Του Παναγιώτη Ν. Παπαλεξανδράκου
Τούτες της μέρες μες στο μυαλό μου γυρίζουν τα ονόματα Ονόματα τα οποία συνειρμηνικά, χωρίς να χρειάζεται κανείς όπως κι εγώ να είναι Πόντιος, αλλά πόσο μάλλον αν είναι, κεντρίζουν και εικονίζουν και τους Τσέτες του, πάντα υπό τις ευλογίες του τουρκικού μια ταινία ατελείωτη: Τραπεζούντα, Σινώπη, Σαμψούντα, Κερασούντα, Αμάσεια, Ριζούντα, Κόμανα, Ποντική, Κοτύωρα, Σάντα, Αργυρούπολη, Νικόπολη,Ίμερα, Κρώμνη, Οινόη, Πάφρα, Φάτσα. Πόλεις Τόποι ιεροί μαρτυρικοί. Ατέλειωτες Ιστορίες πόνου σε κάθε δρόμο, σε κάθε γωνιά τους…
Είναι αδύνατο ακόμα και σε απείρων σελίδων καταγραφές να περιγραφεί, ότι η κάθε μια από τούτες τις πόλεις θα ήθελε να καταμαρτυρήσει για το τι έγινε στην Γενοκτονία των Ελλήνων κατοίκων τους, η οποία άρχισε το 1915 και κορυφώθηκε κείνον τον Μάη του 1919 από τον Κεμάλ Αττατούρκ και τον Αρχιδήμιο Τοπάλ Οσμάν!
Διάλεξα μια από τις μυριάδες αναφορές για αυτά τα θηριώδη συμβάντα, η οποία πολύ συνοπτικά τα περιγράφει. Είναι το ψήφισμα διαμαρτυρίας, το οποίο στάλθηκε τότε από τους κορυφαίους Έλληνες συγγραφείς και λογοτέχνες, σε διανοούμενους της Ευρώπης και της Αμερικής και το οποίο αναφέρει:
«Mετά βαθυτάτης συγκινήσεως οι συγγραφείς και καλλιτέχναι της Eλλάδος απευθύνονται προς τους διανοουμένους του πεπολιτισμένου κόσμου όπως γνωστοποιήσουν εις αυτούς την τραγωδίαν χιλιάδων οικογενειών του Eλληνικού Πόντου. Ξηρά, εξηκριβωμένα και αναμφισβήτητα τα γεγονότα είναι τα εξής: Oι Tούρκοι εφόνευσαν όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της πόλεως Mερζιφούντος, αφού την ελεηλάτησαν και την επυρπόλησαν. Tους προσπαθήσαντας να διασωθούν ετυφέκισαν και εθανάτωσαν καταλαβόντες τας διόδους. Mετετόπισαν όλον τον άρρενα πληθυσμόν των πόλεων Tριπόλεως, Kερασούντος, Oρδούς, Oινόης, Aμισού και Πάφρας και καθ’ οδόνκατέσφαξαν τους πλείστους εξ αυτών. Έκλεισαν εντός του ναού του χωρίου Έλεζλη εν Σουλού-Tερέ 535 Έλληνας και τους κατέσφαξαν διασωθέντων μόνον τεσσάρων. Πρώτους έσφαξαν 7 ιερείς διά πελέκεως προ της θύρας του ναού. Aπηγχόνισαν εν Aμασεία 168 προκρίτους Aμισού και Πάφρας. Eβίασανόλας ανεξαιρέτως τας γυναίκας, τας παρθένους και τα παιδία των άνω πόλεων, τας ωραιοτέρας δε παρθένους και νέους έκλεισαν εις τα χαρέμια. Πλείστα βρέφη εφόνευσαν, σφενδονίζοντες αυτά κατά των τοίχων. Oι υπογεγραμμένοι θέτουσι τα ανωτέρω υπ’ όψιν των διανοουμένων της Eυρώπης και της Aμερικήςθεωρούντες ότι όχι μόνον τα γεγονότα ταύτα αλλά και η ανοχή αυτών αποτελεί πένθος της ανθρωπότητος».
Aθήναι, 22 Nοεμβρίου 1921.
