Του Γιώργου Καραμπελια
Τα ψέματα τελείωσαν. Η κυβέρνηση (!) Τσίπρα κατά τον ίδιο τρόπο που, με μία ζαριά ή ένα μεγάλο κόλπο της πόκας –στο οποίο ειδικεύονται ο πρωθυπουργός και ο «μέντοράς» του–, κατόρθωσε να ανέβει στην εξουσία, αντιμετωπίζει τώρα τις συνέπειες της μιας και μοναδικής ζαριάς ή του μεγάλου κόλπου όπου έπαιξε «τα ρέστα του». Έχουμε επαναλάβει αναρίθμητες φορές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τράβηξε ένα μεγάλο λαχείο από το 2012 και μετά. Τα δύο συστημικά κόμματα ενεπλάκησαν στις καταστροφικές συνέπειες των μνημονίων και η κοινωνία και τα κοινωνικά κινήματα, που συμβατικά αποκαλούμε «Αγανακτισμένους», απέτυχαν, όπως εξάλλου ήταν αναμενόμενο, να προσφέρουν μια οποιαδήποτε εναλλακτική λύση. Σε αυτά τα πλαίσια, ένα συνονθύλευμα εθνομηδενιστών, τροτσκιστών, σταλινικών και άλλων ομάδων, επειδή αποτελούσαν τη μοναδική υπαρκτή οργανωμένη δύναμη, που επί πλέον είχε και μεγάλη πρόσβαση και αναγνωσιμότητα στους μηχανισμούς της εξουσίας (ΜΜΕ, Πανεπιστήμια, ποικίλες «δεξαμενές σκέψης» του συστήματος), κατόρθωσε να αναδειχθεί στην κεντρική εναλλακτική πρόταση απέναντι στο καταρρέον πολιτικό σύστημα ως η τελευταία και άφθαρτη εκδοχή του.
Αντί όμως να διαχειριστεί αυτό το «λαχείο» με σύνεση και προοπτική διάρκειας, θαμπωμένο από την ίδια του την επιτυχία και εξ αιτίας της βαθύτερης ανικανότητάς του, δρομολόγησε μία λογική ταχύτατης ανόδου στην εξουσία, που αποτελούσε και το μοναδικό συγκολλητικό στοιχείο των διαφορετικών ετερόκλητων ομάδων και προσώπων που το συγκροτούσε αυτό που ενοποιούσε τον Λαφαζάνη, τον Νταβανέλο, τον Ρινάλντι, τον Βούτση και τον Παπαδημούλη ήταν η προοπτική της άμεσης ανόδου στην εξουσία. Θυμάμαι πολύ καθαρά, όταν εμείς κριτικάραμε τη λογική της «ανάθεσης», που οδηγούσε σε υποχώρηση των λαϊκών κινητοποιήσεων, το 2012, και στην εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ ως πιθανής κυβερνητικής επιλογής, ο φίλος Ρούντι (Ρινάλντι) υποστήριζε, αντίθετα, πως δεν είναι κακή επιλογή η λογική της ανάθεσης διότι δείχνει τη θέληση του κόσμου για κυβερνητική αλλαγή και ότι, επομένως, το πρόβλημα μετατίθονταν στην ίδια την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και στον Τσίπρα, που θα έπρεπε να επιταχύνουν τα βήματα για την άνοδό τους στην εξουσία, που, σύμφωνα με τον Ρινάλντι, αποτελούσε λαϊκό αίτημα. Εξάλλου, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο εγκατέλειψε και τις προηγούμενες θέσεις του για έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση και συντάχθηκε, ψυχή και σώματι, με τον Τσίπρα, παίζοντας τον ρόλο του αριστερού ψάλτη των προεδρικών. Αλλά και από την πλευρά του αριστερού ρεύματος, του οπαδού της ρήξης με το ευρώ, Λαφαζάνη, επιλέχθηκε μια ανάλογη λογική επιτάχυνσης, εγκαταλείποντας μάλιστα τις πατριωτικές θέσεις του Λαφαζάνη στον βωμό της συμπόρευσης με τους ακραίους εθνομηδενιστές, τροτσκιστές του Αντώνη Νταβανέλου. Η λογική τους ήταν ότι τα αδιέξοδα μιας διαχείρισης της πολιτικής εξουσίας από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγούσε, εκ των πραγμάτων και εκ του εκβιασμού, στην επιλογή της δραχμής. Επιλογή εξίσου ανέντιμη. Διότι γνώριζαν πως η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αλλά και του ίδιου του κόμματος, δεν επέλεγαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να τους βγάλει από το ευρώ, αλλά, μέσω των αδιεξόδων της διαπραγμάτευσης, θα μπορούσαν να ωθήσουν την κυβέρνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Όσο για τον Τσίπρα και τους περί αυτόν, είχαν κάνει τα κουμάντα τους. Βλέποντας ότι, για να πάρουν και να κρατήσουν την εξουσία, θα έπρεπε να στηριχθούν σε άλλες δυνάμεις εκτός του ραχιτικού και αναξιόπιστου ΣΥΡΙΖΑ, είχαν επιλέξει, ήδη από το 2012, τη στρατηγική επιλογή της προσέγγισης με το παλιό ΠΑΣΟΚ, ιδιαιτέρως με τα ορφανά του Γιωργάκη, από την Κατσέλη ως τον Βαρουφάκη και πολλούς άλλους, και την οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης και συμμαχίας με τους Αμερικανούς και το αμερικανικοεβραϊκό λόμπι. Αρκεί κανείς να παρατηρήσει τη σύνθεση της κυβέρνησης και των ανώτερων κυβερνητικών υπευθύνων για να βγάλει αβίαστα τα συμπεράσματά του.
Όλοι αυτοί μαζί, λοιπόν, μεταχειριζόμενοι όλα τα μέσα, από τις αντιμνημονιακές κορώνες και το σκίσιμο των μνημονίων, που επαναλάμβανε ανενδοίαστα ο θρασύτατος νεαρός και η ακολουθία του, μέχρι τις πιο βρωμερές μηχανορραφίες τύπου Κουβέλη, Χαϊκάλη, Αβραμο-παυλόπουλου και επαφών με τον Βούδα της Ραφήνας, τα κατάφεραν. Κατάφεραν να εξαπατήσουν έναν λαό απηυδισμένο από πέντε χρόνια μνημονιακής λιτότητας και καταστροφής, τριάντα χρόνια εθνομηδενιστικού παραληρήματος όλων των ελίτ και το ψέκασμα των ΜΜΕ και του διαδικτύου. Τους έπεισαν πως αυτοί θα μπορέσουν επιτέλους, με μία μαγική κίνηση, να αποτινάξουν τον ζουρλομανδύα των μνημονίων και όλα αυτά χωρίς πρόγραμμα ανασυγκρότησης και ανάταξης της χώρας, χωρίς πραγματική λαϊκή κινητοποίηση και υποστήριξη, μόνον και μόνον με ένα μαγικό χαρτάκι στην κάλπη.
Από τον Οκτώβριο μήνα του 2014, προειδοποιούμε αδιάκοπα –τόσο που φτάσαμε να γίνουμε αντιπαθητικοί– πως η επιλογή της ανόδου στην εξουσία μέσω εκβιασμών, συνδεδεμένων με την προεδρική εκλογή, θα ήταν εξόχως καταστροφική. Θα καλούνταν μια τέτοια κυβέρνηση να διαχειριστεί αυτή το μνημόνιο και δεν θα είχε παρά δύο επιλογές: είτε την έξοδο είτε την ταπεινωτική υποχώρηση. Στον βαθμό μάλιστα που θα προκαλούσε ολόκληρο το σύστημα της ευρωκρατίας, χωρίς καθόλου συμμάχους, μια και οι εκλογές στην Ισπανία θα πραγματοποιηθούν τον Νοέμβρη 2015 και η ποσοτική χαλάρωση του Ντράγκι θα άρχιζε να εφαρμόζεται μετά τον Ιούνιο. Έτσι μετέβαλαν την Ελλάδα με τις επιλογές τους στο σάκο του μποξ της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του Ντάισελμπλουμ και της φασιστικής δεξιάς των βαλτικών χωρών, που βρήκαν την ευκαιρία να θάψουν οριστικά κάθε προοπτική οποιαδήποτε διαφορετικής κατεύθυνσης στην Ευρώπη και την ευρωζώνη.
Έτσι, η κυβέρνηση των επικοινωνιολόγων, Τσίπρα, Παππά και κομπανία, αποδύθηκε επί τέσσερις μήνες σε ένα σλάλομ εμφανίσεων, που κυμαίνονταν από τις κωλοτούμπες στη Μέρκελ μέχρι τους ανέξοδους ηρωισμούς στη Βουλή και στο κόμμα, παίζοντας και στα δύο ταμπλό, μνημονιακοί στο εξωτερικό, ψευδοαντιμνημονιακοί στο εσωτερικό, Και ως συνήθως, οι επιδιδόμενοι σ’ αυτό το άθλημα κατορθώνουν να δυσαρεστήσουν και τους δύο. Οι μεν τους κατηγορούν για συμβιβασμό, σχεδόν η πλειοψηφία του κόμματός τους, και οι δε, Ντάισελμπλουμ, Λαγκάρντ και κομπανία για αφωνία. Στο μεταξύ, η οικονομία της χώρας βουλιάζει όσο ποτέ άλλοτε στην πρόσφατη ιστορία, οι τράπεζες έχουν χάσει 35 δισ., το κράτος έχει πάψει να πληρώνει τους προμηθευτές του –και είχε το θράσος, ανενδοίαστα, ο κνίτης Βίτσας να τους κατηγορήσει προχθές ως «κρατικοδίαιτους» επειδή ζητούν τα χρήματα που τους χρωστάει το δημόσιο στραγγαλίζοντάς τους (!)–, η ανεργία μεγαλώνει και πάλι, και η χώρα βαδίζει στο άγνωστο χωρίς καμιά ελπίδα. Ο ανίκανος νεανίσκος, από καθυστέρηση σε καθυστέρηση, οδηγεί τα πράγματα στα άκρα, μια και οι δανειστές, και ιδιαίτερα ο σκληρός πυρήνας τους, θέτουν όλο και νέα αιτήματα παίρνοντας το ρίσκο ακόμα και να οδηγήσουν τη χώρα εκτός ευρώ. Αυτός, παγιδευμένος στον ευρωλιγουρισμό του, βαυκαλίζεται ότι μπορεί να τους εκβιάσει με τη γεωστρατηγική σημασία της χώρας, την οποία επίσης κοντεύει να κάνει σμπαράλια, φέρνοντας σε αντιπαλότητα τα δύο υποτιθέμενα βασικά του στηρίγματα, τους Αμερικανούς και τη Ρωσία.
Όσο για το κυβερνητικό έργο, αυτό περιορίζεται σε νομοσχέδια για τις φυλακές, για την ιθαγένεια, για το τζαμί, για την κατεδάφιση της εκπαίδευσης, και στις παράτες της ναπολεόντειας Ζωής στο κοινοβούλιο. Με αυτά και με κείνα, βρίσκεται σ’ ένα καθολικό αδιέξοδο το οποίο διεφάνη με μεγαλοπρεπή τρόπο στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, στις 14 Μαΐου, όπου η Ζωή, ο Ρινάλντι και άλλοι πολλοί επιτέθηκαν μετωπικά στην πολιτική της κυβέρνησης, υποχρέωσαν τον παρόντα Δραγασάκη να εγκαταλείψει την γραμματεία άρον-άρον και κήρυξαν αντάρτικο του κόμματος εναντίον της κυβέρνησης, δηλαδή της ομάδας Τσίπρα. Επομένως, μέσα από την αδυναμία να κάνουν οποιαδήποτε επιλογή, τέσσερις μήνες μετά την άνοδο της κυβέρνησής τους, μας οδηγούν στο απόλυτο αδιέξοδο και, πλέον, επειδή δεν μπορούν ούτε να υπογράψουν μία λύση, που θα γίνεται όλο και πιο δρακόντεια σε βάρος της Ελλάδας, ούτε να επιλέξουν κάποια φανταστική ρήξη, που οδηγεί απλώς σε μεγαλύτερη καταστροφή της χώρας, παρατηρούν τις μέρες και τις προθεσμίες να περνούν, φτάνοντας πλέον στο μηδενισμό του κοντέρ.
