Κων/νος Παππάς: Ένας κομικογράφος στη Δυτική Όχθη -

Ανάμεσα στις Συμπληγάδες

του Κώστα Σαμάντη

Υπάρχει μια γενιά η οποία μεγάλωσε και συνειδητοποίησε τον κόσμο τη δεκαετία των μνημονίων. Η γενιά αυτή δεν γνώρισε την επίπλαστη ευμάρεια των χρόνων του παρασιτισμού. Δεν της τηλεφωνούσαν πιεστικά οι τράπεζες να της εκδώσουν, άνευ όρων, πιστωτική κάρτα ή δάνειο, δεν ζούσε ανέφελα από το ενισχυμένο χαρτζιλίκι του παππού και της γιαγιάς, δεν είχε ως στόχο το επόμενο Σαββατοκύριακο να το περάσει στη Μύκονο, την Αράχωβα ή τη Σαντορίνη.
Μεγάλωσε σε μια οικογένεια όπου κάποια στιγμή, στα μέσα της δεκαετίας του 2010 και οι δύο γονείς της βρέθηκαν άνεργοι. Τα χρέη έπνιγαν το νοικοκυριό, η ΔΕΗ ενίοτε έκοβε το ρεύμα. Αυτή η γενιά μεγάλωσε με χίλιες στερήσεις, και από την περιστασιακή ανασφάλιστη εργασία των γονέων. Ο πατέρας για ένα άθλιο μεροκάματο δούλευε ως διανομέας, ενώ η μάνα καθάριζε σκάλες και αυλές για ένα ξεροκόμματο κυριολεκτικά. Όμως καλοί οικογενειάρχες και συνειδητοί νοικοκύρηδες θα έκαναν το σκατό τους παξιμάδι για να μεγαλώσουν, όσο ήταν δυνατόν, τα παιδιά τους με εντιμότητα και αξιοπρέπεια.
Ενίοτε θα συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις των αγανακτισμένων, κάποιοι από αυτούς στην κάτω πλατεία, οι περισσότεροι όμως στο επάνω μέρος της. Τους χαρακτήριζε μια πικρία και έχθρα πλέον για το σύστημα και τους ίδιους έτοιμους να στραφούν με την ίδια ευκολία στους δραχμιστές του Καζάκη ή στα μαυροφορεμένα τάγματα εφόδου της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.
Τα παιδιά τους, από την άλλη, εισήλθαν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και βρέθηκαν αντιμέτωπα με ένα κλίμα όπου κυριαρχούσε ο εθνομηδενισμός, οι καταλήψεις με αίτημα τις στρογγυλές τυρόπιτες και ο ανταγωνισμός στο κάψιμο ελληνικών σημαιών. Όποιος διαφωνούσε και έφερνε αντιρρήσεις σε όλα αυτά, χαρακτηριζόταν συλλήβδην ακροδεξιός, φασίστας και «μπατριώτης».
Ήταν τότε που ο τραγουδοποιός Γιάννης Ζουγανέλης θα τολμήσει να πει, «για πρώτη φορά μπορώ να αναφέρω τον όρο πατριώτης χωρίς να φοβάμαι». Η κοινωνία όμως θα παραμείνει αμήχανη και φοβική, δεν θα καταφέρει να προχωρήσει στην άρθρωση ενός συγκροτημένου δημοκρατικού πατριωτικού λόγου. Και εδώ ακριβώς προκύπτει το πρόβλημα. Γυμνάσια και λύκεια θα αρχίσουν να χωρίζονται σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα με εξίσου λαθεμένες επιλογές. Από τη μια θα έχουμε τους αναρχομπάχαλους χωρίς την πλήρη κυριαρχία που διέθεταν το προηγούμενο χρονικό διάστημα, με τη διατήρηση των επιθετικών απόψεων ενάντια σε πατρίδα και οικογένεια. Από την άλλη ένας στρεβλός «πατριωτισμός» που, ελλείψει εναλλακτικής, κατέφευγε στις μαθητικές ακροδεξιές οργανώσεις. Από τη Σκύλα στην Χάρυβδη.

Στη Δυτική Όχθη
Γνήσιο τέκνο αυτής της γενιάς είναι ο Κων/νος Παππάς. Γεννήθηκε το 1999 στο Περιστέρι όπου μεγάλωσε και ενηλικιώθηκε. Γόνος εργατικής οικογένειας που κουβαλούσε τα προβλήματα της περιόδου. Ο ίδιος έδειξε κλίση προς τις τέχνες και πλέον σπουδάζει στο τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής στο Αιγάλεω. Γνήσιο τέκνο της Δυτικής Όχθης, όπως ονομάζεται η περιοχή δυτικά του Κηφισού.
Σιγά-σιγά και μέσα από το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που είχε για την ιστορία, οδηγήθηκε στο σχέδιο και πλέον είναι ένας αξιολογότατος σκιτσογράφος κόμικς. Αντιμέτωπος με την επικυριαρχία της Μέρκελ και του Σόιμπλε στη χώρα μας, θα ταυτιστεί με εκείνο το κομμάτι της νεολαίας που στράφηκε προς το alt – right κίνημα, δηλαδή της εκσυγχρονισμένης δεξιάς. Πλέον είναι ένας επαγγελματίας σκιτσογράφος κόμικ, πολύ γνωστός στον συγκεκριμένο χώρο.
Τον Ιούνιο του 2021 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πελασγός το κόμικς του Εκ της Κόνεως όπου πραγματεύεται την ηρωική μάχη του Δραγατσανίου την οποία έδωσε ο Ιερός Λόχος. Το συγκεκριμένο τεύχος εξαντλήθηκε, κυκλοφόρησε εκ νέου τον Οκτώβριο σε δεύτερη έκδοση και εξαντλήθηκε και πάλι. Έχει εκδώσει επίσης το κόμικς “Le περιπτεράς”, ενώ διαθέτει ηλεκτρονικό κατάστημα μέσω του οποίου διακινεί τα σχέδιά του. Συνεργάζεται με συγκεκριμένο κανάλι στο You Tube το οποίο διαθέτει μεγάλη θεαματικότητα (90.000 εγγεγραμμένους και βέβαια πολύ περισσότερους θεατές).
Την περασμένη εβδομάδα η έκθεση Comicdom Athens που θα πραγματοποιηθεί στην Τεχνόπολη από 12 έως 14 Μαΐου ανακοίνωσε τον αποκλεισμό του Κων/νου Παππά μετά από απόφαση των διοργανωτών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, αιτία ήταν ότι «τα έργα του είναι φορείς ιδεών που δεν συνάδουν με τις αρχές της διοργάνωσης και ξεφεύγουν από το πλαίσιο της ιστορικής αναφοράς γεγονότων».

