του Λ. Αποσκίτης, από το Άρδην τ. 64, Απρίλιος – Μάιος 2007
Μ ε τον θόρυβο που γίνεται τελευταίως για την αναθεώρηση της ελληνικής Ιστορίας, την αμφισβήτηση της συνέχειας και της ιστορικότητας του ελληνικού έθνους και την απαξίωση της Ορθοδοξίας και του πνεύματος του ’21, αποκαλύφθηκε η ύπαρξη ενός ετερόκλητου μετώπου, μιας νέας «Ιεράς Συμμαχίας» δήθεν εκσυγχρονιστών, αλλά στην ουσία κατεδαφιστών, της ελληνικότητας και των ιδεολογικών θεμελίων της.
Ένα βασικό μέρος της συμμαχίας αποτελούν οι «αναθεωρητές» που κινούνται στον ευρύτερο πολιτικό χώρο του Συνασπισμού και κατέχουν καίριες θέσεις στους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους τις τελευταίες δεκαετίες (παιδεία, τέχνη, πολιτισμός) και ιδίως στις αντίστοιχες πανεπιστημιακές σχολές.
Όπως τονίζει ο καθηγητής Π. Ήφαιστος, η «διεθνική αποδομιστική-κονστρουκτιβιστική και ακαδημαϊκά μεταμφιεσμένη ιστορική ανεκδοτολογία» είναι:
«Όχι επιστημονικά θεμελιωμένη ιστορία, αλλά “μαλακή ισχύς” στην υπηρεσία των ηγεμονικών αξιώσεων, είναι λοιπόν οι νέες εξωπολιτικές, διεθνικές και εξ αντικειμένου αντικοινωνικές ιστοριογραφικές μεθοδεύσεις. Είτε το κατανοούν είτε όχι, ακαδημαϊκά μεταμφιεσμένοι ιστοριογραφούντες και διεθνολογούντες, δυνατό να είναι στις μέρες μας το κυριότερο εργαλείο μαλακής ισχύος των πιο ακραίων διεθνοφασιστικών αξιώσεων και κανείς δεν μπορεί να αγνοεί αυτό το πασίγνωστο πλέον γεγονός» (www.ifestos.edu.gr/59.htm).
Για τη χρηματοδότηση των νέων βιβλίων της Ιστορίας από την USAID, την Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, το Open Society Institute του Σόρος στα Σκόπια… και διάφορους «διεθνονεοταξικούς» φορείς μέσω του CDRSEE, καμμιά δικαιολογία των «εκσυγχρονιστών» δεν είναι επαρκής.
Για να καταλάβουμε το μέγεθος της υποκρισίας όλων αυτών των «διεθνών υπαλλήλων» της Νέας Τάξης, που προπαγανδίζουν την «Ιστορία που ξεφεύγει από τα εθνοκεντρικά πρότυπα» και τη «συμφιλίωση» των λαών, αρκεί να δούμε την περίπτωση του Ρίτσαρντ Σίφτερ, πρώην προέδρου του CDRSEE, που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη.
Ο Ρίτσαρντ Σίφτερ, στο βιογραφικό του προέδρου του Δ.Σ. του Κέντρου, στην ιστοσελίδα του CDRSEE, εμφανίζεται ως Αμερικανός δικηγόρος και διπλωμάτης αρμόδιος για… θέματα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ωστόσο, αυτό που δεν αναφέρεται στο επίσημο βιογραφικό του είναι ότι ο Ρίτσαρντ Σίφτερ είναι στρατευμένος σιωνιστής, φανατικός δηλαδή υποστηρικτής της πολιτικής εθνοκάθαρσης και απαρτχάϊντ σε βάρος των Παλαιστινίων. Οι απόψεις του Σίφτερ φιλοξενούνται συχνά σε διάφορα εβραϊκά περιοδικά, όπως στα Jewish News και The Jewish Week. Έχει διατελέσει ο ίδιος, πρόεδρος του Αμερικανο-Εβραϊκού Ιδρύματος Διεθνών Σχέσεων (AJIRI) και του Εβραϊκού Ινστιτούτου για Θέματα Εθνικής Ασφαλείας (JINSA).
