει κυρίως για τα εθνικά θέματα. Επίσης, όπως τα παραπάνω, αν θέλετε της Διασποράς για επενδύσεις στην Ελλάδα πρέπει να έχουν ένα πλαίσιο παρόμοιο με τις χώρες υποδοχής τους.
Αγαπητοί φίλοι της διασποράς, η κριτική στο ελλαδίτικο γίγνεσθαι είναι σωστή, άλλωστε αυτή η ομάδα έχει μιλήσει με πολύ πιο σκληρά λόγια από τα δικά σας για την παθογένεια της νεοελληνικής κοινωνίας και πολιτείας, οπότε παραβιάζετε ανοιχτές θύρες. Το ζήτημα όμως αυτή την στιγμή βρίσκεται αλλού, είναι το ζήτημα της επιβίωσης που τίθεται για την πατρίδα. Για να μπορέσει να διορθώσει τα αρνητικά της θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να μείνει ζωντανή, κι όχι να αλωθεί, ολοκληρωτικά πλέον, από τους “Φράγκους” και τους Τούρκους, όπως διαφαίνεται. Το πνέυμα του κειμένου στο οποίο απαντάτε είναι ένα κάλεσμα στις δυνάμεις του ελληνισμού (όποιες τέλος πάντων έχουν απομείνει) για μια ανατροπή. Το κάλεσμα να βοηθηθεί η Ελλάδα είναι κάλεσμα στον πατριωτισμό του Έλληνα και της Ελληνίδας κι όχι ένα κάλεσμα σε έναν τυπικό ξένο επενδυτή. Απευθύνεται στις υγιείς δυνάμεις του ελληνισμού κι όχι στα λαμόγια που λυμαίνονται τον εθνικό πλούτο από καταβολής του νεοελληνικού κράτους. Συμμερίζομαι την δυσπιστία σας για το ποιός θα διαχειριστεί την κατάσταση όπως διαμορφώνεται, αλλά πιστεύω ότι οι καιροί απαιτούν την δυσπιστία να την μετουσιώσουμε σε κινητήρια δύναμη για θετική στάση, για ΚΙΝΗΜΑ. Και τα κινήματα για να υπάρξουν χρειάζεται μια στάση του “μπαίνω μπροστά”, διατίθεμαι και συμμετέχω κι αυτό μου δίνει το δικαίωμα να απαιτώ και να ελέγχω. Αν το ελλαδίτικο κράτος είναι σκατα, μπαίνω κι εγώ μέσα στα σκατά αν λειτουργώ με την λογική “να καθαρίσουν πρώτα την κοπριά μόνοι τους και μετά βλέπουμε”. Αν μπορούσε ο (παγιδευμένος στο εκσυγχρονιστικό ενύπνιο) ελληνικός λαος να σπάσει τα πολιτικά και οικονομικά δεσμά του μόνος του, θα το είχε κάνει, άλλωστε το επιχείρησε πολλές φορές με τελευταία αυτή του “κινήματος των αγανακτισμένων”. Η σημερινή κατάσταση απαιτεί το κάτι παραπάνω, και σε αυτό το κάτι παραπάνω είναι κρίσιμη η συστράτευση όλων των δυνάμεων, μέσα κι έξω από την “ψωροκώσταινα”. Χρειάζεται καρδιά και ψυχή κι όχι μια στάση να απαιτώ fast track κι εγγυήσεις, λες κι είμαι μια τρόικα ή ένας στενόκαδρος επενδυτής που αναζητεί τις ευκαιρίες αρπαχτής της “ελέυθερης” οικονομίας. Είναι σαν η απόκριση στο πολεμικό σάλπισμα να είναι η απαίτηση να μου εγγυηθούν ότι δεν θα αρπάξω κανένα κρυολόγημα. Πρώτα απ’ όλα, αδέρφια πρέπει ο αγώνας να κερδηθεί. Δεν ξέρει κανείς αν θα μπορέσουμε. Μπορούμε να υποθέσουμε όμως όλοι τι θα συμβεί αν δεν το επιχειρήσουμε.
