Του Σάββα Παύλου, από το Άρδην τ. 81
Στην εξαιρετική ταινία του Μπράιαν ντε Πάλμα, Οι αδιάφθοροι (αγγλικός τίτλος The untouchables, 1987) υπάρχει μια απείρου κάλλους σκηνή: Ο Αλ Καπόνε, ο αρχηγός των μαφιόζων (τον ρόλο παίζει ο μοναδικός Ρόμπερτ ντε Νίρο), βρίσκεται στην όπερα. Την ώρα που διαδραματίζεται στο έργο μια συγκινητική εξέλιξη της υπόθεσης, φτάνει κάποιος δικός του και του ψιθυρίζει στ’ αφτί ένα πολύ ευχάριστο μήνυμα για τις δραστηριότητες της μαφίας. Και, τότε, βλέπουμε μια ανεπανάληπτη σκηνή. Το μισό πρόσωπο του Ρόμπερτ ντε Νίρο είναι λυπημένο από την τραγική υπόθεση της όπερας που παρακολουθεί και το άλλο μισό πρόσωπο είναι χαρούμενο από τα ευχάριστα νέα που μαθαίνει. Ρόμπερτ ντε Νίρο είναι αυτός και όλα μπορεί να τα υποδυθεί και να τα καταφέρει.
Το θέμα είναι ότι, στην πολιτική ζωή της Κύπρου, γεμίσαμε από παρόμοιας υποκριτικής τέχνης πολιτικούς, που υποδύονται ότι λυπούνται ενώ το άλλο μισό πρόσωπό τους είναι χαρούμενο από τις εξελίξεις. Μόνο που εδώ δεν παίζεται μια κινηματογραφική ταινία αλλά το μέλλον της Κύπρου. Αναφέρομαι σε αποφάσεις ευρωπαϊκών σωμάτων για το θέμα των περιουσιών και το θέμα της δήθεν απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων. Όλες αυτές τις αποφάσεις τις ενθαρρύνουν και αρκετοί παράγοντες του πολιτικού και κομματικού μας κατεστημένου, ή δηλώνουν στους Ευρωπαίους αξιωματούχους ότι δεν θα αντιδράσουν αν ληφθούν τέτοιες αποφάσεις. Ακόμη, τους ειδοποιούν ότι, αν θα αναγκαστούν να κάνουν κάποιες δηλώσεις αντίθεσης, για να εκτονώσουν τις αντιδράσεις της κομματικής τους βάσης, οι Ευρωπαίοι να μην τις λάβουν υπ’ όψιν και να συνεχίσουν τη δουλειά τους. Ξέρουν ότι το ευρωπαϊκό κεκτημένο και η παγιωμένη νομοθετική τάξη της Ευρώπης ενθαρρύνουν τον κυπριακό ελληνισμό να επιμένει στη διεκδίκηση του δικαίου του αφού αυτό είναι πλήρως εναρμονισμένο με τις ευρωπαϊκές αξίες και τα ευρωπαϊκά προτάγματα. Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί τρόπος να κατεδαφιστεί και αυτό το έρεισμα, να απογοητευτεί ο Έλληνας της Κύπρου, για να υποκύψει στα νέα αγγλοτουρκικά σχέδια για κλείσιμο του Κυπριακού. Το κυπριακό πολιτικό κατεστημένο λοιπόν ενθαρρύνει, για να προωθηθούν τέτοιες αποφάσεις στην Ευρώπη, να παραβιαστεί η ευρωπαϊκή τάξη από τους ίδιους τους Ευρωπαίους (κι αυτοί, και γιατί το ζυγίζουν εδώ και καιρό και κατά το «αφορμή βοήθα με» και αφού τους το ζητούν και οι ίδιοι οι Κύπριοι, ευχαρίστως προχωρούν). Κι όταν λαμβάνονται αυτές οι αποφάσεις, διάφοροι πολιτικοί βγαίνουν στις οθόνες της τηλεόρασης για να δηλώσουν ότι θλίβονται με αυτή την εξέλιξη ενώ το άλλο πρόσωπό τους είναι χαρούμενο θέλοντας να δηλώσει: «Δεν σας τα έλεγα; Να, νέα αρνητικά δεδομένα, ας υποκύψουμε λοιπόν».