Τι μπορούν και τι πρέπει να κάνουν; Να τα μαζεύουν και να του δίνουν το ταχύτερο δυνατό, είτε μέσω εκλογών, είτε μέσω μίας ρήξης καθολικής στο εσωτερικό του κόμματός τους, προσφεύγοντας στην κοινωνία, τόσο με αναγκαία διαγγέλματα προς τον λαό, έξω από τα κομματικά δίκρανα, και προτείνοντας μια νέα κυβερνητική σύνθεση που θα συμπεριλάβει και καταξιωμένες άφθαρτες, κατά το δυνατόν, προοδευτικές προσωπικότητες. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή, συνέχειας της παρούσας τακτικής, οδηγεί σε καταστροφή, σε συγκυβέρνηση με το ξεροπόταμο γερμανικό Ποτάμι ή ακόμα και στην άφευκτη επιστροφή του Σαμαρά, που θα εμφανιστεί ως το μη χείρον βέλτιστο.
Παίξατε, χάσατε, αδειάστε μας τη γωνιά, παίρνοντας τις αναγκαίες πρωτοβουλίες γι’ αυτό, με το μικρότερο δυνατό κόστος για τη χώρα – αλλά και για σας εν τέλει.
Υ.Γ. Δεν μπορώ παρά να σχολιάσω δύο άρθρα ηγετικών στελεχών της «Αριστερής αντιπολίτευσης» του ΣΥΡΙΖΑ, του Ρούντι Ρινάλντι, μέλους της Π.Γ., και του Αντώνη Νταβανέλου.
Λέει ο Ρινάλντι, σε σημερινό του άρθρο για τον ΣΥΡΙΖΑ: «Από το 2012, και πιο ειδικά μετά τις Ευρωεκλογές, σιγά-σιγά το αιτούμενο έπαψε να είναι η σωτηρία της χώρας μέσα από τη ρήξη με το πολιτικό σύστημα [ ], και επελέγη ο ‘έντιμος συμβιβασμός’ με τους ‘εταίρους’. [] Παράλληλα, όμως, ανοίγει ο δρόμος της κεντροαριστεροποίησης του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, όσο προχωρά σε διαδοχικές υποχωρήσεις, διαχείριση και ‘φτιασίδωμα του υπάρχοντος’, με γενναία μάλιστα ανοίγματα προς το παλιό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο». Γιατί λοιπόν ο φίλος ο Ρούντι συνέχιζε, μέχρι και τις εκλογές, να στηρίζει μια επιλογή που «δεν «νοιάζεται (για τον λαϊκό παράγοντα» αλλά τον θέλει απλά «ως ψηφοφόρο και τον παθητικοποιεί μέσω της ανάθεσης»; (!). Αυτής της ανάθεσης που ο ίδιος ευλογούσε πριν μερικούς μήνες; Τώρα, λοιπόν, που το καράβι βουλιάζει, αποστασιοποιείται μεν χωρίς να αναγνωρίζει την ανάγκη να παραμερίσουν, αλλά υποστηρίζει μια ακαθόριστη και νεφελώδη ρήξη, που οδηγεί σε αδιέξοδο και καταστροφή, δεδομένου ότι κυριάρχησε η πολιτική της «ανάθεσης». Από τη μακρά πορεία του στον μαοϊκό χώρο, θα έπρεπε να είχε μάθει τουλάχιστον τη σημασία της αυτοκριτικής, διότι διαφορετικά βυθίζεσαι ακόμα πιο βαθιά στο αδιέξοδο.
Απέναντι σε αυτή τη λογική του Πόντιου Πιλάτου, προτιμώ την πιο έντιμη στάση του Αντώνη Νταβανέλου, με τον οποίο μας χωρίζει ιδεολογικό χάος, παρότι φάγαμε μαζί ψωμί και αλάτι στη δεκαετία του 1970, και ενώ υποτίθεται ότι βρισκόμαστε ιδεολογικά πιο κοντά με τον Ρινάλντι.
Έγραφε λοιπόν στις 13 Μαΐου:
«Υπήρξαμε πολλοί που δεν συμμεριζόμασταν την ‘ευκολία’ της προεκλογικής αφήγησης, που διευκόλυνε μεν τον δρόμο προς την κάλπη, αλλά μας έθετε μπροστά σε ένα κρίσιμο ερώτημα: είναι δυνατόν να αναπτυχθεί ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα αντιλιτότητας μέσα στο πλαίσιο ανοχής της ευρωζώνης και διά της διαπραγματευτικής μεθόδου με τους ‘θεσμούς’ της; Σήμερα γνωρίζουμε την απάντηση: Όχι. [ ] Είναι φανερό, για όποιον εξακολουθεί να θέλει να βλέπει, ότι έχουμε εγκλωβιστεί σε ένα καθοδικό σπιράλ[ ]. Είναι επίσης σαφές πού οδηγεί αυτή η κατηφόρα. Στο να μας υποχρεώσουν να υπογράψουμε εμείς το Μνημόνιο 3, [ ] Οι πολιτικές συνέπειες μιας τέτοιας στρατηγικής υποχώρησης θα είναι άμεσες.[ ]Οι δανειστές [ ] θα απαιτήσουν να καταβληθεί και το πολιτικό κόστος της περιπέτειας μετά τις 25 Γενάρη, εκβιάζοντας για ‘διεύρυνση’ της κυβέρνησης Τσίπρα και, σταδιακά, για μετεξέλιξή της σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή αλλιώς για ανατροπή της.»
Νομίζω ότι η ανάλυσή του είναι εύστοχη και καταλήγει πως η μόνη διέξοδος από τη δική του πλευρά για να διασωθεί κάτι από τον ΣΥΡΙΖΑ «θα πρέπει να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο της αναβάπτισης στη λαϊκή εντολή. Σε εκλογές, υπό την προϋπόθεση της καθαρής παρουσίασης αυτών των επιλογών από την κυβέρνηση και της υποστήριξής τους από το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.»
15-5-15
48 ΣΧΟΛΙΑ
ΕΜΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ Κε Καραμπελιά λυπάμαι, καλύτερα ο Σαμαράς ;
Δεν την βαρεθήκατε πια αυτή την καραμέλα; Τα ίδια μας έλεγαν και όταν ασκούσαμε κριτική στη Σοβιετία και τον υπαρκτό “σοσιαλισμό”, ότι εξυπηρετούμε τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. Και τι άφησαν πίσω τους 70 χρόνια “σοσιαλισμού”; Χώρες αφανισμένες και τους πιο ένθερμους οπαδούς του δυτικού καπιταλισμού! Φτάνει λοιπόν πια αυτή η διανοητική τεμπελιά, να μην μπορούμε να διανοηθούμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος γιατί έτσι όχι μόνο θα καταλήξουμε πάλι στον Σαμαρά αλλά θα θεριέψουμε και σχήματα σαν τη Χρυσή Αυγή.
Δουλευόμαστε τώρα μεταξύ μας έτσι; Τον Σαμαρά θα τον φέρουν αυτοί ως δικαιωμένη Κασσάνδρα αν συνεχίσουν αυτόν τον τραγέλαφο. Αυτό το καταλαβαίνει και ένα μικρό παιδί. Όλα τα άλλα είναι να χαμε να λέγαμε για να μείνουμε στην εξουσία. Το ζήτημα είναι άλλο:Ή το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, ΟΛΟΚΛΗΡΟ, θα μας αδειάσει τη γωνιά άμεσα ή θα καταρρεύσει συμπαρασέρνοντας μαζί του και την Ελλάδα. Καιρός λοιπόν να φεύγουν ΟΛΟΙ.
Συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυση του Καράμπελια. Ήδη στις 21.01.15 έγραφα για το συνοθύλευμα των οπλαρχηγών του ΣΥΡΙΖΑ, που εκτός απο θεωρίες και μπλαμπλά δεν είχαν και δεν έχουν ακόμη ιδέα για το τι συμβαίνει στο κόσμο και θέλουν να κυβερνήσουν, στο άρθρο μου “Όποιος νύχτα περπατεί λάσπες και σκατά πατεί”
http://www.berlin-athen.eu/index.php?id=205&tx_ttnews%5BbackPid%5D=220&tx_ttnews%5Btt_news%5D=4432&cHash=c104724fb1748ade6c573ff10b48a1f2
Και στις 14.04.15 το άρθρο “Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα…”
http://www.berlin-athen.eu/index.php?id=205&tx_ttnews%5Bpointer%5D=0&tx_ttnews%5BbackPid%5D=73&tx_ttnews%5Btt_news%5D=4580&cHash=460bb624ddbea75904bdc4394841a88e
Δυστυχώς η πολιτική εξαρτάται απο την εμβέλεια και “δημοτικότητα” των ΜΜΕ και έτσι τα μικρά είναι καταδικασμένα να μην λαμβάνονται υπ’ όψιν. (Για τον διαχειριστή: Δεν βλέπω την δυνατότητα να κάνω τους τίτλους των αρθρων σε λινκ ή όπως η πράξη αυτή λέγεται στην Ελλάδα. Υπάρχει λύση;)
Θα ερθει η στιγμη που τον “προδοτη”θα τον κάνετε εικόνα.
Μουρούτη εσύ;
όχι Νταβανέλλος.
Ωραία τα αστειάκια με τον Μουρούτη λέμε και καμία μαλακία να περνάει η ώρα και κυρϊως να ξεχάσουμε ότι με το φιάσκο της παρούσας κυβέρνησης έχουμε περιέλθει σε απόλυτο αδιέξοδο. Ότι και να κάνει θα βαθύνει την καταστροφή του μνημονίου ή θα την ολοκληρώσει. Όσο δε συνεχίζεται το φιάσκο άλλο τόσο πολλαπλασιάζεται το ενδεχόμενο όχι μόνο επιστροφής των ποηγούμενων αλλά ανάδυσης ενός νέου αυταρχισμού. Αντί να τα συνειδητοποιήσουμε όλα αυτά και να κινητοποιηθούμε άμεσα ώστε να προλάβουμε τις εξελίξεις και να μην γίνει η ήττα της κυβέρνησης ήττα του λαού, καθόμαστε και παίζουμε το πολιτικό νηπιαγωγείο με σάχλες του τύπου ‘μουρούτη εσυ;’.
δεν θέλω moderation.
Καραμπελιά…. παρ’ ολα τα άλλα ( όταν ήμουνα στη ΚΝΕ δεν σε χώνευα !
Τώρα σε χωνεύω και τα λές καλά… να αγιάσει η πένα σου !
Μαρξισμός και Χριστιανορθοδοξία ήταν ο τάφος για τον Ελληνικό Πολιτισμό! και για κάθε Λαό !
http://info-war.gr/2015/02/%cf%84%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%ba-%ce%b1%ce%bb%ce%af-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b4%ce%b7%ce%bb%cf%8e%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%cf%83%ce%af%cf%80%cf%81%ce%b1-%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%81/
Νισάφι πια η κριτική εναντίον όλων χωρίς ελάχιστη αυτοκριτική. Και : ποιές είναι οι άφθαρτες προοδευτικές προσωπικότητες; Και : αν γίνουν εκλογές στις σημερινές συνθήκες ποιός θα είναι ο νικητής, μήπως ο εθνικός διχασμός;
Στο χωριό μου λένε ΄΄μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην λες! Στο μυαλό μου έρχεται η Αλεσία!Πιστεύω ότι πολύς κόσμος θα βρεθεί στην θέση του Σκιπίωνα, του Κάτωνα του νεώτερου, του Βίβουλου και των υπολοίπων όταν τελειώσει αυτή η ιστορία!
Μπορείτε να μου παρουσιάσετε ανάλογους τίτλους, για τα χρόνια που είχαμε συγκυβερνήσεις ;
Θυμάμαι κι ένα παλιότερο “ΒΗΜΑ”, αφιερωμένο στο συνέδριο της ΝΔ του 2010. Ο τίτλος του “Βαθύ γαλάζιο” κι από κάτω είχε μια ωραία φωτογραφία: “Οι δυνάμεις του εθνικοπατριωτικού τόξου, που διαθέτουν εκλεκτικές συγγένειες με στελέχη της ηγετικής ομάδας της ΝΔ, παρούσες στο συνέδριο”.
Πουλάμε πατριωτισμό, για να πουλήσουμε την πατρίδα. (Ίσως, κι άλλα πράγματα)
Και ο Άδωνις πουλάει βιβλία και, κάπως έτσι, λειτουργεί.
ΥΓ: Συγνώμη, αλλά θύμωσα. Αφού έχετε αποκαλυφθεί, γιατί συνεχίζετε;
Πριν ρωτατε καλό είναι να ψάχνετε και λίγο.
Αν και δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα για το ποια στάση κρατήσαμε για την περίοδο 2010-2015, όποιος έχει μάτια ξέρει την σταση του αρδην αυτήν την περίοδο και κυρίως τις τρεις προηγούμενες δεκαετίες του μεγάλου πάρτι.
