Αρχική » Οι τραγουδοποιοί των εφοπλιστών

Οι τραγουδοποιοί των εφοπλιστών

από admin

του Γιώργου Σταματόπουλου
αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών

Από την κατακλείδα αναγνώστη στην «Εφ.Συν.», χθες: «Δεν θα ξαναπάω να δω τον Σαββόπουλο. Τον γλυκανάλατο, αστό, μουσικό των μεγαλοεπιχειρηματιών». Σπάραγμα από επιστολή αναγνώστριας (11/7/2013): «Ηταν αφοπλιστική η επιμονή της οικογένειας και έτσι δέχτηκα την πρόσκληση», δήλωσε ο αγαπητός Μαχαιρίτσας. Και το σχόλιό της: «Το μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν αφοπλιστική μάλλον η αμοιβή για να δώσει το μουσικό στίγμα του σ” αυτό το πάρτι της ανθρώπινης ματαιοδοξίας». Πάντα καίριοι οι αναγνώστες. Σε ό,τι αφορά τον Σαββόπουλο έχουν γραφεί πολλά, θετικά και αρνητικά. Το μόνο που θυμάμαι είναι η έκφραση της αγαπημένης φιλολόγου, όταν τον υπερασπιζόμουν με μανία πριν από τριάντα χρόνια: Σαχλαμαράκιας είναι, μου έλεγε, και με παρότρυνε να ασχοληθώ με αυτούς που πονούσαν την Αριστερά, τον Μπερτολούτσι λόγου χάριν. Πού να ακούσω εγώ (όπως και κάθε νέος, που νομίζει ότι τα ξέρει όλα…). Δεν συμμερίζομαι τον χαρακτηρισμό της, αλλά δεν μου είναι και τόσο ξένος, πλέον, στο κοσμοείδωλό μου (όποιο κι αν είναι αυτό).

Το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στους τραγουδοποιούς που κομπάζουν για την αντιεξουσιαστική – εναλλακτική τους, τάχα, στάση και συμπεριφορά στον χώρο δημιουργίας τους, εν προκειμένω στους Μαχαιρίτσα, Σταρόβα, Στόκα, που τραγούδησαν για τους εφοπλιστές την ώρα που οι κύριοι αυτοί εφοπλιστές είχαν επιβάλει καθεστώς τρομοκρατίας στο νησάκι της Σχοινούσας, απαγορεύοντας την κίνηση ανθρώπων και οχημάτων προκειμένου να μην εμποδιστεί η κίνηση των καλεσμένων στον γάμο βλασταριών τους. Πώς ανέχτηκαν οι μουσικοί της αμφισβήτησης τη φασιστική συμπεριφορά των κολαούζων των εφοπλιστών;

Αλλά το ερώτημα πρέπει να τεθεί ως εξής: Ξέφυγαν ποτέ τους από τις Σειρήνες της καπιταλιστικής επιτυχίας, του πλουτισμού εις βάρος άλλων, της καθιέρωσής τους ως περσόνων και μόνον της συμπαθητικής τηλοψίας;

Το ερώτημα, βεβαίως, αφορά όλους εκείνους οι οποίοι διακονούν δήθεν τον λόγο και την τέχνη, και μάλιστα την πρώτιστη μορφή αυτών, τη μουσική. Είναι δικαίωμά τους να τραγουδάνε για το κεφάλαιο και την ανήθικη στάση όσων υπηρετούν τούτο το κεφάλαιο· είναι ελεύθεροι να επιλέγουν πώς θα κάνουν καμιά αρπαχτή, να τα «κονομήσουν», εντάξει, ας μη βγαίνουν όμως στην αγορά και να καταγγέλλουν τα μνημόνια και την κυβερνητική αυθαιρεσία και καταστολή όταν το είναι τους βρίσκεται σε ευνοϊκή θέση στην άσκηση κυβερνητικής πολιτικής.

Δισέλιδες συνεντεύξεις στις εφημερίδες, και στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, προσκλήσεις από δήμους για «αρπαχτές» εμφανίσεις εντός θέρους, αναγνώριση από συμπλεγματικούς νεαρούς δημοσιογράφους, που δεν ξέρουν τι τους γίνεται, ε, πώς να μην καβαλήσουν καλάμι; Αλλά το έργο τους υποτίθεται δεν έχει σχέση με καλάμια.

