Αρχική » WAKE UP: Ἡ ἐξέγερση ὡς ἀμερικανιά

WAKE UP: Ἡ ἐξέγερση ὡς ἀμερικανιά

από admin

Ὅποιος κυκλοφορῇ κατά Πάντειο καί Χαμοστέρνας μεριά ἀποκλείεται νά μήν ἔχῃ προσέξει τά τεράστια γράμματα πού μᾶς καλοῦν ἀγγλιστί –πιό σωστά: ἀμερικανιστί- νά wake upήσουμε (= ξυπνήσουμε). Κάθε φορά πού βλέπω τό ἐπιμελῶς γραμμένο σύνθημα ἀναρωτιέμαι: Σέ ποιόν ἀπευθύνονται; Ἄν ἀπευθύνονταν στόν ἑλληνικό λαό συνολικά (τῶν φτωχῶν καί μή ἀγγλομαθῶν στρωμάτων συμπεριλαμβανομένων), καί ἐπιθυμοῦσαν πράγματι νά ξυπνήσῃ, τί ἁπλούστερο νά γράψουν «ΞΥΠΝΗΣΤΕ»;

Ἑπομένως δέν ἀπευθύνονται σ᾿ ὅλο τόν λαό. Μήπως ἀπευθύνονται στούς τουρίστες; Τό γεγονός ὅτι τό τεράστιο σύνθημα ἦταν γραμμένο στήν πρόσοψη ἑνός πανεπιστημιακοῦ ἱδρύματος –δέν ξέρω ἄν εἶναι ἀκόμα-, ἡ ἀπουσία τέτοιων συνθημάτων ἀπό χώρους ὅπου συχνάζουν τουρίστες, καθώς καί ἡ χρήση τοῦ ἀμερικανικοῦ ἀλφαβήτου ἀπό τούς ὁμογάλακτους γραφιτᾶδες πείθουν ὅτι οὔτε στούς τουρίστες ἀπευθύνονται.

Σέ ποιούς λοιπόν ἀπευθύνονται; Τό πιθανώτερο εἶναι ὅτι ἀπευθύνονται στήν αὐτόχθονα -ἀγγλομαθῆ, σημειωτέον- ἑλληνική νεολαία, μαθητιῶσα καί φοιτητιῶσα. Μά κι ἄν εἶναι ἔτσι τά πράγματα, γιατί δέν τούς ἀπευθύνονται στήν γλῶσσα τους, ἔτσι ὥστε νά εἶναι καί περισσότερο σίγουροι ὅτι τό «ξύπνημα» θά εἶναι πιό αὐθεντικό; Στό κάτω κάτω τά ἑλληνικά τά ξέρουν καί τά καταλαβαίνουν, πρός τό παρόν τοὐλάχιστον, καλλίτερα ἀπό τά ἀμερικάνικα.

Ἐπειδή καί στίς περιπτώσεις χρήσης τῆς ἀμερικανικῆς γλώσσας ἤ τοῦ ἀμερικανικοῦ ἀλφαβήτου ἰσχύει τό δόγμα «τό μέσο εἶναι τό μήνυμα», θά πρέπῃ νά εἰκάσουμε ὅτι τό πραγματικό μήνυμα δέν εἶναι αὐτό τοῦ «ξυπνήματος», τῆς «ἐξέγερσης», ἀλλά ὅτι ἡ ἐξέγερση εἶναι ἀποδεκτή ἀπό τούς ἀόρατους συμβουλάτορες μόνο ὅταν ἐκφράζεται ὡς ἀμερικανιά, ὅταν δηλαδή συμμορφώνεται πρός τά κελεύσματα τοῦ ἀφανοῦς πολιτισμικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ.

Ἡ ἰσχύς τοῦ δόγματος «τό μέσο εἶναι τό μήνυμα» ἀναδεικνύεται ἐναργέστερα στήν περίπτωση τῶν καλαίσθητων ἤ ἀκαλαίσθητων γραφημάτων / «γκράφιτι», ὅπου τά κατά κανόνα ἀκατάληπτα ἀπό τρίτους «μηνύματα» γράφονται σέ ἀμερικάνικη γλῶσσα καί ἀλφάβητο, μεταφέροντας τήν καταθλιπτική αἴσθηση μιᾶς χώρας ὑπό πολιτισμική κατοχή. Εὐφυέστατος πραγματικά τρόπος νά κάνῃς τούς κατοίκους μιᾶς χώρας ξένους στόν τόπο τους καί τόν τόπο ξένο πρός τούς κατοίκους μιᾶς χώρας: ξαμολᾷς ὀρδές «χρήσιμων ἠλιθίων» οἱ ὁποῖοι ἀναλαμβάνουν ἰδίοις ἐξόδοις νά ντύσουν τούς τοίχους τῶν πόλεων μ᾿ αὐτήν τήν ἀπίστευτη ξενόγλωσση καί ξενότροπη πολύχρωμη μεταμοντέρνα κουρελαρία.

Διαβλέπω τήν ἤδη ὑποφώσκουσα ἀντίρρηση: βρίσκουν καί τά κάνουν. Πρέπει, ὄντως, νά παραδεχθοῦμε ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός συνολικά, μέ τίς νεώτερες γενιές σέ ρόλο πρωταγωνιστῆ στήν ἐπιχείρηση πολιτισμικῆς του ἀλλοτρίωσης, ἔχει συμμορφωθῆ χωρίς σπουδαῖες ἀντιστάσεις στά πολιτισμοκτόνα αὐτά κελεύσματα. Δέν θά ξεχάσω ποτέ τήν ἀντίδραση τοῦ φοιτητικοῦ κοινοῦ, πρίν ἀπό πολλά χρόνια, σ᾿ ἕνα πανεπιστημιακό ἀμφιθέατρο, ὅταν ὁ Πάγκαλος ἀντί νά χρησιμοποιήσῃ τόν ὅρο «δεκαετία τοῦ ἑξήντα» καί «δεκαετία τοῦ ἑβδομήντα» ἀναφέρθηκε στά «σίξτις» καί στά «σέβεντις»: ἕνα αὐθόρμητο ἐπιδοκιμαστικό μούρμουρο ξαπλώθηκε στό ἀμφιθέατρο καί τό κοινό ξέσπασε σέ χειροκροτήματα.

Δέν ἐξηγεῖται λοιπόν τό φαινόμενο μέ μόνη τήν «ἔξωθεν παρέμβαση». Στό συλλογικό ἀσυνείδητο τῶν μορφωμένων στρωμάτων τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶναι ἐγκαθιδρυμένο ὄχι ἐδῶ καί δεκαετίες, ἀλλά αἰῶνες -ἴσως καί χιλιετίες- ἕνα καταθλιπτικό συναίσθημα πολιτισμικῆς μειονεξίας, ἡ κραυγαλέα ἀπουσία πολιτισμικῆς αὐτοπεποίθησης πού μάταια προσπαθοῦμε νά καλύψουμε μέ ἐπιδερμικές ἀναφορές στό ἔνδοξο ἀρχαιοελληνικό παρελθόν. Εἶναι αὐτό πού ὁ Ἐλύτης χαρακτήρισε «ψευδοφάνεια» καί πού ἡ νεώτερη γενιά –γιά νά λέμε καί τά καλά της- συνόψισε ὑπέροχα σέ μιά λέξη μέ λόγια ρίζα καί λαϊκή μορφολογία: δηθενιά.

Εἶναι αὐτή ἡ δηθενιά πού κάνει ἕνα μεγάλο τμῆμα τῶν Ἑλλήνων νά χρησιμοποιῇ τά «γκρήκλις». Εἶναι αὐτή ἡ δηθενιά πού ὠθεῖ τούς μαθητές νά ἐξομολογοῦνται τόν ἔρωτά τους μ᾿ ἕνα «I love you» ἤ -ἀκόμα χειρότερα- «sagapo» (μά στό θεό σας, πόσο εἰλικρινά μπορεῖ νά ἀγαπάῃ κάποιος ὅταν agapa😉 ἤ τήν αἰώνια φιλία τους μέ ἕνα F(riends) F(or) E(ver). Πόσο αὐθεντικός μπορεῖ νά εἶναι ἕνας ὀπαδός πού δηλώνει «original», πόσο δημιουργικός μπορεῖ νά εἶναι ἕνας νεαρός πού πιθηκίζει στό κινητό του τήν «ἕτοιμη» συντομογραφία 4u (= for you), χωρίς νά μπαίνῃ κἄν στόν πειρασμό νά τήν «μεταφράσῃ», ἔστω, σέ ἕνα, π.χ.,  «:σ1» (γιά σένα);