Να τι λέγαμε το 2011
http://farm7.static.flickr.com/6172/6192002999_5c30f56711_b.jpg
http://ardin-rixi.gr/wp-content/uploads/2012/04/tsoha.jpg
ή από τον Νοέμβριο του 2012 για τον Σαμαρά
http://ardin-rixi.gr/archives/9857
ή λίγες μέρες πριν τις εκλογές
http://ardin-rixi.gr/archives/112560
http://ardin-rixi.gr/archives/47967
Τωρα για το συνέδριο που έγινε το μακρινό του 2010 δεν σου φαίνεται περίεργο που αναπαράγεις την σπέκουλα του Άρη Ραβανού (γνωστού ανθρώπου του μητσοτακέϊκου);
Στο συνέδριο ήταν και αντιπροσωπεία του Συριζα (ο Βίτσας αν θυμάμαι καλά) και του ΚΚΕ, πες κάτι και για αυτά τα κόμματα.
Εγώ θύμωσα με κάτι άλλο σημερα, ότι για να βρεθούν χρήματα για τους μισθούς και τις συντάξεις του Μαίου ο πρωθυπουργός έδωσε εντολή να μην πληρωθεί κανένας ιδιώτης προμηθευτής του κράτους τον Μάιο. Το δημόσιο έχει επιβάλλει στάση πληρωμή στους προμηθευτές του εδώ και μήνες, ξέρετε πόσοι άνθρωποι πλήττονται από αυτό;
🙂 Δεν είπατε ποτέ να φύγει. Αντίθετα, υπάρχει κι εκείνο το κειμενάκι του Δεκέμβρη, που λέει “να εκλεγεί , οπωσδήποτε,Πρόεδρος”, το οποίο σήμαινε “καλύτερα συγκυβέρνηση, παρά ο επερχόμενος ΣΥΡΙΖΑ”.
Ίσως, γιατί, όπως σαφώς γράφετε “δεν υπάρχει εναλλακτική λύση”, μια και “ο λαός έχει τον ηγέτη που του αξίζει”.
. Ο λαός φταίει ή αυτοί που έχοντας την περιβόητη “αναγνωρισιμότητα” δεν υπηρετούν την προσπάθεια για τη μετατροπή της πλειοψηφικής δυσαρέσκειας σε αξιόπιστη πλειοψηφική πολιτική δύναμη;
Όσο για τα συνέδρια των κομμάτων, καλούνται στην πρεμιέρα, εθιμοτυπικά, τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Από κει και πέρα πρέπει να έχεις κάποιον φίλο να σε καλέσει, σαν τον Φαήλο ή π.χ. τον Χρύσανθο, που πολύ στενοχωρηθήκατε που δεν τον έκαμε ευρωβουλευτή.
Δεν ανήκω στους “πολλούς ανθρώπους” που ” ήλπιζαν πως θα αποδειχθεί τουλάχιστον καλύτερος από τους προηγούμενους”.
Ανήκω σε κείνους που πιστεύουν στη δημοκρατία και στην ενότητα όσων δηλώνουν αντιστασιακοί, χωρίς να παίζουν προσωπικά παιχνίδια. Δυστυχώς, οι “προβεβλημένοι” δεν έχουν τέτοιες ανησυχίες.
(Θυμάμαι και τη “Σπίθα”, με μεγάλη θλίψη).
Όταν λέω σε κάποιον να φύγει, φροντίζω για την εναλλακτική λύση ή πρόταση. Δεν σιγοντάρω στην επιστροφή των ίδιων, για να γίνουμε του ίδιου έργου θεατές.
Προσωπικά, έχω πολύ αδύναμη φωνή κι όσες φορές διασταυρωθήκαμε σε συνθήκες διαλόγου, θέτοντας το θέμα της ενότητας, με μοναδική προϋπόθεση το “Δεν χρωστάμε – δεν πληρώνουμε και Δημοκρατία”, έφαγα πόρτα.
Συγνώμη, αλλά δεν ανακαλώ ούτε γραμμή απ’ όσα είπα.
Έχετε και έχω συμβάλλει στην ήττα.
Ένα όπλο ψάχνω μόνο για να υπερασπιστώ το σπίτι μου.Έστω και μόνος. Ως εκεί φτάνει η δύναμη μου.
Δεν είπαμε ποτέ να φύγει ο ΓΑΠ και ο Βενιζέλος; Μέχρι και αφίσα που τους ειχαμε καταζητύμενους τους είχαμε και την κολλάγαμε. Είχαν συλληφθεί δικοί μας άνθρωποι για κεινη την αφίσα, όπως και από τα γεγονότα του Οκτώβρη του 11 υπάρχουν μέλη μας που κουβαλούν κάτι δίκες που εκκρεμούν, γι’ αυτό αφήστε αυτή τη συζήτηση.
Για τον Σαμαρά τα έχουμε πει και τα έχουμε ξαναπεί πολλές φορές το παιχνίδι το έχασε τον Νοέμβριο του 11 που σε μια νύχτα από αντιμνημονιακός έγινε μνημονιακός. Αλλά να είμαστε και δίκαιοι στα 2,5 του χρόνια όσο και να έκοψε μισθούς και συντάξεις κατάφερνε να τους πληρώνει χωρίς κάθε μήνα να μιλάμε για κυβερνητικό άθλο αν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Εκεί έχουμε φτάσει, οι ελάχιστες κυβερνητικές λειτουργίες να θεωρούνται άθλοι.
Το είπατε και πιο πάνω αλλά δεν το καταλαβαίνετε, εκλογές δεν έπρεπε να γίνουν το ν Γενέρη έπρπε να αφήσουν τους μνημονιακούς να μας πάνε μέχρι τον Σεπτέμβρη και μετά να γίνουν εκλογές. Να περάσουμε αυτούς τους μήνες που έχουμε να αποπληρώσουμε δάνεια δεκάδων δισ με μια κυβέρνηση αναλώσιμη. Και από Σεπτέμβριο να γινόταν εκλογές όπου θα τις έπαιρνε σίγουρα ο Σύριζα και με αυτοδυναμία και θα μπορούσαν με σχετική άνεση οικονομική και με καλύτερη συγκυρία στην Ευρώπη, να ανατρέψουν μνημονιακούς νόμους. Αυτό τώρα ακόμα και οι συριζαίοι το παραδέχονται εσείς δεν μπορείτε να το καταλάβετε;
Με τέτοια μυαλά που έχει το αντιμνημονιακό κίνημα δεν είναι περίεργο που αυτά τα 5 χρόνια πήγε από ήττα σε ήττα.
Μην συνεχίζετε αυτή την σπέκουλα με το συνέδριο της ΝΔ, εκτός και αν είστε με την Ντόρα και το μητσοτακέικο γιατί μόνο αυτοί πειράχτηκαν ουσιαστικά.
Αγαπητοί Πατριώτες διακρίνετε μια ΑΛΗΘΕΙΑ;;; Όλοι είναι παραπονουμενοι (και λογικό ειναι), αλλά ΕΝΑΣ δεν υπάρχει για να αντιπροτεινει μια ΛΥΣΗ; ;;
Απ’οτι φαινεται καλε μου φιλε… λυσεις υπαρχουν, ψυχικες δυναμεις ομως δεν υπαρχουν!
Οταν τα υγειη κυτταρα ενος οργανισμου (βλεπε ελληνισμος) δεν εχουν την ικανοτητα να ενωθουν και να συνεργαστουν ωστε να διωξουν τα παρασιτα, να αντιληφθουν και να επανεκινησουν ζωτικες λειτουργιες…τοτε δεν υπαρχει καμια ελπιδα. Θα μας φαει η σαπιλα.
Και βεβαια ειναι λαθος η τακτικη των φιλων του Αρδην να προσπαθουν να νουθετησουν παρασιτα. Καθως δεν υπαρχουν παρασιτα που να ενδιαφερονται για την υγεια του ζωου πανω στο οποιο παρασιτουν.
Σ’αυτη τη χωρα το μονο στο οποιο εχουμε μαθει να πιστευουμε ειναι στη ”ταπελα” και ποτε στην ουσια. Σε λιγο λοιπον θα μεινουμε τελειως ξεβρακωτοι και οπως ειμαστε τετοιοι που δεν ξερουν να συνεργαζονται αλλα μονο να αντιμαχονται…θα κραταμε τις ταμπελες και θα χτυπιομαστε μεταξυ μας με αυτες. Βαζοντας τες ο ενας στον αλλον κολαρο.
Έ-λ-ε-ο-ς. Υποστηρικτής ενός πρωθυπουργού που έχει πολλάκις δηλώσει ότι ένα από τα πρότυπά του για την διακυβέρνηση της χώρας είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος και μιας κυβέρνησης που πρότεινε και ψήφισε για ΠτΔ τον ‘μένω Παυλόπουλος’ να ζητάει τα ρέστα γιατί ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου πήγε στο συνέδριο της ΝΔ το 2009!
Πήγε λοιπόν γιατί ηγείται ενός σημαντικότατου ιδεολογικού-πολιτικού ρεύματος που παίζει καθοριστικό ρόλο στην αναψηλάφηση της ιστορικής ταυτότητας του ελληνισμού από αντιστασιακή/χειραφετητική σκοπιά, και μάλιστα με όρους 21ου αιώνα. Πειράζει δηλαδή να συνομιλεί ο επικεφαλής αυτού του ρεύματος με το κόμμα της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης; Ενώ να υποθέσω ο Νικολόπουλος ή ο Ταγματάρχης ή ο Σαγιας είναι οκ επειδή στηρίζουν την κυβέρνηση ε;
Υψηλή πολιτική αν
Για να υπάρχει μία εκτίμηση της αναγνωσιμότητας του άρθρου, της αναπαραγωγής του, και εκατοντάδων σχολίων, δείτε τη συζήτηση που έγινε στο facebook από το φρηπεν.γρ εδώ https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=843882835649715&id=253983294639675
Χμ,τη στιγμη που το κοιταζω φαινεται να εχει 500 λαικ και εκατο αναπαραγωγες.Τα σχολια ομως στο μεγαλυτερο μερος τους μοιαζουν στη συντριπτικη τους πλειοψηφια να εχουν γινει απο ανθρωπους που διαβασαν μονο τον τιτλο νομιζουν οτι ειναι απ τον αρχισυντακτη του φριπεν κτλπ. Αν ολοι αυτοι οι καλοι μας συνανθρωποι ,που εμφανιζονται ως Ηρακλειδεις του Συριζα αντι να συναλλασονται με τις εκαστοτε εξουσιες τα προηγουμενα χρονια, ειχαν κανει ενα κοπο να ασχοληθουν σοβαρα με το πως θελουν να ζησουν κι οχι με το πως θα βολευτουν θα ημασταν σε καλυτερη μοιρα.Συριζα ουγκ αριστερα ουγκ Σαμαρας ουγκ Χρυση Αυγη ουγκ. Κι ομως αυτοι ειναι οι συνανθρωποι μας και μ αυτους θα πρεπει να αγωνιστουμε για μια αλλη προταση ,για αλλα προσωπα, για κατι εντελως αλλο που καποιοι εστω ενστικτωδως ηδη αντιλαμβανονται.
περα απο την ουσια του άρθρου να γραψω αστειευομενος οτι αν οι φιλοι του Καραμπελια εχουν ενα τοσο αυστηρο φιλο τι να τους κανουν τους εχθρους:)
τα πραγματα εινα εξαιρετικα δυσκολα, οπως ακριβεστατα ανεφερε ο Καραμπελιας σε αλλα αρθρα η κυβερνηση καταφερεται και αυτοπαγιδευτηκε (πρωτα με την μη εκλογη ΠτΔ) και στην χωρα που οι νεοι φευγουν και η ανεργια ειναι στο 25% συζητάμε μονο για τις … συνταξεις…
Ω αγαπητοί, σας περίμενα!
Μια πάγια ταχτική των καθεστωτικών πολιτικών και φιλοσοφιών είναι να επιβιώνουν, χάρις στο “αντίθετο” τους. Έτσι ο ένας με χρεώνει στη φίλη μου τη Ντόρα και ο άλλος στον Τσίπρα. Δεν με χαλάει, γιατί έχω καλύψει όλο το πολιτικόκο-μματικό φάσμα, σε χαρακτηρισμούς, από την ΧΑ ως την αναρχία. (Επί “προσωπικού” και για την ιστορία, είμαι, έστω και μακρινός, συγγενής του Σαμαρά και για μια 5ετία, που ζούσα στην Αθήνα, πίναμε τα καφεδάκια μας στο Κεφαλάρι. Όμως, ΔΕΝ με κάλεσε στο Συνέδριο, προφανώς, γιατί ήξερε τις απόψεις μου -ή για άλλους λόγους. Όπως καταλαβαίνετε, τίποτα το προσωπικό δεν έχω, όταν εκφέρω επικρίσεις για κάποιον. Καφεδάκι πίνω με τον οποιονδήποτε, ακόμα και με σας που τούτη τη στιγμή διαφωνώ).
