του Στάθη Κεφαλούρου
Μια τηλεοπτική εκπομπή και δη της δημόσιας τηλεόρασης δύναται να αποτελέσει είδηση, όταν αυτή γίνεται για μας μια οπτική και πνευματική όαση μέσα σ’ ένα άνυδρο και ανθυγιεινό τηλεοπτικό πεδίο. Είναι πασιφανές δηλαδή το έλλειμμα της σημερινής ελληνικής τηλεόρασης σε εκπομπές , που μπορούν να μας κάνουν καλύτερους ή έστω που μπορούν να μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα.
Και όμως, η ποιότητα του τηλεοπτικού υλικού προβλέπεται και υπαγορεύεται στο συνταγματικό μας δίκαιο. Συγκεκριμένως, στο άρθρο 15 του ισχύοντος Συντάγματος αναφέρεται σαφώς ότι: «O άμεσος έλεγχος του Κράτους ….. έχει ως σκοπό την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης, την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της Χώρας, καθώς και το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας».
Τρεις μήνες κλεισμένοι στο σπίτι, τηλεθεατές αναγκαστικά, διαπιστώσαμε ότι στην δημόσια τηλεόραση η μόνη καινούργια παραγωγή, η οποία αντιστοιχεί στα ερμηνευτικά κριτήρια ποιότητας, που το ίδιο το Σύνταγμα ορίζει, είναι η εκπομπή της Ίνας Ταράντου με το εύστοχο τίτλο, η ζωή αλλιώς. Μακράν η καλύτερη περιηγητική εκπομπή, που έχει εμφανιστεί στην εγχώρια τηλεόραση.
Η Ελλάδα είναι παντού όμορφη. Όποια κάμερα κι αν στηθεί στην ελληνική ύπαιθρο ή θάλασσα, θα βγάλει ωραίες εικόνες. Έχουν γίνει πολλές τέτοιες καλές εκπομπές στο παρελθόν με αρχή εκείνες της κας Μάγιας Τσόκλη. Η επιτυχία όμως και η ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης νέας εκπομπής οφείλεται στο ξεχωριστό ταλέντο της παρουσιάστριας και της παραγωγής να βρίσκει και να αναδεικνύει δημιουργικούς ανθρώπους, που ζουν έξω από τα μεγάλα αστικά κέντρα και που έχουν να μας πουν απείρως σημαντικότερα πράγματα από αυτούς που συνήθως παρελαύνουν στους τηλεοπτικούς μας δέκτες. Οι παρουσιαζόμενοι στην εν λόγω εκπομπή δεν είναι απλώς άνθρωποι. Είναι ζωντανά παραδείγματα για μια ζωή αλλιώς.
Και το καταφέρνει αυτό, η κα Ίνα Ταράντου, την οποία ειρήσθω εν παρόδω δεν γνωρίζουμε προσωπικώς, διότι πολύ απλά δίνει το προβάδισμα στους άλλους. Εκεί άλλωστε βρίσκεται ο πυρήνας της ευγενικής συμπεριφοράς οπουδήποτε στον κόσμο. Δεν κάνει πως τα ξέρει όλα. Ρωτάει, θαυμάζει, συναναστρέφεται και μοιράζεται την ίδια ώρα που κάνει την εκπομπή. Έχει πετύχει μια χρυσή αναλογία μεταξύ ιστορίας, φυσιολατρίας, γαστρονομίας και περιπέτειας, με ελαφρά προτεραιότητα στις καταθέσεις ψυχής των ανθρώπων που συναντά. Δεν μοιάζει με κοινή τηλεοπτική παρουσιάστρια αλλά με μια φίλη, που πήγε εκδρομή, γύρισε και μετά έχει την σπάνια δυνατότητα να μας πει με εικόνες και μουσικές τι είδε και ποιούς γνώρισε. Οι εικόνες του εικονολήπτη της είναι εκπληκτικές, απόδειξη του ταλέντου πολλών ανθρώπων πίσω από τις κάμερες. Ενώ τα εύσημα θα πρέπει να δώσουμε σαφώς και στον σκηνοθέτη Μιχάλη Φελάνη καθώς και σε όλους τους συντελεστές της εκπομπής.
Η ζωή αλλιώς, εκ του τίτλου και μόνο, θα μπορούσε να είναι ένα ποίημα. Έγινε τελικά τηλεοπτικό ποίημα, το οποίο μας ταξίδεψε ακριβώς εκείνη την στιγμή που το χρειαζόμασταν και δεν μπορούσαμε να το κάνουμε. Στην Πάτμο, την Σκύρο, στην Στυμφαλία, την λίμνη των Ιωαννίνων, στα Καλάβρυτα και αλλού. Εκεί που η ελληνική εξοχή ακόμα και μες στον χειμώνα της φάνηκε πιο όμορφη και πολύ πιο πλούσια από την δική μας άνοιξη στην πόλη μέσα σε αναγκαστική λιτότητα.
Βεβαίως όλοι περιμένουμε με ελπίδα το φάρμακο για την νέα ασθένεια αλλά από την άλλη πλευρά ολοένα και περισσότεροι επιστήμονες από διαφορετικά επιστημονικά πεδία συμφωνούν πως ακόμα πιο ασφαλής λύση στις νέες πανδημίες είναι η ορθολογική κατανομή του πληθυσμού ανάμεσα στις πόλεις και τις υπαίθρους, εξέλιξη η οποία στην χώρα μας θα συμβάλλει τα μέγιστα στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των Ελλήνων καθώς και στην προστασία του περιβάλλοντός τους. Διότι στην εγκαταλελειμμένη φύση βρίσκουν συνήθως ευκαιρία οι πονηροί για να καταπατήσουν, να χαλάσουν και να κερδοσκοπήσουν.