Αὐτή εἶναι ἡ δηθενιά πού ἐξηγεῖ τήν προσφυγή στούς γοτθικούς χαρακτῆρες (τήν ὥρα πού ἡ ἀντίστοιχη μεσαιωνική βυζαντινή καλλιγραφική παράδοση ἀγνοεῖται καί περιφρονεῖται). Αὐτή ἡ δηθενιά εἶναι πού κάνει τούς ξενοσπουδαγμένους ἐπιστήμονες νά ἀντικαθιστοῦν τά οὐσιαστικά τῆς ἑλληνικῆς μέ «ἀγγλοειδεῖς» ἀντωνυμίες (π.χ. ὄχι «ἡ διδασκαλία τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς» ἀλλά «διδάσκοντας αρχαία ελληνικά» καί πάει λέγοντας). Αὐτή ἡ δηθενιά εἶναι πού κάνει καί τούς ντόπιους φασίστες νά δοξάζουν τά «Waffen SS» καί νά πιθηκίζουν τούς ναζιστικούς χαιρετισμούς ἤ τά σατανιστικά καμώματα τῆς Heavy Metal (ὥς καί οἱ «ἐθνικιστές», εἰσαγόμενοι κι αὐτοί!) Τέλος -ἄν καί τέλος δέν ὑπάρχει-, εἶναι αὐτή ἡ δηθενιά πού κάνει ἕνα νεαρό μέλος μιᾶς «ἀντιεξουσιαστικῆς» ὁμάδας νά γράφῃ «Μπάτσοι γουρούνiα δολοφόνοι», μή ὑποψιαζόμενο, προφανῶς, ὅτι ἔχει ἀρχίσει ἤδη νά συμμορφώνεται «ἀντιφατικώτατα» στά πολιτισμικά κελεύσματα τῶν μπάτσων τοῦ πλανήτη.

Κάπως ἔτσι ἐπανερχόμαστε στό πνεῦμα τοῦ «Wake up», τῆς ἐξέγερσης ὡς ἀμερικανιᾶς, ὡς πολιτισμικῆς ὑποδούλωσης, ὡς ρωμαίικης δηθενιᾶς, ὡς μή αὐθεντικῆς προσποίησης, ἕνα εἶδος «Villa Amalias» ἤ «Antifa».

Μιά πρόταση

Μιά κινέζικη παροιμία συμβουλεύει, καί πολύ σωστά: Ἀντί νά καταγγέλλῃς τό σκοτάδι, ἄναψε ἕνα κερί. Καίρια ἐπισήμανση πού δείχνει ὅτι οἱ συνεχεῖς καταγγελίες τῶν συμπτωμάτων τῆς πολιτισμικῆς μας ὑποδούλωσης, ὅταν δέν συνοδεύωνται ἀπό ρεαλιστικές προτάσεις ἄρσης τοῦ ἀδιεξόδου, ἔχουν τό ἀντίθετο ἀπό τό -ὑποτίθεται- ἐπιδιωκόμενο ἀποτέλεσμα: ἐξοικειώνουν καί ἐθίζουν τόν λαό σέ ἀπαράδεκτες μεθοδεύσεις καί καταστάσεις πού γίνονται ἀντιληπτές περίπου ὡς μοιραῖες, καί τοῦ καταρρακώνουν τό ἠθικό καί τήν ὁποιαδήποτε διάθεση γιά ἐνεργή ἀντίσταση.

Συνήθως οἱ προτάσεις γιά ἄρση τοῦ πολιτισμικοῦ ἀδιεξόδου δέ πᾶνε πέρα ἀπό τήν ἀναγωγή στήν «ἀρχαία κληρονομιά» πού σέ μερικές μάλιστα περιπτώσεις γίνεται νοητή ὡς ἐπανάκαμψη στίς στεῖρες πρακτικές ἑνός ξαναζεσταμένου ἀττικισμοῦ.