Ιδού τι λένε για τον Σίφτερ ο διπλωμάτης Paul D. Molineaux και ο Gene Bird, αρθρογράφος, σε δημοσιεύματά τους στο περιοδικό Washington Report for Middle East Affairs: «Ο Σίφτερ είναι ένας αφοσιωμένος σιωνιστής που κατείχε τη μια ισχυρή κυβερνητική θέση μετά την άλλη – απ’ οπουδήποτε μπορούσε να επηρεάσει την πολιτική των ΗΠΑ προς το Ισραήλ». Ο δε Gene Bird τον παρουσιάζει ως «…έναν σκληροπυρηνικό νεο-συντηρητικό υπέρμαχο της ισραηλινής πολιτικής».
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η «μαλακή ισχύς» δεν είναι μια μορφή ιδεαλισμού ή φιλελευθερισμού. Είναι απλώς μια άλλη μορφή ισχύος, που συνδέεται με τα μέσα ενημέρωσης και τη ροή των πληροφοριών, μεταξύ των «δρώντων» μέσα στη διεθνή κοινότητα, με την οδό της παγκοσμιοποίησης και της νεοφιλελεύθερης θεωρίας των διεθνών σχέσεων.
Οι επικυρίαρχοι, λοιπόν, έμμεσα, μέσω του Ανάν, του ντε Σότο, του Σίφτερ, χρηματοδοτούν σχέδια «διαπαιδαγώγησής μας στη δημοκρατία» και βιβλία «δημιουργίας μη εθνοκεντρικής Ιστορίας», γιατί θέλουν να μας στήσουν ένα μεταμοντέρνο κουρέλι για νέα σημαία, όπως πήγαν να κάνουν στην Κύπρο.
Ιδιαίτερα το ’21 τους ενοχλεί, γιατί εκφράζει αφ’ ενός το πνεύμα της εθνογένεσης και αφ’ ετέρου γιατί αποτυπώνει τη διάσταση της αντίστασης στους καταπιεστικούς αυτοκρατορικούς θεσμούς με την εξέγερση ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, και την ανταρσία, συγχρόνως, στις κατευθύνσεις της Ιεράς Συμμαχίας.
Έτσι, για να λοβοτομηθεί η εθνική μνήμη και να ενσταλαχθεί στις νέες γενιές το δηλητήριο του ενδοτισμού και της υποταγής, η Τουρκοκρατία δεν πρέπει να παρουσιάζεται ως μία από τις στυγνότερες περιόδους της μακραίωνης Ιστορίας μας, αλλά ως μια «πολυπολιτισμική» Μπελ Επόκ όπου… όλοι ευημερούσαν και υμνολογούσαν τον πολυχρονεμένο Σουλτάνο.
Το καταφανές κίνητρο να εμφανισθεί το οθωμανικό καθεστώς ανεκτικό έχει ως αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται το ανάστημα των αγωνιστών του ’21 και το εύρος του τολμήματός τους. Σε λίγο θα μας βάλουν να ζητήσουμε και συγγνώμη για την… αχαριστία των «κατσαπλιάδων» Ρωμηών απέναντι στην ευεργέτιδα Ημισέληνο!
Το «Κρυφό Σχολειό» και ο «Όρκος στην Αγία Λαύρα» είναι δύο από τους ωραιότερους και βασικότερους ρομαντικούς μύθους του ’21, που έχουν μπει στο στόχαστρο των οπαδών της αφασικής Ιστορίας. Η «πολιτικά ορθή» Ιστορία δεν χρειάζεται τη μυθολογία, την αυτοθυσία, το μαρτύριο, τον ηρωϊσμό. Όλα αυτά αντικαθίστανται από την ξερή παράθεση ημερομηνιών και κοινωνικο-οικονομικών αναλύσεων.
Ιστορία και μύθος, όμως, βαδίζουν πάντα μαζί. Άλλωστε, έχει δημιουργηθεί όλους αυτούς τους αιώνες ένα ολόκληρο σώμα λογοτεχνικής και καλλιτεχνικής παραγωγής που συγκροτεί ντε φάκτο «Ιστορία».
Πώς θα μείνει ασυγκίνητος κανείς μπροστά στον πίνακα του Γύζη, έστω κι αν η ύπαρξη τέτοιων σχολείων αμφισβητείται ιστορικά; Τα ποιήματα του Πολέμη; Το Εικοσιένα είναι «η μυθολογία του», έλεγε ο Κωστής Παλαμάς. Και έγραφε: «Ήταν ποτάμι το Εικοσιένα από λεβεντιά, δάκρυα και αίμα, που δεν πειθάρχησε, όπως δεν πειθαρχούν όλα τα ποτάμια στις εντολές της λογικής, κ’ έδωσε σ’ αυτό το τρόπαιο τη δύναμή του, μαζί με την ομορφιά, που έχουν όλες οι τολμηρές πράξεις, την ομορφιά που είναι ακόμη μια δύναμη, ίσως η πιο ακατάλυτη δύναμη».
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος, στο έργο του «Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη», βλέπει τα «Κρυφά Σχολειά» σαν νέες «Ακαδημίες του Πλάτωνα», που μέσα τους «συναζόταν όλο το Έθνος» γύρω από «το κιτρινισμένο ράσο του παπά». Και γράφει:
«Κι όπως πάντοτε, όλοι τους, ήταν, πάλι, παρόντες: ο Σοφοκλής, ο Αχιλλέας, ο Οδυσσέας και ο Κυναίγειρος.
Ανασκούμπωνε ο Πλάτων το ράσο και τους έδειχνε με το δάχτυλο τη φωνή τους στο συναξάριο.
Κ’ εκείνα την άκουγαν, καθώς εμουρμούριζαν όλα μαζί την πανάρχαιη Αλφαβήτα, που η αδρή της συρμή ήτανε το μακρύτερο ζων ύδωρ του κόσμου».
Ποιο «νεοταξικό», «μεταμοντέρνο», «νεοπαγανιστικό» ιδεολόγημα έχει δικαίωμα να ξερριζώσει από την ψυχή του Έλληνα αυτή την παράδοση;
Κι όμως, για τους μετανεωτερικούς εγκεφάλους της «νέας Ιστορίας», είναι σκάνδαλο η αισθητικοποίηση της «συνέχειας» του Ελληνισμού στην λογοτεχνική και καλλιτεχνική παράδοση της «γενηάς του ‘30» και των νεωτέρων της, του Τσαρούχη, του Εγγονόπουλου, του Σεφέρη, του Ρίτσου, του Ελύτη, του Θεοδωράκη…
Δυστυχώς, μαζί με το «πολιτικά» ορθόν συμβαδίζει και το «πολυθεϊστικά» ορθόν, και μάλιστα με έναν απίστευτο φανατισμό και με διχαστικό πνεύμα που φθάνει στα όρια του φονταμενταλισμού, αφού απαγορεύει στους Χριστιανούς να είναι… Έλληνες… Πάνω στην παληά καταδικασμένη εμφυλιοπολεμική συνταγή τού «πας Αριστερός είναι… Εαμοβούλγαρος» έχουμε σήμερα το «κάθε Ορθόδοξος είναι… Ιουδαιο-Ναζωραίος». Δοξάστε τους!
Αυτό που κάνουν πολλοί πολυθεϊστές «αρχαιολάτρες» είναι να εξυπηρετούν, είτε συνειδητά είτε ως «χρήσιμοι ηλίθιοι», τους ανθελληνικούς σχεδιασμούς της Νέας Τάξης, καλώντας το BBC και το CNN ή απευθυνόμενοι στην Αμερικανική Πρεσβεία για να τους νομιμοποιήσουν. Και να υπηρετούν τον Διχασμό. Ιδίως όσοι διακονούν το ιδεολόγημα ότι οι Χριστιανοί ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να είναι Έλληνες.