Παρακαλώ, λοιπόν, μη ψάχνετε την ταυτότητα μου εκεί που δεν την έχω τοποθετήσει. Για να σας βοηθήσω με τους “Παυλόπουλους”, οι πληροφορίες λένε ότι, λίαν προσεχώς, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος θα οριστεί “πρέσβης εκ προσωπικοτήτων”. Ο Τσίπρας έχει καλές σχέσεις με τους Καραμανλικούς, μα ούτε αυτό θα με στενοχωρούσε, αν επρόκειτο να εξυπηρετηθεί η πατρίδα.
“Όλα τα λεφτά”, όμως, και η τεράστια διαφωνία μου μαζί σας είναι το “να αποπληρώσουμε δάνεια δεκάδων δισ”. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ, “αντιμνημονιακός”, μια καραμέλα που φτιάχτηκε, για να παραμείνει η αντιπαράθεση εντός ενός καθεστωτικού πλαισίου. Δεν φταίει το σαμάρι(τα μνημόνια), αλλά ο σαμαράς(το “σ” μικρό, παρακαλώ), που το φόρτωσε στο γάιδαρο(εμάς).
ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ(λαός και κράτος). Όχι γιατί δεν μπορούμε να πληρώσουμε, αλλά γιατί το χρέος -σε ό,τι αφορά την Ελλάδα- είναι μία απάτη, μία συμπαιγνία πολιτικών και ιδιοκτητών του χρήματος, η οποία ξεκίνησε, με τη δολοφονία του Καποδίστρια. Σε ό,τι αφορά τον πλανήτη, ξεκίνησε λίγο πιο πριν(1694) και μπήκε στην τελική του φάση, με αυτό που ονομάστηκε “Nixon Shock”, στις 13 / 8 / 1971. Η περίοδος αυτή είναι γνωστότερη σαν διαδικασία “παγκοσμιοποίησης” και κυριαρχίας του μονεταρισμού, που για λόγους ευφωνίας, λέγεται “νεοφιλελευθερισμός”.
Τίποτα το πατριωτικό ή το δημοκρατικό δεν έχει η πολιτική που επιμένει να διατηρεί την Ελλάδα (και τον πλανήτη) έρμαιο μιας χούφτας ολιγαρχών, που δεν υπερβαίνει το 1% του ιθαγενούς και παγκόσμιου πληθυσμού.
Γι’ αυτό και όρισα -αλλά δεν το προσέξατε- ότι το πλαίσιο της ενότητας ενός λαού πρέπει να είναι “Δεν χρωστάμε – Δημοκρατία”. Μπορεί να είναι και πλαίσιο όλων των λαών, αλλά αυτό δεν είναι μόνο δικό μας θέμα. Βαδίζουμε μέχρις εκεί που φτάνει το χέρι μας, “από τα μικρά συμφέροντα”, για να φτάσουμε στις “Μεγάλες Ουσίες της ανθρωπότητας”, όπως έλεγε και ο Σολωμός.
Αν αυτό δεν ξεκινήσει από την Ελλάδα, δεν θα ξεκινήσει ποτέ. Το έχει κάμει μια-δυο φορές, με την Εκκλησία του Δήμου και του Χριστού, και μπορεί να το ξανακάμει, αν κάμει μια καλή βουτιά στις ρίζες, αλλάζοντας το μέλλον.
Κι αυτό, επειδή μόνο εμείς μπορούμε να καταλάβουμε τι πάει να πει “Εκκλησία”, είτε του Δήμου είτε του Χριστού. Όποιος δεν θέλει το ένα, ας αγαπήσει το άλλο.
Απλό είναι, αλλά και δύσκολο, συνάμα, όταν οι “προβεβλημένοι” αρνούνται την απάντηση στο ερώτημα “Ποιος πρέπει να αποφασίζει” ή απαντούν με το “αυτοί οι λίγοι, που αποφάσιζαν πάντα”.
Ως ότου αυτό αλλάξει, να μου επιτρέψετε να λέω ότι “αντιστασιακοί” (σε ποιον και σε τι;) και μη βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής κυβέρνησης.
Ευχαριστώ, που δώσατε την ευκαιρία, σ’ έναν άνεργο, ανασφάλιστο και -αν συνεχιστεί η λογική του “πρέπει να πληρώσουμε”- σε λίγο άστεγο, μια και με δόλιο τρόπο μετατράπηκα σε όλα αυτά.
Δεν μπορώ μόνος μου να κάμω την πατρίδα “Κούγκι”, αλλά, αν και πολύ φοβισμένος, μπορώ να κάμω το σπίτι μου -αυτό που το θέλουν, χωρίς να χρωστάω. “Μόνος”, γιατί το χρέος μας δεν είναι αυτό που μας λένε, και το 60% του πληθυσμού, που είναι χρεωμένο και στα όρια της φτώχιας, είναι μόνο του. Οι “ηγέτες” είναι αλλού.
Κατ’ αρχάς, Odyssey, να αρχίσουμε από το τέλος. Πιστεύουμε ότι μεγάλο μέρος του χρέους είναι παράνομο ως προϊόν εκβιασμού. Το πρόβλημα είναι ότι οι δανειστές μας δεν είναι μόνο… δανειστές. Εισάγουμε από αυτούς το συντριπτικό μέρος των προϊόντων που καταναλώνουμε, άρα είμαστε βαθύτερα εξαρτημένοι. Το χρέος συνιστά την εμβάθυνση αυτής της εξάρτησης, όχι την αφετηρία της. Γι’ αυτό, η άρνηση αποπληρωμής ενός μεγάλου μέρους του, είναι μια διαδικασία που απαιτεί πολύ μεγάλη προετοιμασία, ειδική στρατηγική και τακτική. Η διαδικασία αυτή πρέπει να ξεκινήσει, όμως, δεν είναι δυνατόν να συντελεστεί διά μιας για τους λόγους που προανέφερα. Ας έχουμε υπόψη μας, ότι στον Ισημερινό, τα κινήματα (που εδώ είναι ακόμα το ζητούμενο) άρχισαν διαδικασίες αμφισβήτησης του χρέους της χώρας από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 –και κατάφεραν να το πετύχουν κατά την δεκαετία του… 2000!
Δεύτερον, σε σχέση με αυτήν την ιστορία με το συνέδριο της ΝΔ και τον Γ.Κ. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Πρώτον, δεν απαντάει στην συγκεκριμένη επιχειρηματολογία του άρθρου. Και στην βασική του θέση, ότι η στρατηγική της κυβέρνησης έχει περιέλθει σε ένα φρικτό αδιέξοδο. Δεύτερον, όπως όλοι καταλαβαίνουν, ο διάλογος που είχαμε αναπτύξει και με κομμάτια της ΝΔ, αλλά και με πολλούς, πολλούς άλλους είχε να κάνει με τα εθνικά ζητήματα της χώρας. Μέχρι το 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ και όλος ο περί αυτόν χώρος, σχεδόν αρνούνταν την… ύπαρξή τους –κατά συνέπεια δεν είχαν απομείνει και πολλοί για να συζητήσεις για την τουρκική επιθετικότητα, την Κύπρο, το δημογραφικό κ.ο.κ. Ο ΣΥΡΙΖΑ με την απόφασή του να συγκυβερνήσει με τους ΑΝ. ΕΛ. αναγνώρισε έμμεσα το τραγικό σφάλμα που έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια, να έχει έναν ρόλο αριστερού ψάλτη στην πολιτική του Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου, των εθνομηδενιστικών αρχουσών τάξεων κ.λ.π. Βέβαια, αυτή η έμμεση αναγνώριση, δυστυχώς, δεν συνοδεύτηκε από διαδικασίες μιας αυθεντικής ιδεολογικής και πολιτικής αυτοκριτικής, που θα οδηγούσε στις επεξεργασίες νέων θέσεων. Γι’ αυτό και είναι επιδερμική. Το πρόβλημα επί της ουσίας παραμένει: Ο ευρωκεντρισμός του ΣΥΡΙΖΑ, τους αποτρέπει από το να έχουν συνείδηση της ιστορικής πορείας του ελληνικού λαού, και άρα της σημερινής θέσης της χώρας μας στον κόσμο. Γι’ αυτό και πελαγοδρομούνε. Εν πάσει περιπτώσει. Ας είχε αναπτύξει ο ΣΥΡΙΖΑ όλες αυτές τις δεκαετίες έναν ειλικρινό δημοκρατικό πατριωτισμό –ας έβαζε τον Σβορώνο στην Κουμμουνδούρου αντί για τον… Χομπσμπάουμ, και τότε ίσως να μην υπήρχε ανάγκη να πάει κανείς στο συνέδριο της ΝΔ το 2009. Και πάλι όμως, μου την δίνει αυτή η αριστερή πολιτική ορθότητα, ότι ντε και καλά είναι πρόβλημα να αναπτύσσει κανείς έναν διάλογο με τους δεξιούς. Και μου την δίνει διπλά, μια λογική του τύπου ‘πήγες στο συνέδριο, άρα συνεργάζεσαι υπόγεια, τα παίρνεις, είσαι ενεργούμενο κ.ο.κ.’. Πίσω από αυτήν κρύβεται μια τεράστια πολιτική ξενοφοβία, που ορίζει ότι ο πολιτικός διάλογος πρέπει να γίνεται μόνο με τους όμοιούς σου, πράγμα που αντίκειται ως αντίληψη στον ίδιο τον δημοκρατικό πολιτισμό.
Τέλος, θα ήθελα να σημειώσω μια απίστευτη ιδεολογική καθυστέρηση, που χαρακτηρίζει εν γένει την αριστερά και τον α/α χώρο σε σχέση με αυτά τα ζητήματα. Εδώ ακόμα και τώρα, ο πρωθυπουργός και οι ιθύνοντες νόες της κυβέρνησης ακόμα πιστεύουν ότι η Ε.Ε σε τελευταία ανάλυση θα θυμηθεί την δημοκρατική και την κοινωνιστική της παράδοση, και θα έρθει σε συμφωνία με την Ελλάδα. Την ποιάν;;;; Γελάει ο κόσμος. Οι άνθρωποι δεν έχουν καν συνείδηση της ιστορικότητας που χαρακτηρίζει την αποικιοκρατία στην χώρα μας… από το 1204.
Κάποια πράγματα συνυφαίνονται. Απομονωμένα δε λένε τίποτα, αλλά δεν θα ξεφύγω από την ουσία της φράσης “Καιρός να φεύγουν”, χωρίς τη διευκρίνηση, συνοδευμένη από προσπάθεια, για το ποιοι και τι πρέπει να έρθει.
Και στη συγκεκριμένη κατάσταση, που βιώνουμε, εγώ που θέλω κάτι άλλο να έρθει, δεν λέω να φύγουν, χωρίς να έχω συμβάλλει ή να μπορώ να προτείνω τον ερχομό κάποιου άλλου, ωραίου και αληθινού. Αυτή είναι η ουσία της παρέμβασης μου κι όχι αν ο Γ.Κ. είναι φίλος με τον Χ.Λ. ή τον Φ.Κ. και τα λένε, πατριωτικά. Για μένα, δεν είναι πατριώτες, ούτε αυτοί ούτε άλλοι ή οι σημερινοί, όσο δεν μπαίνει το ελληνικότατο θέμα της επαναλειτουργίας της Εκκλησίας, είτε του Δήμου είτε του Χριστού Οπότε, μην μπαίνετε στον κόπο να χτυπάτε πόρτες ανοιχτές, επιστρέφοντας σ’ ένα θέμα “συνέδριο ΝΔ”, που είναι παρανυχίδα..
Εσύ φίλε Γιώργο, μιλάς για “διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους” , κι εγώ “για όλο το χρέος”. Δεν θα τα χαλάσουμε σ’ αυτό. Δεν έχω να πω τίποτα με όσους αποδέχονται το χρέος και θέλουν να το πληρώσουν. Με σένα μιλάω, και εκτός ίντερνετ, για την αναζήτηση κοινού δρόμου. Αν οι Φαήλος και Χρύσανθος, π.χ., έχουν κάτι τέτοιο στο νου τους, συζητώ και μαζί τους, για να μην πω ότι συζητώ και με ΧΑ, για το ίδιο θέμα(μη σε πιάσει ανατριχίλα, με το τελευταίο, γιατί έχω βάλει προϋπόθεση, που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ δεκτή). Η προϋπόθεση δεν είναι δική μου αυθαιρεσία. Δεν χρωστά μόνο το κράτος, αλλά και ο καθένας μας, κατά μόνας ή όλοι μαζί.