Εἶμαι ἀπό τούς λίγους -ἐλπίζω ὄχι ὁ μόνος- πού ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ ρίζες τοῦ καταχρηστικῶς λεγομένου «νέου» ἑλληνισμοῦ πηγαίνουν πολύ βαθύτερα ἀπό τό Βυζάντιο, στό ὁποῖο, ὅπως εἶναι γνωστό, «…ἡ ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων γλῶσσα δὲν ἐγράφετο ὁποία ἐλαλεῖτο» (βλ. Γ. Χατζιδάκι, Σύντομος ἱστορία τῆς Ἑλλη νικῆς γλώσσης, σ. 8).

Οἱ ρίζες τῆς γλωσσικῆς καί πολιτισμικῆς μας «δηθενιᾶς» πηγαίνουν καί πέρα ἀπό τόν ἀττικισμό τῶν πρώτων μ.Χ. αἰώνων, ἀφοῦ ἡ χρήση πάγκοινων σήμερα λέξεων ὅπως βρώμα, κρεββάτι, νερό, σιχαίνομαι, σκορπίζομαι κ.λπ. καταδικάζεται ἀπό τούς ἀττικιστές, πρᾶγμα πού ἀποδεικνύει ὅτι ἦσαν σέ κοινή χρήση ἤδη δύο χιλιετίες πιό πρίν.

Ὅμως, τό γεγονός ὅτι πάγκοινες σημερινές λέξεις ὅπως βάτραχος, βουνό, θάλασσα, μάραθος, σῦκο, χρυσός κ.λπ. ἀποδίδονται σήμερα ἀπό τήν γλωσσολογική ἐπιστήμη στήν λεγόμενη «προελληνική», δηλ. στήν γλῶσσα πού ὁμιλοῦνταν σ᾿ αὐτόν τόν τόπο πρό τοῦ 2000 π.Χ., δείχνει ὅτι οἱ ρίζες τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας μας –καί ἑπομένως τοῦ συμπλέγματος πολιτισμικῆς αὐτοκαταπίεσής μας καί αὐτοπεριφρόνησης- πιθανώτατα ἔχουν ὑπερτετρακισχιλιετῆ ἡλικία, ἀφοῦ ἀπό ἕνα σημεῖο κι ἔπειτα ἀποφασίσαμε νά υἱοθετήσουμε τήν αὐτοθυσιαστική πρακτική τῆς υἱοθέτησης τῆς πιό καλλιεργημένης ἐκδοχῆς τῆς ἑλληνικῆς πού ἦταν ἡ ἀττική διάλεκτος.

Ἐκεῖ νομίζω βρίσκεται ἡ ρίζα τοῦ συμπλέγματος πολιτισμικῆς μειονεξίας πού μᾶς κατατρύχει ἔκτοτε, ἀλλά ἐκεῖ βρίσκεται καί ἡ ρίζα τῆς πνευματικῆς, πολιτισμικῆς, γλωσσικῆς μας ἀπελευθέρωσης, ἀρκεῖ νά μελετήσουμε ἀντιπαραβολικά νέα καί ἀρχαία ἑλληνική, ἀναγόμενοι ἔτσι στίς ἀπαρχές τῆς γλώσσας μας τῆς ἑλληνικῆς, τῆς γλώσσας μας τῆς ἀνθρώπινης. Ὅπως τό λέει καί ὁ εὐαγγελικός λόγος: «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς».