Και καλά, κάποιοι σοβαροί διανοητές που μπορεί να το θέτουν σε φιλοσοφικό επίπεδο. Είναι κάτι συζητήσιμο. Αλλά υπάρχουν και εκείνα τα φασιστοειδή «μπουμπούκια» που, εν ονόματι της «αρχαιοθρησκείας», θέλουν να μας ξαναγυρίσουν στους διαχωρισμούς του εμφύλιου, όπως η «Εκκλησία των Ελλήνων στο θρήσκευμα», που στην ιστοσελίδα της (www.hellenicreligion.gr) προκαλεί:
«Ερώτηση: Είναι σωστό να πολεμάμε τους αδελφούς μας χριστιανούς;
Απάντηση: Βεβαίως, διότι αυτή είναι η εντολή των Θεών. Και ουδείς λογικός άνθρωπος παραβαίνει τις εντολές των Θεών. (…) Βεβαίως και είναι απολύτως φυσικό να πολεμούν οι Έλληνες τους ναζωραίους κατακτητές. Αυτό κάνουν τόσους αιώνες με την καθοδήγηση των Θεών, τώρα θα σταματήσουν;
Ερώτηση: Ο χριστιανισμός έχει δύο χιλιάδες χρόνια παρουσίας στην Ελλάδα, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας μας, μπορούμε να τον διώξουμε;
Απάντηση: Και ένα εκατομμύριο χρόνια να είχε παρουσία στην Ελλάδα η αίρεση των ναζωραίων, η χριστιανική πανούκλα θα πεταχτεί στην Αιώνια Φλόγα των Θεών και τα Ελληνικά Εδάφη θα εξαγνιστούν διά της Ιεράς Φλογός.
Ερώτηση: Μα θα μαλώνουμε τώρα για την Θρησκεία; Έτσι περιορίζετε πολύ τον Ελληνισμό.
Απάντηση: Η Ελληνική Θρησκεία είναι η βάση του Ελληνισμού. Ο Ελληνισμός δεν είναι συνταγή φαγητού για να απορρίπτει έκαστος όποιο συστατικό δεν του αρέσει.
Ερώτηση: Γιατί να τιμωρήσουμε τους χριστιανούς; Πάει πέρασαν αυτά, συμφιλίωση, ενότητα, ας τα ξεχάσουμε.
Απάντηση: Τα ανθρωπόμορφα κτήνη που διαδίδουν την συμφιλίωση με τους ναζωραίους κατακτητές θα θανατώνονται χωρίς έλεος.
Ερώτηση: Αυτά που λέει η Θρησκεία σας δεν είναι κατά του συντάγματος;
Απάντηση: Όποιος παραβαίνει τους Νόμους των Θεών είναι εγκληματίας και η ποινή είναι θάνατος».
Δυστυχώς, ορισμένες καταστάσεις που φαίνονται σήμερα γραφικές μπορεί, λειτουργώντας μέσα στα πλαίσια των νεοταξικών σχεδιασμών, να υπονομεύσουν αιώνιες αξίες του Ελληνισμού.
Χρειάζεται απ’ όλους προσοχή, για να αποφύγουμε την καπηλεία και την προβοκάτσια, παρ’ όλο που το πνεύμα του Εικοσιένα είναι ριζωμένο σε γερά θεμέλια, με μοναδική αντοχή κι αυταπάρνηση.
Όσοι ακόμα αυταπατώνται ότι, υπονομεύοντάς τα, κτυπάνε «το παπαδαριό» και αμφισβητούν τον ρόλο που έπαιξε το Ορθόδοξο φρόνημα στον Αγώνα, ας ξαναδιαβάσουν τους στίχους 88 έως 90 του Ύμνου στην Ελευθερία:
Πήγες εις το Μεσολόγγι
την ημέρα του Χριστού,
μέρα που άνθισαν οι λόγγοι,
για το τέκνο του Θεού.