Η προσωπική μου εμπειρία λέει ότι το θέμα του χρέους και του χρήματος μπαίνει στο τραπέζι των συζητήσεων, μόνο αν κάποιος το βάλει με έντονο τρόπο (όπως εγώ, καληώρα).. Αλλιώς,το βάζουν στα ψίλα γράμματα, που ούτε εκεί το βάζουν. Κι ο Τσίπρας, όταν του το έβαλα, κάποτε, είπε “Είναι Μεγάλο σκάνδαλο” …(το χρήμα να είναι ιδιοκτησία των τραπεζιτών). Τα ίδια έχει πει ο Κοτζιάς και άλλοι, αλλά μόνο όταν ερωτηθούν. Το είπε πρόσφατα και ο “πνευματικός πατέρας” του Τσίπρα, σε συνέντευξη του στην “Καθημερινή”: “Το χρέος είναι αέρας και με αέρα θα πληρώσουμε”, είπε, δυστυχώς, χαριτολογώντας. Ε, και; Χαριτολογώντας και για να περνάει η ώρα, τέτοιο θέμα;
Για να μην πει κάποιος “αυτό το δικό μου ή αυτό το δικό σου “δεν γίνονται”, σπεύδω να προλάβω.
Συμφωνώ ότι θέλει Προετοιμασία.
Βάζεις το θέμα, ενημερώνεις, προετοιμάζοντας έτσι το λαό, και το αν μπορεί ή όχι να γίνει, είναι θέμα συσχετισμού δυνάμεων, τις οποίες προσπαθείς να τις κάμεις να λειτουργήσουν υπέρ σου. Πλην όμως, ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ.
Μπόρει στον Ισημερινό να το έβαλαν το 1960, στην Ισλανδία το έβαλαν το 2010 και είναι έτοιμοι να καταργήσουν το “τραπεζικό κλασματικό απόθεμα”, δηλαδή το δικαίωμα των τραπεζών να δημιουργούν χρήμα από το τίποτα. Εμένα δεν με πειράζει το πότε θα γίνουμε έτοιμοι, δηλαδή νικητές. Είναι θέμα χρόνου και συσχετισμών κι όχι θελησης και απόφασης γιαι ανεξαρτησία. Αυτό το τελευταίο είναι υπόθυεση μιας στιγμής κι ας είναι ιδέα κάποιων λίγων, στην αρχή. Η Φιλική Εταιρεία ξεκίνησε το 1814 και η επανάσταση το 1821. Δεν βιάζομαι κι ας κινδυνεύει το σπίτι μου, που ο Τσίπρας υποσχέθηκε, αλλά δεν πρόκειται, να το προστατέψει.
Μετά την κατ’ αρχήν συμφωνία, ο μόνος αρμόδιος να επιλύει τις όποιες διαφωνίες -δική μου, δική σου ή άλλου συστρατευμένου- είναι ο λαός. Γι’ αυτό η διαγραφή του χρέους πάει πακέτο με τη λέξη “Δημοκρατία”. Άλλος τρόπος, για να διατηρηθεί μια επισφαλής ενότητα, λόγω υπαρκτώνξν και θεμιτών διαφωνιών, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Όσο για το αν “η κότα-χρέος έκαμε το αυγό-εξάρτηση ή το αντίστροφο”, για μένα ισχύει το πρώτο, αλλά ούτε εδώ θα τα χαλάσουμε. Πάνε πακέτο, με ένα ολιστικό επαναπροσανατολισμό της ζωής μας και των προτεραιοτήτων του καθένα μας και όλων μαζί. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε πολιτικές προτεραιότητες, αλλά σε όλα.
Επειδή αναφέραμε παραδείγματα, για να στηρίξουμε, εκατέροθεν, την άποψη μας, θα πω ένα τελευταίο:
Η μόνη φορά, στα νεώτερα χρόνια, που οι Έλληνες -και όχι το νεοελληνικό κράτος- έγιναν μεγάλη οικονομική δύναμη, ευρισκόμενοι κάτω από τρεις Αυτοκρατορίες, Οθωμανική, Αψβούργων και Τσαρική, ήταν, όταν με πίστη στην Ορθοδοξία και στην αρχαία Ελλάδα, δημιουργούσαν Κοινότητες, εταιρείες και συνεταιρισμούς, σα να μπαίναν σε Εκκλησία. Δηλαδή, με αγάπη προς τον διπλανό τους και με τον τρόπο μιας αλληλέγγυας και αγαπημένης Κοινότητας.
(μη σπεύσει κανείς να με αποκαλέσει και “νεορθόδοξο”, γιατί πάλι μαλακία θα πει).
Μαζευόμαστε;
Απλά Συγχαρτήρια!
Κάποιοι στίχοι της Κατερίνας Γώγου σε ανύποπτους καιρούς.
Απλά, συγκλονιστικοί και προφητικοί !
Κανείς δε θα γλιτώσει.
Κι αυτό το μακέλεμα δε θάχει
ούτε μισό μισοσβησμένο Όχι.
Θα βουλιάζουμε κατακόρυφα με 300 και βάλε
σε συφιλιδικά νερά χωρίς τέλος
με αφορισμούς και χτυπήματα στο κεφάλι
απο διαμαντένιους σταυρούς τραβεστί πατέρων
γλείφοντας
υπογράφοντας
ικετεύοντας
κι ουρλιάζοντας ξεφτιλισμένα ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ.
Αγαπητέ Γιώργο, όσο κι αν σέβομαι τις απόψεις σου και τη μακροχρόνια συμβολή σου στην πνευματική ανόρθωση αυτής της πολύπαθης χώρας, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με τη βασική τοποθέτηση στο άρθρο σου: Όπως λέει και ο φίλος odyssey πιο πάνω για να πεις σε μια κυβέρνηση που καλώς ή κακώς εξέλεξε ο λαός πριν μερικούς μήνες, σήκω φύγε πρέπει να χεις στο μυαλό σου συγκεκριμένη πρόταση και εναλλακτική που να εξασφαλίζει μια καινούργια πορεία. Βλέπεις να υπάρχει τέτοια; Είναι ώριμες οι συνθήκες για να υπάρξει άμεσα; Δεν το νομίζω…σε μια τέτοια περίπτωση λοιπόν απλά ανοίγεις το δρόμο για την επιστροφή (και δυστυχώς τον εξαγνισμό) των πριν υπευθύνων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη χώρα. Η λύση δεν μπορεί να είναι επιστροφή στο παρελθόν αλλά φυγή προς τα μπρος…Αν ο Τσίπρας και η ομάδα του δεν μπορούν, πλαισιώστε τους, πιέστε τους, εκβιάστε τους αν μπορείτε να κινηθούν προς συγκεκριμένες πολιτικές κατευθύνσεις και αποτελέσματα…μην εκβιάζετε όμως εκλογές σε αυτή τουλάχιστον τη φάση γιατί το αποτέλεσμα θα είναι τερατογένεση…
Προς κάθε αμετανόητο πασοκοσυριζαίο που από την πολλή μεταπολίτευση έχει ξεχάσει (ή μαλλον ποτέ δεν έμαθε) και να διαβάζει:
“Τι μπορούν και τι πρέπει να κάνουν; Να τα μαζεύουν και να του δίνουν το ταχύτερο δυνατό, είτε μέσω εκλογών, είτε μέσω μίας ρήξης καθολικής στο εσωτερικό του κόμματός τους, προσφεύγοντας στην κοινωνία, τόσο με αναγκαία διαγγέλματα προς τον λαό, έξω από τα κομματικά δίκρανα, και προτείνοντας μια νέα κυβερνητική σύνθεση που θα συμπεριλάβει και καταξιωμένες άφθαρτες, κατά το δυνατόν, προοδευτικές προσωπικότητες. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή, συνέχειας της παρούσας τακτικής, οδηγεί σε καταστροφή, σε συγκυβέρνηση με το ξεροπόταμο γερμανικό Ποτάμι ή ακόμα και στην άφευκτη επιστροφή του Σαμαρά, που θα εμφανιστεί ως το μη χείρον βέλτιστο.”
Άλλη μία στήριξη στον Σαμαρά από το Άρδην.
Αλλά και γενικότερα για κάθε σχόλιο υπάρχει και ένα μέρος του άρθρου που έχει ήδη απαντήσει.
Επίσης, διαβάστε και μια σειρά από εμετικά άρθρα της περιόδου 2010-15, για το τί θα μπορούσε να γίνει, τότε που ακόμα μπορούσε να γίνει: προτού μας οδηγήσουν σε πλήρη αδιέξοδο όλα τα υπολλείματα της μεταπολίτευσης που κυβέρνησαν στην περίοδο αυτή.
Ο Σύριζα όταν ήταν αντιπολίτευση τί είχε να προτείνει; Τί είχε κάνει για να ετοιμάσει οποιαδήποτε εναλλακτική προτού εκβιάσει εκλογές; Τί άλλο εκτός από αηδίες του τύπου “να νικήσουμε το φόβο” ή “πρώτη φορά αριστερά” (sic), ή τρομερές αποκαλύψεις τύπου χαϊκάλης-γκέητ;
Επίσης, κανείς από σας δεν έχει τα αρ&%&#@ να αναφερθεί στο ταμπού της σημερινής κυβέρνησης: εκβίασε εκλογές που η πλειψηφία του ελληνικού λαού δεν ήθελε. Αυτό τί σημαίνει; ότι προτιμούσαν τον -χειρότερο- Σαμαρά; Ή τον -ακόμα χειρότερο- Γιωργάκη; Πόσο ξεφτυλισμένος πρέπει να είσαι για να ανασύρεις ένα συνέδριο της ΝΔ από το 2009 (με παρουσία κομμάτων της αριστεράς), την ώρα που ο τελευταίος είχε δυο ωρίτσες τετ-α-τετ με τον Πρωθυπουργό Τσίπρα στην πιο κρίσιμη φάση της χώρας του;
Παρ’ όλα αυτά, μετά τις εκλογές το Άρδην αντιμετώπισε θετικά την κυβέρνηση Σύριζα, πάλι με προτάσεις και γόνιμη κριτική, μέχρι που απέδειξαν ότι θα παραμείνουν για πάντα άχρηστοι.
Τέλος πάντων, ό,τι έγινε έγινε. Όποιος από δω και πέρα θέλει την καλύτερη δυνατή έκβαση για την χώρα -αλλά και τον Σύριζα- καλό θα ήταν να συμβουλευτεί αυτό το άρθρο. Για τους υπόλοιπους προτείνω το “Ουκ έγνως” του Καβάφη.
Φίλε ο φανατισμός δεν είναι καλός οδηγός. Πήρες φόρα και λες ότι νάναι, το “να νικήσουμε το φόβο” είναι αηδία? αποδίδεις το χαικάλης-γκειτ όπως λες στο συριζα!!!? Είσαι σίγουρος ότι η πλειοψηφία του λαού δεν ήθελε εκλογές??? Πού βασίζεσαι στις δημοσκοπικές εταιρείες? Αυτές που έδιναν έδινα προβάδισμα στο συριζα 1,5%? Όποιος αναφέρεται στο συνέδριο της ΝΔ είναι ξεφτιλισμένος!!!? Αντιμετώπισε θετικά την κυβέρνηση συριζα το Άρδην? Πόσο καιρό? 8 μέρες? 17 μέρες? Είναι αστείο να λες κάτι τέτοιο μετά από μόλις 4 μήνες, για να το καταλάβεις βέβαια πρέπει να κατευνάσεις τον φανατισμό… Επίσης μία συμβουλή μην ενώνεις αυθαίρετα δύο λέξεις π.χ. “πασοκοσυριζαιος” είναι μία πρακτική που βρωμάει σέκτα. Ηρέμησε το άρθρο αυτό δεν είναι θεόπνευστο, ούτε κάποιος ευαγγελιστής οδηγούσε το χέρι του ΓΚ, άσε που πιστεύω ότι σύντομα θα αναθεωρήσει αυτήν την ατυχέστατη τοποθέτησή του.
Ο κ. Καραμπελιάς απ’ ότι ξεκάθαρα φαίνεται από όλη αυτή τη λαίλαπα σφοδρότατων επιθέσεων, χωρίς ξεκάθαρη εναλλακτική πρόταση, εναντίον μιας κυβέρνησης ούτε καν 4 μηνών δείχνει να μην σέβεται τη λαϊκή ετυμηγορία. Θα προτιμούσε να ήταν στην κυβέρνηση ακόμα ο κ. Σαμαράς για να συνέχιζε τις γνωστές οσφυοκαμψίες στα “τέσσερα” απέναντι στους δυνάστες της Ελλάδας και τη συνεχή φτωχοποίηση και εξαθλίωση των Ελλήνων πολιτών. Δυστυχώς όμως γι’ αυτόν και ευτυχώς για τη χώρα ο Ελληνικός λαός αποφάσισε δημοκρατικά αλλιώς.
Ενώ ο Τσίπρας είναι ήδη στα τέσσερα και τους παρακαλάει να έρθουν.