Τότε, τι; Τίποτε. Απλώς, αυτοί είναι. Βολεψάκηδες, ολίγιστοι καίτοι ταλαντούχοι. Αλλά, άλλο πράγμα το ταλέντο και άλλο η κοινωνική συνείδηση. Βεβαίως, θα “πρεπε να ντρέπονται. Αλλά ποιος ξέρει, πλέον, τι σημαίνει αιδώς, τι σημαίνει έρως, τι σημαίνει αξιοπρέπεια.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ

7 ΣΧΟΛΙΑ

δελφινάκι 25 Ιουλίου 2013 - 20:42

Κάτι μου θυμίζει από την αναφορά του Καραμπελιά για το “πάρτυ της Μυκόνου”, προς το τέλος του πρόσφατου βιβλίου του “Η Αποστασία των Διανοουμένων”

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
flatsolid 26 Ιουλίου 2013 - 15:16

Παρά τα ατοπήματά τους, μου φαίνεται πως λίγο σκληρά κρίνει το άρθρο τους τραγουδοποιούς. Απλώς, όπως όλοι οι καλλιτέχνες (“ποιοτικοί” και μη, πολιτικοποιημένοι και “απολιτίκ” συνάμα) έχουν ανάγκη από το κοινό τους και μια κάποια υποστήριξη της (κατανοητής και καθ΄όλα ανθρώπινης) ματαιοδοξίας τους.

Δυστυχώς στην εποχή του σταρ σύστεμ κοινό το δημιουργεί πρωτίστως η τηλεόραση και οι πορνοβοσκοί της, άρα και οι καλλιτέχνες οφείλουν να “προσαρμόζονται” κάπως (κατά τη συνείδηση του καθενός) αν θέλουν να προβληθούν και να σταθούν στο καλλιτεχνικό στερέωμά, εξασφαλίζοντας τα μέσα για μια “αξιοπρεπή διαβίωση”. Όσο για τη φλυαρία τους, τις παροιμιώδεις αντιζηλίες τους και τις απόψεις τους επί παντός επιστητού, τι να κάνουμε, θα προτιμούσαμε να τις περιορίζουν στους στίχους τους, όμως καλλιτέχνες γαρ…

Ταιριαστό πάντως το ενσταντανέ του Σαββόπουλου με τον Πατριάρχη. Φαντάζεστε τον Διονύση με μίτρα και ποιιμαντορική ράβδο; Θα του πήγαινε κουτί.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γ. Π. 26 Ιουλίου 2013 - 21:56

“Οι τραγουδοποιοί των εφοπλιστών” λέει, αλλά στη φωτό φιγουράρει ο Σαββόπουλος με τον πατριάρχη σε άρθρο για τον Μαχαιρίτσα και τον γάμο στη Σχοινούσα. Και τι δουλειά έχει ο Σαββόπουλος να συγκρίνεται με όλους αυτούς; Αυτός τουλάχιστον λέει και δυο πράγματα σωστά και ούτε πήγε σε κανέναν εφοπλιστή να τραγουδήσει.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Φαεσίμβροτος 27 Ιουλίου 2013 - 18:18

Oι Tαραντίνοι διασκεδάζουν
Θέατρα πλήρη, πανταχόθεν μουσική·
εδώ κραιπάλη και ασέλγεια, κ’ εκεί
αθλητικοί αγώνες και σοφιστικοί.
Του Διονύσου τ’ άγαλμα κοσμεί αμάραντος
στέφανος. Μία κώχη γης δεν μένει άρραντος
σπονδών. Διασκεδάζουν οι αστοί του Τάραντος.
Aλλ’ απ’ αυτά απέρχοντ’ οι Συγκλητικοί
και σκυθρωποί πολλά οργίλα ομιλούν.
Κ’ εκάστη τόγα φεύγουσα βαρβαρική
φαίνεται νέφος καταιγίδα απειλούν.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μάο-Τσε-Γκρικ 30 Ιουλίου 2013 - 12:57