Καλοδεχούμενη η αριστερογενής “κινηματική” ιδεολογία της ομάδας σας και ασφαλώς χρήσιμη υπό προϋποθέσεις για την απαιτούμενη αλλαγή στην πατρίδα. Πλήν όπως ο άκρατος ιδεαλισμός σας εμποδίζει να εστιάσετε την προσοχή σας στη ρίζα του κακού, στα σωθικά του τέρατος που πρέπει να σκοτώσουμε, που δεν είναι άλλος από τον κρατισμό. Δυστυχώς, ο καρκίνος του κρατισμού έχει διαποτίσει πολύ μεγαλύτερα στρώματα της κοινωνίας από όσα τα υγιή κύτταρα του Ελληνισμού μπορούν να νικήσουν. Η μετάσταση έχει φτάσει στα ζωτικά όργανα. Την ίδια ώρα που, ας υποθέσουμε, 50,000 αγανακτισμένοι διαδήλωναν στους δρόμους, 200,000 άλλοι πολίτες συνωστίζονταν σε υπουργικά, βουλευτικά και άλλα γραφεία για να αρπάξουν μια θεσούλα στο δημόσιο! Οπερ και αποδεικνύεται από τους αριθμούς των νεοπροσληφθέντων σε ΜΚΟ και δήμους εν μέσω πρωτοφανούς δημοσιονομικής κρίσης… Για να πεθάνει το τέρας του κρατισμού πρέπει να σταματήσει η αιμοδοσία του με δανεικά και άλλους πόρους – δυστυχώς τη στιγμή αυτή δεν υπάρχει χρόνος για “ομαλότερη” μετεξέλιξη. Ατυχώς κρατικίστικες αντιλήψεις όπως η δική σας δεν έχουν – παρά μόνο περιφερειακή θέση – στην ριζοσπαστική αλλαγή που επέρχεται. Η Διασπορά μεγαλούργησε επειδή ακριβώς απαλλάχτηκε από το σύνδρομο του κρατισμού. Οι εφοπλιστές δεν θα υπήρχαν εάν ήταν υποχρεωμένοι να συνδιαλέγονται με το ελλαδίτικο κράτος. Και όταν το κράτος αυτό τους απείλησε δια στόματος Καραμανλή του πρεσβύτερου με μεγαλύτερη φορολογία στη δεκαετία του ’50 ο Ωνάσης έδωσε την πρέπουσα απάντηση: “Μπαίνουμε στα καράβια μας και φεύγουμε”. Οι σύγχρονοι ευεργέτες, ανάλογοι των Ζωσιμάδων και των Βαρβάκηδων που αναφέρει ο συγγραφέας του άρθρου, δηλαδή τα ιδρύματα Ωνάση και Λάτση κ.α. δεν θα είχαν δει καμμιά από τις λαμπρές τους δωρεές να πετυχαίνει εάν δεν υπήρχε σαφής πρόνοια των δωρητών για απαλλαγή των ιδρυμάτων τους από τα πλοκάμια του ελλαδίτικου κράτους. Πρώτα λοιπόν το άλογο και μετά το κάρο. Ας αφεθεί ο κρατισμός να ξεψυχήσει από μόνος του λόγω έλλειψης χρημάτων – είναι ίσως ο καταλληλότερος τρόπος. Ηδη τα υγιή στοιχεία του ελληνισμού επανέρχονται στην περιφέρεια, στη γη των γονεών και παππούδων τους, δημιουγώντας νέους τρόπους ζωής με τον ιδρώτα του προσώπου τους και όχι αραχτοί στο γραφείο τρώγοντας τα δανεικά… Και στο μεταξύ τα υγιή στοιχεία του Ελληνισμού της Διασποράς έχουν αρκετούς άξιους ηγέτες και πολλά επιστημονικά και άλλα κεφάλαια να προσφέρουν στην πατρίδα. Ο σπουδαιότερος όλων ακούει στο όνομα Βασίλειος Μαρκεζίνης και από άποψη διεθνών επιτευγμάτων και πνευματικής ολκής μόνο με τον Καποδίστρια μπορεί να συγκριθεί. Ας τον αγκαλιάσει το κινηματικό σας ιδεολόγημα και ας εκμεταλλευτεί την ασύγκριτη γνώση και εμπειρία του όπως και τον πατριωτισμό του. Αρκετά πια με τα κατακάθια της αριστερίστικης παράδοσης που – όσον αφορά τις σχέσεις της Ελλάδας με την Διασπορά – μας έδωσαν μόνο το αρρωστημένο δίδυμο Παπανδρέου-Κοσκωτά. Ας πράγματι έχετε πατριωτικό σκοπό αυτός είναι ο αληθινός δρόμος για τις κινηματικές εξάρσεις σας. Και για τούτο άλλωστε το αμερικανικό κατεστημένο ούτε να ακούσει δεν θέλει περί Βασ. Μαρκεζίνη – ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟΥΝ.
Ευχαριστώ.
Νικος Σταματάκης, Ph. D
Νέα Υόρκη
Το άρθρο αναδημοσιεύεται εδώ, εδώ κι εδώ. Δείτε τα σχόλια και σε αυτές τις σελίδες.
“Οι έλληνες της Διασποράς διαθέτουμε πολλούς οικονομικούς πόρους και περισσότερη αγάπη για την πατρίδα”. Ιδού, λοιπόν, η Ρόδος, αγαπητέ φίλε της διασποράς. Εμείς, παρότι δεν διαθέτουμε πλέον πολλούς οικονομικούς πόρους, μια και μας στράγγιξαν οι Κουίσλινγκ, είμαστε διατεθειμένοι να πάρουμε αυτό το ρίσκο. Δεν ισχυρίζομαι ότι έχεις άδικο στις διαπιστώσεις σου για τις ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά, σήμερα, παίζεται κάτι πολύ σπουδαιότερο: η επιβίωση της χώρας, όπως λέει κι ο Θανάσης πιο πάνω. Μου θυμίζεις λίγο αυτό που μας απαιτούσε κάποτε ένας φίλος, στη δικτατορία, για να συμμετάσχει η ομάδα του σε μια διαδήλωση ενάντια στη χούντα, στο Παρίσι: “Μας εγγυάστε ότι δεν θα συλληφθεί κανένας;”!!