Αντί γι’ αυτό θα προτιμούσε (ο αρθρογράφος), αυτό που τότε προτιμούσε και η “λαϊκή ετυμηγορία”: να μην εκβιάσει εκλογές σ’ αυτήν την δύσκολη φάση, προτείνοντας πρόεδρο της δημοκρατίας και στριμώχνοντας τον Σαμαρά, κι έπειτα, αφού γινόντουσαν οι εκλογές στην Ισπανία και παίρναν την εξουσία η Ποδέμος, θα έβγαινε πρώτο κόμμα με πολύ ευνοϊκότερες συνθήκες και πιθανώς με αυτοδυναμία. Όμως αυτό το τσίρκο που αυτοαποκαλείται “κυβέρνηση της αριστεράς”, μέχρι και τους Ποδέμος θα κάψει στο τέλος, εκτός από τη χώρα. Αλλά δεν θα λέμε συνέχεια τα ίδια πράγματα για όποιον δεν θέλει να καταλάβει.
Εγώ ξέρω, όπως και η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, ότι οι Σαμαράς-Βενιζέλος είχαν αποφασίσει το λουκέτο στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικών Ασφαλίσεων, δηλ. το τέλος των επικουρικών συντάξεων για όλους τους ασφαλισμένους (που τις είχαν προ πολλού πληρώσει από την τσέπη τους) και επίσης την περικοπή των κύριων συντάξεων στα 360 ευρώ. Και όλα αυτά μαζί με τις ελεύθερες απολύσεις και την οριστική διάλυση των συλλογικών συμβάσεων στον Ιδιωτικό τομέα για να μετατρέψουν την Ελλάδα σε Ειδική Οικονομική Ζώνη τύπου Μπαγκλαντές ή Πακιστάν.
Κάτι που η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει δεχτεί μέχρι στιγμής και ελπίζω να κρατήσει. Όσο γι’ αυτό που λένε περί “κυβέρνησης αριστεράς” αυτό δεν ισχύει διότι στην συγκυβέρνηση υπάρχουν και οι ΑΝ.ΕΛΛ. ένα κόμμα με Πατριωτικές και Κοινωνικές θέσεις που προσωπικά το στήριξα, επειδή γνώριζα τι εστί ΣΥΡΙΖΑ.
Εξακολουθώ λοιπόν να ελπίζω σ’ αυτή την κυβέρνηση λόγω κυρίως της παρουσίας των ΑΝ.ΕΛΛ. και περιμένω να δω κάποιο αποτέλεσμα για να κρίνω.
Ευχαριστώ
Με 25% ανεργια αυτο το φετιχ με τις … επικουρικες δεν το καταλαβαινω!!! Πληρωνω 30% του εισοδηματος μου σε ασφαλεια, ακομα και αν ειμαι ανεργος (το υπολοιπο 15% σε φορολογια) και το εχω αποδεχθει οτι δεν προκειται ποτε να δω τα λεφτα που εγω πληρωνω. Οι πριν του 93 ασφαλισμενοι αμφιβαλλω αν πληρωσαν τα αντιστοιχα…
Τον Σεπτέμβριο του 52 π.Χ ο χαρισματικός ηγέτης της γαλατικής επανάστασης Βεργκιγκεντόριξ κατέλαβε έναν χώρο στην Αλεσία, κόβοντας τον δρόμο του Καίσαρα ο οποίος εάν ο αντίπαλος του επετίθετο θα του παρείχε πλεονέκτημα στην μάχη, εάν επιχειρούσε να τον πολιορκήσει θα βρισκόταν ανάμεσα στην στρατιά του ιδίου και στην γαλατική στρατιά που έσπευδε προς ενίσχυσή του!Ήταν η αποφασιστική μάχη που αναζητούσαν από καιρό οι Γαλάτες για να αποτινάξουν την ρωμαϊκή κατοχή. Προς μεγάλη τους έκπληξη ο Καίσαρ δέχτηκε την πρόκληση!Απέκλεισε την Αλεσία και
έχτισε οχυρώσεις δεκάδων χλμ για να την αποκλείσει.Όταν όμως έφτασε η δεύτερη γαλατική στρατιά (σημειωτέον ότι κάθε μια από τις δύο γαλατικές στρατιές υπερτερούσε αριθμητικά της ρωμαϊκής των 60000 ανδρών!)! Ο Καίσαρας για να αντιμετωπίσει την κατάσταση κατέφυγε σε μια καινοτομία για την εποχή.Γύρω από το τείχος που απέκλειε την Αλεσία, έχτισε ένα ακόμη και τοποθέτησε μεταξύ των δύο τειχών τις λεγεώνες του! Η εικόνα που είχε όλος ο κόσμος ήταν ότι 60000 Ρωμαίοι ήταν παγιδευμένοι μεταξύ δύο τεράστιων γαλατικών στρατιών και καταδικασμένοι!Η ιδέα και μόνο σήκωσε όλη την Γαλατία στο πόδι αλλά όπως σημειώνουν οι ιστορικοί της εποχής υπήρξαν Ρωμαίοι που χάρηκαν …..πολύ περισσότερο από τους Γαλάτες! Η κλίκα των ακραίων συντηρητικών Πατρικίων πανηγύριζε (οι σαμαρομπενυτζέλοι και οι μεγάλοι αναλυτές δεν είναι δική μας πατέντα όπως αντιλαμβάνεστε!) την βέβαιη εξόντωση του λαϊκιστή ηγέτη των Πληβείων καθώς μέσα στην στενομυαλιά της έβλεπε μόνο τις εξής δυνατότητες: α) συντριβή του Καίσαρα και θάνατός του,β) συντριβή του Καίσαρα και σύλληψή του που ισοδυναμούσε με θάνατο, γ) συντριβή του Καίσαρα και επιβίωσή του.Χωρίς την στρατιά της Γαλατίας όμως και υπαίτιος για την βαρύτερη ρωμαϊκή ήττα μετά τις Κάννες , δύσκολα θα απέφευγε την εκτέλεση στην Ρώμη!
Έκαναν όμως λάθος! Παρά την φαινομενικά καταστροφική του θέση, το πλεονέκτημα το είχε ο …..Γάιος Ιούλιος Καίσαρας! Η στρατιά του Βεργκιγκεντόριξ …..ψοφολογούσε από την πείνα! Η εξωτερική γαλατική στρατιά …..παρομοίως διότι ο προνοητικός Ρωμαίος είχε λεηλατήσει όλη την πέριξ περιοχή μεταφέροντας κάθε τρόφιμο εντός των δύο τειχών και είχε καταστρέψει ότι δεν μπορούσε να μεταφέρει! Γνώριζε ότι χωρίς επιμελητεία οι Γαλάτες ήταν αδύνατον να συντηρηθούν σε μια κατεστραμμένη χώρα! Με τον χρόνο να τους πιέζει λόγω πείνας οι…..πολιορκητές Γαλάτες εξωθήθηκαν σε ατελείωτες κατά μέτωπο επιθέσεις σε οχυρωμένες θέσεις με τρομακτικές απώλειες απέναντι στην καλύτερη ρωμαϊκή στρατιά όλων των εποχών! Το αποτέλεσμα ήταν η αποχώρηση της εξωτερικής γαλατικής στρατιάς λόγω πείνας και απωλειών, η παράδοση του Βεργκιγκεντόριξ και η οριστική συντριβή της γαλατικής αντίστασης!
Ο Τσίπρας βέβαια δεν είναι ο …..Κάισαρας ! Είναι όμως στο χέρι του αυτή η διαπραγμάτευση να γίνει η δική του …..Αλεσία! Με δεδομένο ότι η άλλη πλευρά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να μας εξωθήσει εκτός ευρώ χωρίς να πληρώσει τεράστιο τίμημα,θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί παρόλο που ο Σαμαράς θα λυπηθεί πολύ για αυτό σαν
τον Κάτωνα τον νεώτερο, τον Σκιπίωνα , τον Μέτελλο , τον Πομπήιο, τον Βίβουλο κα Και σε πείσμα του πατριωτικού (δεν το λέω ειρωνικά, το εννοώ!) Άρδην, που έχει πέσει στην λούμπα της εξόδου και της εθνικής καταστροφής! Όλα εξαρτώνται από τις ψυχικές αντοχές της κυβέρνησης διότι αντικειμενικά μπορεί να φαντάζουμε περικυκλωμένοι αλλά μόνο πυροβολώντας τα πόδια τους μπορούν να μας εξοντώσουν! Το γιατί θα το κάνουν αυτό την υπέρτατη στιγμή της σύγκρουσής τους με την Ρωσία, εν μέσω της τεράστιας πρόκλησης των BRICS και ενώ οι δυτικές οικονομίες είναι στην κόψη του ξυραφιού μόνο ένας …..Μπάμπης Παπαδημητρίου θα μπορούσε να μας το εξηγησει!Απορώ πως ο ευρυμαθέστατος και οξυδερκέστατος Καραμπελιάς φαίνεται να το περιμένει ! Μην λοιπόν εκτίθεστε φίλοι! Θα βρεθείτε σε παρόμοια θέση με τους optimates σε λίγες ημέρες! Και ξεκαθαρίστε και την θέση σας για το τι είναι αποδεκτό για εσάς (αποδεκτό όχι……ιδανικό!) διότι και οι κρίνοντες……κρίνονται!
«…διότι ο προνοητικός Ρωμαίος είχε λεηλατήσει όλη την πέριξ περιοχή μεταφέροντας κάθε τρόφιμο εντός των δύο τειχών και είχε καταστρέψει ότι δεν μπορούσε να μεταφέρει..»
Δυστυχώς κ.Τσολάκη μόνος σας παραθέτετε επιχειρήματα που εσείς ό ίδιος αδυνατείτε να κατανοήσετε. Ο Ιούλιος γνώριζε πολύ καλά τα θέματα στρατιωτικής τακτικής (πόλεμοι στην Γαλατία), όσο και πολιτικής στρατηγικής (κατάληψη της Ρωμαϊκής εξουσίας με εξουδετέρωση αλλά όχι φυσική εξόντωση των αντιπάλων του). Η μέχρι τώρα πολιτεία του Αλέξη σε επίπεδο ρητορικής αποτελεί φτηνό αντίγραφο του Αντρέα, και ενώ σε τακτικισμούς αντιγράφει πιστά τον Γιωργάκη (εκβίαση εκλογών με αφορμή τον ΠτΔ, θα σκίσουμε το Μνημόνιο, Δημοψήφισμα, κλπ). Οι μόνες του δράσεις στο εσωτερικό είναι κάποιες σπασμωδικές ενέργειες καθαρά συμβολισμών για εσωτερική κατανάλωση των συνιστωσών του (Παιδεία, Μεταναστευτικό, ΕΡΤ με Ταγματάρχη!!!, κλπ). Όσο για το μέτωπο της διαπραγμάτευσης εκεί απλά αναλώνεται σε ερασιτεχνικές μπλόφες, με έντονη την διγλωσσία και τις διαρροές εφησυχασμού.
Για να επανέλθουμε στον ιστορικό παραλληλισμό σας, εγώ δεν βλέπω ούτε να έχει μεταφέρει ΚΑΝΕΝΑ ΤΡΟΦΙΜΟ (βλέπε ρευστό) εντός των τειχών (της Ελλάδας) τακτικά, ούτε να χτίζει εσωτερικό παλλαϊκό μέτωπο και εξωτερικές συμμαχίες για την σύγκρουση προς την οποία οδεύει (?) στρατηγικά. Αντίθετα στην περίπτωση μας οι «Γαλάτες» δανειστές με την επιμονή και την κωλυσιεργία τους τον εξωθούν είτε σε μια ταπεινωτική παράδοση μόλις μας σωθούν και τα τελευταία «τρόφιμα», είτε σε μια καταστροφική μάχη διάλυσης. Και φυσικά η μεταφορά των ευθυνών του δικού του αδιεξόδου στις δικές μας πλάτες με την μορφή του Δημοψηφίσματος θα είναι η εσχάτη πλάνη.
Πόσο δίκιο έχεις κ Kanaris, δυστυχώς ο κ. Τσολάκης αδυνατεί να κατανοήσει σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε και με άστοχα ιστορικά παραδείγματα προσομοιάζει την σημερινή κατάσταση, όσο για το πως γίνονται οι διαπραγματεύσεις, τα έχει πει ο ίδιος ο Βαρουφάκης …….., η όλη υπόθεση είναι για γέλια και για κλάματα ταυτόχρονα!