Οι «προοδευτικές» αντιδράσεις
Δεν θα ενδώσουμε στον πειρασμό να κριτικάρουμε το έργο του Κων/νου Παππά ή την απόφαση τού Comicdom Athens – ο χώρος είναι περιορισμένος. Για να μην προκύψει όμως κάποια παρεξήγηση ο γράφων θεωρεί τον εαυτό του πατριώτη, αλλά όχι φυλετιστή. Θα σχολιάσουμε όμως τρεις συνηγορίες του αποκλεισμού από το Tvxs.gr, της Εφ. Συν. και της σελίδας OLAFAQ.
Στο Tvxs.gr αρθρογραφεί ο Χρήστος Τριανταφύλλου, διδάσκων σε φοιτητές όπως προκύπτει συμπερασματικά. Ο συγγραφέας αναγνωρίζει το ταλέντο του και εκτιμά ότι ο κομίστας Κων/νος Παππάς «δεν (φαίνεται να) είναι σε καμία περίπτωση τέκνο της παραδοσιακής ακροδεξιάς, ούτε να ενστερνίζεται τις αναφορές της Χρυσής Αυγής. Θα έλεγα πως ανήκει βασικά στην (χαμηλόφωνη προς το παρόν) ελληνική alt-right: αντί για τσεκούρια, κουβαλάει πληκτρολόγιο … Αντί να εμπνέεται από τις ναπάλμ στον Γράμμο, εμπνέεται από το «εθνικό έργο» του Ιωάννη Μεταξά και από τις εκστρατείες του Κωνσταντίνου Α΄. Αντί για τις επιχειρήσεις στο Βίτσι, θαυμάζει τον «Μακεδονικό Αγώνα»».
Σε άλλο σημείο του κειμένου του, θα αναφέρει ότι «η σχολική ιστορία είναι η αποθέωση του αλυτρωτισμού, με φυσικό επακόλουθο μορφές όπως ο Βενιζέλος και ο Κωνσταντίνος Α΄ να γίνονται memes, το επόμενο βήμα είναι πολύ εύκολα η αθέλητη υιοθέτηση κωδίκων που μιλούν στο σήμερα: από την ύλη της σχολικής ιστορίας για τα ‘’εθνικά μας δίκαια’’ στο virality της απεικόνισης του βασιλιά ως υπερήρωα, ένα ινσταγκραμικό λάικ δρόμος».
Όλα στο μίξερ χωρίς καμία αξιολογική διάθεση, το εθνικό ταυτίζεται με το εθνικιστικό.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το κείμενο της Εφημερίδας Συντακτών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε απόσπασμα, «σε πολλά από τα έργα του παρουσιάζει εφιαλτικές φιγούρες της ελληνικής ιστορίας όπως ο Γεώργιος Γρίβας ή ο Ιωάννης Μεταξάς».
Τέλος το OLAFAQ θα συνεχίσει στην πιο πάνω προοδευτική «πεπατημένη».
Σε συνέντευξη που παίρνει από τον επίσης κομίστα Αντώνη Βαβαγιάννη, θα αναφερθεί ότι, «Όσο ο Παππάς και ο κάθε Παππάς βρίσκεται εντός του σπιτιού του και είναι με τους ομοϊδεάτες του, μπορεί να διαβάζει το Ο Αγών Μου του Αδόλφου, αν το επιθυμεί, να βάζει τον εθνικό μας ύμνο να παίζει 20 φορές σερί, να βλέπει τα βίντεο του Κωνσταντίνου Κατσίφα και να κάνει και «χάιλ Χίτλερ», αν επίσης το επιθυμεί».
Δυστυχώς όμως, όσο οι αριστερές γραφίδες της δημοσιογραφίας ή των πανεπιστημίων ταυτίζουν τον Χίτλερ με τον Κων/νο Κατσίφα, όσο βάζουν εισαγωγικά στα εθνικά μας δίκαια και όσο χαρακτηρίζονται οι απελευθερωτικές εκστρατείες του Βενιζέλου και του βασιλιά Κων/νου, από το 1912 στο 1922, ως αλυτρωτικές, άλλοι τόσοι σαν τον Κων/νο Παππά θα σπρώχνονται στην αντίπερα όχθη. Όσο δεν βλέπουμε με σύνεση και διαύγεια την ιστορία μας, αλλά την ερμηνεύουμε με ιδεοληψία, χαμένος θα είναι ο αναγκαίος πατριωτισμός.