Γράφει ο Σωκράτης Πουλής από το Αντίβαρο
Επομένως, εφόσον έπαιρνε μισθό και μάλιστα αρκετά υψηλό, είναι βέβαιο ότι ο Κυβερνήτης μάλλον ωφελήθηκε οικονομικά από την ενασχόλησή του με τα κοινά του νεοελληνικού κράτους. Καταλαβαίνετε εσείς από κάποιο σημείο της τοποθέτησης αυτής το αντίστροφο;
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ – ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΦΑΙΔΡΗ ΑΝΤΙΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΩΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΩΝ
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Καποδίστριας δαπάνησε σχεδόν ολόκληρη την περιουσία του τόσο για την ενίσχυση της επανάστασης όσο και την οργάνωση του νέου ελληνικού κράτους, ενώ αρνήθηκε δύο φορές να αποδεχθεί τον μισθό του Κυβερνήτη. Την πρώτη φορά αρνήθηκε τον μισθό αμέσως μετά την έλευσή του στην Ελλάδα, προκειμένου να αναλάβει τα καθήκοντά του. Το «Πανελλήνιον», το βουλευτικό σώμα που υπήρχε, αποφάσισε τον Μάιο του 1828 να του προσδιορίσει μισθό, μαζί με τη μισθοδοσία των μελών της κυβέρνησης και άλλων αξιωματούχων του υπό συγκρότηση κράτους.
Στις 4 Μαΐου 1828 το «Πανελλήνιον» έστειλε στον Κυβερνήτη τον κατάλογο της μισθοδοσίας.
Στις 27 Μαΐου από το νησί του Πόρου, όπου βρισκόταν, ο Καποδίστριας απαντούσε:
_____________________
Προς το Πανελλήνιον
Πόρω, 27 Μαΐου 1828
Εβράδυνα, Κύριοι, να αποκριθώ προς την γραφήν σας της 4 Μαΐου, περιέχουσαν το σχέδιον ό σας εζήτησα περί μισθοδοτικού καταλόγου, διότι, πριν στήσω γνώμην περί του πρυτανεύματος (traitement) ό εκρίνατε να προβάλετε διά τους δημοσίους πρακτήρας, ώφειλον να λογαριάσω μετά δεινής ακριβείας, ένθεν μεν, τους πόρους ημών, εκείθεν δε, τας δαπάνας, χωρίς των οποίων τα κράτιστα της πολιτείας συμφέροντα κινδυνεύουσι, τουτέστι τα του στρατού και του στόλου.
Αν μέλλωμεν, Κύριοι, να προσμένωμεν μόνον από τα συντρίμματα των δημοσίων προσόδων, είπατέ μοι υμείς αυτοί ποία τις έσται η ευπορία της κυβερνήσεως προς το μισθοδοτήσαι τους του κοινού υπηρέτας;
Αι δε χρηματικαί συμβολαί τας οποίας θέλομεν λάβη εις τρεις ή τέσσαρας εβδομάδας παρά της χριστιανικής μεγαλοδωρίας του Μεγαλειοτάτου των Ρωσσιών αυτοκράτορος, μόλις θέλουσι φθάση εις δίμηνον επάρκειαν των ανυπερθέτων εξόδων, των της στρατιωτικής δηλονότι υπηρεσίας.
Και είμεθα μεν ευέλπιδες ότι και οι Μεγαλειότατοι Βασιλείς της τε Αγγλίας και της Γαλλίας ελεύσονται και αυτοί προς βοήθειάν μας. Αλλ’ εκ ταύτης και μόνης της ελπίδος δεν δυνάμεθα να αναδεχθώμεν υποχρεώσεις προς τους δημοσίους υπηρέτας, αιτίαις του να υποχρεωθώσι και ούτοι προς άλλους. Διότι, αν η κυβέρνησις τους υποσχεθή μισθούς και δεν δυνηθή να τους πληρώση εις την διορίαν, τι θέλουσι ειπεί αυτοί μεν προς τους δανειστάς των, η δε κυβέρνησις προς αμφοτέρους;
Άρα κατά την ελαχίστην ευπορίαν ην έχει το νυν η κυβέρνησις προς περίθαλψίν τινα των υπηρετούντων συνέθεσα εγώ τον παρασυναπτόμενον μισθοδοτικόν κατάλογον και το συνοδεύον αυτόν διάταγμα.