Δυστυχώς περιμένετε καρμπόν αντιγραφή των γεγονότων πχ
οι …..Λεγεώνες του ΣΥΡΙΖΑ πολιορκούν το…..Βερολίνο, ο Τσίπρας φοράει….δάφνινο στεφάνι κτλ! Το πραγματικά κρίσιμο σημείο όμως είναι η αδυναμία των …..΄΄εταίρων΄΄ να μας αποτελειώσουν!Και όποιος παίξει σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει τρόπος να χάσει! Για αυτόν τον λόγο η Ελλάδα δεν βγαίνει ούτε θα βγει από το ευρώ σε πείσμα των ένθεν και κείθεν καταστροφολόγων που απλά δεν κατανοούν ότι η παγκοσμιοποίηση δεν μείωσε μόνο την εθνική κυριαρχία (εις βάρος μας!) , έκανε ευάλωτες τις αυτοκρατορίες σε χτυπήματα ακόμη και από ….νάνους(υπέρ μας!)!
Εντυπωσιάστηκα από την …..εύστοχη ερμηνεία που δίνετε στο ιστορικό παράδειγμα αλλά η συμφωνία έρχεται και προβλέπω ότι πολλοί θα χρειαστούν αντικαταθλιπτικά!
Η παραμονή μας στο ευρώ ήταν διασφαλισμένη και επί κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλο, αυτό ήρθε να διασφαλίσει και ο Τσίπρας; Νομίζω ότι ο πήχης σας έχει κατέβει πολύ χαμηλά, εν αντιθέσει των προεκλογικών σας προσδοκιών. Φυσικά και ο σύριζα θα προβεί σε θεαματική τούμπα και θα συμβιβαστεί πλήρως, στην καλύτερη περίπτωση δυστυχώς, θα νομιμοποιήσει τις παράνομες δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια των προηγούμενων, αυτό είναι το πιθανότερο, αν και τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί με αυτή την κυβέρνηση, ακόμα και μια τυχοδιωκτική πλήρη ρήξη, με χειρότερες ακόμα επιπτώσεις. Όσες φορές έγραψα υποστήριξα πως, εδώ που έχει φτάσει η κατάσταση, είτε εντός, είτε εκτός ευρώ, η κατάσταση βαίνει επιδεινούμενη και σε αυτό φταίει όλο το πολιτικό σύστημα της χώρας, έτσι λοιπόν, για εμένα κύριε Τσολάκη, καμιά ουσιαστική διαφορά δεν έχουν οι πρώην από τους νυν, αν και εδώ που τα λέμε ο σύριζα είναι περισσότερο επίφοβος και καταστροφικότερος, ακόμα και από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ !
Υπάρχει και η άλλη λύση, αν δεν μπορούμε μόνοι μας, το “κλείνουμε” και μοιράζουμε το μαγαζί σε Αλβανία, σκόπια, Τουρκία και Γερμανία.. Αυτοί δείχνουν ότι μπορούν.. Finis Graeciae..
@ Μ. Τσολάκης
Αγαπητέ, επειδή βλέπω ότι σας αρέσει η αρχαία ιστορία να μου επιτρέψετε και μερικά ανέκδοτα επεισόδια από τη νεώτερη ιστορία, λίγο πιο βιωματικά.
Όταν το ’82 σύμπασα η κοινωνία λάτρευε τον αρχηγό των αρχηγών, Ανδρέα Παπανδρέου, εδώ στο Άρδην (Ρήξη, τότε) χτυπάγαμε το κεφάλι μας στον τοίχο και προειδοποιούσαμε για τη μεγάλη ταξική προδοσία που θα έκανε ο Αντρέας και το ΠΑΣΟΚ του, για τον κοινωνικό εκμαυλισμό που προωθούσε, για την ενσωμάτωση με όρους υπαλληλοποίησης των ριζοσπαστικών κινημάτων αλλά και για την παραγωγική καταστροφή που αργά ή γρήγορα θα προέκυπτε (σας παραπέμπω στο “Μικρομεσαία Δημοκρατία” του Γ. Καραμπελιά, γραμμένο τους πρώτους μήνες της ΠΑΣΟΚικής εξουσίας). Τότε πολλοί φίλοι μας κοίταζαν σαν ούφο και αναρωτιόντουσαν από που τα βγάζαμε αυτά την ώρα που συντελείτο ο “σοσιαλιστικός μετασχηματισμός” της χώρας, οι δε πιο τσαντισμένοι μας κατηγορούσαν ότι δεν θέλουμε την Αλλαγή και δεν βλέπουμε ότι πέθανε …η Δεξιά.
Αργότερα, τότε που ο Σημίτης οργάνωνε την “ισχυρή Ελλάδα” με το Χρηματιστήριο και μοστράριζε το πενηντάρικο με το ευρώ ενώ διοργάνωνε τους “νέους Παρθενώνες” με την Ολυμπιάδα, πάλι εμείς χτυπάγαμε το κεφάλι μας στον τοίχο και λέγαμε ότι ο ψευδώνυμος “εκσυγχρονισμός” θα είναι η επιτομή της παρασιτικοποίησης, η απόλυτη υποταγή στους Ευρωπαίους κυρίαρχους, το απόλυτο ξεπούλημα της χώρας σε άνομα ντόπια και αλλοδαπά συμφέροντα. Όμως, οι φίλοι μας τότε μας κατηγορούσαν ότι δεν βλέπουμε πως πάμε να ξεφύγουμε από την “Παπανδρεϊκή” μιζέρια και το λαϊκισμό και να ξανοιχτούμε στα παγκοσμιοποιημένα πελάγη και παραμένουμε καθυστερημένοι και …εθνικιστές.
Πάλι αργότερα, οι φίλοι μας (κάποιοι και παλαιοί οπαδοί του γίγαντα …Άκη, εκφραστή του “πατριωτικού ΠΑΣΟΚ”) ενθουσιάστηκαν με τον ΓΑΠ καθώς θα μας γλίτωνε από τον Σημιτικό “εκσυγχρονισμό” και την εθελοδουλία του λογιστάκου και θα αποκαθιστούσε την άμεση δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και το …σοσιαλισμό και έτρεχαν να συμμετέχουν στα δημοψηφίσματα-φιέστες για να εμπεδώσουν την άμεση δημοκρατία. Εμείς τότε σχεδόν διαλύσαμε το κεφάλι μας από τα χτυπήματα στον τοίχο και ουρλιάζαμε ότι ο δόλιος βλάξ, το άθυρμα του Σόρος και των Αμερικάνων, θα μας καταστρέψει. Όμως, ήμασταν πάλι οι “καθυστερημένοι” που δεν έβλεπαν μπροστά τους ότι η Ελλάδα “αλλάζει” και μπαίνει στο “κέντρο των εξελίξεων”, μέχρις ότου ήρθε το Καστελόριζο.
Σήμερα οι φίλοι μας μας κατηγορούν που δεν μπορούμε να δούμε τη λύτρωση που φέρνει ο Αλέξης και θέλουμε να φέρουμε το Σαμαρά! Το περίεργο είναι ότι αρκετοί από αυτούς τους φίλους είναι οι ίδιοι που μας κατηγορούσαν και τα προηγούμενα χρόνια όταν μένανε εκστατικοί μπροστά σε κάποιους από τους προαναφερθέντες ηγέτες, ηγετίσκους και εθνοσωτήρες (ή και σε όλους)!
Συμπέρασμα, κε Τσολάκη, του σεντονιού που έγραψα; Ό,τι γράψατε κι εσείς και εννόησαν και άλλοι φίλοι: “Μην λοιπόν εκτίθεστε φίλοι! Θα βρεθείτε σε παρόμοια θέση με τους optimates σε λίγες ημέρες!”.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ τα καταφέρει και μας διαψεύσει ευχάριστα, να είσαστε σίγουροι ότι οι πρώτοι που θα κάνουμε την αυτοκριτική μας δημόσια είμαστε εμείς. Χωρίς “ναι μεν αλλά” και φιοριτούρες για να κρύψουμε το λάθος μας. Διότι εμάς μας ενδιαφέρει να πάρει ξανά μπρος η χώρα και να στρίψει σε σωστή ρότα το καράβι. Όχι να βγάλουμε το άχτι μας στον Αλέξη ή τον …Φλαμπουράρη. Και το έχουμε αποδείξει αυτό.
Το τραγικό, όμως, με αυτήν την ιστορική αναδρομή 30 ετών που σας έκανα είναι ότι όσοι εύπιστοι ακολουθούσαν τους εν λόγω “αναμορφωτές” της Ελλάδας, στο τέλος απλά τους έριχναν μια μούντζα και ένα μπινελίκι που τους “πρόδωσαν” και αμέριμνοι και αθώοι του αίματος οδηγούνταν στο νέο σωτήρα, στον νέο αδάμαστο ηγέτη, πάντα υποτιμώντας και κοροϊδεύοντας αυτούς που δεν καταλάβαιναν τι σπουδαίος είναι! Χωρίς περίσκεψη, χωρίς αυτοκριτική και μερικές φορές χωρίς αιδώ..
Αγαπητέ @εξαποδώ, η αφήγηση σας είναι άψογη!!!
Σαν ενεργό μέλος αυτού του «οράματος» από το ’75 ως το ’83 έζησα από μέσα όλα αυτά, που σε μια μόνο σελίδα τόσο ανάγλυφα σκιαγραφείτε. Δυστυχώς οι περισσότεροι καλοπροαίρετοι και μη νεοέλληνες διαχρονικά αρκούνται στην ΑΝΑΘΕΣΗ της υλοποίησης των οραμάτων τους στους διάφορους «σωτήρες». Όταν δε οι ελάχιστοι νηφάλιοι πολίτες ασκούν στοιχειοθετημένη κριτική στην ανακολουθία ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις (τακτικές και στρατηγικές) των επίδοξων σωτήρων, τότε αυτομάτως εισπράττουν το μένος και την καταισχύνη των κάθε λογής «οπαδών», ίσως γιατί τα επιχειρήματα των πρώτων ενδόμυχα αναγκάζουν τους δεύτερους να παραδεχθούν ότι πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουν από την εθελούσια νάρκωση τους.
Σαν ύστατη αυτοάμυνα του οπαδοποιημένου εγώ μας παρουσιάζεται πάντα και μονότονα το αδιέξοδο αντεπιχείρημα: «..και ποιος άλλος να έλθει στην θέση του..». Αυτή η καραμέλα πρέπει κάποτε να τελειώνει: Αν εμείς σαν πολίτες δεν αναλαμβάνουμε μόνοι μας τις υποχρεώσεις μας, τότε πάντα θα αναζητούμε «τον άλλο». Τα τελευταία χρόνια τόσο οι Σπίθες όσο και οι Αγανακτισμένοι, παρά τα πάμπολλα λάθη και τις παλινωδίες τους έδειξαν ότι η φλόγα της αντίστασής ακόμα σιγοκαίει μέσα μας: ο Λαός μπορεί ακόμα να στρατευτεί, να λειτουργήσει δηλαδή σαν σώμα ενεργών πολιτών, αρκεί να μην ΑΝΑΘΕΤΕΙ στον κάθε Θεοδωράκη να αποτελεί την ανεξέλεγκτη φωνή και την ψυχή του.
Σε τιμά αγαπητέ φίλε το ότι είσαι έτοιμος για αυτοκριτική αν αποδειχτεί ότι σφάλεις,σε διαβεβαιώ ότι το ίδιο ισχύει και από την δική μου πλευρά! Έχεις δίκιο για πολλούς σωτήρες αν και προσωπικά πιστεύω ότι ο γέρος Καραμανλής και ο Ανδρέας πρόσφεραν και κάτι με όλες τις αμαρτίες τους! Σε κάθε περίπτωση η ζωή προχωράει με ένα βήμα μπρος και μισό πίσω μην περιμένεις ευθύγραμμη πρόοδο!Και η ΝΔ προσέφερε στον καιρό της και το ΠΑΣΟΚ πριν καταντήσουν αυτό που κατάντησαν και οΣΥΡΙΖΑ αν αντέξει την ίδια μοίρα θα έχει διότι αυτός είναι ο ρυθμός της ζωής!Συμμερίζομαι απόλυτα και την αγωνία πολλων φίλων εδώ και όχι μόνο, δεν θεωρώ ότι έχουμε τις εξελίξεις στο…..τσεπάκι μας αλλά επιμένω κατά την δική μου προσωπική (ίσως λανθασμένη!) άποψη ο Τσίπρας κάνει όπως τότε ο Καίσαρας (όχι δεν κάνω την ιεροσυλία να τους συγκρίνω,απλά βλέπω αναλογία καταστάσεων!) την ορθή ανάλυση (δεν μπορούν να μας καταστρέψουν χωρίς να αυτοακρωτηριαστούν σε μια πολύ κρίσιμη για αυτούς στιγμή!)και θα δικαιωθεί για αυτό! Ας ελπίσουμε προς όφελος όλων μας να είναι έτσι!Αν πάλι ισχύουν οι αντίθετες αναλύσεις (προσωπικά,ίσως λανθασμένα δεν το βλέπω!) απλά την……κάτσαμε!Σε μια όμως ούτως ή άλλως χαμένη θέση!
