Από τον Ross Douthat
Ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε ότι επέλεξε τονΤζέι Ντι Βάνς ως υποψήφιο σύντροφό του. Τον Μάιο, ο Βανς βρέθηκε για μια μακρά συζήτηση με τον Ross Douthat, αρθρογράφο γνώμης.
Το 2016, το μπεστ-σέλερ του τονΤζέι Ντι Βάνς, Το τραγούδι του Χιλμπίλυ, τον κατέστησε έναν από τους κορυφαίους ερμηνευτές/επικριτές του τραμπισμού στην Αμερική, προσφέροντας μια προσωπική αφήγηση των απαρχών του λαϊκισμού στην αναταραχή της εργατικής τάξης.
Το 2024, ως γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών από το Οχάιο σε πρώτη θητεία, ο Βανς είναι αναμφισβήτητα ο κορυφαίος τραμπίστας της Αμερικής: σταθερός σύμμαχος του Ντόναλντ Τραμπ, κορυφαίος επικριτής της συναίνεσης του κατεστημένου (ή ό,τι έχει απομείνει από αυτήν) τόσο στην εξωτερική όσο και στην εσωτερική πολιτική, υποψήφιος αντιπρόεδρος και πιθανός λαϊκιστής διαμορφωτής της ατζέντας για μια δεύτερη θητεία Τραμπ.
Ο Βανς πριν από οκτώ χρόνια διαβάστηκε με εκτίμηση και ευγνωμοσύνη από τους αντιπάλους του Τραμπ που αναζητούσαν ένα παράθυρο στον λαϊκισμό. Ο Βανς του σήμερα περιφρονείται και φοβίζει πολλούς από τους ίδιους ανθρώπους. Η μεταμόρφωσή του είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές πολιτικές ιστορίες της εποχής του Τραμπ και μια ιστορία που είναι πιθανό να επηρεάσει την πολιτική των Ρεπουμπλικανών ακόμη και μετά την αποχώρηση του Τραμπ.
Γνωρίζω τον Βανς από τότε που δεν είχε πάρει καμία από αυτές τις ταυτότητες. Για την παρούσα συζήτηση, του μίλησα για το πώς βλέπει τη δική του εξέλιξη, τη σχέση του με την αμερικανική ελίτ και τον ίδιο τον Τραμπ (A΄μέρος), τις απόψεις του για τη λαϊκιστική οικονομία και την υποστήριξη της Αμερικής προς την Ουκρανία (Β΄ μέρος, που θα δημοσιευτεί αύριο).
Ross Douthat
1. Μετά Το τραγούδι του Χιλμπίλυ
J.D., η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι «Hillbilly Elegy», (ελληνική μετάφραση, Το Τραγούδι του Χιλμπίλυ, εκδόσεις Δώμα) επρόκειτο να εξελιχθεί σε φαινόμενο ήταν τον Αύγουστο του 2016. Βρισκόμουν στο Ρόκλαντ, στο Μέιν, σε ένα μικρό, φιλόξενο τουριστικό βιβλιοπωλείο. Προσπάθησα να αγοράσω το βιβλίο για τη γυναίκα μου και μου είπαν: «Ω, είχαμε τέσσερα ή πέντε αντίτυπα και εξαντλήθηκαν όλα την τελευταία εβδομάδα».
Κοιτάζοντας πίσω, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που αγόρασαν το βιβλίο σε εκείνο το μικρό βιβλιοπωλείο ήταν μορφωμένοι φιλελεύθεροι που είχαν ανησυχήσει με το φαινόμενο Ντόναλντ Τραμπ, στους οποίους άρεσε το βιβλίο σας όχι μόνο για τη λογοτεχνική του αξία, αλλά και επειδή ένιωθαν ότι εδώ ήταν ένας τύπος που συμπαθούσε τους ανθρώπους που ψήφιζαν τον Τραμπ, αλλά ταυτόχρονα τασσόταν σθεναρά εναντίον του.
Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα ήταν ενδιαφέρον για εσάς να φανταστείτε τον εαυτό σας να μιλάει με έναν μεγάλο θαυμαστή του «Hillbilly Elegy» από το 2016 και να του μιλήσετε για το πώς έχει αλλάξει η οπτική σας.
