Ας υποθέσουμε ότι ένα παιδί από τα Σκόπια ή το Νόβισαντ θέλει να ’ρθει να σπουδάσει στην «Αμέρικα» των Βαλκανίων χωρίς να ’ναι παιδί μαφιόζου, κυβερνητικού στελέχους ή παιδί της εκκλησίας ώστε να ’χει την οικονομική αυτάρκεια ή τη δυνατότητα απόκτησης μιας εκ των ελαχίστων υποτροφιών. Το γνωστό για την τυπικότητά του κράτος μας ζητάει από τα Πανεπιστήμια της χώρας να εισπράττουν από 370 έως 493 ευρώ το έτος ως δίδακτρα, ανάλογα με τη σχολή. Το ποσό για ένα Νορβηγό μπορεί να φαίνεται αστείο αλλά για έναν Βαλκάνιο νεολαίο ισοδυναμεί με 3-5 μισθούς της πατρίδας του! Αν υπολογίσετε και το ελάχιστο κόστος διαβίωσης (ακόμη κι αν μένει και τρώει σε φοιτητική εστία) που θα επωμιστεί το παιδί ή η οικογένειά του, καθιστούν το όλο εγχείρημα απαγορευτικό. Μάλιστα, επειδή κάποιοι ερίφηδες από τις Διοικήσεις των Πανεπιστημίων ζήτησαν αναδρομικά τα δίδακτρα από τους αλλοδαπούς φοιτητές για να τους δώσουν το πτυχίο(!) και οι τελευταίοι διαμαρτυρήθηκαν, καθώς δεν είχαν ποτέ ενημερωθεί για δίδακτρα, το Υπουργείο Παιδείας εξέδωσε οδηγία προς τα ΑΕΙ (Φ5/68314/Β3/7-7-2005) και καλεί τις Διοικήσεις τους να παίρνουν τα λεφτά προκαταβολικά και, στην αντίθετη περίπτωση, να αποκλείουν από την εξεταστική τους αλλοδαπούς φοιτητές!
Εύγε Κράτος της αρπαχτής, της ρεμούλας, της διαπλοκής, των νέων και παλιών τζακιών, που σέρνεσαι υποτακτικά στα χαλάκια της εξώπορτας της Πρεσβείας στη Μαβίλη! Εξάντλησε την αυστηρότητά σου στους νέους των Βαλκανίων, της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής! Μήπως περιμέναμε ότι θα υπήρχε κανένας καρεκλοκένταυρος με όραμα να καταστήσει τη χώρα το μορφωτικό και εκπαιδευτικό κέντρο των Βαλκανίων και της Ανατ. Μεσογείου μέσα από εκατοντάδες υποτροφίες για αλλοδαπούς νεολαίους; Τα βεγγαλικά μόνο για τους Ολυμπιακούς της Γιάννας πρέπει να στοίχισαν όσο η ίδρυση ενός Πανεπιστημίου Ανατ. Μεσογείου στη Θεσσαλονίκη. Αλλά και οι Διοικήσεις των ΑΕΙ; Δεν βλέπουν τα στραβά τους! Που ολόκληρες σχολές έχουν μετατραπεί σε εργοστάσια «ερευνητικών» προγραμμάτων για να βρίσκουν επιπλέον εισόδημα κάποιοι αλλά και να στήνουν τα κυκλώματα της ανέλιξής τους. Που εργαστήρια έχουν μετατραπεί σε τεχνικά γραφεία μελετών του ιδιωτικού τομέα χρησιμοποιώντας κτίρια και μηχανήματα που πληρώθηκαν από το δημόσιο χρήμα για να πραγματοποιούνται οι ατομικές μπίζνες των καθηγητάδων. Που την ίδια στιγμή στην οποία έχει στηθεί μια άνευ προηγουμένου βιομηχανία μάστερ με πανάκριβα δίδακτρα σε δήθεν σχολές αιχμής –καταργώντας κάθε έννοια δωρεάν παιδείας– άλλα τμήματα και σχολές φυτοζωούν και αγωνίζονται να εξασφαλίσουν έναν υπολογιστή! Τα δίδακτρα ενός ξένου φοιτητή, που έσπευσαν (όσοι έσπευσαν) να απαιτήσουν, για όλα τα χρόνια της φοίτησης, κοστίζουν λιγότερα από τα μπουλόνια ενός λάστιχου της γνωστής Λαμποργκίνι της Παντείου! Η ίδια κακομοιριά όμως και με επιμελητήρια και συλλόγους των «παραγωγικών» τάξεων. Πού ’ναι, έστω και για τα μάτια του κόσμου, κάποιες υποτροφίες για νέους των περιοχών όπου μετέφεραν τις «επενδύσεις» τους επειδή μπορούν να ξεζουμίζουν εργάτες με το 1/5 του κόστους απ’ ό,τι στην Ελλάδα; Και η ΓΣΕΕ εξαντλεί την ενεργητικότητά της με το να της επιτραπεί η ίδρυση του πρώτου ιδιωτικού ΑΕΙ στη χώρα!! Τίποτε και από κανέναν! Τα παράσιτα που αποτελούν τις πάσης φύσεως ελίτ της χώρας ένα όραμα έχουν: Για τους εαυτούς τους, του αεριτζιδισμού, της νομής των ΚΠΣ, του φτηνού καουμποϋλικιού στους αδύνατους, εντός και εκτός συνόρων, της υποταγής στους ισχυρούς, του ακριβού αμαξιού και του καφέ στα «Ντα Κάπο» της επικράτειας. Για τη χώρα, της εκσυγχρονισμένης –ενίοτε νεοταξικής– Ψωροκώσταινας…
Το Δίκαιο της επιχειρηματικής ασυδοσίας
Στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης των Η.Π.Α. υπάρχει ο θεσμός της «Συμφωνίας περί μη ποινικής δίωξης» και της «Συμφωνίας για αναστολή της ποινικής δίωξης». Σκοπός αυτών των «συμφωνιών» ήταν να «κλείνουν», χωρίς δίκη, ήσσονος σημασίας υποθέσεις (κυρίως αδικήματα περί ναρκωτικών ή εγκληματικότητας ανηλίκων) και έτσι να δίνεται η δυνατότητα στις διωκτικές και δικαστικές αρχές να επικεντρώνονται σε σοβαρά εγκλήματα. Από το 2001, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των Η.Π.Α. έχει δώσει σαφείς οδηγίες στους Δημόσιους Κατήγορους να εντάσσουν κατά προτίμηση σ’ αυτές τις ρυθμίσεις τα εγκλήματα των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων!