                                                               Χρῖστος Δάλκος

ΣΧΕΤΙΚΑ

5 ΣΧΟΛΙΑ

Common sense 17 Σεπτεμβρίου 2013 - 21:43

Φοβερό άρθρο τα λέει όλα όπως ακριβώς είναι.
Παρόλα αυτά επιτρέψατέ μου να σημειώσω ότι και το λατινικό αλφάβητο είναι μία από τις εκδοχές του ελληνικού αλφαβήτου. Πράγματι στα αρχαϊκά έτη δεν υπήρχε ένα αλλά πολλά ελληνικά αλφάβητα. Ένα από αυτά ήταν και εκείνου του φύλου των Γραικών (από όπου κι η ονομασία για τη χώρα, το έθνος και τη γλώσσα μας στις ευρωπαϊκές γλώσσες). Οι Γραικοί και ειδικά εκείνοι από την Κύμη Ευβοίας ήταν από τα πρώτα ελληνικά φύλα που αποίκισαν τη Μεγάλη Ελλάδα στη Ν. Ιταλία και Σικελία κι ειδικά την περιοχή νοτίως της Ρώμης. Έτσι οι Ετρούσκοι καθώς κι οι Λατίνοι-Ρωμαίοι αργότερα εδιδάχθησαν την έννοια και χρήση του αλφαβήτου στη βάση του αλφαβήτου των Κυμαίων. Συνέβη δηλ. ότι και με τους Σλάβους αργότερα οι οποίοι υιοθέτησαν το Κυριλλικό αλφάβητο το οποίο είναι προσαρμογή του ελληνικού αλαφαβήτου στις Σλαβικές γλώσσες.
Πρακτικά δηλ. όλα τα αλφάβητα εν χρήσει στον κόσμο αυτή τη στιγμή είναι παραλλαγή κι εξέλιξη του ελληνικού αλφαβήτου.
Να είσθε καλά.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
George 18 Σεπτεμβρίου 2013 - 00:54

Vasika oi perisoteroi exoume mathei ta ellinika alla kai ton elliniko politismo strava. Den kseroume oute kala agglika oute kala ellinika. Kai opws fainetai kai ek tou apotelesmatos : i imimathia einai xeiroteri tis amathias.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Χρίστος Δάλκος 19 Σεπτεμβρίου 2013 - 11:10

Ἀγαπητοί Κόμμον Σένς καί Τζώρτζ (γιά νά χρησιμοποιήσω κι ἐγώ τά “Ἤγγλικα”) τό ζήτημα δέν εἶναι ἄν τό λατινικό ἀλφάβητο ἀνάγεται στό ἑλληνικό, γιατί αὐτό οὕτως ἤ ἄλλως δέν ἐξηγεῖ γιατί οἱ Ἀμερικάνοι δέν θά διανοοῦνταν νά χρησιμοποιήσουν τό ὄνομα “κοινός νοῦς” ἤ, ἔστω, “koinos nous”, ἀντί τοῦ “common sense” ἤ τό “Γιῶργος” ἤ “Τζώρτζ” ἀντί τοῦ “George”. Δέν ὑπάρχει λοιπόν ἰσοτιμία καί ἴσες ἀποστάσεις, ἀλλά μονομερής ὑποδούλωση, πού δικαιολογεῖται μέ τήν χαρακτηριστική ρωμαίϊκη ἄνεση. Τό πρᾶγμα μοῦ θυμίζει μιά μεσήλικα Ἑλληνίδα πού ρουφοῦσε τόν φραππέ της στόν περίβολο τοῦ Ἐθνικοῦ Μουσείου καί ὁμολογοῦσε μέ ἀφοπλιστική εἰλικρίνεια ὅτι δέν εἶχε μπῆ ποτέ μέσα: Ναί, εἴμαστε ἀδιάφορος λαός! Γιόρς σινσίαρλι, Κρίστος Ντάλκος

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
George 19 Σεπτεμβρίου 2013 - 18:22