Άλλωστε, αν μια τέτοια πρωτοβουλία κινηθεί από τα κάτω, από τον ίδιο τον λαό, να είσαι σίγουρος ότι θα απαιτηθούν, και θα επιβληθούν, και οι απαραίτητες εγγυήσεις. Και, εν πάσει περιπτώσει, όταν ξεκινάμε έναν αγώνα, ποτέ δεν γνωρίζουμε εκ των προτέρων το αποτέλεσμα. Αυυτό όμως δεν είναι λόγος να μην τόν δώσουμε (αν πράγματι θέλουμε να σώσουμε τη χώρα μας και να μην την αφήσουμε να ξεπουληθεί).
Λέει ο ένας ομογενής “θέλουμε πλαίσιο υγιές για να κάνουμε τις επενδύσεις”, ο άλλος “το άθλιο ελλαδικό κρατίδιο και οι Ελλαδίτες δεν έχουν καμια πιθανότητα να επιβιώσουν, άρα δεν αξίζει τον κόπο” και σκέφτομαι ότι όσο αλλοτριωμένοι και κωλοελληνες είναι οι “αυτόχθονες”, άλλο τόσο είναι οι ετερόχθονες. Η πατρίδα καταστρέφεται και ο ένας θέλει υγιές περιβάλλον να επενδύσει λες και θα επενδύσει κάποια κεφάλαια στην αναδυόμενη Ινδία και ο άλλος δείχνει να χαίρεται που διαλύεται το άθλιο ελλαδικό κράτος γιατί ποτέ δεν φτιάχτηκε σε υγιείς βάσεις. Δεν καταλαβαίνετε Έλληνες της διασποράς οτι αν διαλυθεί το ελλαδικό κράτος και εσεις μετά από 40-50 χρόνια θα πάψετε να έχετε ελληνική ταυτότητα. Αν δεν υπάρχει ένα σημείο αναφοράς, όσο άθλιο και αν είναι, ο ελληνισμός της διασποράς θα σβήσει. Δείτε τι έγινε στο παρελθόν σε πόσες περιοχές της ευρώπης ή της Ασίας που υπήρχαν ελληνικές παροικίες και μέσα σε κάποιες δεκαετίες οι Έλληνες αφομοιώθηκαν. Ή νομίζετε ότι αν διαλυθεί το κρατίδιο αυτο εσείς σαν άλλοι εβραίοι μετά από δεκαετίες ή εκατονταετίες θα δημιουργήσετε ένα νέο κράτος που να ανταποκρίνεται στο δυναμικό του Ελληνισμού. Πως θα γίνει αυτό; Δεν βλέπετε ότι οι Έλληνες στην Αμερική στην τέταρτη γενιά έχουν γίνει Αμερικανοί στην εθνική συνείδηση, πως η ταυτότητα μας είναι τέτοιου τύπου μας κάνει εύκολους στην αφομοίωση, ότι μπορούμε εύκολα να αφομοιώσουμε άλλους,αλλά και εύκολα να αφομοιωθούμε από άλλους.
Ας το καταλάβουμε όλοι, “αυτόχθονες” και ετερόχθονες, αυτό το καλύβι μας έμεινε από τον άλλοτε ένδοξο ελληνισμό μας, ή θα το διασώσουμε ή αργά ή γρήγορα θα χαθούμε όπως άλλοι λαοι στο παρελθόν. Τα υπόλοιπα είνα φλυαρίες, σημαντικό ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μας.
Αριστείδης
Ζάκυνθος
κ.Σταματάκη…
ΚΑΤΑΝΟΩ ΤΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΞΕΠΕΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΣΥΡΟΥΝ ΣΕ ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ…
ΟΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ,ΕΑΝ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΨΥΧΙΣΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ.
ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΕΤΕ ΑΥΤΟ.
ΑΝ ΠΟΝΑΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΗ ΔΕΝ ΤΟ ΚΟΒΟΥΜΑΙ,ΤΟ ΓΙΑΤΡΕΥΟΥΜΑΙ.
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗΝ ΙΑΣΗ ΤΟΥ,ΕΑΝ ΟΧΙ ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΔΙΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΙΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΣΑΣ,ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΕΡΙΖΙ ΣΑΣ.
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΑΥΤΟ,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ.
ΦΙΛΙΚΑ ,ΕΝΑΣ ΜΗ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ.