474
Συγγραφέας: Θόδωρος Ντρίνιας
Άρδην τ. 58
Μιθριδατισμός
Ίσως από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της δεκαετίας, αυτό των υποκλοπών. Κατέδειξε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο αυτό που χρόνια ισχυριζόμαστε, ότι δηλαδή η χώρα είναι πλέον περιορισμένης κυριαρχίας και άθυρμα στα χέρια των πλανητικών κυρίαρχων και των συνοδοιπόρων τους. Δεν κουραστήκαμε να επαναλαμβάνουμε ότι η περιορισμένη αντίδραση, έως και σιωπηρή αποδοχή, πολιτών και οργανώσεων, στην άθλια εμπλοκή αμερικανο-βρετανικών υπηρεσιών στην εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη» ήταν προμήνυμα δυσάρεστων εξελίξεων. Ποια η κατάσταση σήμερα; Κάμερες μας παρακολουθούν παντού. αναρίθμητοι μηχανισμοί, επιχειρήσεις και υπηρεσίες αρχειοθετούν τις κινήσεις και τις επιθυμίες μας (πώς ψωνίζουμε, τι διαβάζουμε, τι τρώμε, πώς ερωτευόμαστε). οι δε, πλανητικοί κουμανταδόροι παρακολουθούν μέχρι και τις ιδιωτικές συνομιλίες του αξιολύπητου πρωθυπουργού μας! Πολιτικοί, μυστικές υπηρεσίες, επιχειρήσεις, επιστήμονες, δημοσιογράφοι, «μη» κυβερνητικές οργανώσεις, σε ένα αξεδιάλυτο κουβάρι κυριαρχίας και εξυπηρέτησης της Νέας Τάξης και του Αμερικανού εκφραστή της. Η χώρα ζει σε κατάσταση που μόνο στα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια είχε βρεθεί. Ένας απίθανος εσμός πρακτόρων και δωσίλογων κυριαρχεί και φωνασκεί θρασύτατα κι ανενόχλητα θέλοντας να μας πείσει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από την υποταγή στο θείο Σαμ. Και μάλλον κάνει καλά τη δουλειά του! Η αντίδραση στο κορυφαίο αυτό σκάνδαλο εξαντλήθηκε, για τους μεν απλούς πολίτες, σε σκωπτικά σχόλια και κούνημα του κεφαλιού με νόημα, για τους δε «οργανωμένους», σε ευφυολογήματα δελτίων τύπου, σε λαϊκισμούς τύπου Αλαβάνου και στην απογοητευτική στάση «έλα μωρέ, τα λέγαμε εμείς, έτσι είναι η Νέα Τάξη» του ΚΚΕ. Ούτε μια πορεία της προκοπής στην αμερικάνικη πρεσβεία! Ούτε ένας αποκλεισμός των εταιρειών που εμπλέκονται! Ούτε χαλίκι δεν πετάχτηκε στα «μούτρα» του Αφεντικού! Και μετά όλοι θα μιλάμε για τον «κακό ιμπεριαλισμό», «τη δικτατορία των πολυεθνικών», το «Μεγάλο Αδελφό» και άλλα νόστιμα και τετριμμένα επαναστατικά. Ύπουλο πράγμα τελικά ο ραγιαδισμός. Μας δηλητηριάζει, αργά – αργά, όλους! Ακόμα και οργανισμούς που νομίζουν ότι είναι ανθεκτικοί…
Σημειολογία συνθημάτων
Τρία συνθήματα, αντι-εξουσιαστικού περιεχομένου, από τους δρόμους της Πάτρας. Στο πρώτο, Έλλην αγγλόφωνος αντι-ιμπεριαλιστής έχει γράψει «FUCK USA». Ελληνόφωνος αντεξουσιαστής διαγράφει το «USA» και προσθέτει «ΕΛΛΑΔΑ» και συμπληρώνει την εικαστική παρέμβαση με τον υπότιτλο «ΓAMΩ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ»! Συμπέρασμα: Όποιος βρίζει τις ΗΠΑ είναι εθνικιστής, καθώς ο «αντιαμερικανισμός είναι το άλλοθι του ελληνικού ιμπεριαλισμού»! (Πώς το λένε οι Μανο-ανδριανόπουλοι; «Ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων», κ.λπ.).
Στο δεύτερο αναγράφεται: «ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ». Πολύ σωστά! Στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Βιετνάμ προχτές, σκότωναν τους λαούς οι εθνικές τους συνειδήσεις και όχι οι βόμβες ναπάλμ και απεμπλουτισμένου ουρανίου των Αμερικανών! Χαριτωμένο!
Στο τρίτο: «ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟ ΙΡΑΚ. ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ (σ.σ. κεντρικός δρόμος της Πάτρας)». Άψογα! Ειρήνη, λοιπόν, με το στρατό κατοχής που ευθύνεται για το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων Ιρακινών από το 1991, σκύψιμο του κεφαλιού στην μπότα του κατακτητή εκεί, για να διεξάγουν τον «ανηλεή» τους πόλεμο σε βάρος των χωροφυλάκων της κάθε Πάτρας οι ορκισμένοι αντιεξουσιαστές μουτζαχεντίν!
