Χθες συμπληρώθηκαν 24 χρόνια από τον θάνατο του Μιχάλη Ράπτη (Πάμπλο), ενός ευπατρίδη της επανάστασης. Συμμετείχε στην προσπάθεια έκδοσης του Άρδην και στο πρώτο τεύχος του δημοσιεύτηκε το παρακάτω κείμενο που έγραψε λίγες μέρες πριν “φύγει”. “Ήταν ένα ευαπτρίδης της παγκόσμιας επανάστασης, ένας αγωνιστής της εθνικής και κοινωνικής χειραφέτησης των λαών, ένας μαχητής της απελευθέρωσης και της εθνικής αξιοπρέπειας της Ελλάδας…”, όπως έγραφε ο Γιώργος Καραμπελιάς στο τχ. 1 του Άρδην.
Το κείμενο του που αναδημοσιεύουμε, και είχε γραφτεί λίγες μέρες μετά την Κρίση των Ιμίων, είναι δυστυχώς τραγικά επίκαιρο.
Άρδην
Συγγραφέας: Μιχάλης Ράπτης
Το τελευταίο κείμενο του Μιχάλη Ράπτη που γράφτηκε ειδικά για το “Άρδην”.
Η κρίση της Ίμιας κατέδειξε βασικά πράγματα για την παρούσα κατάσταση στη χώρα μας.
Επιβεβαίωσε τα κοινά σχέδια Ουάσιγκτον-Άγκυρας για μια αποφασισμένη τροποποίηση του καθεστώτος στο Αιγαίο παρασύροντας την Αθήνα σε διαπραγματεύσεις.
Κατέδειξε επίσης πόσο η πίεση αυτή θα είναι μεγάλη αναγκάζοντας την Αθήνα να αντιμετωπίσει στήθος προς στήθος τη στρατιωτική αναμέτρηση. Κατέδειξε ακόμα σε ποιο βαθμό έχει ατονήσει η εθνική ευαισθησία της άρχουσας τάξης αλλά και μέρους του λαού.
Γιατί μπροστά σε μια τόσο σοβαρή εθνική κρίση που διέρχεται η Ελλάδα, το φυσικότερο θα ‘ταν τα διάφορα μαζικά της κόμματα φανερά ανίκανα, το καθένα μόνο του, να την αντιμετωπίσει, να στρεφόταν εξ ιδίων προς λύση εθνικού ενιαίου μετώπου δημοκρατικά στηριζόμενου στον λαό.
Αλλά ούτε σκέψη για κάτι τέτοιο, τα διάφορα κόμματα αλληλοσυγκρούονται και αλληλοκατηγορούνται με τους βαρύτερους χαρακτηρισμούς δίδοντας έτσι την εικόνα μιας χώρας χωρίς σοβαρή εθνική ηγεσία, ικανή να αντιλαμβάνεται και να ανταποκρίνεται έγκαιρα στις ανάγκες του λαού και του Έθνους της.
Το γεγονός ότι επισημαίνεται μονομερώς ο “τουρκικός” κίνδυνος και συγκαλύπτεται ο αποφασιστικός ρόλος της Ουάσιγκτον δείχνει πόσο παραπλανητικά φέρεται η ελληνική ηγεσία, προετοιμασμένη να αποδεχθεί σειρά εθνικών παραχωρήσεων στην Κύπρο, το Αιγαίο, την Θράκη, για τις οποίες υπάρχει ολοφάνερα υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα.
Η κρίση βέβαια θα συνεχιστεί. Και θα θέσει ως καθήκον σε όσους κατέχονται όχι από κραυγαλέο εθνικισμό, τρόπο επίδειξης χωρίς βάθος και δύναμη πατριδοκαπηλίας, αλλά από γνήσιο εθνισμό και αντιιμπεριαλιστική διάθεση, τον σταθερό προσανατολισμό προς έγκαιρη δημιουργία ενιαίου εθνικού μετώπου στηριζόμενου στον δημοκρατικό Λαό στη βάση.
Μιχάλης Ράπτης
Φλεβάρης 1996
Διαβάστε ακόμα:
Ο θάνατος ενός ευπατρίδη της αριστεράς
1 ΣΧΟΛΙΟ
Και τίποτε δεν τον εμπόδιζε να βρίσκεται παντού. Τον θυμάμαι στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ ή του ΔΣΑ, την ίδια εποχή που υπέγραφε το άρθρο του στο Άρδην, να υπερασπίζεται πολιτικό κρατούμενο που την περίοδο εκείνη πραγματοποιούσε απεργία πείνας. Μετά από λίγο καιρό έφυγε από τη ζωή αυτός ο σπουδαίος πατριώτης-διεθνιστής… Αξέχαστος.