Του Γιώργου Ρακκά από την Ρήξη φ. 146
Yankees Go ΔΕΘ! έγραφε στο εξώφυλλό της η φιλοκυβερνητική Εφημερίδα των Συντακτών, την Τετάρτη 5/9, για τη φετινή διοργάνωση της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, που έχει τις ΗΠΑ ως τιμώμενη χώρα. Ένα εύστοχο εξώφυλλο, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στις προθέσεις και τις επιλογές της ίδιας της κυβέρνησης, που πλέον μπορεί και να είναι η φιλοατλαντικότερη που υπάρχει σε όλη την Ε.Ε.!
Η σύμπτωση, βέβαια, δεν είναι τυχαία. Η επιλογή να τιμηθούν φέτος οι ΗΠΑ από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, μετά τη Ρωσία και την Κίνα, προφανώς και έχει να κάνει με τις μεθοδεύσεις των Αμερικάνων σε σχέση με το σκοπιανό, και τη Βαλκανική ολάκερη, καθώς θεωρούν ότι, μετά την επιτυχή γι’ αυτούς ολοκλήρωση του διπλωματικού κύκλου Ελλάδας-ΠΓΔΜ, ακολουθεί η επίλυση του ζητήματος του Κοσόβου. Όπου, απ’ ό,τι φαίνεται, η σερβική κυβέρνηση έχει συμφωνήσει την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του, παίρνοντας σε αντάλλαγμα την προσάρτηση των μικρών δήμων που διατηρούν ακόμα σέρβικη πλειοψηφία.
Ας επιστρέψουμε όμως στη Θεσσαλονίκη: Τη σημειολογία της «σύμπτωσης» των διαδικασιών λύσης στο ονοματολογικό και της ευρείας παρουσίας Αμερικανών αξιωματούχων, επιχειρηματιών (καθώς και των μυστικών υπηρεσιών και του στρατού, βεβαίως, βεβαίως) αυτόν τον Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη, ξεκαθάρισε ο ίδιος ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, κατά τη συνέντευξη Τύπου ενόψει των εγκαινίων της έκθεσης: «Θέλουμε να συνεργαστούμε, ώστε οι βόρειοι γείτονές σας στα δυτικά Βαλκάνια να πλησιάσουν στους ευρωπαϊκούς και ευρωατλαντικούς θεσμούς, να κινηθούν προς ένταξη στην Ε.Ε. και –εάν το θέλουν οι πολίτες τους– στο ΝΑΤΟ. Θεωρούμε την Ελλάδα φυσικό μας σύμμαχο στις σχέσεις με την Τουρκία και σημαντικό παράγοντα με πολύ μακρά ιστορία στη Μαύρη Θάλασσα και στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Είναι σημαντική η εστίαση της παρουσίας μας φέτος στον τομέα της ενέργειας».
Ο Τσίπρας έκανε ρελάνς δυο μέρες μετά, γράφοντάς του σε άρθρο στο «Πρακτορείο» (έτσι λέγεται η ιστοσελίδα του ΑΠΕ-ΜΠΕ, αλλά στη δοσμένη συγκυρία η σημειολογία της σύμπτωσης αποκτάει και μια σατιρική διάσταση), ότι όντως «η φετινή ΔΕΘ είναι ιστορικής σημασίας». Πριν από αυτό, στο πλαίσιο συνάντησης που είχε με παραγωγικούς φορείς της πόλης, είχε σπεύσει να τάξει και το απαραίτητο «τυράκι» προς την κοινή γνώμη, δηλώνοντας πως η λύση του ονοματολογικού θα πυροδοτήσει έναν κύκλο ανάπτυξης για τη Βόρειο Ελλάδα τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Άραγε να εννοούσε τις συμφωνίες που αναμένει από την επίσκεψη των μεγάλων αμερικανικών επιχειρήσεων στην ΔΕΘ; Αυτές είναι κυρίως οι κολοσσοί των ψηφιακών εταιρειών (Facebook, Google, Microsoft) καθώς και η απαραίτητη Lockheed Martin. Αν, οι πρώτες κυρίως, προσβλέπουν σε κάτι από την πόλη, αυτό μάλλον θα είναι η αξιοσημείωτη «παραγωγή» υψηλά ειδικευόμενων εργαζόμενων στους ψηφιακούς κλάδους, που όντως γίνεται στο ΑΠΘ, και που δημιουργεί ορισμένες επενδυτικές προϋποθέσεις, καθώς ακόμα και οι υψηλοί για τα ελληνικά δεδομένα μισθοί που παίρνουν όσοι εργάζονται σε αυτούς τους κλάδους δεν συγκρίνονται με εκείνους των ΗΠΑ. Υπάρχει και μια μικρή, αλλά αξιοσημείωτη παράδοση στην πόλη, από τις ψηφιακές τέχνες μέχρι τις τεχνολογικές spin-off. Ωστόσο, ακόμα κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, δεν θα μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη, αλλά για μεμονωμένες και στοχευμένες συμφωνίες.
Το επίδικο εξάλλου δεν είναι οικονομικό, αλλά γεωπολιτικό: Είναι σαφές πως οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν τη διοργάνωση για να στείλουν μήνυμα προς πολλές κατευθύνσεις, ότι μετά από δεκαπέντε χρόνια σχετικής απουσίας επιστρέφουν και πάλι στα Βαλκάνια δυναμικά, θορυβημένοι από το έντονο αποτύπωμα που έχει αφήσει τα τελευταία χρόνια η ρωσοκινεζική συνεργασία στην περιοχή, η οποία θεωρείται μια από τις ευρωπαϊκές πύλες του περίφημου «Νέου Δρόμου του Μεταξιού», δηλαδή του φιλόδοξου σινορωσικού σχεδίου για την ευρασιατική ενοποίηση.
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα βέβαια, και δεδομένης της γεωπολιτικής καθίζησης της Ελλάδας, η Θεσσαλονίκη τείνει να καταστεί τα τελευταία χρόνια –βοηθούντος και του δημάρχου της, βεβαίως, βεβαίως– «αποικιακό πολυώνυμο», καθώς από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, μέχρι την Τουρκία, τη Ρωσία και την Κίνα, όλοι οι παίκτες της Βαλκανικής Σκακιέρας σπεύδουν να αυξήσουν το αποτύπωμα και την επιρροή τους στην πόλη.
Όσο για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τώρα, που έχουν αποψιλωθεί και από κάθε ευρεία κοινωνική στήριξη στο εσωτερικό, γίνονται ολοένα και περισσότερο μια «πορτοκαλί κυβέρνηση», για να θυμηθούμε και μια ορολογία της προηγούμενης δεκαετίας, που παρέπεμπε στις αμερικανοκίνητες πολιτικές δυνάμεις που δρούσαν στην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Με την απεμπόληση της Μακεδονίας να είναι το πρώτο μεγάλο τίμημα αυτής της μετάλλαξης των πάλαι ποτέ «αντιαμερικανών» (sic!).