Τούτο δε δογματίζει μεν την πληρωμήν των μισθών από 1 Ιανουαρίου, αφίνει δε εις έκαστον υπηρετικόν το δικαίωμα προς ανάκτησιν των καθυστερούντων, άμα ισχύσαντος του ταμείου. Ουδέ είναι απίθανον το να αξιωθή μετά δύω που μήνας η κυβέρνησις να διατάξη περί κατεξοφλήσεως εκείνων, περιλαμβανούσης εν μέρει και γραμμάτια πληρωτέα εις προθεσμίας συντόμους όσον το δυνατόν.
Ελυπήθην, Κύριοι, καθώς θέλετε λυπηθή και υμείς, περιστέλλων ούτω στενώς την διάταξιν ην σας γνωστοποιώ σήμερον· αλλ’ ελπίζω ότι θέλετε επευφημήση εις τας αρχάς εξ ων ωρμήθην, αποτρέπων την επαπειλούσαν ημάς πάγκοινον ευθύνην εάν απολειφθώμεν της προσηκούσης επί τούτου προοράσεως και παραφυλακής.
Ουδέ θέλω τελειώση χωρίς να σας εκφράσω πάσαν μου την ευγνωμοσύνην ΟΤΙ ΕΦΡΟΝΤΙΣΑΤΕ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΙΣΘΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ. ΤΑΥΤΗΝ ΕΓΩ ΟΣΟΝ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΜΟΥ ΠΑΡΑΙΤΩ, μακαριώτατος εσόμενος αν εν δεξιωτέροις καιροίς το γένος δυνηθή να με προσφέρη τους τρόπους του υπηρετείν αυτό όπως επιποθούμεν εγώ τε και υμείς.
____________
Η δεύτερη άρνηση του Καποδίστρια να λάβει οποιαδήποτε αμοιβή για τις υπηρεσίες του έγινε 15 μήνες αργότερα, κατά την Δ΄ Εθνική Συνέλευση, που έγινε στο Άργος.
Σύμφωνα με τα Πρακτικά της Εθνοσυνέλευσης:
Η Δ΄ ΕΘΝΙΚΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ,
Θεωρήσασα ότι η Α.Ε. ο Κυβερνήτης αφιέρωσεν εις τας ανάγκας της πατρίδος τα λείψανα της ιδίας περιουσίας και προ της ελεύσεώς του και μετά την έλευσίν του, ΣΥΜΠΟΣΟΥΜΕΝΑ ΥΠΕΡ ΤΟ ΜΙΛΛΙΟΝΙΟΝ ΓΡΟΣΙΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ.
Θεωρήσασα ότι υπεχώρησεν εις την ένδειαν του έθνους και τα οποία το Πανελλήνιον επρόσφερεν εις την Εξοχότητά του δίστηλα δώδεκα χιλιάδας ως ετήσια έξοδα, προμηθεύσας ταύτα εξ ιδίων.
Και ομολογούσα την ανάγκην του να προμηθεύση εις την Α.Ε. τα αναπόφευκτα μέσα τού να συντηρήση την αξιοπρέπειαν του Κυβερνητικού χαρακτήρος προς το εξωτερικόν, και να εξαρκέσει εις τας ανάγκας της οικιακής και ιδιαιτέρας υπηρεσίας·
Ψηφίζει
Α. Διορίζονται εις την διάθεσιν της Α.Ε. του Κυβερνήτου Ι.Α. Καποδίστρια από του Εθνικού Ταμείου δι’ ενιαύσια έξοδα εις εθνικόν νόμισμα Φοίνικες εκατόν ογδοήκοντα χιλιάδες.
[…]
Εν Άργει, την 1 Αυγούστου 1829.