Σου ήλθε εμπρός λαμποκοπώντας
η Θρησκεία μ’ ένα σταυρό,
και το δάκτυλο κινώντας
όπου ανεί τον ουρανό,
σ’ αυτό, εφώναξε, το χώμα
στάσου ολόρθη, Ελευθεριά
και φιλώντας σου το στόμα
μπαίνει μεσ’ στην εκκλησιά.
Ο Σολωμός έχει περικλείσει όλο το νόημα του ’21 στον Εθνικό Ύμνο. Αντί για «ελληναράδικους» δεκάρικους και αερολογίες, ας ξαναδιαβάζουμε με προσοχή το κείμενό του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν στους κόλπους της Ορθοδοξίας, ιδίως στους Φαναριώτες, τα αντιδραστικά εκείνα στοιχεία που αφόριζαν την Επανάσταση και ζητούσαν την υποταγή στον Σουλτάνο.
Εξ αιτίας αυτού, άλλωστε, διακόπηκαν από τα χρόνια του Αγώνα οι σχέσεις της Ελλάδας με το Πατριαρχείο και στη συνέχεια κηρύχθηκε το Αυτοκέφαλο της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Ο Κολοκοτρώνης, στον «λόγο της Πνύκας», αποδίδει καθαρά τις ευθύνες στον φιλοοθωμανικό ανώτερο κλήρο και τα εύσημα στον αγωνιστικό μεσαίο και κατώτερο, τονίζοντας ότι η πίστη του λαού στον Χριστό δεν ξεριζωνόταν με τίποτα, παρά τις διώξεις: «Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι και τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, διά να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ’ εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος».
Το κίνημα του Διαφωτισμού, όμως, περιελάμβανε στους κόλπους του, εκτός από λαϊκούς, δεκάδες ιερωμένους, δεσποτάδες κ.ά., όπως ο Άνθιμος Γαζής, ο Νεόφυτος Δούκας, ο Νεόφυτος Βάμβας, ο Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων, ο Ιώσηπος Μοισιόδακας, ο Σέργιος Μακραίος κ.ά…
Οι κληρικοί πήραν πολλές φορές επάνω τους τον διαφωτισμό των Ελλήνων, εκδίδοντας αρχαία κείμενα σε νεοελληνική μετάφραση και διδάσκοντας υπό τον ζυγό τον προγονικό πολιτισμό, ώστε να καταλάβει ο ελληνικός λαός ποιος είναι και να ξεσηκωθεί.
Ο πρωτοπόρος του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, Ευγένιος Βούλγαρις, ήταν από τους πρώτους Έλληνες που ήλθε σε επαφή με το έργο του Βολταίρου και έγραψε στα ελληνικά γι’ αυτό. Στον Βούλγαρι οφείλουμε τη λέξη «ανεξιθρησκεία», η οποία αποδίδει στα ελληνικά τον όρο «tolérance».
Αυτό είναι το πνεύμα του ’21: ξεκάθαρο, ρηξικέλευθο, ελληνικό και δίκαιο. Ας το μελετήσουν καλύτερα όσοι έχουν την τάση να ισοπεδώνουν την παράδοση.
Υ.Γ.: Προς επίρρωση των παραπάνω, ήλθε το πολυσέλιδο ενθουσιώδες αφιέρωμα της Κυριακάτικης Αυγής (18/03) στην «αναβίωση» του «ελληνικού πολυθεϊσμού», που καταδικάζει την Ορθόδοξη Εκκλησία γιατί δεν δίνει άδεια να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους δρώμενα οι πολυθεϊστές, πηγαίνοντας κόντρα στους ευρωπαϊκούς νόμους! Φαίνεται ότι οι κάθε είδους «αναθεωρητές» σκοπεύουν να κλαδέψουν από κοινού την Ελλάδα… ΣΥΡΙΖΑ.
