Μικρομεσαία Δημοκρατία: Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσουμε

Βιβλιοπαρουσίαση της Μικρομεσαίας Δημοκρατίας από τον θείο Άκη που δημοσιεύτηκε στην πατρινή ιστοσελίδα thebest.gr περισσότερα για το βιβλίο διαβάστε στη σελίδα των Εναλλακτικών Εκδόσεων.

Βλέποντας τις προάλλες τον παλιό πράσινο υπουργό Γιώργο Φλωρίδη, υπερκομματικό πια, να μας νουθετεί πως είμαστε μια παρασιτική οικονομία γέλασα. Άργησες μεγάλε σκέφτηκα και όχι μια μέρα αλλά χρόνια ολόκληρα! Επειδή κουραστήκαμε με τους μ.Χ. μυαλοπώληδες καλό είναι να γνωρίζουμε ποιοι μίλησαν για παρασιτική οικονομία πρώτοι. Ο λόγος για το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά «Μικρομεσαία Δημοκρατία». Ο εκδότης του περιοδικού Άρδην ολοκληρώνει το 1982 το ενδιαφέρον πόνημα του αναλύοντας επιστημονικά γιατί στην Ελλάδα τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.

Το βιβλίο γράφεται το καλοκαίρι  του  1982. Το πρώτο καλοκαίρι μετά την Αλλαγή του 1981. Μια περίοδο σοσιαλιστικής ευωχίας έχει απλωθεί σε όλη την χώρα. Ο ελληνικός λαός φοράει σπορτέξ, και ονειρεύεται ψωμί και σοσιαλισμό. Γλυκό ψωμί θα φάει σίγουρα. Δυστυχώς όμως  οι επόμενες γενιές θα φάνε πικρό ψωμί. Ο Γ.Κ. την εποχή που οι μαρξιστές καθ’ έδρας  έχουν πέσει με τα  μούτρα στη χύτρα με το μέλι, μόνο τα σπορτέξ τους προεξέχουν, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Φράσεις του πως « η Ελλάδα είναι παράσιτο του ιμπεριαλισμού» φάνταζαν αστείες στους χορτάτους τότε νεοέλληνες. Η αναφορά σε «οργανικούς διανοούμενους»-προσοχή το 1982!!- στο βιβλίο προεξοφλεί στον αναγνώστη, ότι η μελέτη που διαβάζει έχει κάτι έγκαιρα να του πει και κυρίως χωρίς χρονική καθυστέρηση.

Το βιβλίο αναλύει διεξοδικά το πώς δομήθηκε το μετεμφυλιακό κράτος, κάτι που θα μας κυνηγάει πάντα. Ένας μεγάλο δίκτυο από περιπτεράδες, ταξιτζήδες, θυρωρούς που μαζί με τους χωροφύλακες, τους χαφιέδες και τους πάσης φύσεως κομπιναδόρους αποτέλεσαν την βάση του για χρόνια ολόκληρα. Αυτοί είναι που στην συνέχεια θα αγκαλιάσουν την επταετία αλλά και θα κάνουν την εμφάνιση τους στο προσκήνιο γερασμένοι πια, ως δημοκράτες με τον κόσμο της «Αλλαγής». Το Ελληνικό παράδοξο όπως επισημαίνει είναι η ταυτόχρονη ανάπτυξη του κεφαλαίου και των μικρομεσαίων. Άλλωστε το σχέδιο Μάρσαλ δεν επεδίωκε την ανάπτυξη της βιομηχανίας αλλά την κατασκευή έργων υποδομής. Κάτι αντίστοιχο με τη σημερινή κατασκευή δρόμων  που αναρωτιόμαστε τι εμπορεύματα θα μεταφέρουμε σε αυτούς.

Από την μελέτη δεν λείπει η κριτική της ψυχοσύνθεσης των μικροαστικών στρωμάτων που καταλαβαίνουμε πως έχει απλωθεί σε όλη την χώρα λόγω της έντονης κοινωνικής κινητικότητας. Άνθρωποι τολμηροί στα λόγια και με δειλία στην πράξη. Φτώχεια των κοινωνικών αγώνων αλλά πλούτο στην ο Θεός να την κάνει πολιτικοποίηση. Θυμηθείτε πολιτικοποίηση, το εθνικό ελάττωμα κατά Μευνώ. Επισημαίνει τη μικροαστική σκοπιά πως για όλα φταίνε οι ξένοι. Πράγμα που οδηγεί στην θεωρία της άρνησης των μαζών στην επαναστατική διαδικασία και τη διαιώνιση της ίδιας άρρωστης κατάστασης.

Στην κατοχή τα μικροαστικά στρώματα οδηγήθηκαν στον αφανισμό και στην εξαθλίωση. Τότε είναι που ριζοσπαστικοποιήθηκαν και γεννήθηκε η Εθνική Αντίσταση. Ελπίζουμε όταν καεί το λίπος, όσο έχει μείνει, η ανάγκη αυτή να γεννήσει τέτοιες δυνάμεις που κάτι θα αλλάξουν. Που σίγουρα καμία σχέση δεν θα έχουν με τη γερασμένη πολιτική του Συριζα που έρχεται καθυστερημένη εδώ και 35 χρόνια να αναλάβει πέρα από την έμμεση ηγεμονία και ουσιαστικά τα ηνία της χώρας.

Αξίζει να διαβάσετε το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά. Το βιβλίο παρά τα χρόνια του δεν μπορεί να θεωρηθεί παλιό, αλλά  πραγματικό vintage. Ακριβής μετάφραση: παλιό και καλής ποιότητας μαζί. Ξεφυλλίζοντας το θα βρείτε σίγουρα ποιο είναι το Ελληνικό πρόβλημα. Ίσως να συνειδητοποιήσετε πως και εμείς υπήρξαμε μέρος του προβλήματος κάποτε. Και τότε δε θα βρίζουμε τη θεία- Μέρκελ πάνω από πέντε φορές τη μέρα. Ίσως να περιοριστούμε σε μία.