1,3K
από το Άρδην τ. 25-26, Μάιος-Ιούλιος 2000
Κύριε, άνθρωποι απλοί
πουλούσαμε υφάσματα
(κι’ n ψυχή μας
ήταν το ύφασμα που δεν τα’ αγόρασε κανείς).
Την τιμή δεν κανονίζαμε απ’ την ούγια
η πήχη και τα ρούπια
ήταν σωστά τα ρετάλια δεν τα δώσαμε μισοτιμής ποτέ:
η αμαρτία μας.
Είχαμε μόνο ποιότητας πραμάτεια.
Έφτανε στη ζωή μας μια στενή γωνιά
-πιάνουν στη γη λίγο τόπο τα πολύτιμα.
Τώρα με την ίδια πήχη που μετρήσαμε
Μέτρησε μας δε μεγαλώσαμε το εμπορικό μας.
Κύριε, σταθήκαμε έμποροι κακοί!
