Για μια εθνικο- ανεξαρτησιακή διέξοδο

Στις 13 Απριλίου 2006 έγινε συζήτηση στη Βουλή για την οικονομία. Υπήρξαν γενικόλογες αναφορές και αλληλοκατηγορίες των αρχηγών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ο πρωθυπουργός Καραμανλής μίλησε σωστά για τη μεγάλη αύξηση των χρεών στην 8ετία Σημίτη, αλλά η οικονομική κατάσταση συνεχίζει να είναι άσχημη και στη δικιά του διετία.

Αλλά και στα εθνικά θέματα, μετά την αντιπατριωτική στάση του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ, έχουμε ουσιαστικά τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής (με κάποιες ελαφρές διαφοροποιήσεις).

Ας δούμε αναλυτικά την κατάσταση:

Την Πρωτοχρονιά του 2002 ήρθε το «δώρο» του ευρώ. Τότε τα χρέη των νοικοκυριών στην Ελλάδα ήταν 23,5 δισ. ευρώ.1

27 μήνες αργότερα, που έφυγε ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης (Μάρτιος 2004), τα χρέη των νοικοκυριών έφτασαν τα 42,6 δισ. ευρώ.2

Τέλος, μετά τους πρώτους 22 μήνες της κυβέρνησης Καραμανλή τα χρέη των νοικοκυριών (Ιανουάριος 2006) σκαρφάλωσαν στα 69,9 δισ. ευρώ.3

Δηλαδή, μέσα στους «πρώτους 49 μήνες του ευρώ» ο πληθωρισμός στην Ελλάδα αυξήθηκε 15% και τα χρέη των νοικοκυριών σχεδόν 200% (13 φορές παραπάνω!).

Στα 4 χρόνια του ευρώ η βιομηχανική παραγωγή στην Ελλάδα αυξήθηκε περίπου 4% (η μεταποίηση μόνον 2-3%), ενώ την ίδια τετραετία η Λαϊκή Κίνα αύξησε 80% τη βιομηχανία της και η Ρωσία του Πούτιν είχε αύξηση 25-30%.

Η ουσιαστική στασιμότητα της ελληνικής βιομηχανίας ξεκίνησε το 1979-80 μετά τη 2η πετρελαϊκή κρίση, την ίδια εποχή που υπογράφηκε στο Ζάππειο η συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ.!

Φυσικά, τα κέρδη των Τραπεζών πάνε περίφημα!

Όμως, μην ξεχνάμε ότι το 42% των μετοχών της Εθνικής Τράπεζας π.χ. ανήκει σε ξένα κεφάλαια και τα αντίστοιχα κέρδη φεύγουν στο εξωτερικό. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες «βαριές» μετοχές με μεγάλα κέρδη.

Η παρασιτική «ανάπτυξη» δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Σε λίγα χρόνια θα έρθει βαθύτατη κρίση στην Ελλάδα, που θα ξεσκεπάσει την αποτυχία του παρασιτικού ελληνικού καπιταλισμού.

Με την άνοδο της Ντόρας Μπακογιάννη στο ΥΠΕΞ, οι φανατικοί εκσυγχρονιστές αναθάρρησαν. Είναι αλήθεια ότι η Ντόρα προχωρά προσεκτικά, ώστε να μην προκαλέσει κάποιους καραμανλικούς παράγοντες της ΝΔ. Άλλωστε, στόχος και της Ντόρας και των Αμερικάνων είναι να διαδεχθεί τον Καραμανλή στην αρχηγία της ΝΔ και να υπάρχει το «δίπολο George – Ντόρα». Έτσι οι Αγγλοαμερικάνοι θα ζητήσουν νέες παραχωρήσεις από την Ελλάδα, για να επιλύσουν τα «εκκρεμή» ζητήματα της περιοχής  _φυσικά υπέρ «του μέγιστου συμφέροντος της Ενιαίας Δύσεως»! Πρέπει να πούμε ότι οι Αμερικάνοι έχουν σοβαρούς λόγους να βιάζονται εξ αιτίας των σοβαρών διεθνών εξελίξεων…

γ. Διεθνής κατάσταση: Ραγδαία άνοδος της Κίνας. Προς Ρωσοκινεζική συμμαχία

Μέσα στα τελευταία 17 χρόνια η βιομηχανία της Κίνας έκανε ένα τεράστιο άλμα: Η Κίνα του 2006 είναι (από βιομηχανική άποψη) 9 φορές η Κίνα του 1989!

Σήμερα η ΛΔ Κίνας είναι ξεκάθαρα 1η στην παραγωγή χάλυβα και τσιμέντου και 2η παγκόσμια στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Πρόσφατα ξεπέρασε την Ιαπωνία στα συναλλαγματικά αποθέματα. Τον Μάρτιο 2006 η Κίνα είχε αποθέματα 870 δισ. δολλάρια4, περισσότερα από κάθε άλλη χώρα της Γης.