Το κοινό χαρακτηριστικό και των τριών συνθημάτων είναι η «αθώωση» της πιο κτηνώδους εξουσίας που έχει γνωρίσει ο πλανήτης από τον Χίτλερ και μετά, η οποία βρίσκεται πίσω από κάθε εξελιγμένο μηχανισμό υποταγής και ελέγχου (Έσελον, γενετική, δορυφόροι, μεταλλαγμένα, Χόλυγουντ, κ.λπ.) και πίσω από κάθε εξελιγμένο σύστημα εξόντωσης (έξυπνα πυρηνικά, βιολογικά όπλα, όπλα λέιζερ, κλπ). Αυτή η εξουσία, η αμερικανική, συγκρίνεται με τον πατριωτισμό και ο δεύτερος αξιολογείται χειρότερος! Έτσι, στη βάση αυτής της ιδεολογικής και πολιτικής διαστροφής, είναι φυσιολογικό το Άρδην να είναι πιο επικίνδυνο από το …FOX News, ο Πολυζωγόπουλος χειρότερος εγκληματίας από τον Αμερικάνο πρέσβη, και οι ΚΝίτες ή οι αριστεριστές να αξίζουν περισσότερο ξύλο απ’ ό,τι ένας αμερικανοτσολιάς!
Βέβαια, όσοι από τους αντιεξουσιαστές ενστερνίζονται τα παραπάνω (και δεν είναι και λίγοι), έχουν την πολυτέλεια να διεξάγουν τον …«κοινωνικό» τους πόλεμο στα «μικροαστικά» στενά της όποιας Πάτρας! Μια εκδρομούλα μέχρι τα στενά της Φαλούτζα με βόμβες διασποράς απέναντί τους και οβίδες λευκού φωσφόρου θα ήταν ιδιαίτερα παιδευτική και θα κατανοούσαν πώς επιβάλλεται η «ειρήνη στο Ιράκ»!
Σημειολογία συνθημάτων
Τρία συνθήματα, αντι-εξουσιαστικού περιεχομένου, από τους δρόμους της Πάτρας. Στο πρώτο, Έλλην αγγλόφωνος αντι-ιμπεριαλιστής έχει γράψει «FUCK USA». Ελληνόφωνος αντεξουσιαστής διαγράφει το «USA» και προσθέτει «ΕΛΛΑΔΑ» και συμπληρώνει την εικαστική παρέμβαση με τον υπότιτλο «ΓAMΩ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ»! Συμπέρασμα: Όποιος βρίζει τις ΗΠΑ είναι εθνικιστής, καθώς ο «αντιαμερικανισμός είναι το άλλοθι του ελληνικού ιμπεριαλισμού»! (Πώς το λένε οι Μανο-ανδριανόπουλοι; «Ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων», κ.λπ.).
Στο δεύτερο αναγράφεται: «ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ». Πολύ σωστά! Στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Βιετνάμ προχτές, σκότωναν τους λαούς οι εθνικές τους συνειδήσεις και όχι οι βόμβες ναπάλμ και απεμπλουτισμένου ουρανίου των Αμερικανών! Χαριτωμένο!
Στο τρίτο: «ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟ ΙΡΑΚ. ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ (σ.σ. κεντρικός δρόμος της Πάτρας)». Άψογα! Ειρήνη, λοιπόν, με το στρατό κατοχής που ευθύνεται για το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων Ιρακινών από το 1991, σκύψιμο του κεφαλιού στην μπότα του κατακτητή εκεί, για να διεξάγουν τον «ανηλεή» τους πόλεμο σε βάρος των χωροφυλάκων της κάθε Πάτρας οι ορκισμένοι αντιεξουσιαστές μουτζαχεντίν!
Το κοινό χαρακτηριστικό και των τριών συνθημάτων είναι η «αθώωση» της πιο κτηνώδους εξουσίας που έχει γνωρίσει ο πλανήτης από τον Χίτλερ και μετά, η οποία βρίσκεται πίσω από κάθε εξελιγμένο μηχανισμό υποταγής και ελέγχου (Έσελον, γενετική, δορυφόροι, μεταλλαγμένα, Χόλυγουντ, κ.λπ.) και πίσω από κάθε εξελιγμένο σύστημα εξόντωσης (έξυπνα πυρηνικά, βιολογικά όπλα, όπλα λέιζερ, κλπ). Αυτή η εξουσία, η αμερικανική, συγκρίνεται με τον πατριωτισμό και ο δεύτερος αξιολογείται χειρότερος! Έτσι, στη βάση αυτής της ιδεολογικής και πολιτικής διαστροφής, είναι φυσιολογικό το Άρδην να είναι πιο επικίνδυνο από το …FOX News, ο Πολυζωγόπουλος χειρότερος εγκληματίας από τον Αμερικάνο πρέσβη, και οι ΚΝίτες ή οι αριστεριστές να αξίζουν περισσότερο ξύλο απ’ ό,τι ένας αμερικανοτσολιάς!
