του Β. Φτωχόπουλου
Προφανώς και ο κάθε λογικός άνθρωπος δεν θέλει πόλεμο. Ούτε οι Αμερικανοί θέλουν πόλεμο, ούτε οι Ισραηλίτες, γι’ αυτό άλλωστε και κηρύττουν πόλεμο στον πόλεμο και κατασκοτώνουν τους αθώους πολίτες που θέλουν ειρήνη. Προφανώς και οι Τουρκοκύπριοι θέλουν ειρήνη. Με τα δεδομένα φυσικά της ΕΙΣΒΟΛΗΣ. Θέλουν δηλαδή να έχουν το κράτος τους στα χωριά μας ΚΑΙ να είναι συνεταίροι στην υπόλοιπη Κύπρο για να μπορούν ειρηνικά να επισκέπτονται και να απολαμβάνουν τις ομορφιές του νότου. Αυτή για τους Τουρκοκυπρίους είναι μια πατριωτική στάση. Όπως πατριωτική είναι και η στάση των δικών μας επαναπροσεγγιστών οι οποίοι και αυτοί θέλουν την ειρήνη. Την ειρήνη που πηγάζει από τα τετελεσμένα της κατοχής, όπου οι Τουρκοκύπριοι κρατούν τα κατεχόμενα κι εμείς, όσοι είναι άξιοι φυσικά, να επισκεπτόμαστε και ν’ απολαμβάνουμε τον βορρά. Ειρήνη, λοιπόν, για όλους. Εκτός γι’ αυτούς, δηλαδή την τεράστια πλειοψηφία του κυπριακού λαού, που επιμένει στην ελευθερία, στη δημοκρατία και στη δικαιοσύνη. Στις κεκτημένες αξίες της ανθρωπότητας, όπου ο κάθε πολίτης έχει ΜΙΑ ψήφο, ο Τουρκοκύπριος κατοικεί στο χωριό του, ο Ελληνοκύπριος στο δικό του, αμφότεροι κυκλοφορούν, αγοράζουν – πωλούν και εκφράζονται ελεύθερα και η πλειοψηφία διοικεί και κυβερνά σεβόμενη τους νόμους και τις ελευθερίες και τα δικαιώματα όλων των πολιτών. Αν ακόμη αυτή η πλειοψηφία θέλει να μην ενταχθεί στην Ευρώπη ή να ενωθεί με την Ελλάδα ή την Ταϊβάν είναι πάλι δικαίωμά της, όπως δικαίωμά της κιόλας είναι ν’ αυτοκτονήσει ομαδικώς.
Όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους Επαναπροσεγγιστές και τους πατρόνους τους. Γι’ αυτό και οι επιλογές των ανθρώπων γι’ αυτά τα προγράμματα είναι πολύ συγκεκριμένες. Επιλέγουν δικούς τους. Πράκτορες, ημιπράκτορες, αριβίστες, φιλόδοξους, κερδοσκόπους, αφελέστατους πολυπολιτισμικούς, απάτριδες, κοσμοπολίτες, μειονοτικούς, loosers της πολιτικής, ξενολάγνους, social climbers, διεθνιστές, εξουσιογλείφτες, καιροσκόπους, φτωχούς καλλιτέχνες που θέλουν να γίνουν πλούσιοι, πλούσιους καλλιτέχνες που θέλουν και κοινωνικό κύρος, προβολομανιακούς, νέους που θέλουν να σπουδάσουν με υποτροφία στην Αμερική, αντιεκκλησιαστικούς (ορθόδοξους εννοείται) και γενικώς ανθρώπους με χαμηλή εθνική και κοινωνική συνείδηση. Αυτούς, φυσικά, από την πλευρά των Ελληνοκυπρίων. Από την πλευρά των Τουρκοκυπρίων επιλέγουν, απ’ όλο το πιο πάνω φάσμα, τους Γκρίζους Λύκους. Η διαφορά (conflict) ανάμεσα σ’ έναν αφελέστατο ελληνοκυπριακό πολυπολιτισμικό, που θέλει ειρήνη στην Κύπρο, και ένα Γκρίζο Λύκο που θέλει τα σύνορα της Τουρκίας από τη Βοσνία μέχρι την Κίνα, είναι ότι αυτός τοποθετεί την Κύπρο στη Μεγάλη Τουρκία κάπου στο Τατζικιστάν!!!
εκδότης της κυπριακής εφημερίδας “Ένωση”