Φιλε Χριστο, αυτά που λες είναι σωστα όμως εγω θα τα πιασω και θα τα παω λιγο παραπερα…
Ναι εχω βαλει το ονομα George και όχι το Γιωργος διοτι αντιλαμβανομαι ότι δεν εχω λαβει την Ελληνικη παιδεια. Εχω λαβει μια παιδεια η οποια με εκανε όχι Ελληνα αλλα Αμερικανακι. Και μαλιστα όχι κανονικο Αμερικανακι αλλα Αμερικανακι της κακιας ωρας… Και βεβαια προκειται για μονομερη υποδουλωση.
Και βεβαια το wake up που ειδες γραμμενο στον τοιχο. Απευθυνεται σε όλα τα κακεκτυπα Αμερικανακια σαν και μενα που δεν καταλαβαινουμε Ελληνικα και για αυτό αναγκασθηκε ο ανθρωπος να το γραψει στα Αγγλικα! Αλλιως πως θα καταλαβαιναμε τι ηθελε να πει;!…
Ας παρουμε τωρα την κυρια που ρουφουσε τον καφε της στον περιβολο του Εθνικου μουσειου… Γιατι δεν εχει μπη ποτε μεσα η κυρια;… Γιατι είναι αδιαφορη;… Η απαντηση είναι ότι η κυρια αυτή είναι αδιαφορη γιατι δεν εχει δεχθει ποτε το καταλληλο ερεθισμα. Ως γνωστων ο ανθρωπινος εγκεφαλος λειτουργει αντιδρωντας και απαντοντας σε ερεθισματα. Αν δεν δεχθει ερεθισματα θα μετατραπει σε μια νεκρη μαζα. Στην περιπτωση μας υπαρχουν αλλα ερεθισματα που ερεθιζουν πιο αποφασιστικα τον εγκεφαλο της κυριας και στρεφει το ενδιαφερον της προς αυτά. Και εδώ μπαινει ένα μεγαλο ερωτημα για το αν η Ελληνικη κοινωνια από την ιδρυση του νεου Ελληνικου κρατους εως σημερα δεχθηκε ποτε τα καταλληλα ερεθισματα για να στραφει προς την Ελληνικη παιδεια.
Αλλα ας πουμε ότι για καποιο λογο η κυρια αυτή αποφασιζει σε καποια στιγμη να μπει μονη της μεσα στο μουσειο… Τι θα συμβει;… περα από τις εικονες που θα φτασουν στον εγκεφαλο της θα καταλαβει κατι;…θα βελτιωθει σε κατι;…η’ θα καμαρωνει μονο σα γυφτικο σκεπαρνι για το ότι είναι απογονη Ελληνων; Η απαντηση είναι πως για να μπορεσει αυτή η κυρια να αντιληφθει, να καταλαβει και να βελτιωθει ως ανθρωπος μεσα από την περιηγηση της στο μουσειο χρειαζεται και ένα καλο ξεναγο! Εχω παει και εγω σε μερικα μουσεια… Σε οσα πηγα μονος μου βγηκα σχεδον τοσο τουβλο οσο ειμουν όταν μπηκα. Σε καποια αλλα όμως που ειχαν καλο ξαναγο να μου εξηγησει πεντε πραγματα η διαφορα ηταν τεραστια. Εμεις οι Ελληνες ζουμε μεσα σε ένα απεραντο μουσειο. Αν εφθανε μονο αυτό θα ειμασταν ο πιο καλλιεργημενος λαος του κοσμου.
Νομιζεις φιλε Χριστο ότι αν τωρα αποφασισω να αποκτησω την Ελληνικη παιδεια θα τα καταφερω μονος μου;… Θα μπορουσα ας πουμε να αποκτησω την παιδεια ενός αρχαιου Σπαρτιατη η’ Αθηναιου; Η απαντηση είναι πως όχι. Γιατι δεν θα εχω περασει μεσα από τη βασανο της οργανωμενης αρχαιας Σπαρτιατικης η’ Αθηναικης αγωγης που κανανε τοτε. Βεβαια μπορω να το προσπαθω αλλα παντα θα υπολειπομαι… ισως να μπορεσω να αποκτησω τις φιλοσοφικες γνωσεις και να τις λεω στην καταφετερια…Είναι άλλο όμως η αμπελοφιλοσοφια και άλλο το βιωμα και ο τροπος ζωης!
