του Γ. Τσιριγώτη, από το Άρδην, τ. 36, Μάιος-Ιούνιος 2006
Ο υ υ υ υ φ!!!! ανέκραξε υποκριτικά σύμπασα η Ευρώπη, μετά τον 2ο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών και επέστρεψε από την τουαλέτα (μετά το ξαλάφρωμα) στο σαλόνι της, για να συνεχίσει τον τηλεοπτικό αυνανισμό της. Κάπως έτσι επιγραμματικά μπορεί να συνοψίσει κανείς την μεγάλη φασαρία που έγινε επί δύο -άντε τρεις με τα συμπεράσματα και τις αναλύσεις- βδομάδες, για τον Λεπέν και τον ανερχόμενο φασισμό στην γηραιά μας ήπειρο.
Όχι πως το πρόβλημα δεν είναι υπαρκτό και όλος ο θόρυβος ήταν χωρίς λόγο. 0 Λεπέν όμως, προς το παρόν, είναι μόνον ένα καμπανάκι που ήρθε να ταράξει τον μακάριο ύπνο μας -που δεν είναι καν του δικαίου-, και να μας θυμίσει ότι η δημοκρατία, αφού την βάλεις κου-
τσά-στραβά σε λειτουργία, με πολλούς κόπους και βάσανα, δεν δουλεύει στην συνέχεια, από μόνη της, με τον αυτόματο πιλότο. Η δημοκρατία, για να λειτουργεί, απαιτεί την συμμετοχή των πολιτών, θέλει πάντα την προστασία τους, για να μην μαραζώσει και εκφυλισθεί μέσα στην δίνη των ανθρώπων που διαχειρίζονται τις εξουσίες της. θέλει σκοπιά καθημερινή και εγρήγορση, από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο.
Ας καταλάβουν λοιπόν οι πολιτικοί της εξουσίας, αλλά κυρίως ας το καταλάβουν οι πολίτες -γιατί ό,τι και να γίνει, αυτοί την πληρώνουν πάντα-ότι όλα αυτά που λένε, ο Λεπέν και οι όμοιοι του, δεν είναι όλα ρατσιστικές ανοησίες που μπορούν να τις εξορκίσουν με ευχέλαια. Ο φασισμός αναπτύσσεται πάνω στα υπαρκτά προβλήματα του κο-
σμάκη, που δημιουργεί η αφεντιά τους (των πολιτικών της εξουσίας) και ανέχεται κι η αφεντιά μας (των πολιτών της ραστώνης του καναπέως).
Γιατί δηλαδή είναι ανοησία, όταν ο Λεπέν λέει πως ο Σαρόν πρέπει δικαστεί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας; Επειδή είναι αντισημίτης; Αυτό το λέω κι εγώ που δεν είμαι αντισημίτης, αλλά και δεν ντρέπομαι να πω, πως δεν θέλω πολύ να γίνω, όταν τους βλέπω να συμπεριφέρονται στους Παλαιστίνιους όπως συμπεριφέρθηκε σ’ αυτούς ο Χίτλερ.
Γιατί δηλαδή να κατηγορήσω εγώ τον Λεπέν όταν βγήκε και δήλωσε αντίθετος με τους βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία, όταν οι «σύντροφοι» μου της Γαλλίας και της Ιταλίας, όντας στην κυβέρνηση, μαζί με τα «ξαδερφάκια» μου τους σοσιαλιστές, έβγαζαν τον σκασμό -και μερικοί μάλιστα χειροκροτούσαν- μπροστά στον «ανθρωπισμό» του Αμερικάνου;
Γιατί δηλαδή δεν έχει δίκιο -επειδή είναι φασίστας;— όταν λέει πως η Ευρώπη, ευνουχισμένη, σέρνεται πίσω από τους Αμερικάνους;
Γιατί, δηλαδή, πρέπει να μου το πει ο Λεπέν, με τον ανόητο ρατσιστικό του τρόπο, ότι η χώρα μου δεν έχει την πολυτέλεια να δεχτεί απεριόριστο αριθμό μεταναστών; Δεν το σηκώνει βρε αδερφέ, η οικονομία, η κοινωνία, οι υποδομές της, και σε τελευταία ανάλυση, αυτοί οι άνθρωποι, όταν έρχονται κάτω από τέτοιες συνθήκες ανεξέλεγκτα, γίνονται θύματα της χειρότερης εκμετάλλευσης και ο ρατσισμός που εισπράττουν βρίσκει άλλοθι ακόμα και στα μάτια αυτών που τους συμπαθούν και τους συμπαρίστανται.
Πρέπει να αφήσω εγω τον Λεπέν να υπερασπισθεί την ιδιαιτερότητα της πατρίδας μου απέναντι στην παγκοσμιοποίηση των υπερατλαντικών νταβατζήδων;
Πρέπει να έχω τον κατώτατο μισθό στις 170.000 (500 ΕΥΡΩ) για να δημιουργώ «αιώνες φαρμάκι» στέρησης, για χάρη μιας μονόπλευρης ανάπτυξης που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους, ζάπλουτους έως παραλογισμού;
Πρέπει να φτιάχνω εγώ ο δημοκράτης, ο σοσιαλιστής, απελπισμένους ανέργους, για να αναλαμβάνει εργολαβικά την «υπεράσπισή» τους ο Λεπέν;
Πρέπει να ποτίζω -έως μαλακύνσεως εγκεφάλου- από το πρωί μέχρι το βράδυ (δια της τηλεοράσεως) βρομερό σκουπιδαριό τον κοσμάκη, ώστε να μην ξεχωρίζει πλέον το καλό από το κακό, το φτηνό από το αξιόλογο, τον έρωτα από το πορνό;
Πρέπει τέλος, να έχω φτάσει τόσο χαμηλά, συναλλασσόμενος με τον υπόκοσμο, διαπλεκόμενος, εκβιαστής συνειδήσεων, χοντρόπετσος, καταλαδωμένος, με την αξιοπιστία μου τόσο βαριά τραυματισμένη -όπως εκείνος ο ψεύτης βοσκός του Αισώπου- ώστε ακόμα κι αυτός ο Λεπέν -ο βασανιστής της Αλγερίας- να φαίνεται καλύτερος και συνεπέστερος στα μάτια του κόσμου από μένα;
Αν είμαι τόσο βολεμένος, τόσο ανόητος και έφερα εγώ με την συμπεριφορά μου τον λύκο στο κοπάδι, ε τότε, καλά να πάθω.
* Το κείμενο δημοσιεύεται και στην εφημερίδα Πολίτης της Χαλκιδικής
