Η παγκοσμιοποίηση των επαιτών
Η ενσωμάτωση της Ελλάδας στην παγκόσμια αγορά έχει παρασιτικά χαρακτηριστικά (τεράστιο έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου, που καλύπτεται με τουρισμό, εμβάσματα, επιδοτήσεις). Αυτά τα χαρακτηριστικά επιτάθηκαν στην περίοδο 1981-2000. Ταυτόχρονα όμως σύμφωνα με στοιχεία του αμερικάνικου περιοδικού Foreign Policy (που αναπαρήγαγε ο Τ. Μίχας στην Ελευθεροτυπία /13 Αυγούστου 2001), η Ελλάδα αποσυνδέεται όλο και περισσότερο από τη διεθνή οικονομία . Μεταξύ 1981 και 1997 οι εξαγωγές από 17% του ΑΕΠ πέρασαν σε κάτω από 10%, ενώ οι άμεσες ξένες επενδύσεις μειώθηκαν σε κάτω από 1% του ΑΕΠ. Έτσι η οργανική ένταξη και συμμετοχή στην παγκόσμια οικονομία μειώθηκε, αλλά αυξήθηκε ο παρασιτισμός. (Οι μεταφορές κοινοτικών πόρων πέρασαν από το 2% του ΑΕΠ το 1980, στο 5% το 2000, το εμπορικό έλλειμμα μεγάλωσε κλπ.). Έτσι η συμμετοχή των εκσυγχρονιστών στην «παγκοσμιοποίηση» έχει απολύτως παρασιτικά χαρακτηριστικά. Γι’ αυτό βέβαια και ο μόνος διεθνής ρόλος τους είναι εκείνος του επαίτη και του καρπαζοεισπράκτορα.
Οι δείκτες ευημερούν και οι άνθρωποι δυστυχούν
Η ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου για την διακυβέρνηση της Δεξιάς στις αρχές της δεκαετίας του ’60, γίνεται και πάλι επίκαιρη. Το «Εθνικό Εισόδημα» μεγεθύνεται αλλά οι πολίτες σφίγγουν το ζωνάρι και είναι όλο και πιο απαισιόδοξοι. Γιατί βέβαια η άνoδος του Εθνικού Εισοδήματος καταβροχθίστηκε τα δύο τελευταία χρόνια από τους επιτηδείους διαπλεκόμενους, το Χρηματιστήριο (η μείωση των τιμών των μετοχών το 2000 ήταν 42,6%) και τον πληθωρισμό που άρχισε να ανεβαίνει και πάλι (οι τιμές χονδρικής πώλησης των βιομηχανικών προϊόντων στην περίοδο Ιανουαρίου-Απριλίου αυξήθηκαν κατά 5,5%). Έτσι η πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών σύμφωνα με έρευνα της ICAP προβλέπει επιδείνωση της οικονομικής κατάστασής τους. Δεδομένου δε ότι η παγκόσμια οικονομική ύφεση επεκτείνεται με ταχείς ρυθμούς, η οικονομική ανάπτυξη θα περιοριστεί ακόμα περισσότερο και οι απαισιόδοξες προβλέψεις θα υπερακοντιστούν από την πραγματικότητα.