Οι υπόγειες και μυστικές δραστηριότητες εναντίον των συμφερόντων της Κύπρου από τους ημέτερους φαίνονται πολύ αποκαλυπτικά στη στάση της ΟΥΕΦΑ για τις ελληνικές σημαίες που οι φίλαθλοι του ΑΠΟΕΛ παίρνουν στο γήπεδο. Λοιπόν, η ΟΥΕΦΑ ζήτησε να αφαιρεθούν, ειδάλλως θα τιμωρούσε το ΑΠΟΕΛ. Τι είχε γίνει; Είναι γνωστό ότι παράγοντες του πολιτικού σκηνικού της Κύπρου μαζεύονται κάθε λίγο και λιγάκι στα κογκλάβιά τους για το πώς θα κάνουν τους Κύπριους να δεχτούν να γίνουν ηλίθιοι και δούλοι των νέων σχεδίων και κάθε φορά οργανώνουν κάποια υπόσκαψη που θα βοηθήσει τα σχέδιά τους, πότε εναντίον της κυπριακής Εκκλησίας, πότε εναντίον του αγώνα του ’55-’59, ακόμη εναντίον του Λυσσαρίδη, της ιστορικής μνήμης του κυπριακού ελληνισμού, της εθνικής και πολιτιστικής του ταυτότητας γενικά, και άλλων πολλών. Εκεί συζητήθηκε και το θέμα των ελληνικών σημαιών που οι φίλαθλοι του ΑΠΟΕΛ και άλλων ομάδων παίρνουν στα γήπεδα. Αυτή η ενέργεια δυναμώνει τα αισθήματα συλλογικής ταυτότητας και περηφάνιας, πρέπει, λοιπόν, να τη χτυπήσουμε, αποφάσισαν. Δρομολόγησαν διάφορα, ένα ήταν να παροτρύνουν την ΟΥΕΦΑ να δράσει ή ίδια. Η πίεση εναντίον της ελληνικής σημαίας, όταν προέρχεται από κυπριακούς κύκλους, δεν είναι αποτελεσματική, ακόμη προκαλεί αντιδράσεις, ενώ, αν αυτή προέλθει από ευρωπαϊκά και διεθνή σώματα, θα φανεί ουδέτερη και αντικειμενική, ότι είναι απόφαση της διεθνούς νομιμότητας και πρακτικής και θα γίνει αποδεκτή πιο εύκολα. Πλησίασαν, λοιπόν, την ΟΥΕΦΑ και υπέδειξαν ότι πρέπει να πιέσει για το θέμα των ελληνικών σημαιών. Βοηθήστε μας και σεις λίγο, παρακαλούσαν και υπεδείκνυαν, αν μας βοηθήσετε και σεις, θα συντείνετε και στη λύση του Κυπριακού που όλοι προσπαθούμε τώρα να καταφέρουμε κάτι, είναι εθνικισμός και χουλιγκανισμός αυτό το φαινόμενο, γι’ αυτό χτυπήστε το, και άλλα πολλά. Η ΟΥΕΦΑ, κατά το «αφορμή βοήθα με» που αναφέραμε προηγουμένως και βλέποντας ότι αυτό το ζητούσαν οι ίδιοι οι Κύπριοι, μέλη του πολιτικού, κρατικού και αθλητικού κατεστημένου, και πιστεύοντας ότι ήταν μια εύκολη υπόθεση, προχώρησε στη γελοία αυτή απαίτηση. Μαρτυρίες γι’ αυτή την κατρακύλα υπάρχουν πολλές, από ηλεκτρονικά μηνύματα, τηλεφωνήματα, τέλεφαξ, γραπτές αναφορές. Φυσικά, πολλοί εξέφρασαν τη λύπη τους τότε για την απόφαση, όμως το άλλο μισό πρόσωπό τους ήταν χαρούμενο γιατί έβλεπαν να πετυχαίνει το σχέδιό τους για τη μετατροπή των Κυπρίων σε ένα πολτό άχρωμων και άοσμων καταναλωτών, χωρίς ιστορική μνήμη και συνείδηση, σε ένα ασπόνδυλο συνονθύλευμα.
Η απόφαση της ΟΥΕΦΑ ήταν πράγματι κάτι ανεπανάληπτο, απόδειξη ότι πια μας χρησιμοποιούν ως ινδικά χοιρίδια των ερευνητικών εργαστηρίων, ως ηλίθιους και ασπόνδυλους σε ζωώδη κατάσταση. Από που και ως που θα καθορίσει η ΟΥΕΦΑ ποια σημαία θα πάρει ένας φίλαθλος σε γήπεδο π.χ. της Ισπανίας; Αν θέλει, μπορεί να πάει με τη σημαία της Δανίας ή της Φιλανδίας. Και τόσες φορές, από την τηλεόραση, στους διάφορους αγώνες, είδαμε όλες τις σημαίες της Γης. Για τους Κύπριους όμως μπορεί να παρθεί και η πιο εξευτελιστική απόφαση γιατί θεωρείται δεδομένο ότι δεν θα αντιδράσουν. Ακόμη, η ελληνική σημαία προστατεύεται και κατοχυρώνεται από το Κυπριακό σύνταγμα, υψώνεται παντού. Η ελληνική σημαία είναι η Ιστορία μας, η ταυτότητά μας, η πολιτιστική μας διακήρυξη, η δήλωση του συνανήκειν. Ποιος γραφειοκράτης της ΟΥΕΦΑ αποφασίζει και διατάσσει για το θεμελιώδες και πρωταρχικό της ιστορίας της Κύπρου; Ακόμη, η Κύπρος αποτελεί ευρωπαϊκό έδαφος. Ποιος μας θεωρεί τόσο υπανάπτυκτους που διατάζει να απαγορευτεί η ελληνική σημαία, σημαία κράτους της ευρωπαϊκής Ένωσης, στο ευρωπαϊκό έδαφος της Κύπρου; Μόνο για την Κύπρο παίρνονται τέτοιες απαράδεκτες αποφάσεις.
