του Ιωάννη Σαΐνη
«Καλλιτέχνης» και «βουλευτής» είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Του νομίσματος της ύβρεως, της υποκρισίας, του ψεκασμού και της αγραμματοσύνης.
Ούτε ο «καλλιτέχνης», ούτε ο «βουλευτής» έχουν καμία ιδέα πως, στην ήττα της εικονομαχίας και στην αναστήλωση των Εικόνων, μεταξύ άλλων, οφείλουν τη δυνατότητα να εκφράζονται σήμερα ελεύθερα.
Αν ζούσαν στην εποχή της εικονομαχίας, ο «καλλιτέχνης» μας θα ήταν βέβαια με τους εικονομάχους σαν γνήσιο προοδευτικό τέκνο, ο δε «βουλευτής» μας θα έριχνε μαύρο δάκρυ για την καταστροφή των Εικόνων.
Και οι δύο έχουν την εντύπωση πως «δεν μπορούν να αναπνεύσουν» σε μια σύγχρονη αστική Δημοκρατία. Καταπιέζονται βρε αδερφέ.
Ω μον ντιε!! Ζούνε σε μία δυστοπία!!
Ο μεν «καλλιτέχνης» θεωρεί πως «διώκεται», αλλά παράλληλα εκθέτει τα έργα του σε αστικό κρατικό φορέα και επιδιώκει να γίνει και καθηγητής σε αστικό κρατικό πανεπιστήμιο. Πάγια τακτική των Αριστερούληδων που, όταν πετυχαίνουν, το οφείλουν στην αδιαμφισβήτητη αξία τους, όταν αποτυγχάνουν, είναι γιατί ….«διώκονται».
Για να υπερασπιστεί την καθαρά ταλιμπανική «κατεδάφιση», δια της «τέχνης» βεβαίως βεβαίως, της Ορθόδοξης εικονογραφίας, ο εν λόγω «καλλιτέχνης» και οι φίλοι του, μας ποστάρισαν μόνο την εικονογράφηση του αγίου Χριστοφόρου, όπου η δική του, συγκρινόμενη με κάποιες Ορθόδοξες, βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία. Επειδή ξέρουμε την ιστορία της απεικόνισης του Αγίου Χριστοφόρου ως κυνοκέφαλου, ας μας κάνουν τη χάρη να μας αφήσουν ήσυχους. Για τα άλλα έργα του γίνεται η κουβέντα.
Και προς υπεράσπισή του προσέτρεξαν διάφοροι αγράμματοι φιλολογίζοντες αναφωνώντας «Μεσαίωνας μεσαίωνας», ρίχνοντας παράλληλα εκτενείς δεκάρικους ασύστολης μπουρδολογίας περί της ελευθερίας της έκφρασης και της τέχνης που τάχαμου κινδυνεύουν στη χώρα μας.
Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, η ανελευθερία της σκέψης και της έκφρασης δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του Μεσαίωνα μικρά μου τρολ, αλλά και της νεωτερικότητας, μέχρι και σήμερα. Εκτός από τις Δυτικές φιλελεύθερες Δημοκρατίες, σε μία από τις οποίες ζει και ο «καλλιτέχνης» και ο «βουλευτής». Αλλά ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος, ούτε τα φιλολογίζοντα τρολ φαίνεται να το γνωρίζουν.
Ο δε «βουλευτής» μας προσβάλλεται που «του έβρισαν την Παναγία» και «ασφυκτιά» που «καταπιέζεται» και δεν μπορεί να αντιδράσει. Ψιτ φίλε, για να καταλάβεις, αυτή είναι η διαφορά μας με τους ταλιμπάν. Παρεξηγήθηκες; Κάνε καθιστική διαμαρτυρία, ύψωσε ένα πανό δίπλα στη Πινακοθήκη.
Και επιπλέον μάντεψε βρε αθεόφοβε, από εσένα περίμενε η Παναγία να την βοηθήσεις; Πρώτη φορά προσβλήθηκε; Άκου λοιπόν ψεκασμένε μία παλιά Ιστορία βεβήλωσης, την ιστορία του βάρβαρου που μαχαίρωσε την Εικόνα της Πορταϊτισσας, και πόσο ωραία η Ορθόδοξη παράδοση «συνομιλεί» μαζί της.
Οι χαρακιές
“Η χαρακιά στον λαιμό της Πορταϊτισσας
Θυμίζει μας πως η αρρώστια
Είναι η άλλη όψη της υγείας
Κι η χαρακιά στο μέτωπο
Του Αη Νικόλα του Στρειδά
Πως τα άλογα θαλασσινά
Δεν ξέρουν από τέτοια.
Κι όμως ο Άγιος δέχτηκε
Το αναιδές στρείδι
Όπως και η μεγαλόχαρη
Τον συντριμμένο επιδρομέα
Που τώρα φιγουράρει στο ναό της
Σαν Άγιος Βάρβαρος.
Πολύκλαδη δημοκρατία του Θείου”
.
Γ. Δανιήλ
«Σύναξη» καλοκ. ‘83
