του Ξενοφώντα Μπρουντζάκη από το Ποντίκι
Πού πήγε και χάθηκε κι αυτό το κορίτσι έτσι στα καλά καθούμενα; Τί χάθηκε! Εξαφανίστηκε από προσώπου γης! Πουθενά η Μαρία, καμιά ένδειξη, ούτε μικρή, ούτε μεγάλη. Λες και άνοιξε η γη και την κατάπιε! Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν το όνομα Μαρία απαντάται συχνά στους μουσουλμάνους της Συρίας, όπως στην ορθόδοξη Ελλάδα, ας πούμε. Συνήθως ακούμε διάφορα εξωτικά για μας, γυναικεία ονόματα που έχουν απήχηση στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Έτσι, όταν χάθηκε η μικρή Μαρία, αυτή η λεπτομέρεια πέρασε πρώτα από το νου μου. Τι σύμπτωση, σκέφθηκα, το καημένο το προσφυγόπουλο το λένε και Μαρία, όνομα που ψυχοπιάνει τους Έλληνες και συνειρμικά μας συνδέει με κάτι βαθύτερο καθώς όλοι έχουμε μια Μαρία που να αγαπάμε και να σκεφτόμαστε.
Την είχα στο νου μου τη μικρή Μαρία που χάθηκε στα καταραμένα σύνορα που χωρίζουν τους λαούς και τις Μαρίες από τις Ελένες απ’ όλες τις Γειτονιές του Κόσμου. Ύστερα, ήταν και το άλλο που με έκανε να ντρέπομαι σαν Έλληνας και να αναρωτηθώ σαν προοδευτικός ειρηνιστής ανθρωπιστής αν αξίζουν τα σύνορα μπροστά σε μια νεκρή μικρή Μαρία. Από ένα παιδί κινδυνεύει η πατρίδα μου;
Και ξαναντράπηκα όταν η ΜΚΟ HumanRights360 που παλεύει 360 μέρες από τις 365 (πέντε μέρες παίρνουν ρεπό από το να σώζουν την οικουμένη) με αυταπάρνηση και αλτρουισμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα, εξέθεσε την Ελλάδα στους διεθνείς οργανισμούς αναγκάζοντας ακόμη και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να απαιτήσει από την χώρα μας να σταματήσει τα pushbacks και να δώσει καταφύγιο στους κατατρεγμένους πρόσφυγες. Τώρα καταλαβαίνουμε οι Ιάσωνες τι σημαίνουν!
Και φυσικά, ακολούθησε η διεθνής κατακραυγή του τύπου. Το ρεπορτάζ για τον θάνατο της Μαρίας του έγκυρου Spiegel αναδημοσιεύτηκε στο δίκτυο του Κατάρ, Al Jazeera, στο βρετανικό Channel 4 και στην ελληνική Εφημερίδα των Συντακτών. Λογικό είναι να ευαισθητοποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση να σώσει ότι σώζεται, να καταγγείλει τα pushbacks, να σταθεί αρωγός των κολασμένων της γης. Εξ άλλου, ο ΣΥΡΙΖΑ φημίζεται για τις ανθρωπιστικές του ευαισθησίες – είναι πάνω από όλα με τον Άνθρωπο με Α κεφαλαίο. Οι διαλεχτοί, ένας κι ένας, σύντροφοι δίνουν την ψυχή τους για έναν καλύτερο κόσμο αφιλοκερδώς, δίχως ανταλλάγματα, μόνο για να νιώσουν εκείνο το αγλάισμα της πληρότητας για την επίτευξη του ανώτερου σκοπού της εξουσίας που δεν της στέλνουν χαιρετίσματα αλλά την χαίρονται με όλο τους το είναι!
Φυσικά, σε μιαν υπόθεση με μια μικρή Μαρία δεν θα μπορούσε να λείψει από το θρήνο η μεγάλη Έλενα. Η Έλενα των ψυχικών και των ψυχοσάββατων.
Πέντε μήνες κράτησε, ωστόσο, το μνημόσυνο της μικρής Μαρίας μέχρι που τα κόλλυβα εξαντλήθηκαν κι όσοι πρόλαβαν, πήραν. Ήταν μια χορηγία του Ερντογάν, γνωστού για τις ευαισθησίες του γύρω από τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες. Η ΜΚΟ HumanRights360 μόλις που πρόλαβε να δηλώσει ότι έκανε τελικά λάθος για την μικρή Μαρία, την νεκρή Μαρία, την αόρατη Μαρία, την ανύπαρκτη Μαρία, την επινενοημένη Μαρία, πριν ξεκινήσει ο σε βάρος της έλεγχος για οικονομικές ατασθαλίες και ξέπλυμα χρήματος…
Λίγο μετά, η χαροκαμένη μάνουλα Maryam B για την οποία οι αλληλέγγυοι έχυσαν μαύρο δάκρυ, αποδεικνύεται ότι έφτασε στον Έβρο μέσω Τουρκίας (όχι, μην βάλει το μυαλό σας τίποτα κακό!) και βρέθηκε πάνω σε μια νησίδα που ήταν τουρκική αλλά την θεώρησε ελληνική και από την ταλαιπωρία του ταξιδιού μπερδεύτηκε και δεν θυμόταν αν είχε τέσσερα ή πέντε παιδάκια, ούτε πού έθαψε το παιδί της, καθώς η νησίδα ήταν αχανής σαν την έρημο και εξαφανίστηκε ο τάφος… Όπως κι η ίδια που λίγο αργότερα βρέθηκε ως εκ θαύματος στην Γερμανία να συνεχίζει μια πολύ άνετη ζωή και να είναι χαρούμενη κι ευτυχής!
Τελικά, μόνο ο Σπίρτζης έμεινε πίσω να θρηνεί – και οι αλληλέγγυες ψυχές…
Αχ, Μαρία!
ΥΓ: Αυτοί οι γελοίοι τύποι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν νιώθουν την ανάγκη να πουν κάτι, έτσι που όταν ακούς ανθρώπινα δικαιώματα, να μην μυρίζει σαπίλα;