Υπήρχε ένα πραγματικά καλό πράγμα σχετικά με το «Hillbilly Elegy», δηλαδή η ανταπόκριση σε αυτό: Οι άνθρωποι πραγματικά προσπαθούσαν ειλικρινά να καταλάβουν κάτι για ένα μέρος της χώρας που δεν καταλάβαιναν. Υπήρχε όμως και κάτι που δεν ήταν τόσο καλό, δηλαδή ότι οι άνθρωποι αναζητούσαν κάποιον ερμηνευτικό φακό για τους ψηφοφόρους του Τραμπ, χωρίς όμως πραγματικά να αμφισβητήσουν τις προκαταλήψεις τους ή να επανεξετάσουν τι αισθάνονται για αυτούς τους ανθρώπους. Και συνειδητοποίησα ότι με χρησιμοποιούσαν ως αυτόν τον ψιθυριστή ενός φαινομένου που κάποιοι άνθρωποι ήθελαν πραγματικά να κατανοήσουν, αλλά κάποιοι άλλοι όχι. [ … ]
Το μπεστ σέλλερ βιβλίο του Βανς έγινε και ταινία που προβάλλεται στην πλατφόρμα του Νέτφλιξ
Άλλαξε περισσότερο η οπτική σας για, ας πούμε, τους ελίτ φιλελεύθερους σε αυτό το διάστημα ή άλλαξε περισσότερο η οπτική σας για τους αντι-Τραμπ Ρεπουμπλικάνους της επιχειρηματικής τάξης;
Και τα δύο. Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να πω για ποια ομάδα ανθρώπων ένιωσα πιο έντονα. Μεγάλωσα κυριολεκτικά σε μια οικογένεια όπου η γιαγιά μου διαπραγματευόταν με τον υπεύθυνο του Meals on Wheels για να της δώσει περισσότερο φαγητό, ώστε να έχουμε και οι δύο κάτι να φάμε. Και εγώ πήγαινα στο στρατόπεδο εκγύμνασης δισεκατομμυριούχων στο Sun Valley. Η ζωή μου είχε αλλάξει εντελώς.
Οι άνθρωποι στην Αριστερά, θα έλεγα, απέναντι στην πολιτική των οποίων παραμένω ανοιχτός – είναι οι οπαδοί του Μπέρνι Σάντερς. Αλλά γενικά, οι εύποροι κεντροαριστεροί φιλελεύθεροι, και οι εύποροι κεντροδεξιοί συντηρητικοί, έχουν ένα κοινό τυφλό σημείο σχετικά το γεγονός ότι η επιτυχία τους βασίζεται σε ένα σύστημα που δεν εξυπηρετεί τους ανθρώπους που θα έπρεπε να εξυπηρετεί.
Έτσι φτάνεις σε ένα σημείο όπου νιώθεις ότι δεν θέλεις να είσαι στην ίδια πλευρά με, ας πούμε, τους οπαδούς του βιβλίου σου που δεν ψηφίζουν τον Σάντερς. Πώς περνάς από εκεί στο να ταχθείς ενεργά υπέρ του Τραμπ;
Ήρθα αντιμέτωπος με το γεγονός ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι συντηρητικοί που τάσσονται κατά του Τραμπ μισούσαν τον Ντόναλντ Τραμπ ήταν ότι αντιπροσώπευε μια απειλή για τον τρόπο λειτουργίας των πραγμάτων σε αυτή τη χώρα που ήταν πολύ ευνοϊκός γι’ αυτούς.
Όπως και πολλοί άλλοι ελίτ συντηρητικοί και ελίτ φιλελεύθεροι, είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να επικεντρωθεί τόσο πολύ στο στιλιστικό στοιχείο του Τραμπ ώστε αγνόησα εντελώς τον τρόπο με τον οποίο ουσιαστικά προσέφερε κάτι πολύ διαφορετικό στην εξωτερική πολιτική, στο εμπόριο, στη μετανάστευση.
Ψηφίσατε τον Τραμπ το 2020;
Τον ψήφισα.
Για πολλούς Ρεπουμπλικάνους που γνωρίζω, η διαδικασία για να μεταβληθούν σε υποστηρικτές του Τραμπ υπήρξε διαφορετική. Δεν συμφωνούσαν με τη λαϊκίστικη κριτική του, αλλά αποφάσισαν ότι οι φιλελεύθεροι αντίπαλοι του Τραμπ ήταν τόσο αντιπαθητικοί που έπρεπε να υποστηρίξουν τον Τραμπ.
Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς που είμαστε γενικά κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι έχουμε μια φωνή μέσα στο κεφάλι μας που λέει: «Δεν πρέπει να πεις αυτό- πρέπει να προσπαθήσεις να πεις εκείνο. Ίσως το πιστεύετε αυτό, αλλά θα πρέπει να προσπαθήσετε να το διατυπώσετε λίγο πιο διπλωματικά». Και το 2020 αυτή η φωνή είχε γίνει απολύτως τυραννική. Δεν υπήρχε τίποτα που επιτρεπόταν να πεις. Το να προσβάλλεις κάποιον εθεωρείτο μια πράξη βίας. Νομίζω ότι πολλοί από εμάς απλά είπαμε: «Τελειώσαμε με αυτό. Δεν παίζουμε αυτό το παιχνίδι και αρνούμαστε να μας αστυνομεύουν σε ό,τι σκεφτόμαστε και σε ό,τι λέμε».
