του Ζαν Αζίν, από το Άρδην τ. 104, Μάρτιος-Μάιος 2016
Μέλη ευρωπαϊκής αντιπροσωπείας στη Μέση Ανατολή λένε ότι έμειναν έκπληκτοι με αυτό που άκουσαν από τους χριστιανούς εκεί: υποστήριξη στον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ, και κριτική στις πολιτικές της Ευρώπης, οι οποίες επηρεάζουν καθοριστικά τη ζωή τους.
Μια τριακονταμελής αντιπροσωπεία που οργάνωσε η CHREDO [Coordination pour les Chrétiens d’Orient en Danger, μια γαλλική ΜΚΟ που αποσκοπεί στη βoήθεια των χριστιανών της Μέσης Ανατολής] επισκέφθηκε τη Μέση Ανατολή (16 – 21 Απριλίου 2016) με σταθμούς τον Λίβανο, τη Συρία και το Ιράκ. Συμμετείχαν δέκα βουλευτές – εφτά Γάλλοι και τρεις από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, πέντε δημοσιογράφοι, τρεις στελέχη από άλλες ευρωπαϊκές ΜΚΟ και δώδεκα μέλη της CHREDO με επικεφαλής τον Πατρίκ Καράμ, λιβανικής καταγωγής Γάλλο δικηγόρο. Σύμφωνα με τον Π. Καράμ η αντιπροσωπεία ήρθε έχοντας κατά νου έναν σαφή και συγκεκριμένο στόχο: να διερευνήσει την κατάσταση των Χριστιανών επί τόπου, να μάθει για τις ανάγκες, για τα βάσανά τους και τους κινδύνους υπάρξεως εκεί. Επίσης για να καταλάβει πώς μπορεί να βοηθήσει, αυτές τις αυτόχθονες κοινότητες, να εδραιωθούν γερά στις εστίες που υπήρξαν οι χώρες των προγόνων τους επί χιλιετίες και να προσπαθήσει να αναλύσει τις επιπτώσεις των πολιτικών της Γαλλίας σε αυτές τις κοινότητες, θετικές ή αρνητικές. Η αντιπροσωπεία είχε περισσότερες από είκοσι συναντήσεις στη Βηρυτό, τη Δαμασκό και την Ερμπίλ – πρωτεύουσα του ιρακινού Κουρδιστάν. Συναντήθηκε με διάφορες πολιτικές δυνάμεις και κυβερνητικούς αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένου του Μασούντ Μπαρζανί (προέδρου της περιφερειακής κυβέρνησης του Κουρδιστάν στο Ιράκ), και με πολυάριθμους χριστιανούς αξιωματούχους των τριών χωρών, όπως κληρικούς, λαϊκούς, εκπροσώπους ΜΚΟ και οργανισμών αρωγής.
«Είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για τραγωδία και απαιτείται λήψη μέτρων για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι χριστιανοί της Ανατολής», δήλωσε ο Ελί Χαντάντ, μέλος της αντιπροσωπείας και επικεφαλής του «Αγώνα για τον Λίβανο» του γαλλικού τμήματος του «Ελεύθερου Πατριωτικού Κινήματος του Λιβάνου». Η χριστιανική κοινότητα φαίνεται να εξαφανίζεται εντελώς από το Ιράκ. Ενώ ζούσαν εκεί πάνω από δύο εκατομμύρια Ιρακινοί χριστιανοί πριν τους πρόσφατους ιρακινούς πολέμους, υπάρχουν μόνο 350.000 μεταξύ Βαγδάτης και ιρακινού Κουρδιστάν. Η πλειοψηφία των χριστιανών που συναντήσαμε στο Ερμπίλ τείνει προς οριστική αποχώρηση από τη χώρα. Η κατάσταση είναι καταστροφική στη Συρία λόγω του συνεχιζόμενου πολέμου. Η μετανάστευση συνεχίζεται. Η χριστιανική κοινότητα του Λιβάνου εξακολουθεί να έχει όλα τα αναγκαία για την ύπαρξή της. Ωστόσο, αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες, κυρίως την προσπάθεια να επιβληθεί πρόεδρος που δεν εκπροσωπεί τους χριστιανούς. Το ίδιο ισχύει και για την εκλογή των χριστιανών [μελών του κοινοβουλίου]. Αυτό, πέραν της προσπάθειας να επιβληθεί εκλογικός νόμος που δεν λαμβάνει υπόψιν τις ψήφους και τη θέλησή τους. Επιπλέον, τους στέρησαν το δικαίωμα ψήφου σε εκλογές της Βουλής, αφού οι άλλες λιβανικές δυνάμεις κατάφεραν να επεκτείνουν την εντολή του κοινοβουλίου».