@εξοαποδω συγκλονιτστικο κειμενο, αξιζει μια αναρτηση απο μονο του. Ιδιως η τελευταια παραγραφο… Μολις γυρισα απο ταξιδι, ο ταξιτζης, μαινομενος εναντιον του Πασοκ που τον… εξαπατησε. (Στην … Κρητη) Τωρα ομως ο Συριζα θα τα σαρωσει ολα και θα φαει και ο φτωχος!!!
Αγαπητέ Αλέξανδρε, πράγματι η παραμονή στο ευρώ είναι διασφαλισμένη (σε αυτήν την συγκυρία!) ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά για λόγους που δεν έχουν να κάνουν με το αν συμπαθεί ο Σόιμπλε τον…..Τσίπρα και τους οποίους ανέπτυξα πολλές φορές (καταστροφική κατάσταση δυτικών οικονομιών μετά την αθεράπευτη ακόμη κρίση του 2008, κορύφωση σύγκρουσης με Ρωσία και πάνω από όλα η τεράστια πρόκληση των BRICSπου πρώτη φορά μετά από 3 αιώνες αμφισβητεί την πλανητική ηγεμονία της Δύσης!). Όμως αυτό που παίζεται στην διαπραγμάτευση είναι κάτι πολύ περισσότερο! Πρόκειται για την επιθυμιτή από εμάς όχι όμως και από το Διευθυντήριο, διακοπή της αυτοτροφοδοτούμενης λιτότητας (έστω και σε δόσεις!) και την δημιουργία προοπτικής μέσω της επίτευξης βιωσιμότητας του χρέους! Διότι ωραίες οι θεωρίες περί παραγωγικής ανασυγκρότησης και εγώ ασπάζομαι πλήρως όσα διαβάζω κατά καιρούς για το θέμα και στο Άρδην αλλά κατηγορώ ευθέως ως αφελή όποιον νομίζει ότι θα χτίσει την νέα Ελλάδα με 180% του ΑΕΠ χρέος, με 4-5 δις ευρώ χαράτσι κάθε χρόνο στους δανειστές και με ……4-5% ετήσια …..πρωτογενή πλεονάσματα!!!!!!!!!!!!!
Παίζονται λοιπόν πολύ περισσότερα από την παραμονή στο ευρώ στην διαπραγμάτευση όπως παίζονται, η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος/περικοπές συντάξεων, οι συλλογικές συμβάσεις, ο κατώτατος μισθός, οι ομαδικές απολύσεις και πολλά άλλα που μπορεί να αποτελούν ευρωπαικό κεκτημένο αλλά εμάς μας τα αρνούνται διότι μας θέλουν νεοαποικία!
Επικέντρωσα στην έξοδο από την Ευρωζώνη, όχι γιατί μόνο αυτή παίζεται (στην πραγματικότητα μόνο αυτή ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ!!!) αλλά γιατί αυτή είναι το βασικό επιχείρημα κατά της διαπραγματευτικής τακτικής της κυβέρνησης από δεξιά,από αριστερά και από όλους ! Κατά την γνώμη μου είναι ένα ψευδές δίλημμα, το οποίο το δοσιλογικό κατεστημένο επικαλείται για να εξυπηρετήσει τους νεοαποικιοκράτες αφέντες του, η κομμουνιστική Αριστερά τύπου ΚΚΕ,Ρινάλντι,Νταβανέλου για να υπηρετήσει τις λαικοδημοκρατικές ιδεοληψίες της (ενώ ξέρει ότι η ρήξηστην παρούσα φάση θα είναι καταστροφή για την Ελλάδα και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία λαϊκή εντολή για ρήξη ότι και αν πιστεύει ο καθένας μας!) και αποδεδειγμένα πατριωτικοί χώροι όπως πχ το Άρδην παρά την εξαιρετική ανάλυση που κάνουν σε πολλά θέματα έχουν παρασυρθεί (γνώμη μου,ίσως σφάλλω!)από την τρομολαγνεία που παντοιοτρόπως καλλιεργείται σε λάθος ανάγνωση!
Όλα έχουν ειπωθεί ξανά και ξανά και πάλι στα ίδια ερχόμαστε….
Κοίτα διαδικτυακέ μου φίλε Μιχάλη Τσολάκη. Η παραμονή μας στο ευρώ είναι διασφαλισμένη, εξαιτίας της πλήρης υποταγής μας στο ευρωσύστημα και της αδυναμίας αυτή την στιγμή να υπάρξει εναλλακτική λύση, αυτή την έννοια έχει η διασφάλιση στην οποία έχω αναφερθεί, δεν νομίζω ότι θα υπάρξουν, τόσο ανεγκέφαλοι και τυχοδιώκτες, στην κυβέρνηση σύριζα, οι οποίοι θα θελήσουν να έρθουν σε ρήξη αυτή την στιγμή με την Ευρώπη, γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε με καταστροφή πρώτου μεγέθους, με χαρακτηριστικά ουκρανικής κρίσης και αυτή είναι η αλήθεια. Πάντα ήμουν αντιευρωπαϊστής και πάντα υποστήριζα την έξοδό μας από την Ε.Ε., άλλα, όπως ήδη έχω γράψει, βρισκόμαστε προ τετελεσμένων, διότι το πολιτικό μας σύστημα, όλα τα προηγούμενα χρόνια αναλώθηκε σε λαϊκισμούς, σε διχόνοιες , με αποτέλεσμα ο φθηνός πολικαντισμός , να μας καταστήσει τελείως ανέτοιμους, να αντιμετωπίσουμε την επερχόμενη κρίση, η οποία διαφαίνονταν ξεκάθαρα από την πρώτη θητεία της κυβέρνησης Καραμανλή. Δυστυχώς, προσωπικά δεν βλέπω καμιά θετική εξέλιξη για την ελληνική κοινωνία και η δήθεν διαπραγμάτευση της κυβέρνησης για βελτίωση των συνθηκών, που όλοι βιώνουμε, αποτελούν μεγάλο παραμύθι. Αυτό τα παραμύθι ευχόμουν να αποκαλυφθεί, όταν σχολίαζα προεκλογικά, ‘’ευχής έργον να προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ώστε οι μάσκες της αριστεράς να πέσουν ολοκληρωτικά…..’’ και όπως αντιλαμβάνεσαι πλέον, αναφερόμουν στον λαϊκισμό, στον ψεύτικο πολιτικό λόγο της αριστεράς, που τόσο έχει βασανίσει με την σειρά της αυτόν τον τόπο.
Όλο το πολιτικό κατεστημένο, δεξιό και αριστερό, αυτή την στιγμή είναι υπόλογο στον ελληνικό λαό φίλε Τσολάκη , είναι υπόλογο που δεν φρόντισαν, να δημιουργήσουν ενιαίο πολιτικό μέτωπο, πέρα από δογματισμούς και στενοκεφαλιές, που με επιστημονικά κριτήρια ανάλυσης δεδομένων, θα έπαιρναν όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε να μην είμαστε παντελώς ανέτοιμοι για αυτό, που ολοκάθαρα ερχόταν με γοργούς ρυθμούς και η οδύσσεια συνεχίζεται, απλά κατ’ εμέ, δεν θα έχει ευτυχές τέλος. Δεν θα ήθελα να αναλύσω περισσότερα, να αναφέρω για παράδειγμα, πόσο—δήθεν— επώδυνο θα ήταν για τους ευρωπαίους ένα ελληνικό Grexit αυτή την στιγμή, αλλά μια και σου αρέσει η Ιστορία, θα αναφέρω και εγώ με την σειρά μου, σαν κάτι προς το διάλογο Μιλίων και Αθηναίων, που διασώζει ο Θουκυδίδης, μου θυμίζει η όλη κατάσταση.
Καλώς αγαπητέ Αλέξανδρε, σε κάποια συμφωνώ από αυτά που είπες, σε κάποια όπως πχ το τσουβάλιασμα όλων κατά τον ίδιο τρόπο, διαφωνώ αν και όλοι θα μπορούσαν να έχουν κάνει πράγματα που δεν έχουν κάνει! Θα συμφωνήσω ότι από την εποχή των Μηλίων και της Α΄Αθηναικής συμμαχίας μέχρι πριν καμιά 15-20 χρόνια οι ηγεμόνες έκοβαν και έραβαν ! Μπορούσαν να καταστρέψουν τους μικρούς χωρίς πρόβλημα !Όχι όμως και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης! Όπου όλα είναι αλληλένδετα και αλληλοδιαπλεκόμενα! Και όχι όταν παίζονται τόσο πολλά! Αν οι Μήλιοι ήταν …..μέλη της ΕΕ σήμερα θα είχαν πολύ καλύτερη τύχη! Αν η Α Αθηναική συμμαχία ζούσε σε παρόμοιες συνθήκες με την ΕΕ, επίσης το ίδιο θα ίσχυε!Την υποταγή μας τώρα στο ευρώ (αποδοχή 80% σε κάθε δημοσκόπηση!) μάλλον την επιθυμούμε και μάλιστα με τρόπο που πολλές φορές με αφήνει έκπληκτο παρόλο που πάντοτε ήμουν φιλοευρωπαιστής (όχι όμως Μερκελιστής!) αλλά γιατί όλη αυτή η λυσσαλέα αντίδραση τόσους μήνες αφού είμαστε τόσο …..υποταγμένοι? Και αφού είναι τόσο….. απλό να μας τιμωρήσουν? Η απάντηση είναι απλή! Μπορούν να μας κάνουν την ζωή δύσκολη αν και αυτό έχει χρονικό ορίζοντα όχι όμως και να μας επιφυλάξουν την τύχη των Μηλίων! Διότι στην παρούσα συγκυρία και με τα χάλια που έχουν, το τελευταίο που χρειάζονται είναι να δώσουν μια τόσο μεγάλη…..αβάντα σε ΡωσοΚινέζους!Και όλα αυτά ενώ ο Τσίπρας δεν είναι κανένας …..εξτρεμιστής που να το καθιστά αυτονόητο αλλά κάποιος που επιδιώκει τα αυτονόητα για την χώρα του!
Επιμένω λοιπόν ότι για πολλούς έρχεται η ώρα της …..Αλεσίας στην χώρα! Και ίσως και η ώρα του …..Ρουρ! Διότι αν ο Τσίπρας διαβάζει σωστά και ενεργεί ανάλογα (όπως νομίζω!) , η δημοτικότητα του μετά την φυσική κατάληξη της ιστορίας αυτής θα αγγίξει αυτήν του Αδόλφου μετά την προσάρτηση του Ρουρ! Δεν θα κυριαρχήσει μόνο απόλυτα στο εσωτερικό πολιτικό τοπίο (ασχέτως αν αυτό είναι καλό ή κακό!) αλλά θα αλλάξει όλη την συζήτηση σε πανευρωπαϊκό πλέον επίπεδο! Τα γεγονότα όμως …..καλπάζουν και ήδη πληροφορούμε ότι Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (αυτών που …..μας συντρίβουν ότι ώρα θέλουν!) καλεί Τσίπρα και Θεσμούς για να επισφραγίσει συμφωνία!
Τόσο η Ρωσία, όσο και η Κίνα, μόνο στρατιωτικά αποτελούν το αντίπαλο δέος, όχι όμως γεωπολιτικά και οικονομικά. Η Ρωσία αυτή την στιγμή είναι αμυνόμενη και οι Αμερικάνοι ετοιμάζονται να βάλλουν φωτιά στα Βαλκάνια, ώστε να σβήσουν και την τελευταία επιρροή των Ρώσων στην περιοχή ( περιστατικό στο Κουμάνοβο).
Το δολάριο εξακολουθεί να παραμένει το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και δευτερευόντως το ευρώ και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει στο εγγύς μέλλον, μέχρι δηλαδή η Κίνα κυρίως, αλλά και η Ρωσία να αποκτήσει εσωτερική αγορά.
Τις εξελίξεις τις καθορίζει ο ευρωατλαντισμός και εμείς δεν είμαστε σε θέση αυτή την στιγμή να ανταποκριθούμε σε πιθανές καταστάσεις αποσταθεροποίησης της περιοχής μας (και αυτό αποτελεί μέρος των προετοιμασιών που έλεγα). Τόσο απλά είναι τα πράγματα κατά την γνώμη μου, όσο και αν πολλοί ίσως με θεωρήσουν φαντασιόπληκτο, ή και εγώ δεν ξέρω τι, το είπα και επιμένω, αυτή την στιγμή δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις και ούτε αποτελεί φόβητρο προς τους δυτικούς ένα Grexit, απλά αυτό θα επιταχύνει τις αναμενόμενες καταστάσεις αποσταθεροποίησης των Βαλκανίων!