_______________
Η επιστολή-απάντηση του Καποδίστρια σχετικά με την απόφαση της Εθνοσυνέλευσης:
Προς την Δ΄ εθνικήν Συνέλευσιν
Άργει, 4 Αυγούστου 1829
Το υπ’ αρ. 9 και από 1 Αυγούστου ψήφισμα, το οποίον μας διεύθυνεν αρτίως η συνέλευσις, προσδιορίζει τα έξοδα του αρχηγού της επικρατείας.
Δι’ αυτού τούτου του ψηφίσματος η συνέλευσις επέστησε την προσοχήν της εις το ολίγον εκείνο, το οποίον ηδυνήθημεν να πράξωμεν αυτοί καθ’ εαυτούς, διά να αποδείξωμεν ότι οι Έλληνες μόνο με τας θυσίας των, και όχι διά προσωπικών πλεονεκτημάτων, δύνανται να φθάσουν εις τον βαθμόν, τον οποίον υπόσχονται προς αυτούς η εθνική ανεξαρτησία και η ελευθερία.
Ευτυχείς, διότι ΗΔΥΝΗΘΗΜΕΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΩΜΕΝ ΔΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΟΣΟΝ ΘΕΑΡΕΣΤΟΝ ΕΡΓΟΝ ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΗΣ ΜΕΤΡΙΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΜΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ !
Μʼ όλον ότι μακράν απέχομεν του να φρονώμεν ότι το έθνος δεν θέλει δυνηθή οψέποτε να μας τα αποδώση, θέλομεν όμως έως τότε να αποφύγωμεν, όσον το δυνατόν, το να καταβαρύνωμεν έτι μάλλον την χρηματικήν του στάσιν, απαιτούντες την απόδοσιν των όσων προκατεβάλομεν.
Διά τον αυτόν τούτον λόγον ΘΕΛΟΜΕΝ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΚΑΙ ΗΔΗ ΤΟ ΝΑ ΔΕΧΘΩΜΕΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΜΕΝΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΔΙΑ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, απεχόμενοι, εν όσω τα ιδιαίτερά μας χρηματικά μέσα μας εξαρκούσιν από του να εγγίσωμεν μέχρι και οβολού τα δημόσια χρήματα προς ιδίαν ημών χρήσιν.
Οψέποτε δε βιασθώμεν εις τούτο, εξαντληθέντων διόλου των ιδιαιτέρων ημών πόρων, τότε θέλομεν καταφύγει εις το δημόσιον ταμείον, πλην μόνον διά τα έξοδα, όσα απαιτεί η εκτέλεσις των καθηκόντων μας.
ΑΛΛΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ, ΚΑΘΩΣ ΜΕΤΕΧΕΙΡΙΣΘΗΜΕΝ ΑΧΡΙ ΤΟΥΔΕ, ΑΠΑΡΑΛΛΑΚΤΩΣ ΘΕΛΟΜΕΝ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΘΗ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΕΞΗΣ ΑΚΡΙΒΕΣΤΑΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ• ΚΑΘΟΤΙ ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΜΕΘΑ ΤΟ ΝΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΩΜΕΝ ΗΜΑΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΑΣ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΟΥ, αι οποίαι προϋποθέτουσι την ευπορίαν, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων, περικυκλωμένοι από πληθύν ολόκληρον ανθρώπων βυθισμένων εις την εσχάτην αμηχανίαν.
Τα αισθήματα ταύτα, τα συναισθάνεσθε, κύριοι, και σεις οι ίδιοι, και το απεδείξατε εμπράκτως, εκτελούντες αμισθί τα καθήκοντα των πληρεξουσίων του έθνους.
Ελπίζομεν ότι, όσοι εξ υμών μεθέξωσι μετά της κυβερνήσεως εις την προσωρινήν Διοίκησιν καθώς και οι λοιποί των πολιτών, όσοι προσκληθώσιν επί τούτω θέλουν γνωρίσει μεθʼ ημών, ότι εις τας παρούσας περιστάσεις οι εν δημοσίοις υπουργήμασι δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγους με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλʼ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.