Άννινος X., Aυγέρης M., Bλαχογιάννης I., BώκοςΓερ., Γρυπάρης I., Δούζας A., Δροσίνης Γ., Zάχος A., ΘεοδωροπούλουAύρα, Θεοτόκης K., Iακωβίδης Γ., Kαζαντζάκης N., KαζαντζάκηΓαλ., KαμπάνηςAρ., Kαμπούρογλους Δ., Kαρολίδης Π., Kόκκινος Δ., Kορομηλάς Γ., Mαλακάσης M., Mαλέας K., Mένανδρος Σ., Nικολούδης Θ., Nιρβάνας Π., Ξενόπουλος Γρ., Παλαμάς K., Παπαντωνίου Z., Παράσχος K., Πασαγιάννης K., Πολίτης Φ., Πωπ Γ., Σικελιανός Άγγ., Σκίπης Σ., Στρατήγης Γ., Tαγκόπουλος Δ.., Tσοκόπουλος Γ., Φυλλύρας P., Xατζιδάκις Γ., Xατζόπουλος Δ., Xορν Π., Σβορώνος I.».
Άλλες εποχές; Άλλα Ήθη; Άλλος Τρόπος Σκέψης; Άλλες Ευαισθησίες; Μήπως όλοι τούτοι οι υπογράφοντες ήταν σε πλάνη; Μήπως τους οδηγούσε κάποιος εθνικιστικός σοβινισμός; Η προσωπική Πορεία του καθενός δίνει την απάντηση.
Μήπως, όμως, σήμερα άλλαξαν τα πράγματα και βρισκόμαστε σε μια μετα-εθνική εποχή; Μήπως πρέπει να ξεχάσουμε, να βάλουμε στην άκρη το παρελθόν, να συμφιλιωθούμε και να δημιουργήσουμε ένα ειρηνικό μέλλον; Ποιος θα μπορούσε να πει όχι αν υπήρχε ειλικρινής διάθεση από την άλλη πλευρά και αν κάποιοι δεν ονειρεύονταν αναβιώσεις αυτοκρατοριών και «Γαλάζιες Πατρίδες»;
Όμως, απορώ, γιατί τούτη την ώρα του συννεφιασμένου ουρανού και του φουρτουνιασμένου πελάγου, στην χώρα μας, οι εκπρόσωποι της «Ελίτ», στην Πολιτική και στην «Διανόηση» αρμενίζουν σε ρότα «Πολιτικής Ορθότητας» προκρίνοντας να υιοθετήσουμε καινούργιες αφηγήσεις, τέτοιες όπως «Παραμύθια Κοκκινοσκουφίτσας χωρίς Λύκο»;
Ταπεινά και ειλικρινά: Καμιά αντίρρηση, αρκεί οι Εισηγητές να μας πείσουν για την «αγάπη του Λύκου προς την Κοκκινοσκουφίτσα»!
Τις τελευταίες ημέρες ακούσαμε ότι 350.000 Έλληνες Πόντιοι κάπου «χάθηκαν»! Τίνι τρόπω άραγε; Για να είμαστε δίκαιοι ακούσαμε και κάτι ψελλίσματα περί Γενοκτονίας, αλλά αναρωτήθηκα: Οι βασανισθέντες, οι σφαγιασθέντες δεν έχουν Βασανιστή και Σφαγέα; Ευτυχώς-Δυστυχώς, απάντηση στο ερώτημα μας δίνουν οι Βασανιστές και οι Σφαγείς! Οι οποίοι αντί να ζητήσουν συγγνώμη κομπάζουν και προβάλλουν τα ανοσιουργήματά τους σαν ανδραγαθήματα!
Σε ΕΚΕΙΝΟΥΣ που πλήρωσαν το Δεύτερο «Πάρθεν»,όπως γράφειτο 1921 ο Μεγάλος Αλεξανδρινός,ελπίζοντας να μην υπάρξει εκατό χρόνια, το 2021, Τρίτο «Πάρθεν»…. Γιατί αν τούτο συμβεί δεν θα υπάρξει Τέταρτο!… Τους Αφιερώνω τους λίγους στοίχους μου…δίνοντας απάντηση και σε κάποιους…
Όσοι «πετάξαν» με Αργώ ποτές τους δεν «χαθήκαν»,
Κει στης Κολχίδας ουρανό, γίναν αστέρια φωτεινά
με Πούλια τους το Δέρας… Κι όταν Εκεί «Μαγειόνει»…
Πυρρίχιο στήνουνε χορό που τον’ ομάζουν «Σέρρα»…
Όμως: “ Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.”
Σπάρτα Μάης 2020
Παναγιώτης Ν. Παπαλεξανδράκος