Βέβαια, όσοι από τους αντιεξουσιαστές ενστερνίζονται τα παραπάνω (και δεν είναι και λίγοι), έχουν την πολυτέλεια να διεξάγουν τον …«κοινωνικό» τους πόλεμο στα «μικροαστικά» στενά της όποιας Πάτρας! Μια εκδρομούλα μέχρι τα στενά της Φαλούτζα με βόμβες διασποράς απέναντί τους και οβίδες λευκού φωσφόρου θα ήταν ιδιαίτερα παιδευτική και θα κατανοούσαν πώς επιβάλλεται η «ειρήνη στο Ιράκ»!
Λυντσάρισμα
Κι επειδή αναφέραμε τον Πολυζωγόπουλο. Ξυλοδαρμός μέχρι αναισθησίας ή και θανάτου για πολιτικούς λόγους, σημειώνεται μόνο από εξεγερμένο λαό και στρέφεται απέναντι στα πλέον αξιομίσητα πρόσωπα ενός καθεστώτος. Εν ψυχρώ ξυλοδαρμός ενός αόπλου από ομάδα δέκα ανθρώπων παραπέμπει είτε σε μαφιόζικη συμμορία είτε σε νεοναζί τραμπούκους και υποδηλώνει ακροδεξιά ιδεολογία και πρακτική. Τελεία και παύλα.
Επί τη ευκαιρία, γιατί τόση σιωπή για τους «αναρχο-Περίανδρους» που παραλίγο να σκοτώσουν αριστερό φοιτητή («υπερασπιστή της κρατικο-φοιτητικής λογικής που ντύνεται με το γνωστό και σιχαμερό μανδύα της Αριστεράς»!) στη Θεσσαλονίκη με το πρόσχημα «απαλλοτρίωσης κρατικής περιουσίας» (πλιατσικολόγημα, στην καθομιλουμένη); Και καλά οι πάτρωνες όλων αυτών των τραμπούκων στον αναρχικό χώρο. Δικαιολογημένη η αφωνία τους. Οι ευαίσθητοι υπερασπιστές τους, όμως, στον «αστικό» τύπο, δεν εντοπίζουν κάτι άξιο αναφοράς; Μόνο τα «ΚΝΑΤ» τους ενοχλούν;
Πρόταση
Η στήλη συστήνει στους αναγνώστες του αριστερού τύπου το περιοδικό ΔΙΑΠΛΟΥΣ. Μια αρκετά σοβαρή απόπειρα ιδεολογικού και πολιτικού προβληματισμού. Το τελευταίο τεύχος έχει αφιέρωμα στην πόλη και την τοπική αυτοδιοίκηση ενώ υπάρχει κι ένα πολύ καλό κείμενο του Κοστάντσο Πρέβε, εξαιρετικής απλότητας και σαφήνειας, σχετικά με το τι συνέβη στη Σοβ. Ένωση από το 1917 έως το 1989.
Κι επειδή αναφέραμε τον Πολυζωγόπουλο. Ξυλοδαρμός μέχρι αναισθησίας ή και θανάτου για πολιτικούς λόγους, σημειώνεται μόνο από εξεγερμένο λαό και στρέφεται απέναντι στα πλέον αξιομίσητα πρόσωπα ενός καθεστώτος. Εν ψυχρώ ξυλοδαρμός ενός αόπλου από ομάδα δέκα ανθρώπων παραπέμπει είτε σε μαφιόζικη συμμορία είτε σε νεοναζί τραμπούκους και υποδηλώνει ακροδεξιά ιδεολογία και πρακτική. Τελεία και παύλα.
Επί τη ευκαιρία, γιατί τόση σιωπή για τους «αναρχο-Περίανδρους» που παραλίγο να σκοτώσουν αριστερό φοιτητή («υπερασπιστή της κρατικο-φοιτητικής λογικής που ντύνεται με το γνωστό και σιχαμερό μανδύα της Αριστεράς»!) στη Θεσσαλονίκη με το πρόσχημα «απαλλοτρίωσης κρατικής περιουσίας» (πλιατσικολόγημα, στην καθομιλουμένη); Και καλά οι πάτρωνες όλων αυτών των τραμπούκων στον αναρχικό χώρο. Δικαιολογημένη η αφωνία τους. Οι ευαίσθητοι υπερασπιστές τους, όμως, στον «αστικό» τύπο, δεν εντοπίζουν κάτι άξιο αναφοράς; Μόνο τα «ΚΝΑΤ» τους ενοχλούν;
Πρόταση
Η στήλη συστήνει στους αναγνώστες του αριστερού τύπου το περιοδικό ΔΙΑΠΛΟΥΣ. Μια αρκετά σοβαρή απόπειρα ιδεολογικού και πολιτικού προβληματισμού. Το τελευταίο τεύχος έχει αφιέρωμα στην πόλη και την τοπική αυτοδιοίκηση ενώ υπάρχει κι ένα πολύ καλό κείμενο του Κοστάντσο Πρέβε, εξαιρετικής απλότητας και σαφήνειας, σχετικά με το τι συνέβη στη Σοβ. Ένωση από το 1917 έως το 1989.
ο Λοξός