______________________
Ο Καποδίστριας όχι μόνο δεν δέχτηκε (και μάλιστα δύο φορές) να αμειφθεί για τις υπηρεσίες του ως Κυβερνήτη, αλλά διέθεσε ουσιαστικά και ολόκληρη την προσωπική του περιουσία τόσο για τον Αγώνα όσο και για την αναδιοργάνωση του ελληνικού κράτους. Στον οικονομικό απολογισμό που παρουσίασε ο ίδιος στο πλαίσιο της εναρκτήριας ομιλίας του στην Εθνική Συνέλευση τους Άργους, στις 11 Ιουλίου 1829, ανέφερε ότι ως Κυβερνήτης διέθεσε ο ίδιος 1.706.576 γρόσια. Τα χρήματα αυτά προέρχονταν από την προσωπική του περιουσία και από έρανο που πραγματοποίησε ο ίδιος από «μεγαλόψυχους φιλέλληνες». Αναφέρει μάλιστα και πού διατέθηκαν τα χρήματα αυτά, παραθέτοντας σχετικά σχόλια αμέσως μετά τον Πίνακα των Εσόδων και Εξόδων για το διάστημα Ιανουάριος 1828-30 Απριλίου 1829:
«Χρεωστούμεν να παρατηρήσωμεν ενταύθα:
[…]
Γ΄ Ότι εις την ποσότητα των Γρ. 1.706.576:11, τα οποία εμεταχειρίσθημεν εις την οικοδομήν και έξοδα του Ορφανοτροφείου, καθώς και εις πολλά έτερα δημόσια έργα, διά των οποίων επρομηθεύθη η καθημερινή τροφή εις χιλιάδας απόρων, εμπεριλαμβάνονται 900.000 περίπου γροσίων, εμπιστευθείσαι εις ημάς από μεγαλοψύχους φιλέλληνας. Τα υπόλοιπα, δηλ. 800.000 περίπου γρόσια ομού με τας 212.000, τας οποίας επέμψαμεν προ της εις την Ελλάδα αφίξεώς μας εις βοήθειαν του στρατεύματος της Δυτικής Ελλάδος, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΙΣ ΧΡΗΣΙΝ ΜΑΣ ΤΟΤΕ ΜΕΙΝΑΝΤΑ ΥΣΤΕΡΙΝΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΜΑΣ
Σημείωση: Η ισοτιμία τουρκικού γροσίου και φοίνικα ήταν 1 προς 6, δηλαδή 1 τουρκικό γρόσι ισούτο με 6 ελληνικούς φοίνικες.
Οι 180.000 φοίνικες που όρισε ως ποσό για ΕΤΗΣΙΑ έξοδα του Κυβερνήτη η Δ΄ Εθνοσυνέλευση ισοδυναμεί με ποσό 30.000 γροσίων. Ο Καποδίστριας όχι μόνο ΑΡΝΗΘΗΚΕ να παραλάβει αυτήν την ετήσια «αποζημίωση για τα έξοδά του ως Κυβερνήτη», αλλά είχε ήδη παραχωρήσει μέχρι τότε πάνω από 1.000.000 γρόσια, δηλαδή 6.000.000 φοίνικες, από την προσωπική του περιουσία για την Επανάσταση και το νεοελληνικό κράτος. Η μόνη έγνοια του Κυβερνήτη ήταν πώς δεν θα εκτεθεί το κράτος απέναντι στις οικονομικές του υποχρεώσεις, και κυρίως προς τους στρατιωτικούς που διεξήγαγαν τον Αγώνα…
______________
Όπως λέει λοιπόν και το μέλος της ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ για τον εκφυλισμό της επετείου της 200 χρόνων της Επανάστασης του 1821:
«Έπαιρνε μισθό ο Καποδίστριας; […] έπαιρνε μισθό … και αρκετά υψηλό».