Πρόσφατα επίσης προβλήθηκε αρκετά και στη Δύση η συνάντηση κορυφής Ρωσίας – Κίνας στο Πεκίνο (21-22 Μαρτίου 2006). Οι Πούτιν και Χου Ζιντάο υπέγραψαν συμφωνία για κατασκευή 2 αγωγών που θα μεταφέρουν ρωσικό φυσικό αέριο (80 δισ. m3 ετησίως) στην Κίνα. Πολλές εφημερίδες έγραψαν ότι «δημιουργείται ένας σινορωσικός άξονας»5.

Αναμένεται ότι το ρωσοκινεζικό εμπόριο θα προσεγγίσει τα 100 δισ. δολλάρια έως το 2010. Να σημειώσουμε ότι ο πρώτος κινέζος αστροναύτης που πέταξε στο Διάστημα τον Οκτώβριο 2003 είχε εκπαιδευτεί μαζί με άλλους 15 συναδέλφους του σε βάση έξω από τη Μόσχα.

Λίγες ημέρες πριν ο Πούτιν έστεψε τον πρωθυπουργό Μιχ. Φραντκόφ στο Νέο Δελχί, όπου υπέγραψε συμφωνία για τη χορήγηση ρωσικού ουρανίου για 2 ινδικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες6.

Τέλος, να σημειώσουμε ότι Ρωσία και Κίνα αναγνώρισαν αμέσως την εκλογική νίκη του Λουκασένκο στη Λευκορωσία, ενώ ΗΠΑ και ΕΕ τον θεωρούν εχθρό! Στις 5 Απριλίου 2006 ο αρχηγός της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας Μιχαήλοφ επισκέφθηκε το Μινσκ και ανακοίνωσε την εγκατάσταση ρωσικών πυραύλων στη Λευκορωσία.7

Είναι φανερό ότι η ρωσική ηγεσία προσπαθεί να δημιουργήσει έναν «Μεγάλο Συνασπισμό», για να χτυπήσει την αγγλοαμερικανική επιθετικότητα. Η Ρωσία παραμένει ξεκάθαρα η 2η πυρηνική υπερδύναμη και έχει διαστημική τεχνολογία τουλάχιστον ισάξια αυτής των ΗΠΑ. Πρόσφατα ο πρώτος Βραζιλιάνος αστροναύτης πέταξε με ρωσικό διαστημόπλοιο. Η Ρωσία είναι η 2η παγκόσμια παραγωγός πετρελαίου και έχει τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου. Αν σχηματιστεί μια «Συμμαχία των 5» (Ρωσία, ΛΔ Κίνας, Ινδία, ΛΔ Κορέας, Βιετνάμ) η υπό αγγλοσαξωνική ηγεσία Δύση θα βρεθεί σε αρκετά δύσκολη κατάσταση. Πολλές δυτικές χώρες έχουν μεγάλα χρέη (π.χ. στην Ιαπωνία το δημόσιο χρέος φθάνει το 151% του ΑΕΠ8) και οικονομική στασιμότητα (π.χ. το ΑΕΠ της Ιταλίας το 2005 «ανέβηκε» κατά 0,1%9).

δ. Οι ΗΠΑ θέλουν ανατροπή του Καραμανλή;

Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια οι ΗΠΑ θέλουν πλήρη υποταγή στα Βαλκάνια, που τα θεωρούν βάση για επίθεση προς Ανατολάς (άμεσα σε Ιράν – Συρία – Παλαιστίνη και αργότερα ενάντια σε Ρωσία, Κίνα, Β. Κορέα, Λευκορωσία κ.λπ.).

Ο Αγγλοαμερικάνοι θέλουν ηγεσίες 100% ελεγχόμενες, που να παίρνουν αποφάσεις σε βάρος των εθνικών συμφερόντων των χωρών τους, εφ’ όσον το απαιτούν «τα συμφέροντα της Δυτικής Συμμαχίας». Έτσι, οι ΗΠΑ θεωρούν ύποπτο και εχθρικό τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο της Κύπρου και δεν θέλουν να ξαναεκλεγεί για 2η πενταετία (2008-2013). Επίσης, εχθρικός θεωρείται ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, γιατί τάσσεται ενάντια στον τουρκικό επεκτατισμό. Όσο για τους Κοστούνιτσα (Σερβία) και Καραμανλή (Ελλάδα) οι Αμερικάνοι δεν είναι ενθουσιασμένοι. Θα προτιμούσαν να «αντικατασταθούν» με πιο «βολικούς και φιλικούς»!

Οι Αμερικάνοι ενοχλούνται ακόμη και από την επιλογή του Καραμανλή για την Προεδρία της Δημοκρατίας (Κάρολος Παπούλιας)!

Γενικά, τα γεράκια της Ουάσιγκτον προτιμούν τους δυτικόφρονες εκσυγχρονιστές, τους «αμερικανοσπουδασμένους» και φανατικούς οπαδούς της ελληνοτουρκικής φιλίας σαν τον Γ. Παπανδρέου, την Ντόρα, τον Α. Ανδριανόπουλο, τον Μάνο, τον βουλευτή Γεωργιάδη κ.λπ. Έτσι, θα εύχονται (προφανώς) «να επιταχυνθούν οι πολιτικές εξελίξεις» στην Ελλάδα αρχικά και μετά και στην Κύπρο!