Αρα φιλε Χριστο ο ρολος του δασκαλου στο να ερεθισει αλλα και να προσφερει την παιδεια είναι πρωταρχικης σημασιας. Και εδώ ερχεται ο ρολος των εκπαιδευτικων ως δασκαλων παιδαγωγων. Που είναι και καθοριστικος για την συγκροτηση της κοινωνιας και του εθνους…. Τα χαλια της συγχρονης Ελληνικης παιδειας εχουν αναφερθει αρκετα καλα από τον Κυριο Καραμπελια καθως και το πώς η ελλειψη παιδειας οδηγει στην εκφυλιση της κοινωνιας και του κρατους και αρα στη διαλυση και της οικονομιας και του εθνους . Εγω εχω μονο να προσθεσω ότι τοσα χρονια από την ιδρυση του νεου Ελληνικου κρατους εως τωρα οι Ελληνες εκπαιδευτικοι αφησαν ανεκμεταλευτη τη δυνατοτητα που ειχαν, ιδιαιτερα τα τελευταια 30 χρονια που ηταν και τα πιο χαλαρα, να ερεθισουν αλλα και να προσφερουν μια εκπαιδευση της προκοπης. Μπορουσαν αν το ηθελαν να επιβληθουν ντεφακτο ( ως οι αρχοντες της σχολικης ταξης) και να εφαρμοσουν κατι σωστο βασισμενο στην Ελληνικη παιδεια. Θα μπορουσαν ακομα παρατηροντας τις καταρες της φυλης μας να διαμορφωσουν καινουργιους πολιτες που δεν θα ειχαν αυτά τα ελαττωματα (πχ διχονια) . Με λιγα λογια:
Θα μπρουσαν να μας παραδιδουν νεους πολιτες γενναιους που να αγαπουν την πατριδα πιο πολύ από τον εαυτο τους , που να βαζουν το κοινωνικο συμφερον πανω από το ατομικο.
Πολιτες που να μην καταδεχονται την ‘’διευκολυνση’’ , το ρουσφετι και το βολεμα.
Πολιτες που προκειμενου να εφαρμοσουν τα ιδανικα τους να μη λυγιζει το ματι τους ουτε μπροστα σε απειλες ουτε μπροστα στην ανεχεια η’ τις δυσκολιες .
Πολιτες με κριτικο πνευμα που να μην καθοδηγουνται από δημαγωγους και απατεωνες πολιτικους. Να ξερουν να επιλεγουν τον σωστο αλλα και αν τους κοροϊδεψει καποιος και αποδειχθει απατεωνας να μην τον ξαναψηφιζουν και 2η και 3η και 4η φορα όπως πολλοι από εμας αλλα να εχουν το κουραγιο να τον καθαιρουν αμεσα .
Πολιτες που να ξερουν να συνενεννοουνται και να συνεργαζονται μεταξυ τους και όχι να μαλωνουν , να διαιρουνται , να γινονται μπαχαλο και αντικειμενο εκμεταλλευσης από επιτηδειους.
Πολιτες που να προτιμουν τη δημιουργια και την σκληρη δουλεια από την στειρα κριτικη, την κλαψα και την ατακτη υποχωρηση.
Τους βλεπω τωρα να βγαινουν στις διαδηλωσεις. Όχι τοτε που ηταν ανετα αλλα τωρα που που κοβεται ο μισθος τους και χανουν τη δουλεια τους. Μονοι τους απεναντι σε ένα συστημα και ένα φαυλο κρατος που τοσα χρονια εμισθα υποστηριξαν και υπηρετησαν. Μονοι τους μεσα σε μια κοινωνια που δεν καταλαβαινει γιατι αυτοι δεν την εμαθαν να καταλαβαινει. Μονοι μεσα σε ένα λαο που δεν ακουει τα Ελληνικα αλλα εχει μαθει να αντιδρα και να κατευθηνεται σαν τα ζομπι μονο προς τα Αμερικανικα κελευσματα του Μπαρμπα Σαμ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Χρίστος Δάλκος 2 Οκτωβρίου 2013 - 11:49

Φίλε Γιῶργο,
Ἄν τόσα χρόνια ἰδεολογικῆς κυριαρχίας τῆς “ἀριστερᾶς” τό μόνο πού μᾶς προσέφεραν εἶναι ἡ πίστη στό δόγμα τῆς “παντοδυναμίας τῶν συνθηκῶν”, τότε εἶναι καιρός νά πάρουμε διαζύγιο ἀπό μιά τέτοια ἰδεοληψία καί νά συμπορευτοῦμε μέ μιά ἄλλη ἀριστερά πού ἔλεγε: “Ἄν εἶν’ ὁ λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος μέ τά χέρια σου νά σηκωθεῖς”. Ἤ ὅπως συμβούλευε κι ἕνας στρατηγός τοῦ Ναπολέοντα: Ἄν τό ξίφος σου εἶναι κοντό, δέν ἔχεις παρά νά κάνῃς ἕνα βῆμα. Ἄς κάνουμε λοιπόν ἕνα βῆμα, κι ἄς πάψουμε νά θρηνολογοῦμε συνεχῶς πώς τό ξίφος μας εἶναι κοντό. Φιλικά, Χρῖστος

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