Η φωτογραφία δεν είναι και εντελώς άσχετη. Είναι ο “δικός μας” Νιόνιος που αγαπήσαμε με τις μεταλλάξεις του και τις επανασυγκολλήσεις του, δίπλα στον τύπο με τη γενειάδα, φίλο των εφοπληστών. Και αυτήν την περίοδο με τον “Πλούτο” που ανέβασε του Αριστοφάνη πιθανόν να πρόκειται για επανασυγκόλληση. Μια τεράστια ευφάνταστη φούσκα που όσο μιλούσε για χρηματιστήρια, Ολυμπιάδες, μεγάλα έργα, Μανωλάδες φούσκωνε μέχρι που έσκασε στην Επίδαυρο. Αυτό που δεν μπόρεσε να πει είναι το τι έλεγε ο ίδιος εκείνες τις περιόδους που γίνονταν αυτά. Τραγούδια για τη Γιάννα και το 2004; Ναι αυτό είναι οι περισσότεροι καλλιτέχνες. Άλλα ντάλα της Παρασκευής το γάλα. Εκτός από περιπτώσεις συνέπειας θυμίζουν απλά τον εθνικό μας βίο. Από την άλλη μην τρελαίνεστε με τον Μαγειρίτσα και τους λοιπούς που πήγαν και τραγούδησαν στον εφοπΛΗΣΤΗ. δεν είναι και οι μόνοι. Θυμηθείτε τα καλά λόγια του Καλογερόπουλου για τον καπετάν Βασίλη που γ@..σε την Πύλο. Σιγά το Στόκα και το νεορόκ του 90.Σιγά το Σταρόβα και τους Άγαμοι Θύται. Σιγά τους νερόβραστους κομπλεξικούς που νόμιζαν ότι είπαν κάτι καινούριο.Έχουμε ακόμα τους αξεπέραστους Θεοδωράκη, Χατζιδάκη, Μαρκόπουλο, Ξαρχάκο, Λεοντή, κλπ. Έχουμε μια σειρά από νέα παιδιά πολύ έντιμα που άλλα είναι γνωστά και άλλα άγνωστα που μια χαρά τα πάνε κι από στίχο και από μουσική. Έχουμε τα δημοτικά μας, τα δημοτικά των Βαλκανίων, μουσική από τις γύρω χώρες και αρκετούς καλλιτέχνες από αυτές.Σιγά μην πλήξουμε επειδή δεν θα ξανακούσουμε όλες αυτές τις χαζοπερσόνες. Να τραγουδάμε,να δημιουργούμε, και δεν τους έχουμε ανάγκη αυτούς που πάνε κατόπιν “εφοπληστικής επιμονής”. Μην το ξεχνάμε: με τους εφοπληστές έχουμε το πρόβλημα.Μ’ αυτά τα παράσιτα του εθνικού μας και διεθνικού μας βίου.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ελλην-1821 1 Αυγούστου 2013 - 09:10

βαλτε και τον ποιοτικο Ζουγανελη που εγινε ο Σταθης Ψαλτης της τηλεορασης ο χαβαλετζης και συμπληρωνετε το πανελ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γιάννης Θ. Τ. 6 Αυγούστου 2013 - 00:33