Τα τελευταία 10 χρόνια έχει δεχτεί αρκετά χτυπήματα η ιδέα του ελληνικού πατριωτισμού. Αυτό έχει αρνητικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό. Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι μεγαλοκαπιταλιστές αδιαφορούν για την ελληνική πατρίδα. Αντίθετα, στα πλατιά λαϊκά στρώματα ακόμα και σήμερα είναι ψηλά η ιδέα της πατρίδας.

Στους σχεδιασμούς των αμερικάνων ιμπεριαλιστών είναι να «σπάσουν τον τσαμπουκά» των Ελλήνων. Ο πολύς Χένρυ Κίσσιγκερ το έχει πει ανοιχτά. Άρα καθήκον των πραγματικών αντι-ιμπεριαλιστών είναι να ενισχύουν το πατριωτικό ηθικό του ελληνικού λαού, ξεσκεπάζοντας ταυτόχρονα τους υποκριτές μεγαλοκαπιταλιστές, που «πουλάνε και αγοράζουν χοντρικά και λιανικά» την ιδέα της πατρίδας.

Πχ. ο τούρκικος στρατός είναι ο 2ος (αριθμητικά) στρατός του ΝΑΤΟ. Οι τούρκοι στρατηγοί, φασίστες και αντιδραστικοί, είναι το καμάρι του αμερικανικού Πενταγώνου. Εάν συνετρίβετο ο τουρκικός στρατός, αυτό θα ήταν μια μεγάλη αντιιμπεριαλιστική νίκη. Και όμως υπάρχουν βαθειά λαθεμένες αντιλήψεις στους κύκλους της ελληνικής Αριστεράς, ότι αυτό είναι «εθνικιστική σκέψη» και ότι κύριος εχθρός σήμερα είναι ο ελληνικός ρατσισμός και εθνικισμός!

Πολλοί «αριστεροί» προσεγγίζουν τις νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές αντιλήψεις σ’ αυτόν τον τομέα. Έχουν «ξεχάσει» ακόμα και την ανάγκη να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ. Γιατί πρέπει να το πούμε καθαρά: Όταν είσαι μέσα στο ΝΑΤΟ, είσαι εχθρός της Ρωσίας, της Κίνας, ίσως αύριο και της Ινδίας. Και είσαι «μεγάλος σύμμαχος» της Τουρκίας και του στρατού της!

Οι Έλληνες πατριώτες πρέπει να παλέψουν για την έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και το διώξιμο των αγγλοαμερικανικών πολεμικών βάσεων. Μην ξεχνάμε ότι η Κίνα, η Ινδία, το Βιετνάμ δεν έχουν καμιά νατοϊκή βάση στα εδάφη τους. Αντίθετα όμως, αυξάνουν συνέχεια τα εργοστάσια, τα σχολεία και τα νοσοκομεία που χτίζουν στις χώρες τους (και την ισχύ των στρατών τους, βέβαια!).

Να τελειώσουμε με κάτι σχετικό με την Κύπρο, όπου σε λίγες εβδομάδες γίνονται εκλογές και ο Τάσσος Παπαδόπουλος μάλλον θα ενισχυθεί από τα αποτελέσματά τους. Να πούμε καθαρά ότι η Κύπρος είναι ένα ελληνικό νησί με μια τουρκική μειονότητα. Ας δούμε τι έλεγε πριν 42 χρόνια ο Εζεκίας Παπαϊωάννου, τότε αρχηγός του ΑΚΕΛ, μετά τους άγριους τουρκικούς βομβαρδισμούς τον Αύγουστο που 1964:

«Τα κτήνη της Άγκυρας, ανδρείκελα των Αγγλοαμερικάνων, νομίζουν πως είναι δυνατόν με τέτοια βάρβαρα μέσα να επιβάλλουν τις θελήσεις τους επάνω στον κυπριακό λαό. Αυτό δεν θα το πετύχουν ποτέ… Ο κυπριακός λαός είναι πληγωμένος αυτή τη στιγμή, μα υπέροχος και αδούλωτος, όπως πάντα, και περισσότερο από κάθε άλλη φορά αποφασισμένος να δώσει ό,τι έχει και δεν έχει, για να μην περάσουν οι βάρβαροι επιδρομείς, για να λυτρωθεί από όλα τα δεσμά και να σμίξει το μέλλον του με τον μεγάλο αδελφό λαό της Ελλάδας».

(εφ. Τα Νέα, 13 Αυγούστου 1964, σελ. 1).
Σημειώσεις
1. Εφ. Ριζοσπάστης, 9/5/2006, σελ. 19.
2. Εφ. Ριζοσπάστης, 25/5/2006, σελ. 9.
3. Εφ. Ριζοσπάστης, 6/4/2006, σελ. 22.
4. Εφ. Εξπρές, 15/4/2006,
σελ. 17.