Ο Χαντάντ είπε στο Αλ-Μόνιτορ ότι «η εκ Γαλλίας αντιπροσωπεία ασχολείται με το πώς οι χριστιανοί επηρεάζονται από τις πολιτικές πρακτικές, αλλά η ίδια αυτή ομάδα δεν έχει πολιτικά κίνητρα. Η CHREDO, μια ΜΚΟ όπως οι άλλες που συμμετέχουν στην αντιπροσωπεία, δεν αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένης πολιτικής ατζέντας, αυτό φαίνεται και από τη διαμόρφωση της αντιπροσωπείας, η οποία περιλαμβάνει βουλευτές από διάφορες πολιτικές δυνάμεις της Γαλλίας, φιλοκυβερνητικούς ή της αντιπολίτευσης. Επιπλέον, ήταν απρόθυμοι να συναντήσουν οιονδήποτε κυβερνητικό ή πολιτικό αξιωματούχο της Συρίας, σε αντίθεση με ό,τι έγινε στις επαφές που είχαν σε Ερμπίλ και Βηρυτό. Στη Συρία συναντήσαν μόνο κάποιους πατριάρχες και επισκόπους, καθώς και τον μουφτή [των σουνιτών] της Συρίας, σεΐχη Αχμάντ Χασούν.
Επισκεφθήκαν ιστορικά χριστιανικά χωριά κοντά στη Δαμασκό, τη Σεντνάγια και τη Μααλούλα και συναντηθήκαν με τον εκεί παραμένοντα χριστιανικό πληθυσμό. Αυτό για να αποφευχθεί η σύνδεσή τους με τη μία ή άλλη πλευρά του συριακού πολέμου». Μάλιστα, ο Π. Καράμ τόνισε ότι «ήσαν [ανένδοτοι] ως προς την ουδετερότητά τους και τη διαφανή εικόνα που ήθελαν να σχηματίσουν και να μεταφέρουν στο Παρίσι».
Ο Π. Καράμ δεν έκρυψε την έκπληξή του για όσα άκουσε από τους χριστιανούς, κληρικούς και λαϊκούς, στη Δαμασκό. «Τα μέλη της αντιπροσωπείας άκουσαν του Σύρους χριστιανούς να στηρίζουν σαφώς την κυβέρνηση της Δαμασκού. Πιστεύουν ότι αυτή η κυβέρνηση προστατεύει την παρουσία τους στη χώρα. Κατά την άποψή τους, τα ισλαμικά κόμματα της αντιπολίτευσης απειλούν την επιβίωσή τους, σε επίπεδο ατόμων και κοινότητας, στην ίδια την πατρίδα τους. Δεν έκρυψαν την υποστήριξή τους στον Άσαντ και βεβαίωσαν ότι η δημοτικότητά του έχει αυξηθεί (στη χριστιανική κοινότητα) αλλά και στην πλειοψηφία των Σύρων μετά από πέντε χρόνια πολέμου, ιδίως από τότε που οι τρομοκρατικές ομάδες ελέγχουν τις συριακές αντιπαραθέσεις». Επιπλέον, εξεπλάγη και από την κριτική των χριστιανών της Συρίας για τις πολιτικές των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, ειδικότερα της Γαλλίας. Είπαν ξεκάθαρα ότι περιμένουν από τους Ευρωπαίους να τους βοηθήσουν να παραμείνουν και να ριζώσουν στη γη τους – όχι να βοηθούν τους τρομοκράτες [ή] να διευκολύνουν την έξοδο των χριστιανών από τις πατρίδες τους και τη μετάβασή τους σε χώρες της Δύσης». Ο Ε. Χαντάντ πρόσθεσε, «Ακούσαμε το ίδιο πράγμα και από τον σουνίτη μουφτή της Συρίας, να υποστηρίζει τον Άσαντ, γεγονός που εξέπληξε τους βουλευτές που συμμετείχαν στην αντιπροσωπεία. Και σίγουρα θα το μεταφέρουν στα κόμματα που εκπροσωπούν στη Γαλλία».
Αυτή ήταν η δέκατη τέταρτη γαλλική αντιπροσωπεία που επισκέφθηκε τη Δαμασκό από την έναρξη της εξέγερσης στη Συρία, προ πενταετίας. Ωστόσο, για πρώτη φορά επισκέπτεται γαλλική αντιπροσωπεία βουλευτών αυτές τις τρεις χώρες, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους χριστιανούς της Ανατολής. Η συγκεκριμένη επίσκεψη θα μπορούσε να είναι ένδειξη μιας νέας αρχής στην προσέγγιση των γεγονότων της περιοχής.
Τα μέλη της αντιπροσωπείας εξέφρασαν την πρόθεση να σχηματίσουν στο Παρίσι «ένα λιβανέζικο ή ανατολικοχριστιανικό λόμπι» για να μεσολαβεί στις γαλλικές αρχές και να εκπροσωπεί τα συμφέροντα των χριστιανών, ως προς τη διαμόρφωση των πολιτικών της Γαλλίας στην περιοχή. Όπως είπαν, οι χριστιανοί της Συρίας και του Λιβάνου έχουν εκφράσει την άποψη πως οι διαμορφωτές της γαλλικής πολιτικής συχνά λαμβάνουν υπόψη τα οικονομικά συμφέροντα της χώρας τους και όχι τα συμφέροντα των χριστιανών σε αυτές τις πλούσιες σε πετρέλαιο χώρες του Κόλπου.
