Η άρση του σχίσματος

του Γ. Καραμπελιά, από το Άρδην τ. 50, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2004

Η Ο­λυ­μπιαδα εκλει­σε και ο­λο­κλή­ρω­σε μια ι­στο­ρι­κή ε­πο­χή, ε­κεί­νη του «εκ­συγ­χρο­νι­σμού» που ε­νέ­τα­ξε την Ελ­λά­δα με πα­ρα­σι­τι­κό τρό­πο στο διε­θνές σύ­στη­μα. Η Ο­λυ­μπιά­δα α­πο­τέ­λε­σε την κο­ρύ­φω­ση και ελ­πί­ζου­με το τέ­λος αυ­τής της πο­ρεί­ας.
Ταυ­τό­χρο­να, ό­πως πε­ρι­γρά­φει στις δι­πλα­νές στή­λες ο Τά­σος Χα­τζη­α­να­στα­σί­ου α­πο­τέ­λε­σε ε­ντε­λώς α­ντι­φα­τι­κά, την ευ­και­ρί­α για να κο­ρυ­φω­θεί και να το­νω­θεί το συ­ναί­σθη­μα της συλ­λο­γι­κής μας αυ­το­πε­ποί­θη­σης.
Πο­τέ άλ­λο­τε η α­ντί­φα­ση α­νά­με­σα στην υ­παρ­κτή υ­πο­τα­γή και ε­ξάρ­τη­σή μας και την τό­νω­ση της ε­θνι­κής αυ­το­πε­ποί­θη­σης δεν ή­ταν τό­σο με­γά­λη. Στο ε­πί­πε­δο της οι­κο­νο­μί­ας έ­χου­με το με­γα­λύ­τε­ρο ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμ­μα, στην πο­λι­τι­κή ε­ξαρ­τό­μα­στε α­πό τους Α­με­ρι­κα­νούς, την Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση και την Τουρ­κί­α.
Και ό­μως την ί­δια στιγ­μή το ι­δε­ο­λο­γι­κό εκ­συγ­χρο­νι­στι­κό οι­κο­δό­μη­μα κα­ταρ­ρέ­ει. Στην Κύ­προ οι Έλ­λη­νες, πρω­τί­στως της Κύ­πρου αλ­λά και οι Ελ­λα­δί­τες, α­πέρ­ρι­ψαν την «τε­λι­κή λύ­ση» της Νέ­ας Τά­ξης και α­ντι­στά­θη­καν με νύ­χια και με δό­ντια σε Α­με­ρι­κα­νούς, Εγ­γλέ­ζους, Τούρ­κους, Α­νάν και Φερ­χό­ϊ­γκεν. Κυ­ριο­λε­κτι­κά με τα ψέ­μα­τα, για έ­να φι­λό­τι­μο, ε­νώ τα πά­ντα έ­δει­χναν την υ­πο­τα­γή. Και α­κο­λού­θη­σε το Κα­λο­καί­ρι του Εuro και της Ο­λυ­μπιά­δας, της ελ­λη­νι­κής ση­μαί­ας και του ε­θνι­κού ύ­μνου. Οι Έλ­λη­νες ε­νώ έ­χουν φθά­σει στο έ­σχα­το ση­μεί­ο πα­ρα­σι­τι­σμού, ε­ξάρ­τη­σης, υ­πο­τα­γής, πραγ­μα­το­ποιούν μια υ­πέρ­βα­ση χω­ρίς προ­η­γού­με­νο στο ι­δε­ο­λο­γι­κό πε­δί­ο.
Αυ­τή η δι­χο­τό­μη­ση εί­ναι κα­τα­πλη­κτι­κή και συ­νά­μα ε­πι­κίν­δυ­νη, για­τί μπο­ρεί να ο­δη­γή­σει εί­τε σε μια ε­νά­ρε­τη πο­ρεί­α τό­νω­σης της αυ­το­πε­ποί­θη­σης σε ό­λους τους το­μείς, εί­τε α­ντί­στρο­φα σε ε­πώ­δυ­νες κα­ταρ­ρεύ­σεις στο Κυπριακό, τα Ελληνοτουρκικά κλπ. ή σε υποστροφές, τύπου Καρατζαφέρη ή Ψωμιάδη, όπου οι ήττες από τους μεγάλους και ισχυρούς μεταβάλλονται σε ανίσχυρη επιθετικότητα.
Πρώ­τη προ­τε­ραιό­τη­τα λοι­πόν η με­τάγ­γι­ση τη ε­θνι­κής αυ­το­πε­ποί­θη­σης α­πό το πε­δί­ο του α­θλη­τι­σμού στο χώ­ρο της ιδεολογίας, της εκπαίδευσης, της ε­θνι­κής πο­λι­τι­κής, στο Κυ­πρια­κό που ε­πα­νέρ­χε­ται, της κοι­νω­νί­ας και της οι­κο­νο­μί­ας.
Πριν απ΄ ό­λα α­παι­τεί­ται η θε­ρα­πεί­α των κά­θε εί­δους αρ­νη­τι­κών ε­πι­πτώ­σε­ων που ε­πι­σώ­ρευ­σε ο «εκ­συγ­χρο­νι­σμός». κυ­ρί­ως α­πι­τεί­ται η ρι­ζι­κή με­τα­τό­πι­ση των ε­πεν­δύ­σε­ων στις πα­ρα­γω­γι­κές ε­πεν­δύ­σεις, την πε­ρι­φέ­ρεια και κυ­ρί­ως τη Βό­ρεια Ελ­λά­δα, έ­τσι ώ­στε να υ­πάρ­χει μια πραγ­μα­τι­κή δυ­να­τό­τη­τα αυ­το­πε­ποί­θη­σης με διάρ­κεια, για να μην ξα­να­πέ­σου­με α­πό το ζε­νίθ του η­θι­κού μας στο να­διρ των «σι­νούκ», του Γιώρ­γου και του Τσι­του­ρί­δη.

Γ. Κ.