Κόμματα, αντιπολίτευση και η εγχώρια δημοσιογραφία.
Του Γιώργου Ρακκά από την huffingtonpost.gr
Την εποχή που η ελληνική κρίση ξεδιπλωνόταν με την μεγαλύτερή της ένταση, εφημερίδες σαν τους Τάιμς της Νέας Υόρκης αρέσκονταν να παρουσιάζουν την πτωχευμένη, και πολιτικά ταραγμένη Αθήνα σαν να ήταν ο τουριστικός παράδεισος της κοινωνικής κατάρρευσης που η φυλή των “υποψιασμένων”, ευαίσθητων και πάνω απ′ όλα χορτασμένων μεγαλοαστών μιλένιαλ έπρεπε να επισκεφτεί.
Γραφικοποιούσαν τους αστέγους, τα κλειστά καταστήματα, και τα καμένα κτήρια της οδού Σταδίου, αποθέωναν την ανομία των Εξαρχείων, περιέγραφαν τους απελπισμένους κοινωνικά Έλληνες σαν τους αγαθούς άγριους που έχουν μια έμφυτη τάση να τα κάνουν μαντάρα με το κράτος, τα δημοσιονομικά, και την οικονομία τους, αλλά που θα είναι πάντοτε πρόθυμοι να σε βάλουν στο τραπέζι τους κερνώντας τσίπουρα και λιχουδιές.
Τα ίδια επαναλήφθηκαν αργότερα κατά την προσφυγική κρίση. Ενώ η Μυτιλήνη κινδύνευε να καταστεί μια απέραντη Μόρια, ένα ανοιχτό καμπ υποδοχής των ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών ροών, όπου βασίλευε η κάθε λογής μαφία, οι φονταμενταλιστικές ομάδες, τα δίκτυα των δουλεμπόρων, οι Νιού Γιόρκ Τάιμς έβλεπαν μια “κοιτίδα της αλληλεγγύης”, όπου πρέπει κανείς οπωσδήποτε να επισκεφθεί, συνδυάζοντας τις επισκέψεις στους προσφυγικούς καταυλισμούς, και τις παραλίες με τα εκατοντάδες πεταμένα σωσίβια, με το ουζάκι Πλωμαρίου και τις σαρδέλες Καλλονής (Daniella Cheslow και Daniel Estrin, «Lesbos, a Greek Refuge for the War Weary and Vacationers», New York Times, 24 Μαΐου 2016.)
Αντίθετα, όταν η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να αντισταθεί στον υβριδικό πόλεμο που επιχειρεί η Τουρκία διά του μεταναστευτικού, ο ίδιος αρθρογράφος που σήμερα την αποκαλεί σάπια, την είχε καταγγείλει γιατί δεν άνοιξε τις θύρες της στις ροές που έσπρωχνε η Τουρκία προς την Ευρώπη: Το ολοκληρωτικό Ισλάμ και τα καθεστώτα του, βλέπετε, είναι για την εφημερίδα η «λαγγεμένη Ανατολή» και οφείλουν να παραμένουν στο απυρόβλητο ―γι′ αυτό εξ άλλου θέτει στο στόχαστρό της συστηματικά και τη γαλλική ηγεσία, από την στιγμή που κατήγγειλε ότι η ανεξέλεγκτη μετανάστευση και το Ισλάμ έχουν συγκροτήσει παράλληλες κοινωνίες μέσα στη χώρα.
Θέλετε στ′ αλήθεια να πάρουμε στα σοβαρά αυτήν την εφημερίδα και τους ανεξάρτητους, ιδεοληπτικούς της αρθρογράφους; Που αποθεώνουν μια χώρα όταν πάει να καταστραφεί, και την καταγγέλουν όταν κουτσά στραβά πάει να βρει τον βηματισμό της; Που επιδίδονται κατά καιρούς σε δολοφονίες συλλογικού χαρακτήρα στοχοποιώντας ολόκληρες χώρες μόνο και μόνο γιατί εξοκείλουν από το ιεροεξεταστικό τους ανθρωπιστικό δόγμα;
Το εγχώριο πρόβλημα με τους Τάιμς της Νέας Υόρκης, το απίστευτο νέο περιστατικό εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού στον Έβρο που εξελίχθηκε κατά τον 15 Αύγουστο, και τόσα και τόσα άλλα, είναι ότι κόμματα και δημοσιογράφοι, ανίκανοι να αρθρώσουν και τον παραμικρό δικό τους, σοβαρό και συγκροτημένο αντιπολιτευτικό λόγο, πρέπει να δανείζονται από τις προβοκάτσιες των άλλων, για να αποκτήσουν ρόλο και άποψη.
Ενισχύστε την προσπάθειά μας κάνοντας μια δωρεά στο Άρδην πατώντας ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Άρδην στο Facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του Άρδην στο Youtube