Νομίζω πως μπλέκουμε τα πράγματα. Ο μέγας Σαββόπουλος, ενδεχομένως και οι άλλοι μνημονευόμενοι μουσικοί, χρειάζονται τα αναγκαία για να μπορούν να παράγουν το πολιτιστικό τους έργο. Όλοι εμείς, τους απολαμβάνουμε από τα ραδιόφωνα, από το διαδίκτυο, από cd’s (νόμιμα, δανεισμένα, λαθραία αντεγραμμένα, αδιάφορον) και αγνοούμε τα κόστη της δουλειάς τους και την αγωνία τους να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές ανάγκες των παραγωγών τους. Στ’ αλήθεια, είτε ο αρθρογράφος, είτε οι σχολιαστές, έχουν να πουν κάτι αρνητικό για τον Τσιτσάνη όταν οι “μπάτσοι” της εποχής του διασκέδαζαν και τα’σπαγαν στο ουζερί του ή στα μαγαζιά που έπαιζε, ακούγοντας τα τραγούδια του; Αγιοποιούμε τον Χατζιδάκι και το Θεοδωράκη αποσιωπώντας το ότι ο μεν πρώτος κυριολεκτικά “ζητιάνευε” για να ζήσει, γράφοντας τραγουδάκια για τον Φίνο ή τον Σακελλάριο (“Έχω ένα μυστικό”, “Νιάου βρε γατούλα”), ο δε δεύτερος έγραφε ελαφρότητες στρατιωτικών εμβατηρίων για το ΚΚΕ… Αμ, ο Μαρκόπουλος; Που συμμετείχε στην Κ. Ε. του χυδαιότερου πολιτικού σχηματισμού, του ΠΑΣΟΚ. Αμ ο Ξαρχάκος; Που προσδοκούσε να υπουργοποιηθεί από τη Ν. Δ.;
Όχι παιδιά, είστε άδικοι με τον μέγα Σαββόπουλο. Είμαι μουσικός, και ξέρω ότι για να γίνει μια συναυλία σαν αυτές που αφιερώθηκαν στο Χατζιδάκι, όπου θα παίξουν 20 μουσικοί (μεροκάματο 100 ευρώ έκαστος), όπου ο κάθε δημαρχάκος ή αιθουσάρχης θα ζητήσει 1500 ευρά ενοίκιο, όπου η εταιρεία ήχου και φώτων θα ζητήσει άλλα τόσα, όπου τα έξοδα διαρκούς μετακίνησης από πόλη σε πόλη είναι τεράστια, όπου κάνεις προσευχή στο Θεό για να μην βρέξει, λοιπόν μια συναυλία μπορεί για το Σαββόπουλο να έχει κόστος ακόμη και 10.000 ευρά… Ο Σαββόπουλος, πολλές φορές έφτασε στο σημείο να χρωστά όπου υπήρχε Έλληνας… Σάμπως, ο Χατζιδάκις δεν κόντεψε να μπει δυο φορές φυλακή για χρέη προς το δημόσιο; Εξάλλου γι’ αυτό το λόγο εξαφανίστηκε δυο φορές, πηγαίνοντας στις ΗΠΑ.
Αντιλαμβάνομαι… Είναι πίκρα να θες να σφίξεις το χέρι του αγαπημένου σου τραγουδοποιού, κι αυτός να ξέρεις ότι πληρώνεται απ’ τον εφοπλιστή, ή δίνει αυτόγραφο στη σύζυγο του “πολιτευτάκια”…. Όμως ο Σαββόπουλος είναι Σαββόπουλος… Όχι ένας περιθωριακός τραγουδιστής μιας μπουάτ, που τον ξέρουν 3 φιλόλογοι και 5 χασίκλες. Έπειτα, ψάξτε ρε παιδιά, την περιουσία του Σαββόπουλου… Κοντεύει τα 70, και ως τώρα έχει ένα διαμέρισμα στην Αθήνα κι ένα σπίτι στο Πήλιο… Ξέχασα το πατρικό του στη Θεσσαλονίκη…
Κλείνω με τις φράσεις ενός άλλου πολυαγαπημένου μου τραγουδοποιού κι ερμηνευτή, του Νίκου Παπάζογλου: “Εγώ κάνω 30 εμφανίσεις κάθε καλοκαίρι. Οι 10 είναι για ιεραποστολή… Στη Νίσυρο, στο Κουφονήσι, στην Τήλο… Οι 10 είναι ίσα βάρκα, ίσα νερά… Σε κάποιον μικρό δήμο, σε κάποια επαρχιακή πόλη ή κωμόπολη. Και οι 10 είναι για να ρεφάρουμε, να ζήσω εγώ και οι συνεργάτες μου το χειμώνα που έρχεται” (συνέντευξη στην Βίκυ Φλέσσα, εκπομπή “Στα άκρα” στην ΝΕΤ).

Υ. Γ. Ο αρθρογράφος ή ο art director της ιστοσελίδας, πάει καλά; Πόσους τραγουδιστές είδατε ρε παιδιά να ασπάζονται τον θεσμικό εκπρόσωπο της οικουμενικότητάς μας; Δεν μ’ ενδιαφέρει το πρόσωπο Βαρθολομαίος Αρχοντώνης. Μ’ενδιαφέρει όμως ο σεβασμός και η τιμή στον Οικουμενικό Πατριάρχη.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