Οι αντιδράσεις όμως του γεμάτου αξιοπρέπεια και περηφάνια φίλαθλου κοινού του ΑΠΟΕΛ, όπως και πολλών άλλων παραγόντων, ήταν έντονες και εν τέλει η ΟΥΕΦΑ υπαναχώρησε. Πάντως, νομικός φίλος από την Αθήνα, ευπαίδευτος και διακεκριμένος, υποστηρίζει και συμβουλεύει ότι, και τώρα ακόμα, αν το ΑΠΟΕΛ κινήσει αγωγή εναντίον της ΟΥΕΦΑ, θα κερδίσει εκατομμύρια ως αποζημίωση, γιατί αυτή η απόφαση μειώνει και εξευτελίζει τη σημαία ενός κράτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απαγορεύει την προβολή και ανάρτηση επί ευρωπαϊκού εδάφους μίας σημαίας ενός κράτους μέλους, έτσι παραβιάζει θεμελιώδη δεδομένα της ίδιας της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, που προβλέπει την ανάρτηση και προβολή όλων των σημαιών των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί ευρωπαϊκού εδάφους. Και το ΑΠΟΕΛ πρέπει να αποζημιωθεί για την οδύνη, την ταλαιπωρία που υπέστη, την προσπάθεια για τη δημιουργία αισθημάτων ενοχής και απογοήτευσης, τη δυσφήμιση.
Η απόφαση αυτή μπορεί να μην πέτυχε, όμως μπορεί να μας βοηθήσει ως θέμα-περίπτωση μελέτης, με χαρακτηριστική τυπολογία δράσεων και αντιδράσεων, για να κατανοήσουμε διάφορες πλευρές των εξελίξεων σε θέματα κοινωνικά καθώς και στο μείζον θέμα του Κυπριακού. Δηλαδή:
α) Υπάρχουν, πρώτα από όλα, αποφάσεις και πίεση των ασπόνδυλων νεοκυπριακών κύκλων (σε επαφή, συνεργασία ή κάτω από τις υποδείξεις και ξένων δυνάμεων και παραγόντων) για να προωθηθεί κάτι που χτυπά τα εθνικά, ακόμη και ευρωπαϊκά, ερείσματα της Κύπρου, για να υποκύψει ο κυπριακός ελληνισμός στα σχέδια που μεθοδεύονται.
β) Οι κύκλοι αυτοί συνήθως κρύβονται ύπουλα και καλύπτονται πίσω από ξένα σώματα, οργανώσεις και θεσμούς που θεωρούνται ουδέτερα.
γ) Όταν τα πράγματα εξελιχθούν όπως τα δρομολόγησαν, βγαίνουν και δηλώνουν την απαρέσκειά τους για τις εξελίξεις ώστε να εκτονώσουν τις αντιδράσεις της κομματικής τους βάσης.
δ) Την ίδια ώρα, χρησιμοποιούν αυτή την απόφαση για να καλλιεργήσουν ακόμη περισσότερο το κλίμα παραίτησης και ηττοπάθειας.
ε) Όταν, όμως, οι αντιδράσεις άλλων πολιτικών κύκλων, και κυρίως της βάσης του κυπριακού ελληνισμού κορυφώνονται, η αρνητική για την Κύπρο απόφαση αναστέλλεται ή υπονομεύεται η αξία της με άλλα μέτρα και αποφάσεις.
Ένα λοιπόν: εύγε στους φιλάθλους του ΑΠΟΕΛ που επέμεναν και επιμένουν. Γιατί το πείσμα και η εμμονή είναι σωτήρια για την Κύπρο. Το θέμα όμως δεν βρίσκεται εδώ μόνο. Η ελληνική σημαία συμπυκνώνει την έννοια της κυπριακής αξιοπρέπειας, της ιστορικής περηφάνιας, της ταυτότητας και των συνεκτικών δεσμών της κοινωνίας μας. Έτσι, πιστεύω ότι η σωτηρία της Κύπρου θα κριθεί όταν και οι αγαπητοί φίλαθλοι της Ομόνοιας αρχίζουν να παίρνουν στα γήπεδα, στους αγώνες της αγαπημένης μας ομάδας, την ελληνική σημαία.
