Του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Παλιότερα, ο Αριστοτέλης αναγνώριζε τον «λυτρωτικό ρόλο» της τέχνης και ο Χέγκελ υπερθεμάτιζε λέγοντας πως «το ωραίο στην τέχνη είναι ένα πνευματικό φαινόμενο ανώτερο από κάθε φυσικό». Για τον Χάιντεγκερ πάλι, η τέχνη «διατρέχει την ιστορία και μέσα εκεί δημιουργείται». Για να συμπληρώσει ο Γιώργος Σεφέρης πως με την τέχνη του «ο μεγάλο καλλιτέχνη, δεν εκφράζει την εποχή του, είναι αυτός ο ίδιος η εποχή του».
Αν έχει κάτι να μας πει η χρυσίζουσα, ορειχάλκινη τεχνοφιγούρα κάτω από τα κατάλευκα μάρμαρα του Παρθενώνα που παριστάνει δήθεν τη Μαρία Κάλλας, είναι αυτό. Δείχνει ανάγλυφα την εποχή μας και το ποιόν του σημερινού τεχνοπολιτισμού μας. Και ας έλεγε ο Νίτσε πως «έχουμε την τέχνη για να μη χαθούμε από την αλήθεια».
Και ο Δήμαρχος Αθηναίων, ο κ. Κώστας Μπακογιάννης, που χειροκροτώντας περιχαρής μας παρουσίαζε ως τέχνη κάτι το επιεικώς απροσδιόριστο, δίπλα στο Ηρώδειο; Να γνώριζε τουλάχιστον πως η αισθητική ασχολείται όντως «με την τέχνη και τα βιώματα που αυτή μας προσφέρει»; Μάλλον, θα το διαπιστώσουμε σύντομα και αυτό πιο παραστατικά, βλέποντας πλατάνια να ξεφυτρώνουν στην Πανεπιστημίου … και όχι κάπου στο ορεινό Καρπενήσι, απ’ όπου, ως γνωστόν, φέρελπις της Οικογένειας, ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα!