της Σύνταξης
Α. οικονομικές συνέπειες της κρίσης
Όταν πριν από ένα χρόνο σχεδόν «ξαφνικά» εκδηλώθηκε η κρίση στη Ν.Α. Ασία είχαμε υποστηρίξει δύο βασικές θέσεις
1. Ότι η κρίση δεν είναι δυνατόν να περιοριστεί στην Ασία, δεδομένου ότι οι «τίγρεις» και η Ιαπωνία αντιπροσώπευαν το δυναμικότερο στοιχείο του παγκόσμιου συστήματος μετά την κρίση του 1973.
2. Ότι μια κρίση τέτοιων διαστάσεων η οποία ξεκίνησε και επεκτάθηκε ταχύτατα ως συνέπεια της παγκοσμιοποιήσεις των αγορών, δεν μπορεί παρά να εγκαινιάζει την αρχή του τέλους της άκρατης και παγκοσμιοποιητικής απορύθμισης. Οι τάσεις για ρυθμίσεις σε παγκόσμιο, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο θα ενισχυθούν.
Η προσπάθεια των Αμερικανών και των παροιμώμενων τους, των Εγγλέζων, επικεντρώνεται στην ενίσχυση ενός συστήματος πυροσβεστικής αντιμετώπισης των κρίσεων που προκαλεί η παγκοσμιοποίηση. Έτσι το μόνο που έχουν να προτείνουν είναι να συνεχιστεί η πορεία της παγκόσμιας απορύθμισης με την ενίσχυση και μόνο των μηχανισμών παρέμβασης του Δ.Ν.Τ, ώστε να καταπνίγεται η πυρκαγιά προτού γενικευτεί.
Όμως η πυρκαγιά έχει ήδη γενικευτεί και έχει αγγίξει και τα ρετιρέ της Γουόλ Στρήτ και της Φρανκφούρτης. Πέρυσι ίσως να μπορούσε να έχει μια πρόσκαιρη αποτελεσματικότητα. Φέτος είναι πολύ αργά. Κατά συνέπεια μια απλή ρύθμιση της παγκοσμιοποίησης σε… παγκόσμιο επίπεδο δεν θα εμποδίσει τόσο την περιφεροποίηση της παγκόσμιας οικονομίας όσο και την ενίσχυση της εθνικής ρύθμισης. Αυτό πάντως που είναι βέβαιο είναι πως αν η κρίση του 1973 σήμανε το τέλος της εθνικής, φορντιστικής ρύθμισης της οικονομίας η κρίση του 1998 θα σημάνει το τέλος της άκρατης παγκοσμιοποίησης και το πέρασμα σε μια εποχή τουλάχιστον περιφερειακής ή ηπειρωτικής ρύθμισης.
Β. Οι κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες
Σε ότι αφορά στις κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες όχι μόνον θα οξυνθούν οι κοινωνικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις –η «πάλη των τάξεων» σε όλο τον κόσμο, αλλά θα μπει σε δοκιμασία και το ίδιο το πλαίσιο της «νέας τάξης πραγμάτων» και των κοινωνιών των δύο τρίτων. Οι διεθνείς πολιτισμικές, θρησκευτικές και εθνικές συγκρούσεις θα ενταθούν. Η Ρωσία και ο ρώσικος λαός άραγε θα συνεχίσει να μένει εσαεί και αδιαμαρτύρητα στο καναβάτσο και στα αζήτητα της παγκοσμιοποίησης;
Γ. Οι συνέπειες για την Ελλάδα
Οι συνέπειες της κρίσης θα είναι καταλυτικές για τη χώρα μας και για τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Η προσπάθεια εισόδου στην ΟΝΕ θα γίνει ακόμα πιο επισφαλής και ανώδυνη και θα θρυμματιστεί η κοινωνική βάση που στηρίζει το Σημίτη, από τα διαπλεκόμενα έως τα νέα μεσοστρώματα. Και ο λόγος είναι πολύ απλός, χάνουν χρήματα, ενώ μέχρι τώρα από την υποτίμηση και την άνοδο του χρηματιστηρίου κέρδιζαν και οι χαμένοι περιορίζονταν αποκλειστικά στα λαϊκά στρώματα. Επομένως θα πρέπει να περιμένουμε και κατακερματισμό της κοινωνικής βάσης Σημίτη και την ενίσχυση των τάσεων για πιο «κοινωνική και εθνική» οικονομική πολιτική. Οι κοινωνικές αντιπαραθέσεις θα γίνουν περισσότερο εκρηκτικές και θα ενταθούν οι τάσεις για ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού.
