Τζενίν-Εισαγωγή

Διο­νύ­σης Σαβ­βό­που­λος, Κι­λελ­λέρ

Υ­πο­το­νι­κές οι α­ντι­δρά­σεις σε ο­λό­κλη­ρη την Ευ­ρώ­πη για τη να­ζι­στι­κή σφα­γή των Πα­λαι­στι­νί­ων στη Τζε­νίν, υ­πο­το­νι­κές α­κό­μα και στην Ελ­λά­δα, η ο­ποί­α υ­πο­τί­θε­ται πως τί­θε­ται στο πλευ­ρό των Πα­λαι­στι­νί­ων. Πολ­λοί πε­ρισ­σό­τε­ροι συ­γκε­ντρώ­νο­νται για να πα­νη­γυ­ρίσουν για τις πο­δο­σφαι­ρι­κές ο­μά­δες απ’ ό­,τι για να στηρίξουν τον η­ρω­ι­κό λα­ό της Πα­λαι­στί­νης και να καταγγείλουν τον Σα­ρόν.
Και οι αι­τί­ες γι’ αυ­τό εί­ναι πολ­λές:
Α. Η συ­στη­μα­τι­κή σιω­νι­στι­κή προ­πα­γάν­δα σε ό­λη την Ευ­ρώ­πη και την Ελ­λά­δα η ο­ποί­α α­πο­σκο­πεί στην ταύ­τι­ση σιω­νι­σμού και ε­βρα­ϊ­σμού και την με­τα­βο­λή του Ο­λο­καυ­τώ­μα­τος κα­τά των Ε­βραί­ων σε ερ­γα­λεί­ο νο­μι­μο­ποί­η­σης ε­νός άλ­λου Ο­λο­καυ­τώ­μα­τος, κα­τά των Πα­λαι­στι­νί­ων.
Β. Η ι­δε­ο­λο­γι­κή τρο­μο­κρα­τί­α που έ­χουν ε­πι­βάλ­ει οι Α­με­ρι­κα­νοί και οι Ισ­ρα­η­λι­νοί, ι­διαί­τε­ρα με­τά την 11η Σε­πτεμ­βρί­ου, για να πα­ρου­σιά­σουν κά­θε πρά­ξη α­ντί­στα­σης στη Νέ­α Τά­ξη ως «τρο­μο­κρα­τί­α». Το ε­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κό κί­νη­μα των Πα­λαι­στι­νί­ων γί­νε­ται τρο­μο­κρα­τι­κό και ο χα­σά­πης Σα­ρόν ε­ξι­σώ­νε­ται με τον Για­σέρ Α­ρα­φάτ, ο ο­ποί­ος ε­πι­πλέ­ον εί­ναι και κά­το­χος του Νό­μπελ Ει­ρή­νης.
Γ. Η α­πο­δο­χή της Νέ­ας Τά­ξης και της προ­σαρ­μο­γής μας σε αυ­τή, ό­πως εκ­φρά­ζε­ται α­πό την πο­λι­τι­κή των αρ­χου­σών ε­λίτ. Η ε­μπλο­κή στο κα­τα­στρο­φι­κό εγ­χεί­ρη­μα της Ο­λυ­μπιά­δας, πέ­ρα α­πό τις οι­κο­νο­μι­κές και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κές ε­πι­πτώ­σεις της (υ­περ­χρέ­ω­ση, συ­γκέ­ντρω­ση των ε­πεν­δύ­σε­ων στην Ατ­τι­κή, ε­γκα­τά­λει­ψη ε­παρ­χί­ας κ.ά.), υ­πο­χρε­ώ­νει τη χώ­ρα σε υ­πο­τα­γή στα κε­λεύ­σμα­τα της α­ντι­τρο­μο­κρα­τί­ας, της Μοσ­σά­ντ, της CIA και του FBI. Η Ελ­λά­δα μέ­σω της Ο­λυ­μπιά­δας, στο ά­με­σο μέλ­λον με­τα­βάλ­λε­ται σε ά­θυρ­μα της Νέ­ας Τά­ξης.
Δ. Η ι­δε­ο­λο­γι­κή κού­ρα­ση ε­νός λα­ού βομ­βαρ­δι­σμέ­νου α­πό μια ι­δε­ο­λο­γί­α ητ­το­πά­θειας και βο­λέ­μα­τος, την ο­ποί­α προ­ω­θούν τό­σο η κα­θε­στω­τι­κή Α­ρι­στε­ρά, ό­σο και η νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη Δε­ξιά: μια ι­δε­ο­λο­γί­α ήσ­σο­νος α­ντί­δρα­σης στον κοι­νω­νι­κό και πο­λι­τι­στι­κό εκ­πε­σμό, την οι­κο­νο­μι­κή διά­λυ­ση, τον κά­θε εί­δους εν­δο­τι­σμό.
Ό­μως οι Πα­λαι­στί­νιοι βα­δί­ζο­ντας ε­νά­ντια στην ι­στο­ρί­α, δια­μορ­φώ­νουν την ι­στο­ρί­α και μας υ­πο­χρε­ώ­νουν σε προ­βλη­μα­τι­σμό, ξυ­πνά­νε ξε­χα­σμέ­να α­ντα­να­κλα­στι­κά, μας κά­νουν να ντρε­πό­μα­στε και να ε­νερ­γο­ποιού­μα­στε. Αυ­τό το έ­κτα­κτο α­φιέ­ρω­μα στον Πα­λαι­στι­νια­κό λα­ό και στην πά­λη του κα­τά του σιω­νι­σμού, ως οφειλόμενη συνέχεια στο  αφιέρωμα του προηγουμένου τεύχους του περιοδικού εί­ναι μια α­πό τις α­να­ρίθ­μη­τες συ­νέ­πειες της ε­πι­μο­νής τους. Μέ­χρις ό­του, α­φού πυρ­πο­λη­θούν πολ­λοί α­κό­μα, κα­τορ­θώ­σουν να βά­λουν πυρ­κα­γιά και στο δι­κό μας μυα­λό.