Έτσι, σοβαρά εγκλήματα, όπως δωροδοκία κυβερνητικών στελεχών, διαφθορά, φοροδιαφυγή, απάτη σε βάρος του κοινού κ.λπ., τα οποία διαπράττονται από επιχειρηματικούς κολοσσούς, ουδέποτε οδηγούνται στο εδώλιο. Καμία καταδίκη δεν λερώνει το ποινικό μητρώο της εταιρείας και κυρίως το εμπορικό της όνομα, ό,τι και να ’χει διαπράξει! Ο Κατήγορος είτε συμφωνεί να μην ασκήσει καθόλου δίωξη στην εταιρεία είτε την κατηγορεί για συγκεκριμένες εγκληματικές πράξεις αλλά συμφωνεί να αποσύρει τις κατηγορίες με συγκεκριμένα ανταλλάγματα. Και στις δύο περιπτώσεις, τα ανταλλάγματα είναι η αποδοχή προστίμου, η επιτήρηση δραστηριοτήτων για ένα χρονικό διάστημα, η αλλαγή της επιχειρηματικής δομής και, συνηθέστερα, να «θυσιάσει» η εταιρεία στελέχη της που θα οδηγηθούν αυτά στο δικαστήριο, σαν άτομα, αντί για την ίδια! Για δεκαετίες, οι εταιρείες προστάτευαν με κάθε τρόπο τα στελέχη τους ενώ τώρα τα στέλνουν φυλακή για να σωθεί το όνομά τους!
Όσοι Κατήγοροι θεωρούν ότι τα επιχειρηματικά εγκλήματα είναι τόσο σοβαρά ώστε να πρέπει να οδηγηθούν στο εδώλιο, συνήθως εξαναγκάζονται από τους προϊσταμένους τους να αποδεχτούν αυτές τις συμφωνίες. Όπως δηλώνει κι ένας απολογητής αυτής της φάμπρικας, ο Τζέφρυ Πάρκ, Καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο «Τζώρτζ Μέισον»: «Το έγκλημα δημιουργείται στο μυαλό των ατόμων. Αφού η επιχείρηση δεν έχει μυαλό, δεν μπορεί να διαπράξει και έγκλημα… Η επιχείρηση δεν είναι ένας ζωντανός άνθρωπος για να της συμπεριφερόμαστε, στο πεδίο της ποινικής δικαιοσύνης, σαν σε άνθρωπο»!!!
Από το 1992 έως το 2002, καταγράφηκαν μόλις 11 τέτοιες συμφωνίες μεταξύ μεγάλων επιχειρήσεων και Δικαιοσύνης. Από το 2003 ως το 2005, οι συμφωνίες είναι ήδη 23! Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποια γνωστά ονόματα που εντάχθηκαν στις παραπάνω συμφωνίες για πολύ σοβαρά επιχειρηματικά εγκλήματα και τα αντίστοιχα έτη: Adelphia Communications (2005), Bank of New York (2005), MCI (2005), Merrill Lynch (2003), Shell Oil (2005), Bristol Myers Squibb (2005), Monsanto (2005) κ.λπ.
Τηλεοπτικές απορίες
Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης έδωσε πρόσφατα στοιχεία για το ποσοστό προβολής των κομμάτων από τους μεγαλύτερους τηλεοπτικούς σταθμούς. Από τον πίνακα απομονώνουμε το ποσοστό που αντιστοιχεί στα κοινοβουλευτικά κόμματα της Αριστεράς θυμίζοντας ότι ο ΣΥΝ, στις εκλογές του 2004, πήρε το 3,26% των ψήφων και το ΚΚΕ 5,89%, αθροίζοντας μαζί περί το 9,15% του λαού.
Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι, με εξαίρεση τη ΝΕΤ, οι καναλάρχες έχουν γραμμένο κατάλληλα το 9% του κοινού καθώς τα αθροιστικά ποσοστά τηλεοπτικού χρόνου ούτε καν προσεγγίζουν το εκλογικό άθροισμα. Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με τα αξιοθρήνητα ποσοστά που επιφυλάσσουν για το τρίτο σε δύναμη κόμμα της Βουλής, το ΚΚΕ! Φαίνεται ότι όσοι πολιτικοί φορείς και πρόσωπα δεν ταιριάζουν με τα χνώτα της διαπλοκής και της γνωστής Πρεσβείας έχουν καταδικαστεί σε ανυπαρξία στην αρένα της «τηλεοπτικής δημοκρατίας», ελλείψει πολιτικής φωτογένειας, ανεξάρτητα από τους ψήφους που παίρνουν ή τους βουλευτές που βγάζουν στην άλλη αρένα, της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας…