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2629170744012761&id=100007595822557
Και εις κατώτερα
Πηγές
====
Τέσσερις τόμοι με επιστολές του Καποδίστρια! Κατεβάστε τους εντελώς δωρεάν!
2 ΣΧΟΛΙΑ
Το ερώτημα που θέτω εγώ είναι τί και πόσο μισθό λαμβάνει το Χατζής για να διδάσκει τις αμπελοφιλοσοφίες του.. Τι ειρωνεία, ο πολύς Χατζής με το τρομερό έργο διδάσκει (παλαβομάρες) στο Εθνικο και ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ πανεπιστημιο του κράτους των Αθηνών. Η δολοφονία του κοντε Νανου δεν ηταν στιγμιαία αλλα διαρκής.
Η περίπτωση του Αριστείδη Χατζή έχει ενδιαφέρον ως φαινόμενο που επιτρέπουμε να συμβαίνει όχι επειδή είναι άτομο άξιο λόγου.
1) Ακόμα και το «γνωστικό αντικείμενο» (θεωρία θεσμών) της πανεπιστημιακής τους θέσης αποτελεί «φωτογραφία» του. Η “institutional theory” είναι απλώς άποψη, μια μεταμοντέρνα ερμηνεία της οικονομικής συμπεριφοράς.
2) Επελέγη για τη συγκρότηση της Επιτροπής «1» !!!! με το ίδιο κριτήριο που επελέγη και η Γ. Αγγελοπούλου: τη σκέτη φιλοδοξία (να ανήκει στους διοργανωτές της «γιορτής»).
3) Του ανετέθη σειρά διαλέξεων για την «αλήθεια» της Επανάστασης του ’21 από το ίδρυμα Μποδοσάκη χωρίς να είναι ιστορικός.
Οι διαλέξεις αυτές διατίθενται σε βίντεο του Ιδρύματος. Μπήκα στον κόπο να πάρω μια γεύση και έπαθα μεγάλη φρίκη. Άκουσα όμως από το ίδιο του το στόμα ο λόγος που «δικαιούται δια να ομιλεί» σαν να είναι ειδικός είναι ότι απλώς, τα δύο τελευταία χρόνια, διαβάζει συστηματικά για την περίοδο του 19ου αιώνα που λήγει το 1870.
Και το κάνει επειδή έχει ισχυρό κίνητρο: Να επιβεβαιώσει την άποψή του, ότι η Επανάσταση ‘δεν έγινε για την Ελευθερία’ αλλά από το πνεύμα της εποχής ‘που ήταν κάτι σαν την Αραβική Άνοιξη’.
‘Να ξεχάσουμε τι διδάσκουν στο σχολείο’, λέει, γιατί ‘ο σωστός τρόπος διδασκαλίας είναι ότι ‘δεν πρόκειται για επανάσταση’ αλλά ‘για τη γέννηση ενός πετυχημένου κράτους’: με ‘στρατηγική επιλογή’ το ανήκειν ‘στο νικηφόρο στρατόπεδο’ της ‘φιλελεύθερης δημοκρατίας’.
‘Κάποιες τοπικές εξεγέρσεις’ δεν συνιστούν Επανάσταση, η οποία εξάλλου ήταν ‘αδιανόητη έννοια για τους αγράμματους Γραικούς-Ρωμιούς και Αρβανίτες’ που ‘αποκαλούσαν τον τουρκικό στόλο βυζαντινό’.
Μια ομάδα από ‘μορφωμένα στη Δύση και επηρεασμένα από τον Διαφωτισμό παιδιά Φαναριωτών και εμπόρων’ αποτέλεσαν την «Ιδεολογική Ηγεμονία» που καθιέρωσε την «ευνομία»= «κράτος δικαίου». Και ο σπουδαιότερος μεταξύ αυτών, ήταν ο Μαυροκορδάτος: ‘Σ’ αυτόν οφείλεται η επιτυχία της Επανάστασης’, αυτός έκανε την Ελλάδα ‘να βλέπει στη Δύση’, αυτός ‘διαμόρφωσε τη φιλελεύθερη παράδοση’ της Ελλάδας.