Στη συνέχεια αναγνωρίσατε ότι μεγάλο μέρος της αντίδρασης ενάντια στον Τραμπ προερχόταν από αυτού του είδους την κοινωνική πίεση. «Σας αρέσει ο Ντόναλντ Τραμπ; Αλλά είπε αυτά τα πράγματα και είπε εκείνο το πράγμα». Το είδα αυτό στην περιοδεία γαίας το βιβλίου μου το 2016. Αν αναγνώριζες ότι υπήρχαν λογικάπράγματα που έλεγε ο Ντόναλντ Τραμπ, υπήρχε αυτή η πλήρης υπεραντίδραση.
Επιτρέψτε μου να θέσω την ερώτηση διαφορετικά. Μια ερμηνεία του γιατί οι συντηρητικοί εμπιστεύονται τον Τραμπ είναι ότι λέγοντας πράγματα που είναι προσβλητικά για τις ελίτ του φιλελευθερισμού, ουσιαστικά καίει τα καράβια του.. Και μια ερμηνεία της εκστρατείας σας στη Γερουσία ήταν ότι κάνατε συνειδητά το ίδιο πράγμα, ότι προσπαθούσατε να εκνευρίσετε τους φιλελεύθερους για να φανείτε πιο αξιόπιστος στους Ρεπουμπλικάνους ψηφοφόρους. Το σκεφτήκατε έτσι;
Δεν το σκέφτηκα ακριβώς έτσι, αλλά πριν κατέβω υποψήφιος, είχα αυτή τη συζήτηση με τον εαυτό μου και τη σύζυγό μου ότι, αν η κριτική μου είναι σωστή, δεν υπάρχει τρόπος να διεξαχθεί η εκστρατεία χωρίς να καούν οι γέφυρες. Πρέπει να δεχτείς συνειδητά ότι οι προηγούμενοι φίλοι σου θα σε θεωρήσουν κακό άνθρωπο. Ως γνωστόν, η πρώτη μου τηλεοπτική διαφήμιση…
Γιατί δεν περιγράφεις εκείνη τη διαφήμιση;
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας διαπίστωσα ότι υπήρχε ένα ισχυρό υπόγειο ρεύμα ανθρώπων που νοιάζονταν για τη μετανάστευση, στους οποίους δεν άρεσε να τους αποκαλούν ρατσιστές γι’ αυτό, και αποφάσισα να κάνω μια διαφήμιση απευθείας στην κάμερα: “Είσαι ρατσιστής; Μισείτε τους Μεξικανούς;” Και στη συνέχεια έμπαινα στο θέμα: “Όχι, δεν είμαστε. Αυτός είναι ο λόγος που νοιαζόμαστε για τα σύνορα- αυτός είναι ο λόγος που νοιάζομαι για τα σύνορα». Και αυτή η διαφήμιση ήταν πολύ αποτελεσματική. Προσπαθώ να προκαλέσω τους φιλελευθέρους κάνοντας αυτό; Όχι, αλλά συνειδητά δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να φιλτραριστεί από αυτούς; Απολύτως.
Πότε αποφασίσατε ότι πραγματικά σας αρέσει ο Ντόναλντ Τραμπ;
Συνάντησα για πρώτη φορά τον Τραμπ το 2021. Μια από τις ιστορίες που μου είπε ήταν για το πώς κάποιοι από τους στρατηγούς μας άλλαζαν τα χρονοδιαγράμματα της αναδιάταξης των στρατευμάτων στη Μέση Ανατολή, ώστε να μπορούν να του λένε ότι τα στρατεύματα μειώνονται, ενώ στην πραγματικότητα απλώς άλλαζαν τον τρόπο με τον οποίο τι ύψος των στρατευμάτων ανεβοκατεβαίνει βραχυπρόθεσμα.
Και σκέφτηκα: «Εντάξει, αυτός ο τύπος είναι πιο βαθύς απ’ ό,τι τον είχα πιστέψει». Και επίσης προσβλήθηκα βαθύτατα από αυτό. Μιλάμε για απειλή για τη δημοκρατία – οι στρατηγοί να μην ακούνε τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών για θέματα όπως η αναδιάταξη στρατευμάτων.
Αλλά και προσωπικά, τον συμπαθώ. Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια των εκλογών μου, είχε βγει κάποια αρνητική είδηση και μου τηλεφώνησε ξαφνικά. “Γεια σου, απλά ήθελα να σε ενημερώσω ότι κάνεις καλή δουλειά. Πάντα ακούς τις πιο μισητές φωνές, αλλά υπάρχει πολλή αγάπη εκεί έξω. Μην ξεχνάς ότι υπάρχει πολλή αγάπη εκεί έξω. Απλά μείνε σε αυτό». Είναι πολύ πιο πολύπλοκος από ό,τι του αναγνωρίζουν τα μέσα ενημέρωσης. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτός ο τύπος υποκινείται αποκλειστικά από προσωπικά κίνητρα και από την εξουσία και ότι θέλει απλώς να γίνει πρόεδρος για να καταστρέψει την αμερικανική δημοκρατία. Δεν είναι καθόλου έτσι.
